de voorjaarsklassiekers » dossier: sportdranken » geert verheyen

DE VOORJAARSKLASSIEKERS » DOSSIER: SPORTDRANKEN » GEERT VERHEYEN:
FIN DE CARRIERE? » WINNAAR ANDES TRAIL: “IK DEED NIET MEE OM TE WINNEN”
Juni 2011 - Jaargang 1

COLOFON
2
Visit our
website
www.veloo.be
Michaël Van Vlasselaer |MVV Jolan Cleirbaut |JC Christophe Jacqmin |CJ

INHOUD
Nieuws
Nieuwe elektrische mountainbike 4
Wedstrijden van 1 km 5
Special
De kijk van de kenners 6
Peloton
Tweede kans voor dopingzondaars? 16
Geert Verheyen: Fin de carrière? 18
Sportdranken 21
Foto
Superklassieker 2011 24
Tourist
Museum Ronde van Vlaanderen 30
Andes Trail 36
De wielerterrorist 40
Berlin by bike 42
3

Nieuws | Nieuwe elektrische mountainbike
Nieuwe elektrische mountainbike: Boeven
achtervolgen tegen 80 per uur
Een fiets met een elektrische motor
bestaat al even, maar sinds dit jaar
worden ook mountainbikes uitgerust
met extra power Een aantal producenten
hebben mountainbikes voorzien
van een elektrische motor met
hoog vermogen. Deze ontwikkeling
is vooral interessant voor de downhill
bikers. Het liften om naar de top van
die helling te raken is verleden tijd. Zij
4
zijn echter niet de enigen die ervan
profiteren. De politie van Los Angeles
in de V.S. heeft zijn bereden eenheden
voorzien van een aantal van deze
mountainbikes. Nu kan hun bereden
eenheid boeven achtervolgen met
een snelheid tot tachtig kilometer per
uur. De voornaamste fabrikanten van
die elektrisch aangedreven tweewielers
zijn Stealth Electric Bikes, voor de
downhill liefhebbers, en Currie Technologies,
die de LAPD voorzien. Daarnaast
kan je ook je huidige mountainbike
ombouwen tot een elektrische,
door een bouwpakket aan te schaffen.
Een elektrische mountainbike is echter
niet goedkoop. Prijzen variëren tussen
tweeduizend euro voor een bouwpakket
tot 14.000 voor een downhill model.
|JC

UCI experimenteert met wedstrijden van
één kilometer
U leest het goed, binnenkort kijken we
misschien naar wielerwedstrijden van
één kilometer. Dat is toch wat Serge
Arsenault, die World Tour-wedstrijden
organiseert voor de UCI in Quebec en
Montréal, beweert. Vorig jaar kwam de
UCI voor het eerst aan met dit experiment.
Het gaat een wedstrijd waarbij
24 renners het in een aantal rondes
tegen elkaar opnemen. Het werd getest
met Noord-Amerikaanse renners
en was meteen een succes. Ook dit
jaar zal deze wedstrijdvorm weer uit-
getest worden, meerbepaald op acht
september, een dag voor de start van
de Grote Prijs van Quèbec. Het concept
van deze koers zal het volgende
zijn: eerst zullen er kwalificaties zijn,
waardoor er nog maar acht renners
overblijven. Daarna nemen deze acht
het tegen elkaar op in de kwartfinale.
Vervolgens is er een halve finale en
dan tot slot een finale als apotheose.
De wedstrijden zullen beginnen aan
de rode vod en zullen exact één kilometer
duren. Met dit soort wedstrijd-
Wedstrijden van 1 km | Nieuws
vorm wil de Internationale Wielerunie
het wielrennen nog aantrekkelijker en
spectaculairder maken voor het grote
publiek. Het wilt zelfs dit soort koersen
op te nemen in de World Tourkalender
als de mensen er warm voor
zouden lopen. Afspraak dus op acht
september in Québec, dan zullen we
zien of deze nieuwe vorm van wielrennen
echt de moeite waard is om naar
te kijken. |CJ
5

Special Voorjaarsklassiekers | De kijk van de kenners
6
De kijk van DE
KENNERS
HET VOORJAAR ZIT ER OP EN DE BELGEN HEBBEN
ZOWAAR BIJNA ALLE GROTE KLASSIEKERS GEWON-
NEN. WE KUNNEN NIET MEER DAN TEVREDEN ZIJN.
VELOO VROEG AAN ENKELE WIELERKENNERS HOE
ZIJ HET VOORJAAR HEBBEN BELEEFD.
Foto: Michael Van Vlasselaer

Foto: Michael Van Vlasselaer
Michel Wuyts
VRT-commentator
Wat is je dit jaar opgevallen?
“Het is mij vooral opgevallen dat outsiders die al een
aantal jaren dachten dat ze nooit nog een grote koers
gingen winnen, het toch in zich hebben. Ik denk dan in
de eerste plaats aan Nuyens en Van Summeren. Dat was
toch wel heel bijzonder. Hoe dat komt? Ik denk dat er
verschillende redenen zijn. Ik denk dat die zich toch nog
een keer extra opgeladen hebben. Dat komt niet zomaar.
Ze moeten er echt fanatiek mee bezig geweest zijn. Ik
weet bijvoorbeeld dat Johan Van Summeren een weddenschap
had afgesloten met zijn boezemvriend Luc Bellings,
dat hij vanaf 1 januari tot aan de Amstel Gold Race
geen druppel alcohol ging aanraken. Dat wijst toch al op
een enorme gedrevenheid en motivatie in de winter.
We hebben tijdens het winterseizoen ook enorm veel
transfers gezien. Daardoor zijn een paar ploegen nu
versnipperd geraakt. Een paar kopmannen, gelegenheidskopmannen
of luitenanten zijn uitgezworven naar
De kijk van de kenners | Special Voorjaarklassiekers
verschillende ploegen en daardoor zijn een aantal teams
verzwakt. Ik denk daarbij aan het team van Cancellara.
Dat is een nieuw team, maar eentje dat er duidelijk nog
niet stond in de voorjaarsklassiekers. Maar ik denk ook
aan Quick-Step. En dat heeft gevolgen. De wedstrijd is
niet meer in de breedte gedragen door teams die het
wedstrijdbeeld echt gaan bepalen en soms een blok opwerpen,
dat kon nu niet. En zo krijg je een soort van vrijpostigheid.
Dan krijg je gedragingen zoals die van Cancellara,
die in De Ronde van Vlaanderen van veel te ver
gaat aanvallen en daarvoor een prijs betaald.”
Wie maakte indruk?
“Je kan natuurlijk niet naast Philippe Gilbert. Wat hij doet
is zondermeer indrukwekkend. Ik wil daar niet de term
‘Merckxiaans’ opplakken, dat vind ik not done. Ik heb gelukkig
nog de gouden tijd van Merckx meegemaakt. Die
won in 1 jaar Milaan - San Remo, de Ronde van Vlaanderen
en Luik – Bastenaken – Luik. En hij won daarna nog
7

