Anton Tsjechov - Zeeland Nazomerfestival

Els Ingeborg Smits
Ik moet een
andere afleiding
vinden
om mijn
demonen in
bedwang te
houden.
Een half uur voor aanvang op de voorstelling....
Kan ik mijn gemoedstoestand wel beschrijven? Die beweegt en
schommelt en knaagt.
Het is een toestand van alertheid en verdoving die getemd moet
worden.
Vroeger was ik druk in de weer met loze handelingen, de laatste
jaren zit ik het liefst in een stille kleedkamer en repeteer tot de laatste
minuut mijn tekst.
Op zoek naar rust en controle, dat bevalt me. Als moeder van Wanja
heb ik bijna geen tekst.
Ik moet een andere afleiding vinden om mijn demonen in bedwang
te houden.
Misschien lees ik wel één van Tsjechovs verhalen. De beste genezing
voor de rusteloze ziel.
Als het publiek
binnenkomt wil
ik ze zien, liefst
allemaal.
Willem Schouten
Een paar spullen leg ik altijd bewust heel gestructureerd neer; portemonnee,
telefoon, agenda en soms een zakje Fisherman’s Friends. Na
het eten ga ik wat rondlopen over het podium. Ook achter de coulissen.
Ik ga nooit op de tribune zitten. Ik loop de hele voorstelling in
mijn hoofd een keer door. Doe wat stemoefeningen. Als ik mijn kostuum
aan heb, ga ik nog een keer het podium op. Beetje rondlopen,
beetje kletsen met medespelers, niet veel, ik ben geen kletskous.
Vlak voor de zaal open gaat, loop ik meestal nog een keer de kleedkamer
in. Zonder reden.
Als het publiek binnenkomt wil ik ze zien, liefst allemaal. Als ze van
twee kanten binnenkomen, vind ik het niet fijn dat ik maar één zijde
kan zien.
Ik luister heel bewust naar het geluid dat het publiek maakt.
Vlak voor het zaallicht uitgaat focus ik me alleen op het eerste wat
ik moet doen, meestal van punt A naar punt B lopen. En ik vertrek.