SUPERVISIE EN VERWANTE BEGELEIDINGSVORMEN EEN ...

Leerhypothese
Siegers, F. & D. Haan (1983). Handboek supervisie. Alphen aan den Rijn/Brussel, Samsom Uitgeverij. (15.4 Helpen
leren: het werken met leerhypothese in supervisie. 316-323).
Siegers, F. & D. Haan (1988 2 ). Handboek supervisie. Alphen aan den Rijn/Brussel, Samsom Uitgeverij. (15.2.2
Werken met een leerhypothese in supervisie. 392-402).
Haan, D. (1989). Werken met een leerhypothese in supervisie. In: Haan, D. & F. Siegers e.a.(1989). Visies op
supervisie. Amsterdam, Hogeschool van Amsterdam, OSD-Cahier 6, 25-43.
Hanekamp, H. (1989). Procesgericht werken met leerhypotheses. In: Rigter, W.
(red.) (1989). Supervisor worden; supervisor blijven. Amsterdam, Hogeschool van Amsterdam, VO-Cahier 3, 31-
39.
Leermateriaal
Aerts, G. (1995). Leermateriaal en supervisie ethisch bezien. Supervisie in Opleiding en Beroep, 12 /1, 39-44.
Andriessen, H. (1970). Leren door doen. Ervaring als leerstof. Tijdschrift voor Pastorale Psychologie, 2 /2, 34-
43.
Bodley, D.E (1993). Supervisie in de psychiatrische verpleging. Het gebruik van procesverslagen.
Verpleegkundig perspectief, 1993 /1, 34-44.
[Vertaling van 'Clinical supervision in psychiatric nursing. Using the process record'. Nurse Education Today,
12 (1992), 2, 148-155.
Verpleegkundigen en opleiders in extramurale zorg krijgen in Engeland steeds vaker verantwoordelijkheid
toegewezen voor 'supervision' (= in de context van dit artikel te lezen als praktijkbegeleiding van
verpleegkundigen in opleiding). Directe praktijkbegeleiding in omgaan met patiënten door middel van
observatie kan steeds minder plaatsvinden. Meer indirecte praktijkbegeleiding gaat plaatsvinden.
Verpleegkundige sector moet daarom gebruik maken van het eerder in de psychotherapie en
maatschappelijk werk ontwikkelde procesverslag. Beschreven worden diverse soorten procesverslagen en
hun mogelijkheden.]
Hanekamp, H. (1992). Het verhaal als voertuig van traditie en als voertuig van verandering. In: Derksen, N. en J.
Zuiker (red.) (1992). Gaandeweg. Opstellen aangeboden aan dr Herman (Frans) Andriessen bij gelegenheid
van zijn vijfenzestigste verjaardag. Kampen, Uitgeversmaatschappij J.H. Kok, 25-32.
[Betekenis van het verhaal in supervisie (beleefde werkelijkheid, dialoog tussen verteller en luisteraar);
omgaan met het verhaal (vertellen, luisteren en kijken; het andere verhaal). Geïllustreerd met voorbeelden.]
Hanekamp, H. (1993). De praktijk als leerstof. Ervaring opdoen en ervaren worden. In: Praag- van Asperen, H.
M. van & Ph. H. van Praag (red.) (1993). Handboek supervisie en intervisie in de psychotherapie. Amersfoort,
Academische Uitgeverij, 35-50. (Idem in: Praag-van Asperen, H. M. van & Ph. H. van Praag (red.) (2000).
Handboek supervisie en intervisie. Leusden, De Tijdstroom, 32-50).
Siegers, F.M.J. (1975). Supervisie, leermethode in een complex spanningsveld. De interactie tussen supervisor
en supervisant. In: Siegers, F.M.J. e. a., (red.) 1975. Supervisie 1. Theorie en begrippen. Alphen a/d Rijn,
Samsom. (Leermateriaal en leerbronnen. Par. 3 van 35-41).
Waals, J. van der (1972). Leerstof doen opwaaien. In: Siegers, F.M.J. (red.) (1972). Supervisie. Alphen a/d Rijn,
Samsom, 107-132.
Waals, J. van der (1975). Leerstof in supervisie. In: Siegers, F.M.J. e.a. (red.) (1975). Supervisie 1.
Theorie en begrippen. Alphen a/d Rijn, Samsom, 1975, 154-181.
© Louis van Kessel (kesselvan.l@hetnet.nl) / Bibliografie Supervisie en verwante begeleidingsvormen.2012 - Pagina 28