Special Voorjaarsklassiekers | De kijk van de kenners
eens de tour. Dus laten we daar maar van afblijven. Maar
wat hij doet is natuurlijk wel uitzonderlijk. De Waalse Pijl,
de Amstel Gold Race en op een drafje de Brabantse pijl
meepikken. En dan vergeten de mensen nog dat hij ook
de Monte Paschi Eroïca gewonnen heeft. Een koers die
zeker nog lastiger is dan de Brabantse Pijl. Dat is toch
wel straf. De grote verdienste van Gilbert is dat hij de
vensters weer breed opengooit naar klassiekers waar wij
al lang afscheid van genomen hadden. Wij kwamen hier
al tien jaar naar Luik of naar de muur van Huy met de gedachte
van “we gaan niet meedoen”. Als we een top tien
renner hebben mogen we jubelen -zachtjes dan-. En dat
is de voorbije tien jaar altijd zo geweest. Nu heb je weer
een fenomeen dat ons ook in die late klassiekers toelaat
en ik hoop dat dat aantrek gaat hebben. Dat meer jongeren
gaan denken van ‘tiens, als je je daar op toelegt dan
lukt dat ook’.”
Wie stelde teleur?
“Devolder. Zonder meer Stijn Devolder. Ik heb me zelfs
in hem vergist. Ik dacht toen hij Dwars door Vlaanderen
betwistte dat hij aan het trainen was. Ik zag hem een
paar keer dwars door of langs het peloton op een groot
mes van achter naar voren stuiven. Toen dacht ik: ‘die
is met zijn krachttraining bezig’. Hij is ook een paar keer
op stage geweest. Tot twee keer toe in het zuiden van
Spanje op de Sierra Nevada, wat heel ondevolders is. Hij
is een echte huismus. Dus ik dacht dat hij de pannen van
het dak ging rijden. Maar dat is hélemaal niet gebeurd.
Waar de oorzaak ligt, daar heb je bij Devolder altijd het
raden naar. Misschien heeft er op een bepaald moment
iemand iets verkeerd gezegd of een prestatie die er niet
uigekomen is, waardoor Devolder voor een maand het
kopje laat hangen.”
Naar welke talenten moeten we de volgende jaren uitkijken?
“Thomas De Gendt heeft toch wel indrukwekkende dingen
laten zien in Parijs–Nice. Ik denk wel dat hij zich nog
een paar jaar moet toeleggen op wedstrijden van meer
dan 260 kilometer, maar dan wel voor winst. Als je zoals
hem die eerste etappe van Parijs – Nice wint, dan moet
je dat volgens mij ook kunnen in een wedstrijd als Dwars
door Vlaanderen of misschien nog eerder de Brabantse
8
“ Ik heb me vergist in Stijn Devolder
Pijl. Het gevaar schuilt bij hem wel dat hij erg veel hooi op
de vork neemt of moet nemen van zijn ploegleiding. Dus
ik hoop dat hij door veel te rijden niet snel opbrandt. In
tweede instantie Sep Vanmarcke, die toch wel een pracht
van een E3-prijs reed, en in dienst van de ploeg ook een
fantastische Parijs-Roubaix neerzette. Ik hoop dat zo’n
jongen volgend jaar ook in koersen tot 200 kilometer een
paar keer in een vrije rol of als kopman mag starten.”
“ Ik wil daar niet de term
‘Merckxiaans’ opplakken,
dat vind ik not done
Heeft het rijden zonder oortjes invloed gehad op de manier
van koersen?
“Ik ben in geen enkele koers zonder oortjes teleurgesteld
geweest door het verloop. Dat zegt al veel. Of dat nu de
reden is van een spannend verloop, dat weet ik dan ook
weer niet. De Ronde van Vlaanderen en Parijs – Roubaix
waren ook superspannend zonder oortjes. Een kleine
kanttekening daarbij is dat het in Parijs – Roubaix natuurlijk
wel super spannend was voor ons. Maar als je dat even
loslaat. Die gedachte van ‘wij winnen’. Dan viel het ook
wel wat tegen. Je zal daar maar zitten als Zwitser, Fransman
of Italiaan, dan zeg je “wat hebben wij nu gehad?”
Maar ja, in de flow van Nuyens dachten wij van: “wat
overkomt ons nu weer?”. En dan hebben wij terecht mogen
juichen. Daar kunnen we allen maar blij om zijn.”
Als je medailles mag uitreiken, aan wie geef je die dan en
waarom?
“Nick Nuyens. Omdat ik weet dat hij van ver komt. Van
heel diep. Het was zijn grote droom om bij Cofidis een
geheel te smeden, om een echte kopman te worden in
de ware zin van het woord, in de sportieve zin, maar ook
in de vaderlijke zin van het woord. Hij wou een autoriteit
worden en daar heeft hij een jaar aan gewerkt, in de
hoop om het tweede jaar te oogsten. Dat is niet gelukt.
Chavanel heeft daarvan geprofiteerd. Daarna is hij naar
Rabobank gegaan, daar ging het van kwaad naar erger.
Hij heeft ook heel veel tegenslag gehad. Hij is veel kwetsbaarder
dan men vermoedt. Dat heeft deels te maken met
de intelligente antwoorden die hij geeft bij interviews. Hij
heeft echt in de put gezeten. Maar hij is daar uitgekropen
en dat vind ik een van de mooiste dingen die een sportman
kan doen.”

Foto: Michael Van Vlasselaer
André Meganck
VRT-medewerker
Wat is je dit voorjaar opgevallen?
“Cancellara was voor mij de sterkste renner. Hij heeft de
overwinningen die hij wou behalen niet behaald, maar
als je de uitslagen bekijkt, heeft hij het zeker niet slecht
gedaan. Hij stond ook eerste in het algemeen UCI klassement.
Nu komt Phillipe Gilbert sterk opzetten. Klassiek
gezien is hij wel de man van het voorjaar.”
De kijk van de kenners | Special Voorjaarsklassiekers
Wie maakte indruk?
“Zeker en vast Phillip Gilbert. De manier waarop hij in de
Amstel Goldrace reed was zondermeer indrukwekkend.
Zijn ploeg heeft voor hem ook formidabel gewerkt. Hij
rijdt in de Goldrace de laatste 10 kilometer het gat nog
dicht naar Andy Schleck en houdt hij nog genoeg over om
een succesvolle demarrage te plaatsen op de Cauberg. Er
is wel een verschil tussen de ploeg van Gilbert en die van
Cancellara. Moest Cancellara de ploeg van Gilbert gehad
hebben, dan ben ik er zeker van dat hij De Ronde van
Vlaanderen of misschien Parijs – Roubaix wel zou gewonnen
hebben. Maar de ploeg van Fabian is niet zo sterk en
als je ziet dat hij op 50 km van de aankomst zelf het initiatief
moet nemen, en al zelf in de aanval gaat. Hij is ook
geen superman. Zelfs Merckx kon dat indertijd ook niet
op die manier.”
“ Cancellara is geen superman, zelfs
Merckx kon dat niet
Wie stelde teleur?
“Zeker de Italianen. Zij zitten momenteel in een dipje. Als
je naar de uitslagen van de klassiekers kijkt, dan vind je
geen enkele Italiaan terug bij de eerste vijf. Luik –Bastenaken
– Luik was vroeger in feite een koers voor de Italianen
en daarom is het nu opvallend dat in de Waalse klassiekers
geen enkele Italiaan te zien is.”
Naar welke talenten moeten we de volgende jaren uitkijken?
“Ik ben benieuwd wat Ben Hermans gaat presteren in
grote rondes. Hij gaat dit jaar de Giro rijden en ik kijk er
naar uit hoe hij daar voor de dag gaat komen. Ook Sep
Vanmarcke heeft zich dit voorjaar geprofileerd als een
zeer goede helper. Er is niet echt een talent op komst
is waarvan je denkt: ‘Wauw, wat gaat dat worden?’ We
moeten de jonge renners nog wat tijd geven om zich te
kunnen ontbolsteren. Ze moeten veel leren en nog wat
krachten op doen. Als je bijvoorbeeld kijkt naar Philippe
Gilbert twee jaar geleden, dan rijdt Andy Schleck hem er
af in de finale van Luik-Bastenaken – Luik, maar nu zijn de
rollen omgekeerd. Nu rijdt hij iedereen er af. Daaraan zie
je dat als je een beetje ouder wordt, je ook een stuk aan
kracht inwint en het is dat tikkeltje meer dat je dan nodig
hebt om uit te blinken.”
9

Special Voorjaarsklassiekers | De kijk van de kenners
Heeft het rijden zonder oortjes invloed gehad op de manier
van koersen?
“De oortjes hebben zeker hun invloed. Laat ons eerst
zeggen dat ongeveer 20 procent van de renners tegen
oortjes zijn en 80 procent is er voorstander van. Als je het
bijvoorbeeld aan Oscar Freire vraagt, zal die antwoorden
dat hij liever zonder oortjes rijdt. Het hangt vooral veel
van de natuur van de renner zelf af. Freire is iemand die
tijdens de wedstrijd graag gerust gelaten wordt. Hij is
een sprinter, en hij trekt zelf wel zijn plan in de finale. Een
ronderenner die voor een klassement rijdt daarentegen,
zal liever ook gebrieft worden vanuit de volgwagen. Er is
natuurlijk ook het veiligheidsaspect. Het is veel veiliger
om met oortjes te rijden. Zo kunnen de ploegleiders de
renners tijdig waarschuwen voor gevaarlijke situaties of
obstakels.
Langs de andere kant maakt de intelligentie van de renner
deel uit van zijn kunde. Vroeger, toen er geen oortjes
gebruikt werden, dan moest de renner zijn tegenstander
zelf zodanig bekijken of dat hij nog fris zat en aan de pedaalcadans
kon een renner dan vaak zien of hij nog een
kans had of niet. Dat hoort ook gewoon bij de sport. Na-
10
tuurlijk, bij het dragen van die oortjes vervalt dat allemaal.
Daarom zegt de UCI: ‘kijk, het spontane van onze sport
wordt een beetje aan de kant gezet omdat de commando’s
worden gegeven vanuit de volgwagen’. Ze hebben
daar misschien wel een klein punt, maar dat weegt niet
op tegen de gevaren die er onderweg zijn. Als we zonder
oortjes rijden in grote wedstrijden krijgen we meer en
meer gevaarlijke toestanden in de koers.”
“ De intelligentie van een renner maakt
deel uit van zijn kunde
Als je medailles mag uitreiken, aan wie geef je die dan en
waarom?
“Zeker aan Cancellara. Ik ken Fabian goed, het is echt
een eerlijke jongen. Hij presteert van in het begin van het
seizoen tot op het einde. Hij gaat nog volledig voor het
wereldkampioenschap tijdrijden, hoewel die trui hem contractueel
gezien niet veel meer opbrengt. In alle wedstrijden
geeft hij zich volledig en daarom verdient hij zeker
een medaille.”

