Drugs uit je bol

De onderdrukking van de marihuanaplant is een tragisch hoofdstuk in de
geschiedenis. Het is een triomf van de domheid en de huichelarij.
Politici gebruiken de drugswetgeving om het publiek bewust te misleiden.
Professor Ruter, hoofdleraar strafrecht in Amsterdam, zei in een interview
met het tijdschrift High Life: "(...) de illegale wapenhandel kan gewoon
haar gang gaan. Na het opheffen van de binnengrenzen is Europa een vrij-
plaats voor wapenhandelaren en milieucriminelen geworden. Terwijl aan de
grenzen eigenlijk alleen nog maar op drugs gecontroleerd wordt rijden
vrachtwagens vol met gif door heel Europa op zoek naar slootjes waarin ze
hun troep kwijt kunnen. (...) Chemisch afval bedreigt de gezondheid van
hele dorpjes tegelijk. (...) Grote bedrijven als Bayer (Het vroegere I.G.
Farben) hebben daar voordeel van. Daarom lopen de politici zo te zeuren
over een paar kassen nederwiet, terwijl op hetzelfde moment de vrachtwagens
met gif ons land binnenrijden. Als je het maar op drugs kunt gooien, lijkt
het wel of je (als politicus) alles kunt maken ..."
Talloze schrijvers en bekende kunstenaars waren cannabisten. Bijvoorbeeld
de Franse schrijvers Victor Hugo en Emilie Zola en de dichters Gautier,
De Nerval, Baudelaire en Rimbaud. Evenals de Duitse schrijvers Walter
Benjamin en Ernst Junger, de schilder Odilon Redon en natuurlijk Lewis
Carroll, de schrijver van Alice in Wonderland die in zijn beroemde boek
een stonede rups aan een waterpijp liet lurken.
_________________________________________________________________________
-04- GOA : WHERE EAST MEETS WEST
In de jaren zestig kwam er een grote belangstelling voor niet-westerse
culturen op gang. Duizenden jonge mensen trokken naar Marokko, Afghanistan,
Mexico en India. De grote voorbeelden van deze generatie waren beat-
schrijvers als Jack Kerouac, William Burroughs en Allen Ginsberg, die de
wereld rondreisden, op zoek naar de magische middelen van andere volkeren.
Toen ook populaire muzikanten, in die tijd een soort profeten van een
Nieuwe Tijd, onder invloed raakten van het Oosten, was het hek van de dam.
Tienduizenden drop-outs namen de slogan van professor Thimothy Leary,
"Turn on, Tune in and Drop Out", ter harte en reisden af naar het verre
Oosten. Zij hadden genoeg van de westerse consumptiemaatschappij en wilden
de wijsheid van andere culturen in zich opnemen.
In India, met haar duizenden jaren oude Shiva Shakti-religie, waren hasjiesj,
opium en de space-milkshake Bhang overal in staatswinkels te koop en in
menige tempel rookten gerespecteerde, vrome mannen als offer aan Shiva een
met hasj gevulde CHILLUM.
In dat tijdloze India vonden veel westerlingen een ander leven. Geen
gemakkelijk leven overigens. Het klimaat is vaak zwaar, ziektes liggen op
de loer en het bevattingsvermogen van de bezoeker wordt beproefd door
alles wat hij ziet en meemaakt. Vandaar dat veel India-gangers uitkeken
naar een geschikte plek om langer in de tropen te blijven.
Dat werd Goa, in die tijd nog een Portugese kolonie aan Indiase westkust.
Het was een waarachtig vergeten paradijs, waar je rust en vrijheid vond.
De katholieke, sterk op Portugal georiënteerde stadsbevolking, verwelkomde
de bezoekers als mede-Europeanen terwijl ook de vissers van de oeroude stam
van de Ramponkars, die langs de stranden wonen, de reizigers hartelijk op-
namen. Zij namen geen aanstoot aan het vrije gedrag van de jonge wester-
lingen. Integendeel, ze verhuurden hutten en huizen, begonnen restaurantjes
en winkels, en zo ontstond er een hechte band. Veel reizigers bouwden
zelf hutjes in het bos of bivakkeerden gewoon in de openlucht op het strand.
14