CO ADRIAANSE - TwenteSport.com

Twente SPORT
44
‘De Tour is eigenlijk een ongelooflijke rotkoers’
geleerd. Hij is terughoudender geworden in zijn mediacontacten,
selectiever. Jammer.
Arnold: Je bent veel onderweg. Wanneer heb je eigenlijk
vakantie?
Joost: Dat ik helemaal niets doe? Vanaf eind oktober, drie weken.
Arnold: Ga je dan weg?
Joost: Van mij hoeft dat niet, ik reis gedurende het seizoen al
vaak genoeg, leef eigenlijk vanuit mijn koffer. Ik vind het dan
ook lekker om hier in een spijkerbroek in en om het huis te
ploeteren. Helemaal nu, met een kleine van een half jaar, doen
we geen gekke dingen.
Arnold: Heb ik ook, met drie kleine kinderen. De jongste is
een paar weken. Maar mis je het thuisfront niet, gedurende het
seizoen? Ik bedoel, als voetballer at ik tussen de trainingen vaak
gewoon thuis.
Joost: Zeker mis ik het. Met de Tour ben ik een maand van huis.
Dat is zwaar, helemaal met een kleine. En op de maandag na
Parijs stapte ik weer de auto in voor het criterium in Boxmeer.
Dan denk ik echt: waarom heb ik voor die koers getekend? Want
het is ook best zwaar om na de Tour nog weer die rondjes om de
kerk te rijden.
Arnold: Beroepsdeformatie? Of liefhebbersbloed?
Joost: Ik zal altijd een liefhebber blijven. Zo is het allemaal
begonnen. Met ouders die zich voor me opofferden en mijn
fiets schoonmaakten, zodat ik me volledig aan school en
het koersen kon wijden. Ik was super afhankelijk van hen.
Dat heeft zich gelukkig uitbetaald. Wielrennen is een goed
betaalde baan geworden, maar hobby gebleven. Ik kijk wel
eens met bewondering naar iemand als Bram Som, die met een
beurs van NOC*NSF zijn Olympische droom najaagt. Ik heb
vroeger op een NK nog tegen hem gelopen.
Arnold: Tegen hem gelopen? Kun jij hardlopen?
Joost: Haha, vroeger op een behoorlijk niveau. In mijn
leeftijdscategorie heb ik op de 1000 meter nog steeds de zesde
of zevende nationale tijd op mijn naam. Maar geef me geen bal,
voetballen kan ik niet.
Arnold: Ik heb Michael Boogerd bij PSV weleens een bal
zien proberen te raken. Totaal geen gevoel, haha. Maar het
fanatisme van jullie wielrenners, zeker in de jeugd, vind ik
bewonderenswaardig. Ik was als voetballer verwend. Werd
iedere dag met een busje opgehaald en naar school gebracht.
Alles was geregeld. Ook daarom heb ik respect voor sporters
die hun sociale leven opofferen om sportprestaties te bereiken,
zonder een behoorlijke geldelijke beloning te ontvangen.
Joost: Ik vind het sowieso mooi dat mensen doelen
proberen te halen. Als ik tijdens de training een corpulente
vrouw zie hardlopen, heb ik daar respect voor.
Ik bedoel, ze doet het wel.