Carl Berteele
Radio-journalist VRT
Wat is je dit voorjaar opgevallen?
“Vooral een fantastisch goede Fabian Cancellara. Een
zeer goede Tom Boonen en Phillipe Gilbert die nummer
één geworden is in België. Dat zijn drie vaststellingen. De
puzzelstukjes vallen ook allemaal mooi in elkaar nu de
Belgische overwinningen samenvallen. Nuyens is al eens
tweede geweest in de Ronde van Vlaanderen. Dan kan je
die ook winnen als het wat mee zit. Hetzelfde geldt voor
Johan Vansummeren. Die rijdt ook elk jaar de finale van
Parijs-Roubaix. Het fenomeen Cancellara stond jammer
genoeg alleen. Als hij beter omringd is door een ploeg en
daardoor langer ondersteund kan worden, dan denk ik
dat hij in alle finales aanwezig kan zijn. Bovendien heeft
hij ook veel pech gehad. Dat was ook de rode draad
door het voorjaar van Tom Boonen. Ook hij heeft veel
pech gehad. Dat speelt natuurlijk mee in de koers. Het
ene jaar valt het mee en het andere jaar valt het tegen.
Je moet daar een beetje mee leren omgaan. Algemeen
De kijk van de kenners | Special Voorjaarsklassiekers
gezien is er dit voorjaar geen enkele verassing. Diegenen
die er moesten staan, stonden er ook. Diegenen die finales
moesten rijden, hebben die gereden. Er zijn alleen een
paar niet onmiddellijk verwachtte winnaars, maar het zijn
Belgen dus zijn wij met z’n allen heel tevreden over het
afgelopen voorjaar.”
Wie heeft indruk gemaakt?
“Ik kan moeilijk Fabian Cancellara zeggen omdat dat vorig
jaar ook al zo was. Hij heeft ook bewezen dat hij dat
kan. Eigenlijk heeft Phillipe Gilbert voor mij het meeste
indruk gemaakt op de muur van Huy. Ik kan bijvoorbeeld
niet zeggen dat wanneer Matthew Goss Milaan–San Remo
wint, dat je dan iets hebt van: ‘Wauw, echt om van achterover
te vallen’. Maar Philippe Gilbert, die dan zelf zegt
dat de muur van Huy hem niet echt ligt, maakt het dan op
zo’n indrukwekkende manier af. Hij koerst ook. Dat is echt
heel plezant om te zien. Leukemans, Boonen, Cancellara,
11

Special Voorjaarsklassiekers | De kijk van de kenners
die mannen willen nog echt koersen. Ik vond het ook aangenaam
dat je kon vaststellen dat er geen übermenschen
meer rondrijden. Ik heb dat persoonlijk kunnen meemaken
op de Bosberg in de finale van de Ronde van Vlaanderen.
Daar reden twaalf “lijken” naar boven. Er werd met gelijke
wapens gestreden.
Er was dan nog de leuke vaststelling dat de Belgen weer
kunnen winnen, maar dat is ook niet iets dat uit de lucht
komt vallen. De jongens die gewonnen hebben, waren
bij de jeugd ook goed. Er is niet echt iemand gekomen
waarvan men het niet kon verwachten. Die jongens zijn nu
rond hun dertig en zijn op hun sterkst.”
Wie heeft teleurgesteld?
“Als ik één naam moet noemen, dan zeg ik Greg Van
Avermaet. Hij was schitterend op de Poggio. Ik denk dat
hij daar op dat moment moest aanvallen. Iedereen gaf
wel commentaar dat het te vroeg was, maar wanneer
moet hij het dan doen? Ik was minder onder de indruk
van zijn afdaling. Maar het kan zijn dat hij toen al over zijn
toeren zat. Ik heb ook liever dat iemand aanvalt en faalt
dan gewoon blijft zitten en niets onderneemt. Maar vanaf
dan heeft hij mij teleurgesteld. Ik had hem op zijn minst
op een podium verwacht dit jaar. Ik vond het ook erg dat
Hushovd in Roubaix niet meereed met Cancellara. Hij
moest er natuurlijk niet voor zorgen dat hij Cancellara bij
Van Summeren bracht, maar hij moet gewoon het ploegenspel
spelen en af en toe eens overnemen. Dat was een
beetje wereldkampioen onwaardig.”
Naar welke talenten moeten we de volgende jaren uitkijken?
“Ik blijf het hebben voor Jan Bakelants. Maar Jan Bakelants
heeft het probleem dat hij in een zeer goede
ploeg is terecht gekomen. Hij zal niet zo veel kansen meer
krijgen als vroeger. Hij staat nu eigenlijk achter drie sterke
mannen bij Lotto. Een overheersende Gilbert in de heuvelklassiekers,
Vanendert breekt nu ook door en dan natuurlijk
Jurgen Van den Broeck. Daardoor wordt hij een beetje
geblokkeerd. Dan vind ik het eigenlijk beter wat Ben Hermans
doet, die ongeveer dezelfde kwaliteiten heeft, maar
12
“ Er rijden geen übermenschen meer
rond
die bij Radio Shack, zonder druk en zonder een grote
kopman misschien wel zijn weg kan gaan en misschien zo
één of twee jaar vroeger een podium kan halen dan Jan
Bakelants. Ik geef Bakelants nog een beetje de tijd om
beter en sterker te worden, maar hij mag niet bij het Lotto
van nu blijven, want anders zit hij daar gevangen.”
Heeft het rijden zonder oortjes invloed gehad op de manier
van koersen?
“Laat mij eerst het volgende zeggen. We zijn technologisch
op alle vlakken nu zo geëvolueerd, waarom zouden
we dat nu terug moeten afschaffen. Maar wat we wel
zagen in de koersen zonder oortjes, is dat het een goeie
zaak is voor de renners die graag aanvallen. Zij gaan
terug meer op intuïtie koersen. Het waren ook mooie
koersen, maar ze moeten er vanuit de organisatie dan wel
voor zorgen dat er genoeg tijdsmeldingen komen. Want
anders gaan we terug tot in de jaren zestig, waar niemand
van iets weet. Dat kan niet de bedoeling zijn. Een tweede
element daarbij is dat in de koersen waar dan wel oortjes
gebruikt zijn, je soms denkt: ze hebben nu de kans om iets
te zeggen, maar de koplopers worden toch niet gegrepen.
Zo zie je maar, het zijn uiteindelijk de renners die het
moeten kunnen doen en niet de ploegleiders die vanuit
de volgwagen dirigeren.
Het is dus een beetje dubbel. Langs de ene kant moet je
niet terug gaan in de tijd, maar langs de andere kant zijn
de koersen zonder oortjes ook mooie koersen geweest.
Misschien moeten ze eens proberen om algemene informatie
te geven via de koersradio. Dan kunnen de renners
ook gewaarschuwd worden voor gevaren en valpartijen
en dan moeten ze voor de ploegleiders maar een beurtensysteem
invoeren, zodat zij toch nog tot bij hun renners
kunnen komen. Als ze het dan toch willen afschaffen
vind ik dat ze van bij de nieuwelingen moeten beginnen.
Wanneer die jongens dan bij de profs komen, zijn ze het
niet gewoon om met oortjes te rijden en missen ze het
ook niet.”
Als je medailles mag uitreiken, aan wie geef je die dan en
waarom?
“Je kan eigenlijk niet rond Gilbert. Ook al was Cancellara
weer fantastisch. Hij gaat ook zo professioneel om met
de dingen. Als Gilbert Luik wint, zonder twijfel Gilbert. En
anders delen we de prijs op in twee voor Gilbert en Cancellara”

