Julien Borremans - Vlaams Belang

diverse strekkingen aanwezig zijn. Enkel door een breed gedragen en uitgesproken Vlaams en sociaal
programma kan de rol van de CD&V worden overgenomen. Enkel op die manier kan een antwoord
worden geboden op de grote uitdagingen die ons staan te wachten:
• In de steeds complexer wordende samenleving groeit het aantal overheidsvoorzieningen en
overheidsbemoeienissen zienderogen. De opdracht van de staat is fel toegenomen en vooral
pluriform geworden. Toch leeft bij de bevolking sterk het gevoel dat de staat met al haar
verzuchtingen de nieuwe uitdagingen van de burger niet aankan. De echte verwachtingen van de
burger raken niet ingelost: de gestoorde relatie tussen de bevolkingsgroepen, de verloedering van
de leefomgeving, de onveiligheid in onze grote steden en agglomeraties, de gerechtelijke
achterstand, de manke werking van het gerecht en het gevangenissysteem, de communautaire en
institutionele problemen... Paul Andersson Toussaint berekende dat in Nederland slechts 1,25%
van de delicten wordt bestraft. Ik mag er niet aan denken dat het cijfer in België nog lager ligt.
We kunnen alleen maar concluderen dat de overheid steeds meer haar regulerende opdracht niet
meer aan kan en steeds meer de functie van reddingsboei en vuurtoren verliest.
• Het verlies aan impact van de overheid gaat gepaard met een toenemende agressieve globalisering
die wereldwijd zorgt voor een felle dualisering van samenlevingen maar ook voor
kortetermijnpolitiek gericht op spectaculaire winsten.
• Er stelt zich een toenemende afhankelijkheid van de internationale instituten en de
geglobaliseerde markt, waardoor de interne markt meer en meer een speelbal op de internationale
golven wordt.
• We staan voor een spectaculair verval van de verzorgingsstaat, die binnen enkele jaren niet meer
in staat zal zijn om bijvoorbeeld de ouderlingen een menswaardig pensioen uit te keren. Dit gaat
gepaard met een verarming van de staat en een ongeziene kapitaalsaccumulatie in de
dienstensector, wat hand in hand gaat met een sterke liberalisering van de sociale geesten.
• De afname van het belang van de nationale staat, en de crisis die daarmee gepaard gaat, gaat hand
in hand met de fundamentele crisis van onze democratie. De erosie van het belang van de
nationale staat gaat gepaard met de uitholling van de politieke democratie en de toename van
grote ondemocratische organisaties zoals de EU.
• Zoals reeds gezegd: de Belgische democratie is een illusie. In het zog van Dewachter is het
belangrijk om de particratie – als struikelblok voor de echte democratie – af te bouwen. Enkele
suggesties: afschaffen van de 5 procent-kiesdrempel, afschaffen van de opkomstplicht, invoeren
van de rechtstreekse verkiezing van de regering (wat Guy Verhofstadt al voor het jaar 2000 had
voorgesteld) en invoeren van het referendum, reeds aangekondigd in het Vlaams Regeerakkoord
van de regering-Dewael I in juli 1999. De beslissingsmacht moet veel dichter bij de gewone
mensen worden gebracht, naar het niveau van de regio’s, waardoor de betrokkenheid veel groter
zal zijn en de afkeer bijgevolg kan worden tegengegaan.
• De verdere ontmanteling van het ouderwetse Belgische kapitalisme is noodzakelijk. Het is een
negentiende-eeuws soort kapitalisme, zoals we dat ook kenden bij de Société Générale de
Belgique. In dat ouderwetse Belgische kapitalisme treedt nog steeds het oude Brusselse
establishment op als referentieaandeelhouder… Dit oude Brusselse establishment, met tentakels
in de politiek, de loge, de administratie en zelfs in de vakbonden, probeert zich nog steeds in
stand te houden. De ontmanteling van de Belgische staat is daarom niet alleen een democratische