Belgique-België: - Vlaams Belang

Zeggen dat de publieke opinie in
Vlaanderen het afgelopen jaar sterk
radicaliseerde, zelfs in die mate dat
stilaan een meerderheid zich ondubbelzinnig
voor Vlaamse onafhankelijkheid
uitspreekt, is een open deur
intrappen. Maar terwijl de Vlaamse
traditionele partijen zich blijven vastklampen
aan de Belgische onderhandelingen
en weigeren een ‘plan B’ te
overwegen, bereiden de Franstalige
politici de toekomst voor.
‘Pedagogische nota’
Het idee van de ‘corridor’ – een territoriale
verbinding tussen Wallonië en
Brussel – werd in het verleden reeds
geopperd, maar haast niemand nam
het voorstel ernstig. Dat veranderde
midden mei, toen de Parti Socialiste
in een interne nota hardop doordacht
over het einde van België en de oprichting
van een ‘Federatie Wallonië-
Brussel’. In die ‘pedagogische nota’
staat letterlijk dat “de geografi sche levensruimte
die Walen en Brusselaars
zien voor hun kinderen en kleinkinderen”
niet mag worden aangetast. Voor
de Waalse socialisten moeten er “essentiële
bruggen” bestaan tussen Wallonië
en Brussel om op de dag van de
Vlaamse onafhankelijkheid de federatie
‘Wallobrux’ te kunnen uitroepen.
Vrees voor einde België
Voor de Franstaligen gaat Brussel-Halle-Vilvoorde
dus over veel meer dan de
verdediging van de Franstaligen in de
Rand. Dat gaf ook PS-politica Laurette
Onkelinx aan in een interview met
De Standaard (31 mei): “Brussel-Halle-
Vilvoorde gaat over: hebben Wallonië
en Brussel al dan niet een aparte toekomst?
BHV gaat natuurlijk ook over
de verdediging van de Franstaligen die
in de Rand leven, maar dat is niet de
kern van de discussie. (…) Wij willen
niet dat de Franstaligen in Brussel en
Wallonië gescheiden worden.”
Het hardnekkige verzet tegen de splitsing
van B-H-V heeft dus te maken
met de Franstalige overtuiging dat
Vlaanderen morgen eindelijk op eigen
benen zal willen staan. Op dat mo-
COMMUNAUTAIR
Post-België
De Franstalige politici bereiden het post-België-tijdperk voor.
‘corridor’ tussen Brussel en Wallonië,
de Franstalige aanspraken op delen
van Vlaanderen verzilveren. Dat zegt
Onkelinx quasi letterlijk: “Als de Vlamingen
op een mooie dag echt autonomie
willen, dan moeten we nú al
onderzoeken wat dat betekent. En in
elk geval geen enkele stap accepteren
die dan bijkomende problemen zou
stellen voor ons.”
Oorlogsretoriek
Voordat Senaatsvoorzitter Armand De
Decker (MR) duidelijk maakte hoe de
corridor er kan uitzien (een stuk Zonienwoud
dat hij netjes op een militaire
stafkaart had ingekleurd), had ook een
professor aan de Koninklijke Militaire
School, Jacques Autenne, in de Franstalige
media zijn visie op de corridor
gegeven. Professor Autenne wil de
overheveling van alle Vlaamse spoorwegen,
autowegen en kanalen die
Brussel met Wallonië kunnen verbinden.
De professor vergeleek zijn voorstel
zelfs letterlijk met de autosnelweg
en de luchtcorridor die West-Berlijn
verbond met West-Duitsland over vij-
Conclusies
Welke conclusies kunnen we nu trekken
uit het hele corridor-debat? Vooreerst
maakt de hele kwestie ondubbelzinnig
duidelijk dat de Franstalige
weigering om Brussel-Halle-Vilvoorde
te splitsen over veel meer gaat dan de
bescherming van enkele tienduizenden
Franstaligen in de Vlaamse Rand.
De Franstaligen maken
aanspraak op delen van
Vlaanderen.
De Franstaligen willen “essentiële
bruggen” tussen Wallonië en Brussel
verwerven voor de dag dat Vlaanderen
onafhankelijk wordt. Een andere
conclusie is dat de Vlaamse partijen
geen antwoord hebben op de Waalse
oorlogsretoriek en de Franstalige aanspraken
op Vlaams grondgebied. Dat
CD&V er mee instemt dat de Franstalige
politici het principe van de corridor
op tafel leggen, getuige het tegenvoorstel
van Yves Leterme inzake het
‘co-beheer’ van enkele gewestwegen
tussen Brussel en Wallonië en de oorverdovende
stilte van de CD&V-partijtop,
is hallucinant.
Tom Van Den Troost