Foto: Renaat Schotte
Renaat Schotte
Sportjournalist VRT
Wat is je dit voorjaar opgevallen?
“De prestaties van de Belgen in de breedte. Niet alleen
wonnen de Belgen veel wedstrijden, maar er stonden ook
veel Belgen op tweede en derde plaatsen. Als we daar
een statistische analyse van zouden maken, is het toch
een tijdje geleden dat we het zo goed hebben gedaan.
De kijk van de kenners | Special Voorjaarsklassiekers
Er stonden 6 Belgen in de top 20 van de Waalse Pijl en
dat was toch een koers waar wij de laatste jaren bij wijze
van spreken niets te zoeken hadden. De Belgen mochten
al blij zijn als er iemand top 15 reed, en daar moesten
we het dan mee doen. Ik heb jarenlang op de top van de
muur staan te wachten op de eerste Belg terwijl de winnaar
al lang binnen was. Dit jaar is dat helemaal weggeveegd,
en de Waalse pijl is nu een illustratief beeld van de
Belgen die we het hele voorjaar gezien hebben.”
Wie heeft indruk gemaakt?
“Gilbert is natuurlijk de vaandeldrager. De wereldranglijst
liegt ook niet. Als hij die prestaties een heel seizoen kan
doortrekken, kan hij misschien iets uniek bereiken. Dan
kan hij misschien het seizoen afsluiten als nummer één.
Verder zijn de renners die we konden verwachten ook op
de voorgrond verschenen. Misschien zijn de prestaties
van Sep Van Marcke wel opvallend, maar eigenlijk trekt hij
daarmee de lijn door van zijn tweede plaats in Gent-Wevelgem
vorig jaar. Ik vond het ook wel straf dat Matthew
Goss zijn vormcurve heeft kunnen doortrekken van Januari
tot aan Milaan-San remo. En ook de manier waarop
hij dan een zeer lastige Milaan–San Remo wint, had ik niet
verwacht. Goss was eigenlijk een outsider van de derde rij
en ik denk dat hij de grootste verrassing van het voorjaar
was.”
“ San-Remo was net zo mooi dankzij
de oortjes
Wie heeft teleurgesteld?
“Teleurstellen is een groot woord. Voor mij kunnen renners
niet teleurstellen, want ik bekijk het nooit van uit het
standpunt: ik verwacht dat van die of die renner. Ik bekijk
het vooral vanuit de aantrekkelijkheid van de koersen. Ik
wil vooral mooie koers zien en dat hebben we ook gekregen.
Ik vond het echt een prachtig voorjaar. Als dat wordt
doorgetrokken in de grote rondes, belooft dat veel. Maar
als je dan toch de resultaten analyseert zou je kunnen
zeggen dat Devolder is tegengevallen. Hij zal dat zelf ook
vinden. Hij is toch met een bepaald verwachtingspatroon
naar zijn koersen gegaan en ik denk niet dat hij ergens
top 50 heeft gereden in een van de grote wedstrijden.
Maar met Stijn Devolder weet je nooit, hij zal tijdens de
rest van het seizoen nog wel iets laten zien.”
13

Special Voorjaarsklassiekers | De kijk van de kenners
Naar welke talenten moeten we de volgende jaren uitkijken?
“Bakelants interesseert mij nu enorm. Zeker in de komende
Giro. Hij was vorig jaar ook al top 20 in de Ronde van
Spanje. De Giro is natuurlijk veel zwaarder qua parcours,
maar ik ben benieuwd wat hij gaat doen. Ik denk dat hij
een rit gaat winnen. Dat lijkt mij het verstandigste om op
te focussen. Hij was er vorig jaar ook al heel dicht bij. Hij
had een etappe kunnen winnen, maar hij valt dan op twee
kilometer van het einde. Hij was de sterkste die dag en in
die situatie. Hij moet dat dit jaar weer kunnen doen en dat
gaat voor hem dan een opstapje zijn naar meer. Want ik
denk dat er in Bakelants heel veel ambitie schuilt. Wanneer
je dan kijkt naar renners die nog niets hebben laten
zien, vind ik de tweede plaats in Frankfurt van Jerôme
Baugnies wel opvallend. Hij was ook al goed op het voorbije
WK voor beloften. Dat is zeker een kerel om in de
gaten te houden.”
Heeft het rijden zonder oortjes invloed gehad op de manier
van koersen?
“Zeker. Maar ik zou ook zeggen dat de koersen met oortjes
dat gedaan hebben. We hebben volgens mij bijvoorbeeld
een hele mooie San Remo gezien net dankzij de
oortjes. Ik ben er van overtuigd dat er vanuit de volgwagen
de opdracht gekomen is om te rijden. Wanneer Freire
viel of Hushovd en Cavendish in de problemen zaten,
kan ik me echt inbeelden dat de ploegrijders riepen om
14
te rijden, zodat ze niet meer terug konden komen. Als er
geen oortjes waren geweest, valt het misschien stil na de
afdaling op 100 kilometer van het einde en dan krijg je
een saaie en voorspelbare Prima Vera. Ik geloof niet in het
argument dat zonder oortjes rijden de koersen aantrekkelijker
maakt. Ik denk dat de oortjes zowel nefast zijn voor
de feestvreugde, als positief voor mooie wedstrijden met
een aantrekkelijk koersverloop. In rittenkoersen is dat nog
anders. Daar zijn etappes soms gewoon voorspelbaar.
En of daar dan oortjes zullen inzitten of niet, dat zal niet
veel uitmaken. Wat wel opvallend is, is dat in de koersen
zonder oortjes de vroege vlucht meestal minder ruimte
krijgt dan in een koers met oortjes. Maar dat brengt misschien
niet echt bij tot de aantrekkelijkheid. Wat is nu het
verschil tussen drie minuten voorop rijden en een vroege
vlucht die heel de dag vier à vijf minuten voorop rijdt. Eigenlijk
is daar geen enkel verschil tussen.”
Als je medailles mag uitreiken, aan wie geef je die dan en
waarom?
“Aan Van Summeren. Hij is de man die nu uit de schaduw
treedt. Hij had zeker potentieel om een koers te winnen,
maar hij wint nu onmiddellijk Parijs – Roubaix. Waarschijnlijk
gaat dat ook de koers van zijn leven blijken. Het is ook
goed dat een renner van “de tweede rij” een grote koers
wint. Dat houdt de droom levendig voor elke renner die
deel uitmaakt van het profpeloton. Dat hij op een dag ook
die grote overwinning kan binnenhalen.” |MVV

Follow us on
Twitter
@VelooMagazine
15

Foto: Christophe Jacqmin
Peloton | Tweede kans dopingzondaars
Tweede kans voor dopingzondaars
JA!
16
“ Het jarenlang schorsen van een renner
heeft geen afschrikeffect
Wibren Moens, wielerfan in hart en nieren, vindt
dat dopingzondaars een tweede kans moeten
krijgen.
“Iedereen verdient een tweede kans, zowel in de wielersport
als in het gewone leven, tenzij het natuurlijk over
moord gaat. Ergens heb ik begrip voor mensen die zeggen
dat dopingzondaars geen tweede kans verdienen, ik
versta dat wel met de gebeurtenissen van de voorbije jaren
waarin er veel renners op doping zijn betrapt maar het
jarenlang schorsen van een renner heeft geen afschrikeffect.
Het zou ook niet eerlijk zijn want niet in alle gevallen
kan de renner er zelf iets aan doen, zeker als je bijvoorbeeld
het geval Contador bekijkt, waarbij de doping in iets
inzat en hij er zelf niets van wist.
Die tweede kans zou wel niet betekenen voor mij dat de
renner gewoon mag blijven verderrijden zonder straf. Hij
moet dan een straf van twee jaar krijgen die sowieso moet
uitgevoerd worden. Zelfs als de renner meewerkt aan het
onderzoek mag hij twee jaar aan geen koersen meedoen
van mij. Ook moet hij een serieuze geldboete betalen. Als
een renner een tweede keer op doping wordt betrapt, verdient
hij geen derde kans. Hij heeft op dat moment al een
tweede kans gekregen waarbij hij heeft kunnen nadenken
over zijn daden. Als hij zo stom is om nog eens doping te
gebruiken, moet hij daar maar de gevolgen van dragen en
een levenslange schorsing uitzitten.
De ‘zogezegde’ doping waarover soms wordt gesproken,
daar moet niet te zwaar aan getild worden. Een neusspray
of andere middeltjes tegen asma zijn geen doping, sommige
renners hebben dat gewoon nodig en dat kan je hen
moeilijk ontzeggen. Volgens mij wordt er nu wel veel minder
doping genomen worden dan vroeger. Dat is ook logisch,
er zijn nu veel meer controles dan toen. Ook de vele
renners die de laatste jaren betrapt zijn, hebben de andere
renners ook wel aan het denken gezet volgens mij. Ik denk
dat je tegenwoordig nog amper doping kan nemen zonder
gepakt te worden, in de Tour bijvoorbeeld zijn er enorm
veel controles. Nu kan je de Tour niet meer winnen op doping.”
|CJ

