Magazine - Anpv

Anaconda
Boumans Haagse Bluf
28 Maart jl was Gerard Bouman bij de KLPD in
Driebergen voor een ontmoeting met collega’s.
Vanuit het hele land konden collega’s met de beoogd
korpschef twitteren. Een klein stukje, namelijk
het hoofdstukje Ambities riep vragen op bij
die en gene. Hier staat schuingedrukt dat stukje.
De betaalbaarheid van de inrichting zou nog een
punt zijn, zo verscheen in de media. “Tijdens de Ontwerpdagen
zijn we gaan beschrijven hoe het korps
eruit zou moeten zien. Nu stellen we vast dat de stapeling
van al die ambities te duur zou worden. Dat
betekent dat we op een aantal punten onze ambities
op papier moeten bijstellen. Voor het overgrote
deel richten we het korps in volgens plan en dat is
betaalbaar.” Een nieuw korps vereist een nieuwe
cultuur en dat begint volgens Gerard met het terugdringen
van de bureaucratie: “Dat zit werkelijk in
alle onderdelen van het systeem. Neem de BVCM. Zo
inflexibel als wat. Mocht mijn vrouw over zes weken
ziek worden, moet ik dat nu al inplannen. En de leidinggevende
dient elke wijziging te fiatteren. Daar
moeten we vanaf. Een leidinggevende die alles controleert,
is niet goed bezig. Tien procent is ruim voldoende,
met als uitgangspunt: ik vertrouw je, maar
als bij een steekproef blijkt dat je de kluit belazert, is
de boot echt aan. Wat dat betreft kan de politie nog
wat leren van de Belastingdienst. Hetzelfde geldt
voor de professionele ruimte: “Binnen de Nationale
Politie sturen we niet zozeer op activiteit, maar op
resultaten. Stel dat we ergens een probleem met
overlastgevende jeugd constateren. Dan luidt de
opdracht aan het team: ga er naartoe, zoek uit wat
er aan de hand is en doe er wat aan. Hoe, is vooral
je eigen zaak.”
Anaconda vervolgt: John Leerdam was een Kamerlid
die overal antwoord op gaf en daarmee in
de problemen kwam. De uitdrukking “je smoel een
douw geven” slaat op het roepen van zaken terwijl
de werkelijkheid wat genuanceerder ligt of dat je
het risico loopt de plank volledig mis te slaan. Laat
ik beginnen met te zeggen dat je niet alles moet
geloven wat er gezegd wordt ook al staat het tussen
aanhalingstekens zoals het vorenstaande over
onze beoogd Korpschef Nationale Politie. In een
korte samenvatting probeert hij richting te geven
aan de veranderingen en populaire uitspraken horen
daar bij. Echter als je echt over die uitspraken
nadenkt zijn het nogal boute beweringen. Ik werd
geconfronteerd met heftige woordenwisselingen
tussen medewerkers en chefs die de uitspraken
van Bouman veel te serieus namen. In zijn poging
een wij-gevoel te creëren doet hij wat Leerdammertjes
waar het lastig mee sturen wordt in de
nieuwe organisatie. In dit korte stukje gaan zijn
voorbeelden over de beheerskant, maar het politiewerk
is vooral je eigen zaak.
Je ambities op papier bijstellen ? Als ik dit als leidinggevende
of medewerker hoor (en ik heb ze
eerder gehoord) denk ik al snel politiek. Immers
stel je nu je ambities in de werkelijkheid ook bij ?
Of ontken je ze op papier maar moet het toch worden
uitgevoerd ? En je korps voor het overgrote
deel met een plan inrichten biedt ruimte. Maar
hoeveel en wie krijgt die ruimte ? De werkvloer of
de ‘hotemetoten’ ? Mij is wel helder dat er teveel
verwacht wordt en daar geen geld voor komt.
