Pentagram 2004 nr. 6 - Lectorium Rosicrucianum

De Zoekers
De nevel zeeg, de nacht was reeds gezonken,
lantarens bloeide’ als bleeke bloeme’ omhoog.
Ik hoorde stil, onzichtbre stappen klonken, ^
of daar een mensch traag door de nachtmist toog.
En ’t werd een duister beeld door dichte dampen
van menigvoudig, schouder-buigend leed,
dat langzaam voorttrok, opdook bij de lampen,
e¤ e¤ n oogwenk grijs, dan weer in mist vergleed.
De zoekers zijn ’t. Moe en alleengelaten,
als de anderen slapen in hun veilig thuis,
volgen zij rustloos door de leege straten
hun droombeeld van ’t verloren vaderhuis.
Hun stappen klinken somber door de nachten,
dof uit de damp, langs ’t donker-gapend raam, ^
diep in mijn hart dat vol is van verwachten,
weeklaagt die klank, met mijn verlangen saam.
Uit: P. N. van Eyck, Uitzichten. Bussum, 1912
9