Sven De Goeyse, een jonge wielertoerist, heeft
weinig sympathie voor dopingzondaars en wil
ze liefst voor het leven bannen uit de wielersport.
“De meest efficiënte manier om verlost te geraken van het
dopingspook, is het levenslang schorsen van de zondaars.
Al jaren wordt de wielerwereld geteisterd door negatieve
verhalen omtrent doping. Als het aan mij lag, zouden wielrenners
in deze tijden geen tweede kans meer krijgen, laat
staan een minimale schorsing van twee jaar. Bovenop dit
feit moeten de controles in alle landen van dezelfde kwaliteit
zijn, naar het beeld van België en Frankrijk.
Als je de levenslange schorsing en de goede dopingcontroles
combineert, zal je het aantal dopinggevallen gevoelig
zien afnemen. Het wielrennen is een mooie sport maar
er is het laatste decennium een deuk in haar reputatie gekomen.
Als je telkens een overweldigende sportprestatie
in vraag moet stellen, verliest de sport aan waarde. Er was
zelfs een tijd dat dopingverhalen meer werden gelezen
dan de wedstrijdverslagen. Dat kan echt niet de bedoeling
zijn. Op dit moment is er gelukkig een positieve tendens
en komt het aantal dopinggevallen schaarser en schaarser
voor.
Toch is het bannen van doping met het huidige systeem
niet aan de orde. Neem nu een renner als Ricco. Hij wordt
in 2008 betrapt, moet zelfs zijn twee jaar schorsing niet
uitzitten en krijgt meteen een profcontract. Een half jaar
later wordt hij weer in een ziekenhuis opgenomen met een
bloedvergiftiging. Een inschattingsfout met bloeddoping
was de oorzaak. Dat soort figuren mag zich nooit in de
wielersport begeven en door deze reden ben ik tegen een
korte schorsing van twee jaar. Ik zou deze zeker en vast al
opvoeren naar vijf. Dan is de kans op een terugkeer een pak
geringer. Op termijn moeten een levenslange schorsing en
een fikse boete – dan spreek ik over bedragen die overeenkomen
met hun jaarlonen – de enige strafmaat zijn”.
Tweede kans dopingzondaars | Peloton
NEE!
“ Het bannen van doping is met het
huidige systeem niet aan de orde
17
Foto: Christophe Jacqmin

Peloton | Geert Verheyen: Fin de carrière?
GEERt VERhEyEN
Fin de carrière?
18
GEERT VERHEyEN IS AL JARENLANG EEN VASTE
WAARDE IN HET PROFPELOTON. HIJ IS EEN MEESTER-
KNECHT DIE ZICH VOLLEDIG KAN GEVEN IN DIENST
VAN EEN KOPMAN. DE NU 38-JARIGE VERHEyEN
DENKT ERAAN OM BINNENKORT TE STOPPEN. VE-
LOO PRAAT MET HEM OVER ZIJN CARRIERE EN ZIJN
TOEKOMST.
Foto: Michael Van Vlasselaer

Hoe is de liefde voor de fiets bij jou ontstaan?
“Tot mijn 15de heb ik altijd gevoetbald. Maar ook voor de
fiets had ik een voorliefde. Dat zat een beetje in de familie.
Een van mijn nonkels is vroeger renner geweest, en
een andere nonkel had een fietsenzaak in Diest. Ik kreeg
van mijn nonkel een koersfiets en een koerstenuetje en
zo is het begonnen. Toen ik 15 ging worden wou ik echt
graag gaan koersen. Vanaf die leeftijd kun je bij de nieuwelingen
beginnen. Ik ben dan gestopt met voetballen en
onmiddellijk beginnen koersen.”
Je hebt een paar overwinningen op je conto staan, welke
is voor jou de mooiste?
“De Bühl-cup in Duitsland. Toen reed ik bij Rabobank en
had ik een slechte Tour de France achter de rug. Maar ik
ben dan goed uit de Tour teruggekomen en heb de Bühlcup
in Duitsland gewonnen. Het was zo’n mooie overwinning
omdat ik toen tegen heel sterke renners zoals Ullrich,
Camenzind en Rebellin won. We waren toen weggereden
met een groepje en in de sprint klop ik al die renners. Ik
zie het podium nu nog voor mij. Ik sta daar dan tussen
Ullrich en Camenzind. Dat was toch wel een heel mooie
overwinning.”
Heb je als knecht geen mooie overwinningen aan je
voorbij zien gaan?
“Ja, ik ben nooit echt een grote winnaar geweest, en ik
heb vaak voor een kopman moeten rijden natuurlijk. Bij
Rabobank moest ik ook altijd voor Boogerd rijden, die
was altijd goed en dan moest heel de ploeg voor hem of
Dekker rijden. Ik kon dan natuurlijk niet vaak zelf voor de
overwinning rijden, maar het was voor mij sowieso al wat
moeilijker voor te winnen. Ik heb het daar nooit echt heel
moeilijk mee gehad. Als je goed bent, wil je natuurlijk ook
zelf winnen.Maar er waren toen gewoon renners die vaak
beter waren en dan moet je jezelf kunnen opofferen.”
In 2005 kwam je in contact met de dopingcommissie.
Hoe heb je die periode beleeft?
“Dat was eigenlijk heel stom. Ik heb last van astma en
daarvoor heb ik puffers nodig. Je moet testen doen om
die medicatie te mogen gebruiken en het attest dat je dan
krijgt moet je opsturen naar de UCI. Mijn aanvraag was
goedgekeurd, maar de dokter van de ploeg had de papieren
nog niet opgestuurd. En toen is er een probleem ontstaan.
Dat is eigenlijk al bij al nog snel opgelost geraakt.
Ik ben toen één koer moeten verschijnen voor de Vlaamse
dopingcommissie en toen is snel gebleken dat het om
Geert Verheyen: Fin de carrière?| Peloton
een fout met het papierwerk ging en ben ik vrijgesproken.
Maar dat was natuurlijk niet leuk. Je zit met heel veel
stress en je weet wel dat je niets hebt misdaan. Maar je
wordt toch wat verdacht langs alle kanten. Gelukkig was
het snel opgelost.”
Wordt er nog gebruikt in het peloton?
“Vroeger ging het ook snel en toch staken er altijd renners
nog meer bovenuit. Dat is nu nog niet veranderd. Ze
zijn niet echt vertraagd tegenover vroeger. Integendeel
zelfs. Maar ik denk wel dat het peloton nu cleaner is. We
krijgen echt veel controles, ook thuis. We moeten onze
whereabouts invullen en elke dag een slotuur opgeven.
Dat is een uur per dag dat we moeten ingeven waar we
zijn, zodat ze ons tijdens dat uur kunnen komen controleren.
Dan moet je zeker thuis zijn. Als je op stage in het
buitenland gaat, of je moet naar wedstrijden, dan moet je
dat ook altijd ingeven. Zo kunnen ze je elke dag volgen.
Ik vind het goed dat die controles er zijn. Het is natuurlijk
wel een beetje van je privé-leven dat je moet afgeven.
Ze kunnen elk moment langskomen, maar al bij al valt
dat nog wel mee. Het is wel echt opvallend dat er echt
niet trager gereden wordt dan vroeger. Ik zeg niet dat
er dan doping gebruikt wordt, maar het gaat toch nog
altijd enorm snel. De jongens die dan toch iets proberen,
die hangen vroeg of laat toch hoor. Maar wielrennen blijft
natuurlijk een duursport en sommige renners zullen altijd
wel blijven zoeken naar iets dat hen beter maakt en dat is
wel spijtig. “
“ De jongens die dan iets proberen,
hangen vroeg of laat toch
In 2006 heb je een contract bij Quick-Step getekend.
Ben je daar gegroeid als renner?
“Ik was blij dat ik terug bij een grotere ploeg kon rijden.
Ik had al bij Rabobank en Lotto gereden, maar dan had
ik een stapje terug moeten zetten naar een iets kleiner
ploegje. Bij Quick-step zat ik weer in een topploeg met
renners als Paolo Bettini en Tom Boonen. Dat was natuurlijk
ook weer veel in dienst van de kopmannen rijden.
Je moest er ook vaak vechten voor je plaatsje in grotere
rondes, want ze zaten daar natuurlijk met een groot pak
renners.”
19

