Download afstudeerscriptie Natalie Lorenz: 'naar oneindig'

Intro
“Op zoek naar vogelnestjes was hij steeds verder van het pad geraakt en ten slotte uitgekomen bij
een oude beukenboom, niet ver van de vijver. Had hij tot hier onverstoorbaar met zijn stok in het
gebladerte van het lage struikgewas lopen wroeten, nu, staande voor de stokoude stam, werd zijn
blik onverbiddelijk de hoogte in geleid, langs groeven en kloven, vochtige spleten, alle bochels
voorbij, - en steeds hoger nog, tot in het onafzienbare, waar de fijnste vertakkingen vluchtig
werden en oplost in de nevelige lucht van de namiddag. Prompt brak zijn buitbeluste stemming.
Het was een schielijke overweldiging, de plotselinge indruk die deze boom op hem maakte, het
benam hem voor een ogenblik de adem.
(…) Timon ervoer de nabijheid van de ontzaglijke beuk nu haast als die van een persoon, het
maakte hem verlegen, en de stilte beklemde hem als een ongemakkelijk stilzwijgen. De besloten
ruimte onder de zwaar doorzakkende takken kwam hem evenredig bezield voor, en plotseling
was het hem te moede alsof er een stil beroep op hem van kracht werd. Deze enge kring om de
stam, ongerept, verzonken tussen de stugge hulst die overal neerhurkte hier in het beukenbosje,
deze kring scheen zich niet alleen aan hem te tonen, maar zich ook volledig aan hem uit te leveren
en aan hem te willen toebehoren, als een kuikentje dat in het eerste lichaam waarmee het in
aanraking komt, zijn moeder meent te hebben gevonden en zegt: zorg voor mij.