Waarom ik Christus predik - Maasbach.com

“Al komt er zelfs water in de kajuit van ons
scheepje, de Here zal ons niet laten zinken”. Het
geloof weet dat dit een onmogelijkheid is.
WONDEROFFERS
De week daarop kwam er na de samenkomst een
vrouw naar mij toe die mij even te spreken vroeg.
Ze zei: “Broeder Maasbach, wilt u mij vergeven,
want ik ben ongehoorzaam geweest. Twee weken
geleden sprak de Here tot mijn hart om u een
bedrag aan geld te geven, maar ik heb dit nog niet
gedaan en ik weet dat ik ongehoorzaam ben geweest
door dit niet te doen. Ik zal het echter deze week
aan u overmaken”.
Gezien mijn financiële zorgen in verband met de
drukpers, was ik wel een beetje nieuwsgierig om te
weten, hoe groot het bedrag was dat ze ons had
toebedacht en heel bescheiden vroeg ik het. Toen
zij mij het bedrag noemde, had ik grote moeite om
mijn tranen te bedwingen. Dat heerlijke gevoel
ging door mij heen dat iedere dienstknecht van
God kent als de Here iets bevestigt. Het bedrag dat
zij (een weduwe) noemde, was namelijk ... f 6.000,niet
meer en niet minder!
Hoe wonderbaar dat de Here nog even bevestigde,
dat Hij reeds twee weken geleden tot haar hart had
gesproken om het bedrag te geven. Wat is het een
groot voorrecht als de grote God iets van iemand
vraagt, omdat Hij het nodig heeft. Zal Hij het ons
dan niet veelvuldig teruggeven? Het geven aan
God is het zaad voor de volgende zegening. De
zegeningen van God zijn dan ook in haar leven niet
uitgebleven.
Ik weet dat God dikwijls mensen aanspreekt, dat
ze hun offer moeten brengen. Door de jaren heen
is het geld voor ons wereldwijde evangelisatiewerk
herhaaldelijk gekomen uit bronnen waarvan wij
beslist niets verwacht hadden.
Ik denk aan een man, die jaren geleden naar mij
toekwam en mij zei, dat hij iets voor het werk des
Heren wilde doen. Hij was geen bezoeker van de
samenkomsten, maar hij wilde iets doen voor ons
evangelisatiewerk. Het bezoek van die man was
eigenlijk bedoeld om te vragen op welke wijze ik
zijn gift het liefst in ontvangst wilde nemen.
Daar mijn secretaresse mij had medegedeeld dat
er nog wat geld op de giro moest komen - wel een
bedrag van f 10.000,- vertelde ik de man dat ik het
graag op de giro gestort wilde zien. Hij zei mij dat
het goed was. Ik kon echter niet nalaten om weer
bescheiden te vragen op welk bedrag ik mocht
rekenen. U begrijpt zeker wel, toen hij zei: “10.000
gulden” dat ik niets anders kon doen dan de Here
danken en prijzen voor Zijn liefde en genade!
Deze dingen waren nog maar een begin van wat
God mij had beloofd dat Hij zou doen. De Here had
mij immers gezegd, dat het geld in Holland was, en
196 197