Peloton | Geert Verheyen: fin de carrièrre
Hoe was het om toen voor de jonge Tom Boonen te werken?
“Het was toen in die periode dat Tom Boonen doorbrak
en ik heb ook regelmatig voor hem moeten rijden. Het
is dan wel leuk als je heel de dag hard gewerkt hebt, dat
Tom het dan ook afmaakt.”
Is het koersen fel veranderd tijdens jouw carrière?
“Ja toch wel. Het ging er vroeger nog wat losser aan toe.
In het begin van een wedstrijd werd er vaak nog wat onnozel
gedaan of gebabbeld, maar dat is weg nu. De laatste
jaren wordt er echt vanaf het begin gekoerst. Er wil
dan een groepje snel weg, maar dat lukt niet onmiddellijk.
En dan is het soms twee uur echt harde koers vooraleer
er een ontsnapping ontstaat. De sponsorbelangen zijn
natuurlijk ook veel belangrijker geworden. Er komt veel
meer geld bij kijken en dan zijn sponsors natuurlijk van
enorm belang. De koers is nu gewoon veel serieuzer geworden
dan vroeger.”
Hoe zou je jezelf als renner omschrijven?
“Ze hebben mij altijd gezegd dat ik er veel meer kon uithalen.
Misschien is dat wel zo, maar langs de andere kant
denk ik dat ik geen slechte carrière gehad heb. Ik heb mij
in de koersen die mij wat beter lagen, toch altijd wel laten
zien. Ik ben vooral goed wanneer het een meer hellend
parcours is. En ook het rondewerk heb ik altijd graag gedaan.
Tijdens zo’n ronde kan je echt veel verbeteren en ik
kan altijd wel goed mee tot de laatste dagen.”
Je zit nu al drie jaar bij landbouwkrediet. Je voelt je
blijkbaar goed binnen deze ploeg?
“Ja, het is anders dan bij een grote ploeg natuurlijk. Bij
Quick-Step zat je met een heel pak goeie renners en moet
je vechten voor je plaats en nu mag ik ook al meer mijn
eigen programma bepalen en het is ook heel anders koersen.
Bij een grote ploeg is het altijd in dienst rijden van
de kopman en nu hangt het vooral van de vorm van de
dag af. De ploeg kijkt wie er goed is en dan wordt er voor
die renner gereden. De meeste renners binnen de ploeg
krijgen nu een beschermde rol en zo kan je meer je eigen
wedstrijd rijden”
Als er nog één koers is die je wil winnen, welke is dat
dan?
“Ik heb het altijd gehad voor de Brabantse Pijl. Vooral
omdat die door de streek komt waar ik woon. Maar ook
kampioenschappen hebben mij altijd enorm aangespro-
20
ken. Ik ben al eens derde geweest en het zou wel eens
mooi zijn om Belgisch kampioen te worden. Dan kan ik
nog wel een paar jaar doorgaan.”
Foto: Geert Verheyen bij de start van Luik - Bastenaken-
Luik
Je denkt er aan om er binnenkort mee op te houden. Ga
je het niet missen?
“Zeker. Ik zeg nu al een paar jaar dat het een van de laatste
jaren gaat zijn. Dit jaar gaat het nog altijd heel goed
en ik zou er ook graag nog een jaar bij doen. Ik rek het
altijd nog een beetje. Maar na volgend seizoen denk ik
wel dat ik ga stoppen. Dan ben ik ongeveer 18 jaar prof,
ik denk niet dat er dat velen kunnen zeggen. Maar het
gaat fysiek nog altijd goed. En ik ben ook nog altijd heel
gemotiveerd om te trainen. Er zijn ook een heel deel van
mijn wat oudere streekgenoten gestopt met koersen.
Vorig jaar ging ik nog regelmatig met Geert Omloop trainen,
maar die is nu ook gestopt. Ik schiet nog bijna alleen
over van de oude mannen. Maar ik doe het nog altijd heel
graag. Ik weet dat ik aan mijn laatste jaren bezig ben en ik
denk dat ik het daarom ook nog graag zo goed mogelijk
wil doen”
Wat brengt de toekomst nog voor Geert Verheyen?
“Mijn vrouw zegt me vaak dat ik daar over moet beginnen
nadenken, maar dat is voor mij nogal moeilijk. Ik ben
iemand die nogal moeilijk ver kan vooruit kijken. Ik moet
er zo stilaan mee bezig zijn, maar ik heb er nog niet echt
veel bij stilgestaan. Ik zou wel graag binnen de wielerwereld
blijven. Dan moet je sportdirecteur, verzorger of mecanicien
worden, en ben je ook vaak van huis weg. Maar ik
ga nog wel zien wat er op mij afkomt.” |MVV
Foto: Michael Van Vlasselaer

Sportdranken | Peloton
SpoRtDRANKEN
GATORADE, ExTRAN EN AqUARIUS: DEZE SPORTDRANK-
JES ZIJN WEL BEKEND BIJ DE MEESTE SPORTERS EN IN
HET BIJZONDER WIELRENNERS. ZE ZIJN HEEL BELANG-
RIJK VOOR HEN. DEZE DRANKEN GEVEN HUN DE ExTRA
BOOST WAARDOOR ZE MEESTAL NET DAT TIKKELTJE VER-
DER KUNNEN GAAN EN DIE ENORME PRACHTPRESTATIE
KUNNEN NEERZETTEN. MAAR WAARUIT BESTAAN DEZE
SPORTDRANKEN EN WAT DRINKEN DE PROFESSIONELE
WIELRENNERS ALLEMAAL TERWIJL ZE EEN WEDSTRIJD
MOETEN RIJDEN?
Foto: Michael Van Vlasselaer
21

Peloton | Sportdranken
EEN GREEP UIT HET AANBOD
Om te beginnen is er Gatorade: dit is een Amerikaans
drankje met verschillende smaken. Het wordt gemaakt
door Quaker Oats Company, een deel van Pepsico. In
Gatorade zitten vier bestandsdelen: water, elektrolyten,
koolhydraten en smaak. Het water dient om het lichaam
te rehydrateren, dit is het op peil houden van de vochtbalans.
Dan zijn er de elektrolyten, deze dienen voor
het aanvullen van mineralen zoals natrium, kalium en
chloride. De koolhydraten dienen dan weer voor het opladen
van vocht en energie. En dan natuurlijk een lekker
smaakje om alles binnen te houden.
Er is ook Extran: Extran heeft twee verschillende producten,
Energy en Hydro. Het eerste dient vooral om je extra
energie te geven en wordt best gedronken voor of na
het sporten. Het tweede dient dan weer voor een goede
vochtbalans in het lichaam te creëren, dit drankje moet
men drinken voor en tijdens het sporten.
Ook Aquarius is populair bij sporters. Het bestaat dan
ook in vijf verschillende smaken, Lemon, Orange, Soft
Citrus, Red Peach en Green Splash. In Aquarius zitten de
volgende bestandsdelen: suiker, zout, mineralen, kalium,
natrium, B-vitaminen en Vitamine E. Aquarius zorgt ervoor
dat je lichaam het vocht dat je verloren bent door
het sporten, terug kan opnemen.
“ Dirk De Wolf dronk ooit 18 bidonnen
in één rit
22
Maar wat drinken de wielrenners nu juist allemaal
en in welke hoeveelheden? Om dat te
weten te komen, gingen we eens horen bij Dirk
Nachtergaele, teamverzorger bij Quick Step Innergetic.
“De renners van Quick Step drinken vooral Sportscontrol,
dat is ook logisch want het is de sponsor van onze ploeg.
De vorige jaren dronken ze Twinlab want dat was toen
onze sponsor. Hoeveel ze drinken hangt af van wedstrijd
tot wedstrijd en van verscheidene andere factoren zoals
de temperatuur. In de bergritten wordt er bijvoorbeeld
ook meer gedronken dan in de vlakke ritten omdat deze
zwaarder zijn en dan hebben de renners nood aan meer
calorieën.”
En hoe wordt dat dan juist allemaal meegegeven aan de
renners?
“We geven hen zowel een koolhydratendrank als een
dorstlesser mee ’s morgens. De koolhydratendrank is op
basis van suikers gemaakt, het zijn ongeveer zo’n 300
kilocalorieën die erin zitten. Dat dient om de renners
energie te geven, ze kunnen moeilijk voor de rit al hun
calorieën opeten die ze nodig hebben tijdens de wedstrijd
en daarom deze drank die hen calorieën kan geven in de
koers zelf.”
“De dorstlesser dient om de renners geen krampen te
laten krijgen, er zitten wat suikers in en allerlei zouten om
het lichaam op peil te houden. Zuiver water kan je ook gebruiken
als dorstlesser maar dat is niet zo goed omdat je
daarvan enorm gaat zweten. Je lichaam neemt het vocht
van zo’n dorstlesser veel gemakkelijker op door de zouten
die in deze drank zitten.”
Hoeveel drinkbussen nemen de renners dan juist mee?
“De renners krijgen twee drinkbussen bij de start en dan
nog eens twee in de bevoorrading. Er rijden ook twee
wagens achter hen in de grote wedstrijden en één wagen
in de eendagskoersen. In deze wagens zit er een frigobox
met dranken in om de renners te bevoorraden vanuit de
wagen. Het beste wat je kan gebruiken tijdens de koers is
volgens mij de koolhydratendrank en de dorstlesser combineren
met voeding. Dit is niet altijd mogelijk want de
renners zijn bezig met de koers en denken hier dan niet
altijd aan.”

