Download afstudeerscriptie Natalie Lorenz: 'naar oneindig'

Olafur Eliasson
Een in dit verband belangrijke en actuele kunstenaar is Olafur Eliasson. Voordat hij recent zo
bekend werd door zijn werk in de Tate Modern, werd ik zelf in 2003 al door zijn werk gegrepen
door een groot artikel over hem in de Parkett van 2002, nr. 64. Eliasson (geboren in 1969 te
Kopenhagen) is recent uitgegroeid tot een zeer bekend, gerenommeerd en ‘hippe’ kunstenaar. Hij
wordt gevraagd door de grootste musea en exposities ter wereld en heeft een professioneel team
aan mensen die het werk voor hem maken. Hij werkt voornamelijk met licht. In zijn werk stelt hij
vragen over de wijze waarop wij waarnemen. Zoals de zon die hij in de Tate heeft laten schijnen
(Tate Weather Project (2005)), zoals de installaties in het Boijmans met het spel van water en licht
en zoals in de 51ste Biënnale van Venetië waar hij op een klein eilandje – Isola di San Lazzaro - in
een paviljoen wederom een lichtinstallatie heeft gemaakt. De laatste vond ik het meest interessant:
in een speciaal voor dit werk gebouwd paviljoen was als enige lichtbron een lijn van licht te zien,
precies op ooghoogte. Je ogen konden er niet aan ontsnappen, maar kon ook geen vat krijgen op
die lijn, alsof het in de lucht zweefde. De lijn was van daglicht gemaakt, maar veranderde elke paar
minuten heel langzaam van kleur. Een werk dat je als kijker terugwerpt naar de essentie van kijken
en ervaren.