Dagboek Oom Jan - J.K. Feringa

hun te woord stond “Nu vooruit dan jullie alle drie een stempel, maar mondje dicht houden. Dus
zij boften.
Ik ging met Nickel en zijn broer naar binnen. De broer van Nickel kreeg een stempel, want hij
184 had geldige papieren. Nickel kreeg geen stempel en heeft hierover danig op staan pijpen. Ook ik
kreeg geen stempel ik moest kunnen aantoonen, dat ik òf bij de overheid òf bij de
voedselvoorziening werkt. Toen ik dit dan ook kon bevestigen werd ik verwezen naar het
Departement v. Landbouw en Visscherij in de pastoor Petersstraat 14. Toen ik thuis kwam was
er net een briefkaart van mijn directeur gekomen waarin hij schreef, dat hij moeite voor mij zou
doen, om mij naar R’dam te krijgen
Met dit schrijven van hem en een brief van m’n vader waarin stond, dat de margerinefabriek het
door de geall. vliegers uitgeworpen boter had verwerkt, ben ik ’s middags naar het Departement
van Landbouw en Visscherij gegaan en kreeg ik hier een schrijven mee, waarop ik bij het
185 Militair Gezag een stempel kreeg. Nu was alles oké. Als we nu een gelegenheid hadden of
wisten, konden we naar huis.
’s Middags nog houten kleppers gekocht voor te samen f 3,50
Het menu van de dag was; Aard. met doperwten en pap.
Arie de Jong en Werkhoven kwamen ’s avonds weer op visite
186 Vrijdag 1 Juni 1945
Om half zes om wat rogge voor Mevr. Brekelmans te laten malen. Dit malen moest om 7 uur
plaats vinden met het oog op controleurs van de C.C.D.
Hierna bij v.Gend en Loos en Expeditie v.Dooren geweest, om te vragen of zij ons niet mee
konden nemen naar R’dam. Bij v.Dooren moesten we ’s avonds nog weer komen hooren.
Johan Brandsen, Werkhoven en de Jong ook een stempel ontvangen bij het Militair Gezag.
Carst Fortuin had clandestien een brief geschreven voor hen.
Een kamergenoot uit Oesede ontmoet en wel Kers. Hij was uit Maastricht gekomen.
Menu; boonensoep, aard met sla en gebakken aardappelen.
187 We hadden een adres opgekregen in de Lijnbeekstraat 24. Hier moest een zekere Sjors de
Visser wonen, die krijgsgevangene van Weert naar huis vervoerde. Carst en ik ’s morgens er
heen. We troffen Visser thuis en vroegen of hij geen transport had naar Rotterdam. Deze
transporten had hij dikwijls. Ook weer morgen vertelde hij. Ik wil jullie wel meenemen, zei hij,
maar die officieren die ik moet halen en doorbrengen zijn dikwijls lastig. Maar enfin, ik kom
morgen in ieder geval bij jullie langs. Kunne jullie niet allemaal mee, dan moeten jullie zelf maar
uitmaken, wie dan wel. De kosten zouden f 20,- per persoon bedragen. Wij weer naar huis.
’s Avonds weer naar expeditie v, Dooren gegaan, maar hier konden zij ons nog niets zeggen, we
moesten a.s. Maandag nog maar eens komen hooren.
188 Onze bevindingen van ’s middags aan de jongens medegedeeld en we spraken af, dat we. ’s
Zaterdagsmorgen allen bij ons in de Harmoniestraat zouden komen met gepakte koffers. We
zouden dan zooals was afgesproken op Sjors de Visser wachten.
Zus werd ’s avonds niet goed, ze kreeg het benauwd en ging vroeg naar bed.
Zaterdag 2 Juni 1945
Al vroeg waren we bij elkaar en nu was het maar afwachten. Sommigen gaven te kennen, dat
wanneer het ons niet gelukte met de auto van Visser weg te komen, zij naar Den Bosch wilden
gaan. Er werd verteld, dat vanuit Den Bosch booten voeren naar R’dam. Ik wilde hier niets van
weten. Het meest zag ik tegen het gesleep met de bagage op.
189 ’s Middags om 2 uur was Visser nog niet geweest. Ik nam het besluit naar Visser zijn huis toe te
gaan. Bij z’n huis aangekomen kwam Visser net met een auto uit Weert.
Op de auto zaten vijf militairen. Op hun kragen 3 sterren met een balk. Verder was de auto leeg.
Ik vroeg dan ook aan Visser of hij ons kwam halen, maar hij zei, dat de militairen geen burgers
op de auto wilden hebben. Ik was woest en heb die dooie dienders de huid volgescholden. Dat
zijn, zóó noemen ze zich tenminste óók Hollanders. Terug bij de jongens vertelde ik hun wat
voorgevallen was. De teleurstelling was groot.
Na veel praten, ik was er eerst op tegen, besloten we om nog de zelfde middag op de trein te
190 gaan naar Den Bosch en te zien of we niet met de boot konden gaan. Om half zes ging de trein.
Het menu was deze middag geweest; soep aard met doperwten en pap na.
Het was ons laatste middagmaal in Eindhoven.
Met onze koffers en zakken zijn we om vijf uur maar het station vertrokken. Hartelijk namen we
afscheid van fam. Brekemans, die al die tijd zoo goed had verzorgd.
Johan Brandsen ging niet met ons mee, maar bracht ons toch weg. Ook Beppie en Zus
Hendriks met haar houten been brachten ons naar de trein
37