Daarnaast eten de renners natuurlijk ook een speciaal
ontbijt, het zogenaamde ‘rennersontbijt’. “Dat rennersontbijt
bestaat uit een gewoon ontbijt met daarbij een bord
muesli, havermoutpap of pasta. Het brood dat erbij wordt
gegeten is er één met veel suikers zodat ze die allemaal
kunnen opnemen om genoeg calorieën te hebben.”
We vroegen hem ook even over zijn mening tegenover
sportdranken.
“Het is niet aan mij om sportdranken op te hemelen of
af te breken, maar ik vind dat er tegenwoordig serieus
goede sportdranken zijn die echt enorm hun werk doen.
Ik zit nu al 33 jaar in het peloton en herinner mij nog hoe
het vroeger was. Dat was helemaal anders, er bestonden
Foto: Dirk Nachtergaele aan de massagetafel
Sportdranken | Peloton
helemaal geen sportdranken toen. We maakten dan thee
met suiker of we kookten havermoutpap en we voegden
er Roosvicee aan toe. Roosvicee is een drankje met vitaminen,
kleine kinderen nemen dat ook, het bevat veel
calorieën. Begin jaren ’80 zijn we dan met Isostar begonnen,
dat was toen de sponsor van onze ploeg. Het was de
eerste sportdrank die eigenlijk op de markt kwam en het
was wel degelijk.”
Tot slot vertelt hij ons nog een kleine anekdote: “ In 1991,
in de Ronde van Puglia, heeft Dirk De Wolf op één rit
achttien bidonnen leeggedronken. De reden dat hij er zoveel
dronk was omdat het toen enorm warm was. |CJ
23
Foto: Dirk Nachtergaele

Foto | Superklassieker 2011
FotoREpoRtAGE
Foto: Michael Van Vlasselaer
24

Foto: Michael Van Vlasselaer
Superklassieker 2011 | Foto
25

Foto | Superklassieker 2011
26
Foto: Michael Van Vlasselaer

Foto: Michael Van Vlasselaer
Superklassieker 2011 | Foto
27

Foto | Superklassieker 2011
28
Foto: Michael Van Vlasselaer

Foto: Michael Van Vlasselaer
Superklassieker 2011 | Foto
29

Tourist | Museum RVV
Museum RoNDE VAN
30
VlAANDEREN
DE RONDE VAN VLAANDEREN IS EN BLIJFT HET HOOGTEPUNT
VAN HET BELGISCH WIELERVOORJAAR. ELk JAAR kIJkEN WE
MET z’N ALLEN WEER HUNkEREND UIT NAAR DIE ENE zONDAG
WAAROP ELkE WIELERFANAAT HET HART VOELT BONkEN IN DE
BORSTkAS. DE kLASSIEkER DIE ELkE VLAMING WIL GEWON-
NEN HEBBEN EN WAAR zELFS DE BUITENLANDERS WEEk VAN
WORDEN. HET IS NIET VERWONDERLIJk DAT CENTRUM RONDE
VAN VLAANDEREN MET HUN BELEVINGSMUSEUM EEN ODE WIL
BRENGEN AAN DEzE PRACHTIGE TOPkLASSIEkER.

Het museum ligt in Oudenaarde
in het hoofdkwartier van
het Centrum Ronde van Vlaanderen.
Het is dus perfect bereikbaar
met de auto of met
het openbaar vervoer.
Het bezoek begint in een donkere
ruimte met twee grote
schermen. Daarop worden
filmpjes van de grootste momenten
in de geschiedenis van
de Ronde van Vlaanderen geprojecteerd.
Museum RVV | Tourist
Ook worden alle belangrijke
winnaars opgesomd. Na ongeveer
een kwartiertje gaan de
deuren naar het museum automatisch
open en kom je terecht
in de wereld van de Ronde.
Foto: Michael Van Vlasselaer
31

Tourist | Museum RVV
In een grote toonzaal zie je
de evolutie van het materiaal
waarmee de renners reden.
Ook enkele relikwiën van Eddy
32
Merckx worden hier onder beschermend
glas tentoongesteld.
De muren hangen vol informatie
over de geschiedenis
van de Ronde, met quotes van
zowel wielrenners als journalisten.
Foto: Michael Van Vlasselaer

Het museum wordt een belevingsmuseum
genoemd en is
bijgevolg dus ook interactief.
Je kan een quizje spelen samen
met je medebezoekers,
of je kan een filmpje bekijken
met de mooiste momenten
van de afgelopen editie. Daar-
naast zijn er nog tal van infostandjes
met beeldscherm,
waarop je door informatie kan
bladeren. Een leuke attractie
is de fiets op rolletjes. Deze
is via een computersysteem
aan een scherm gekoppeld,
waarop je je kan meten met
Roger De Vlaeminck en tal
Museum RVV | Tourist
van andere voorgangers. Je
kan de fiets bedienen zoals
een gewone fiets, maar de
computer regelt de weerstand
die overeenkomt met de helling
van de Oude Kwaremont.
Het is aan jou om de beste tijd
neer te zetten.
Foto: Michael Van Vlasselaer
33

Tourist | Museum RVV
Na het bezoek aan het museum
kom je terecht in de shop.
Daar kan je tal van wielertenuetjes
kopen. Zowel nieuwe
als retro-truitjes. Ook een hele
reeks aan wielerliteratuur en
hebbedingetjes wordt hier uitgestald.
Voor meer informatie: www.crvv.be
34
Foto: Michael Van Vlasselaer

Museum RVV | Tourist
Wanneer je dan nog wat tijd
over hebt, kan je nog iets
gaan drinken in het cafeetje.
Een volledig aangepast menu
wordt daar aangeboden in een
gezellige omgeving vol wielerherinneringen.
Met een beetje
geluk loop je wielerlegende en
persoonlijke gids Freddy Maertens
nog tegen het lijf. |MVV
Foto: Michael Van Vlasselaer
35

Tourist | Andes Trail
36
ANDES tRAil
“Ik deed niet mee om te winnen”
HET ANDES TRAIL IS EEN ELFDUIZEND KILOMETER
TELLENDE FIETSTOCHT, GEORGANISEERD DOOR BIKE
DREAMS. DE VOLGENDE STARTDATUM IS NET VAST-
GELEGD VOOR 2012 EN TER GELEGENHEID SPRAK
VELOO MET DE WINNAAR VAN DE VORIGE EDITIE: PE-
TER BEULLENS.
Foto: Peter Beullens

