Nieuws van NW&I - NWSV Helix

prijswinnend afstudeerontwerp voor een
klimaatadaptief paviljoen.
Projectontwikkelaars en overheden
huren de architect en adviseur graag in
om hun verre, duurzame dromen vorm
te geven. Zo deed Van Bueren een
studie naar duurzame landbouw op het
water, als drijvende tuin of in een kas.
Maar ook het bouwen van een drijvend
kantoor zit in zijn repertoire. De architect
werkt deels ook in opdracht van de Rotterdamse
projectontwikkelaar OVG, die
duurzame bouw hoog in het vaandel
heeft staan.
Hoewel de boterham er in tegenstelling
tot de nodige vakbroeders mee
belegd kan worden, is er nog altijd niets
gebouwd van de in Naaldwijk geboren
architect. ‘Over twee jaar moet er wel
iets gebouwd worden anders word ik
echt de gebroeders Das’, zegt hij, ‘wat
ik trouwens een erekwalificatie vind.’
Van Bueren is jong genoeg om er ook
een termijn aan te durven plakken.
‘Hopelijk sta ik over twee jaar in een eigen
kantoor in Rotterdam. En over vijf
jaar moet dat een drijvend gebouw zijn.’
Als locatie vindt Van Bueren Rotterdam
het meest voor de hand liggen. ‘Die
stad maakt echt werk van duurzaam en
klimaatbestendig bouwen.’
De Technische Universiteit Delft is naast
een opleidingsinstituut ook een broedplaats
van nieuwe bedrijvigheid. Bart
van Bueren is er een levend voorbeeld
van. Hij kwam er niet alleen met de
juiste papieren, maar ook met een eigen
bedrijf vandaan, dat hij samen
met vier vrienden runde. Waarschuwingen
van buitenstaanders over te veel
bazen, sloeg hij in de lucht. Inmiddels
weet van Bueren beter: ‘Vijf kapiteins
op een schip vaart niet snel.’ De zakelijke
boedelscheiding sleept nog altijd. ‘Ik
heb er veel van geleerd’, zegt hij, ‘ook
-31-
over mezelf.’
Het Drijvende Paviljoen, een prijswinnend
ontwerp van architect Bart van Bueren,
zag het licht als afstudeerproject. De
jonge student bouwkunde en architectuur
zette hiervoor een aantal uitgangspunten
op een rij: het ontwerp moest
duurzaam zijn, licht van gewicht en uitstraling
hebben.
De vijf, uit kunststof opgetrokken, drijvende
bollen, die het project opleverde,
trekken meteen het oog. Als vijf aan
elkaar geplakte zeepbellen, met een
oppervlakte van 2000 vierkante meter,
drijven ze over het water. Warmtepompen
en thermische trek zorgen voor
een energievriendelijk binnentemperatuur.
De met planten begroeide binnenkoepel
maken het leefklimaat groen
en aangenaam.
Het drijvende en versleepbare paviljoen
groeide uit tot icoon van ‘klimaat
adaptief ontwerpen’, een manier van
bouwen waar de stad Rotterdam zich
graag mee profileert. Zo was het Drijvend
Paviljoen even in de race om bij de
Expo in Sjanghai te worden gebouwd,
al bleken de kosten te hoog.
Misschien dat Rotterdam er zelf nog een
keer mee aan de slag gaat. Al Gore
brak er tijdens bij de opening van de
Rotterdam Climate Campus afgelopen
oktober in ieder geval een lans voor.
Auteur: Rob van ‘t Wel
Uit: Het Financieele Dagblad van
maandag 8 juni 2009, katern Entrepeneur,
Blz. 10.
- Perpetuum Mobile -
Artikel