Download Buren 13 (pdf, 3286 KB) - BP

BP-medewerkers of -huiscontractanten,
die in de buurt van hun werkplek
wonen, zijn bevoorrechte getuigen.
Ze kennen beter dan wie ook de
beide kanten van de medaille: hoe
het is om te werken bij, en te wonen
in de buurt van BP in Geel. Vandaag
gaan we op bezoek bij Marc
Biermans (34) operator PTA3 bij BP
en inwoner van Veerle.
Het is een mooie woensdagochtend
in oktober als we
Marc Biermans treffen in zijn
woning in Veerle. Het is een
groot huis, had hij ons gezegd
aan de telefoon, met in het
achterhoofd vermoedelijk de
beschrijvingen die we meestal
geven in deze rubriek. Het was
niet gelogen. Vraag in Veerle
naar het "grote huis", en je
wordt gegarandeerd naar de
Biermansen verwezen. Maar
tot daar. We treffen Marc in zijn
woning, aan de keukentafel,
met een twee-en-een-halveliterkan
koffie voor de neus.
Amper twee uur geslapen, net
terug van de nachtshift. We
drinken een kop koffie mee, en
vragen hem hoe hij in godsnaam
in deze situatie verzeild
is geraakt.
Marc: "Ik heb nochtans niet altijd
voor BP gewerkt. Na mijn legerdienst
ben ik vrij vlug kunnen
beginnen bij Frans Cauwberghs,
een verhuurder van machines. Ik
was er verantwoordelijk voor "den
atelier", zoals dat wordt gezegd. Ik
heb nog altijd veel respect voor die
man. Van nul beginnen en dan zo’n
zaak opbouwen, het is niet iedereen
gegeven. Maar toen ik hoorde
dat ik ook op de fabriek kon beginnen,
heb ik dat toch gedaan. Dat
was in 1991, als operator, eerst bij
PTA2, later in PTA3."
12
Adres: Veerle (Laakdal) • Werkgever: BP
Belangrijke boodschap voor moeders en vrouwen
Medewerkers gooien massaal
hun boterhammen weg
Ook op de fabriek wordt de
afval gesorteerd. Er staan
overal afvalbakken voor
gescheiden ophaling.
Sneeuw
"Ik heb A2 mechanica gestudeerd.
Daarna moest ik nog naar het leger,
dat was toen nog verplicht. Ik heb
toen gezegd, zet mij maar zover
mogelijk van huis weg, dan zie ik
nog eens iets. Ik kwam dan ook
terecht vlakbij de Oost-Duitse
grens. Ik was blij, want ik had
gehoord dat er daar minstens één
meter sneeuw viel in de winter. Er
waren daar langlauf- en skipistes in
de buurt, ik zou mij dus goed amuseren.
Maar ik heb geen sneeuw
gezien. Het was een uitzonderlijk
jaar, zeiden ze toen."
"Ik woon nu in Veerle, maar ik
ben van Mol afkomstig. Mijn
vrouw Ann is van Geel. We hebben
drie kinderen: Wout (5), Caro
(4) en Cas (2). We hebben altijd
gezegd dat we dicht bij ons werk
wilden wonen. Mijn vrouw werkt
in Tessenderlo, dat is ook maar
tien kilometer van hier. Als zij niet
met de fiets gaat werken, dan doe
ik het wel. We hebben dan wel
twee auto’s, er staat er altijd wel
één meer stil dan dat hij rijdt.
Maar het blijft onmisbaar; drie
kleine kinderen afhalen van de
school, heel dikwijls in de regen,
dat doe je niet met de fiets."
Compost
"Hier in de gemeente ben ik ook
compostmeester. Dat is heel
onschuldig begonnen, met een
"annonceke" in het gemeenteblaadje,
het "Laakdallertje" heet
dat, geloof ik. Dat moet zowat vijf
jaar geleden zijn. Ik heb een hele
grote tuin. Dat is nu wel vooral
gazon, maar het is de bedoeling
om het verder aan te leggen. We
zijn met een tiental mensen van
hier op cursus gegaan in
Londerzeel. Daar gebruiken ze uitsluitend
groencompost, afval van
snoeihout. Midden februari stond
daar een bloemkool te bloeien,
onbeschermd, het had de nacht
ervoor nog stevig gevroren. Toen
waren we overtuigd van de kracht
van compost. Er zijn heel wat
oudere mensen in de groep, met
een eigen moestuintje, en ook zij
hadden zoiets nog nooit gezien."
We hebben altijd gezegd dat we
dicht bij ons werk wilden wonen.
Vraag in Veerle naar het "grote huis", en je wordt
gegarandeerd naar de Biermansen verwezen.
Demonstraties
"Er komen almaar meer compostmeesters
bij. We werken voor de
gemeente, weliswaar als vrijwilliger,
onbezoldigd dus. In ruil voor
het nodige materieel maken we de
andere mensen warm voor het
composteren. We hebben al een
video gemaakt, een cd-rom ook en
we hebben op het containerpark
gestaan. We geven daar dan
demonstraties. Vroeger, toen je
nog gratis je afval kon wegbrengen,
hadden ze niet veel belangstelling
voor ons project. Maar nu
je moet betalen om je afval te
mogen afgeven, is de belangstelling
er wel. Ikzelf heb in geen
jaren nog groenafval moeten meegeven.
In mijn restafval, de grijze
zak, zitten trouwens zo goed als
alleen maar wegwerpluiers."
Boterhammen
"Ook op de fabriek wordt de afval
gesorteerd. Er staan overal afvalbakken
voor gescheiden ophaling.
Maar composteren is er zo goed
als onmogelijk. Je moet er ten eerste
een mentaliteitswijziging voor
teweegbrengen en ten tweede is er
nog een praktisch probleem: het
groenafval op de fabriek bestaat
bijna uitsluitend uit boterhammen.
Die zijn niet goed voor een composthoop.
Er is te weinig ‘groen’
materiaal."