Infokrant juni-jul-aug 2013 versie website.pdf - WZC Ons Zomerheem

team op de afdelingen is een doelstelling: ook zij kunnen senioren
stimuleren tot beweging. Zeswekelijks hebben we hiertoe een overleg
tussen de diensthoofden, de ergo’s en de kinés, waarbij alle bewoners
besproken worden. We dromen ervan dat er in de toekomst nog meer
samenwerking met de artsen kan groeien: info doorgeven, overleg
over mogelijkheden en behandelingen, over vooruitgang of mogelijke
problemen… Dokters mogen hiervoor altijd de kinézaal binnenlopen!
Volgens zin 7 in de visietekst hebben jullie de werking grondig gereorganiseerd…
Wat moeten we ons daarbij voorstellen?
Wel, we zijn vertrokken van de verantwoordelijkheid van elke
senior: of hij/zij ‘goesting’ heeft om te bewegen of oefeningen te
doen, dat is de basis van onze therapie. Wanneer je thuis woont, en
de arts schrijft je een kinébehandeling voor, dan is het toch ook je
eigen verantwoordelijkheid of je naar de kinesist gaat of niet? Zo
werken we nu ook in Ons Zomerheem: elke bewoner heeft een
afsprakenkaartje waarop staat op welk uur en welke dag hij/zij in de
kinézaal wordt verwacht. Voor zover ze zelf kunnen komen, zijn ze zelf
verantwoordelijk om op tijd aanwezig te zijn. Voor hen die hulp nodig
hebben, zorgt Vera voor het ‘vervoer-on-time’. We merken immers
duidelijk dat het ‘dag en nacht verschil is’ of een bewoner zin heeft om
te bewegen of niet. Het effect van een behandeling zal veel groter
zijn, wanneer de senior zelf gemotiveerd meewerkt, dan wanneer er
tegen de ‘goesting’ wordt gewerkt. Door deze timing hebben we
trouwens ook de piek-momenten in de kinézaal wat kunnen verlichten,
en kunnen we meer individuele tijd besteden aan alle patiënten. De
sfeer in de zaal is heel wat rustiger, waardoor bewoners ook meer
geprikkeld zijn om geconcentreerd aan een oefening te werken.
Om te sluiten – want eerlijk gezegd, we zouden een boekje vol kunnen schrijven
over jullie ervaringen alleen – wat is het meest boeiende of meest moeilijke aspect
van jullie werk?
Meest moeilijk of frustrerend is wanneer wij als kinesisten denken dat
een bewoner nog heel wat meer zou kunnen, maar dat zijn of haar
motivatie ontbreekt om ‘vooruit’ te gaan. Boeiend is dan natuurlijk
wanneer we zien dat onze behandelingen – telkens aangepast aan de
verschillende ziektebeelden of noden van de mensen – effect hebben.
Een bewoonster die na een beroerte niet meer kon stappen, nu weer
de hele toer van ‘start to walk’ mee zien stappen: dat geeft een groot
gevoel van voldoening.
En terecht, natuurlijk: jullie mogen fier zijn op je werk! De sfeerfoto’s op de kaft
van dit infokrantje en in de fotoboekjes op de website geven duidelijk aan dat
‘goesting in beweging’ géén ijle spreuk is, maar dagdagelijks wordt waargemaakt.
Dankjewel!
- 37 -