Geeft niets. Dat is de werkelijkheid maar laat het
woord ambities vallen en zeg voortaan we kiezen
voor dit en niet voor dat. De volgende uitspraak
– zieke vrouw plannen - is te zot voor woorden.
Natuurlijk heeft dat niets met een systeem te maken.
Sterker nog, in de wet is geregeld dat je voor
noodzakelijke verzorging van familieleden verlof
kunt krijgen en ook calamiteitenverlof is een optie.
Leidinggevenden die zich achter een computersysteem
verschuilen? Daar moeten ze wat aan
doen, beoogd Korpschef Nationale Politie of niet.
Het is juist de voormalig werkgever van hem, het
OM, dat heel veel eisen stelt aan de bureaucratie.
Het zijn geen verzinsels binnen de politie. Ik heb
het al eerder gezegd. Wel het aantal bonnen op
kunnen hoesten maar niet het aantal reanimaties
weten, dat is de verziekte cultuur. Naadloos gaat
BVCM over in het vertrouwensaspect. Steekproeven
zijn geen vertrouwen maar is een andere wijze
van controleren. En een leidinggevende die weet
wat zijn mensen doen heeft hier weinig problemen
mee. Weer een poging je achter het systeem
te verschuilen. Vervolgens komt er wel weer een
ander systeem met dezelfde problemen. Namelijk
de wijze waarop de mens er mee omgaat. Als Bouman
via een zeer ongelukkige omweg bedoelt dat
er meer verbinding tussen chef en medewerker
moet komen moet hij dat gewoon zeggen.
Maar het laatste deel is toch weer veelzeggend.
Hoe is vooral je eigen zaak. Laten we elkaar nu
geen gekke dingen voorhouden. Politiemensen
werken binnen regels die door de politiek middels
wetgeving en van bovenaf zijn opgelegd.
Politiemensen hebben nu eenmaal zieke vrouwen
die hun inzet kunnen beperken. Ze hebben
een OM dat alleen werkt met wat op papier staat.
Ze hebben een chef die ze steekproefsgewijs
controleert. Dat betekent dat je ALTIJD je zaakjes
op orde moet hebben. Ze hebben een arbeidstijdenwet
die hen niet alleen tegen hun werkgever
maar ook tegen zichzelf beschermt. De suggestie
‘het is vooral je eigen zaak’ stuit mij tegen de
borst. Nee. Het is een taak die past binnen de rol
die men aangemeten heeft gekregen. Niet meer
en niet minder. Gewoon aan de slag. Ik verwacht
niet van de beoogd korpschef nationale politie
dat hij overal een antwoord op heeft. Dit korte
stukje leert al dat het beantwoorden aan die verwachting
zijn gezag kan aantasten. Zeggen dat je
niet weet hoe het moet, lijkt het tonen van een
kwetsbare kant maar het tegenovergestelde is
waar. Anders krijg je een werkvloer die steekproeven
wil vermijden en elk geopperd probleem oplost
om vooral professioneel over te komen. Ook
al is er binnen de huidige mogelijkheden niet zo
veel op te lossen. Je krijgt ook een korpschef die
suggereert dat hij de supermanager is en die voor
alles een oplossing heeft, terwijl mijn gezonde
verstand weet dat dát gewoonweg niet bestaat.
Laten we niet op basis van de toenadering die
de beoogd Korpschef Nationale Politie doet, zijn
woorden op een weegschaaltje leggen en alles
langs de meetlat leggen. Aan de andere kant
moet hij wel zijn positie beseffen en gaan accepteren
dat zijn woorden bijna als wet gewogen
gaan worden door de medewerkers op de werkvloer,
zelfs al is hij ‘slechts’ beoogd Korpschef. Bij
die positie hoort een erudiete houding. Misschien
zelfs een vaderlijke houding. Ik twijfel of hij die
ruimte gaat krijgen van zijn superieuren. Ik weet
denk wel te weten waar dit kan eindigen. Maar
echt weten doe ik het niet. Dus …..
Anaconda
Samen sterk werkt beter
9