Editie 2, 2012 - Rszk

St. Jorisgilde Bergeijk
schenkt kippenhok
met kippen
aan de PG-afdeling van RSZK ‘t Hofhuys
Net op tijd klaart het weer op en de warm ingepakte
cliënten en hun gasten zien om twee uur het St. Jorisgilde
in gala tenue onder tromgeroffel het terrein opmarcheren.
Een vendelgroet door gildebroeder Henk Janssens
begeleid met trompetgeschal geeft een speciaal cachet
aan de festiviteiten.
Hoofdman Jan Bloks van het St. Jorisgilde verwelkomt
alle aanwezigen en blikt terug op de voorgeschiedenis
van het kippenhok.
“Op initiatief van Patricia Heesters, E.V.C.-er van de
PG-afdeling Hofloop 2, en Oane Bierma, gildebroeder
van het St. Jorisgilde, is het plan om een herkenbaar
object van ‘vroeger thuis’ in de tuin van de PG- afdeling
te plaatsen, gerealiseerd. Als ontwerper en bouwer van
het geheel werd gildebroeder Jan Bekkers ingeschakeld.
Gildebroeder Hans van der Heijden paste de beplanting
rondom de ren aan. Guus van Montfort leverde fruitbomen
om het geheel te completeren. Het is een prachtig
kippenhok met ren geworden, zodanig gesitueerd dat de
cliënten van de PG-afdeling vanuit hun gebouw zicht
hebben op het kippenhok en haar bewoners.
Tot slot declameert Hoofdman Jan een bijzonder toepasselijk
gedicht: ‘De Hofhuyskippen’.
Kempisch Palet
8
de weergoden dreigden op zaterdagmiddag 5 mei de
openlucht festiviteiten in de feestelijk versierde tuin van
de Pg-afdeling rondom de ingebruikname van het
kippenhok op een wrede manier te verstoren. uitgerekend
rond half een gaan de hemelsluizen boven Bergeijk open.
De door gildebroeder Frans Lepelaars geschonken drie
kippen worden vervolgens door Hoofdman Jan en Oane
Bierma in de ren losgelaten. Kennelijk voelen de kippen
zich meteen thuis want ze beginnen onmiddellijk in het
keurig aangeharkte zand te scharrelen.
Als vertegenwoordiger van het management van de RSZK
neemt Angèle Wijnhoven het woord en zet namens de
cliënten Patricia Heesters in het zonnetje omdat op haar
initiatief en inzet het kippenverblijf tot stand is gekomen.
Zij heeft er ook voor gezorgd dat er vrijwilligers zijn voor
het onderhoud. Haar dank gaat verder uit naar de echtgenoot
van Patricia, de mensen van het St. Joris gilde, de
vrijwilligers die aan het project hebben meegewerkt, de
medewerkers van de PG en uiteraard de sponsoren,
zonder wie het project niet mogelijk zou zijn geweest.
“Een kippenhok is voor bewoners herkenbaar. Veel van
de mensen die hier wonen zijn immers opgegroeid met
kippen. Dat is ook wat we met het kleinschalig wonen
voor dementerenden voor ogen hebben: huiselijkheid en
herkenbaarheid als voorwaarde voor een zo prettig
mogelijk leven.
Dit kippenverblijf is een teken van een zorgzame samenleving.
Iets voor een ander over hebben. Samen zorgen
voor de kwetsbare medemens”.
Op verzoek van Annie, een cliënt van de Hofloopjes,
wordt een van de kippen naar haar vernoemd.
Met de onthulling van een gildeschild op het kippenhok
is de officiële overdracht ten einde en volgt er een gezellig
samenzijn opgeluisterd door de Hofhuys-muzikanten
met muziek en zang uit ‘grootmoeders tijd’. De cliënten
en de talrijke gasten genieten met volle teugen.
Niet in het minst vanwege de lekkere hapjes en drankjes
die geserveerd worden. Vooral de warme wafels, ter
plekke bereid, vinden gretig aftrek. De gildebroeders
worden als dank extra in de watten gelegd met het voor
hen bekende brandenwijntje met suiker.
Rondom de kraampjes, waar voor de cliënten herkenbare
spelletjes kunnen worden gespeeld, heerst er een gezellige
drukte.
De festiviteiten duren tot ver in de namiddag en worden
besloten met een polonaise. Al met al een bewijs van de
zeer geslaagde ingebruikname van het ‘Kippenhok van
RSZK ’t Hofhuys’!
Theo Peels
vrijwilliger en correspondent voor de RSZK
Gedicht:
De Hofhuyskippen
Moet je horen op de toren,
op de toren stond een haan
stond een haan met gouden veren,
dag en nacht te koketteren.
en de dorpse kippenschaar,
ik denk wel duizend bij elkaar,
keek eerbiedig naar de top,
van de hanentoren op.
“Kukeleku”, zei een patrijsje,
een lieftallig parelgrijsje,
“Ik respecteer
toch de moed van die mijnheer”
en een Barnevelder zei:
“Van een stoer geslacht zijn wij
maar die haan staat bovenaan,
zo heel hoog en zo heel vrij,
hem behoort de heerschappij”.
Jan de wind die hoorde dit,
Jan die stijf vol grappen zit.
en die zei tot stormen Hein:
“zou het niet eens aardig zijn,
blaas jij eens die gouden haan,
tegen het kerkenpleintje aan.”
“goed” zei Hein “je krijgt je zin”
en Hein woei de wereld in.
Moet je horen van de toren
van de toren woei de haan
en de dorpse kippenschaar had schik
Want die haan die was van blik
alles is niet wat het lijkt,
Schijn bedriegt de werkelijkheid.
zodat je ‘t verschil haast niet meer ziet,
tussen wat echt is en wat niet.
dus deze Hofhuys-kippen besloten spontaan
“Wij willen nooit, echt nooit een haan”!
Kempisch Palet
9