Peter ontdekte de Nederlandse organisatie via
YouTube, ongeveer twee jaar geleden. Na een
onaangenaam doktersbezoek besloot hij onmiddellijk
zich in te schrijven voor de tocht, en
heeft er nooit spijt van gehad. Het Andes Trail
is momenteel de grootste uitdaging voor elke
amateur-fietser, niet alleen omwille van de afstand.
Het afleggen van die enorme afstand,
van Midden-Amerika tot in het topje van het
zuiden, neemt vier maanden in beslag, en degene
die als snelste elke etappe aflegt wordt met
een beker naar huis gestuurd.
Hoe reageerde je omgeving op dat nieuws?
“De oorspronkelijke afspraak, die ik met mijn gezin had
gemaakt, was dat ik de eerste maand zou mee fietsen.
Als het dan daar, of hier, niet zou lukken, zou ik weer naar
huis komen. Mijn ouders waren ertegen dat ik m’n gezin
achterliet. Ze zijn wel overstag gegaan . We zijn uiteindelijk
eerst met het hele gezin een maand voor de start rond
getrokken, in juli. Mijn gezin is terug naar huis gekomen
en ik ben richting startpunt vertrokken. Aangezien er zich
in de drie maanden daarop geen problemen aandienden,
heb ik de reis kunnen afmaken.”
Ben je op problemen gestuit onderweg?
“Neen, niet echt. Natuurlijk, ik ging naar Zuid-Amerika,
in de lente, dus ik verwachtte me aan warm weer en veel
zon. Maar het weer was niet wat ik ervan verwacht had.
Zolang we in de zon reden, was het goed warm, maar in
de schaduw was het dan opeens ijskoud. We hebben letterlijk
door sneeuwstormen gereden. Ook de organisatie
liet af en toe een beetje te wensen over, vooral qua drank
en accommodatie op de fietsdagen. Niets echt storend,
maar af en toe had een pintje of een glas wijn wel gesmaakt.
Dat was gewoon niet voor handen. We kregen
water en sportdrank te drinken.”
Over het weer gesproken, heb je voor de trip speciale
uitrusting moeten aanschaffen?
“Ik heb een nieuwe tent en een degelijke slaapzak gekocht,
omdat dat onontbeerlijk was. Er zijn nachten geweest
dat ik het koud gehad heb, maar ik kon gelukkig
wel slapen. Anderen hebben erger afgezien. Een paar van
de deelnemers hadden werptentjes mee, zonder lagen.
Die hebben kou geleden en de meesten hebben voor we
in de helft waren opgegeven. Een nieuwe fiets heb ik ook
gekocht, omdat ik nog geen mountainbike had, en dat
Andes Trail | Tourist
was een vereiste. Naast een fiets had zowat iedereen reserveonderdelen
mee. De organisatie voorzag wel in een
mecanicien, die herstellingen kan uitvoeren, maar voor de
onderdelen moest je zelf zorgen.”
Wat waren de mooiste momenten of streken die je beleefd
hebt?
“Op een of andere manier waren de hardste momenten
ook de beste, achteraf gezien dan. Dan valt het rijden
door de sneeuwstorm wel op. Na die rit kwam ik binnen in
de bar van het hotel waar we toekwamen en ik beefde zo
hevig dat ik niet eens een kop thee kon vasthouden. Ook
het opstaan ’s ochtends, dat was soms erg indrukwekkend.
Als ik ’s avonds ging slapen, na het rijden, was het
meestal te donker of ik was te moe om het te zien, maar ’s
ochtends ritste ik dan de tent open om vergast te worden
op een prachtig uitzicht. Over de mooiste streek die we
bezocht hebben, heb ik dit te zeggen: Bolivië.”
Waren er ook momenten die tegenvielen?
“Niet in de mate dat het een teleurstelling was, want
we waren op voorhand gewaarschuwd, maar er waren
saaie delen bij. We hebben ongeveer tien dagen door de
pampa’s gereden, en daar was niets te zien behalve gras,
grazende koeien en hier en daar een cowboy. Maar het
saaiste deel was het stuk woestijn waar we door moesten.
Dat is geen woestijn uit een film, met mooie glooiende
zandhellingen, maar droge, grijze vlaktes met hier en daar
een steen op. Het interessantste toen was de bocht die
we over veertig kilometer zagen aankomen. Die stelde
dan teleur omdat het eigenlijk de weg was die een klein
beetje afboog.”
Foto: Prachtig uitzicht bij het ontwaken
Foto: Peter Beullens
37

Tourist | Andes Trail
Heb je ooit willen opgeven?
“Er was één moment waarop ik dacht dat ik zou moeten
opgeven. Ik was net een aantal dagen een beetje ziek geweest,
maar ik ben wel blijven fietsen. Een van de vrouwen,
een Zwitserse, is ook blijven fietsen, en zij was nogal zwaar
ziek geweest, erger dan ik. Dat heeft me vooral geïnspireerd
op dat ogenblik. Ik wou voor niemand onderdoen, en
mijn oorspronkelijke doel was sowieso elke kilometer mee
te maken.”
Foto: Peter Beullens tijdens een van de zware ritten
Vier maanden van huis is niet niets, hoe heb je contact gehouden
met familie en vrienden?
“Mijn notebook heeft me daarbij geholpen. Ik had een wekelijkse
afspraak op skype met mijn vrouw en kinderen, en
m’n gsm had ik ook bij. Wanneer ik kon, belde ik, skypete ik
of chatte ik met het thuisfront. Daarnaast hield ik een blog
bij van mijn avonturen onderweg. Terwijl ik ermee bezig
38
Foto: Peter Beullens
was, merkte ik dat er veel meer mensen mee volgden dan
ik ooit voor mogelijk had gehouden. Het nadeel van zoveel
contact met het thuisfront is dat je achteraf minder
te vertellen hebt omdat iedereen het al gelezen heeft.”
Heb je van bij de start meegedaan om te winnen?
“Helemaal niet. Mijn enige doel bij de start was elke meter
te fietsen, de volle 100% halen. Na de eerste maand merkte
ik opeens dat ik het niet zo slecht deed ten opzichte
van de andere deelnemers. Toen zat ik bij de beste drie.
Maar als je na twee maanden nog aan de leiding staat ben
je opeens wel gemotiveerd om die te behouden. Het ironische
is dat er bij de start al mensen waren die de overwinning
al opeisten. Uiteindelijk ben ik er mee gaan lopen, of
beter gezegd, mee gaan fietsen, en hebben zij geen 100%
op hun naam staan. We waren maar met twee die dat gehaald
hebben, ik en de winnares bij de vrouwen.”
Hoe was de ontvangst bij je terugkeer?
“Geweldig. Mijn vrouw is me in Buenos Aires komen ophalen,
maar toen ik voorstelde om de kinderen door de
buren naar de luchthaven te laten brengen, zei ze dat het
geen goed idee was omdat hun examens eraan zaten te
komen. Ik was het daar uiteindelijk mee eens. Toen we
echter op Zaventem landden, stonden daar niet alleen
onze buren, maar mijn kinderen, mijn fietsvrienden, die tevens
groen waren van jaloezie, en zelfs m’n ouders. Ik was
heel blij dat ik weer thuis was, en een mooiere terugkeer
had ik me nauwelijks kunnen wensen.” |JC
Peter Beullens met zijn trofee
Foto: Jolan Cleirbaut

Follow us on
Facebook
Veloo Magazine
39

Tourist | De wielerterrorist
De wielerterrorist: mythe of realiteit?
WIELERTOERISME IS ALTIJD EEN CONTROVERSE GEWEEST ALS HET
OM HET VERKEERSREGLEMENT GAAT. DENDERMONDE VOERDE DEZE
MAAND EEN POLITIEMAATREGEL OM WIELERTOERISME AAN BANDEN
TE LEGGEN. DAAROM OPENDE VELOO HET DEBAT TUSSEN BURGER EN
WIELERTOERIST OPNIEUW. AAN DE ZIJDE VAN DE AUTOMOBILISTEN EN
WANDELAARS HEBBEN WE PATRIK V. EN IN DE VERDEDIGING VOOR DE
WIELERTOERISTEN, JIMMy PEETERS.
Laten we met de deur in huis vallen: de term “wielerterrorist”,
wat betekent die voor jullie?
PaTrik: “Ik ben er ooit een paar tegengekomen die alle
andere benamingen overbodig maakten. Dat was op een
zomerdag, ongeveer vijftien jaar geleden. Ik was met mijn
gezin gaan fietsen op de Zennedijk, toen er achter ons
plots een schreeuw kwam om opzij te gaan. Drie mannen
40
op koersfietsen kwamen aangestormd. We gingen zo snel
we konden opzij, maar mijn dochtertje raakte van ons gescheiden
en werd aan de waterkant van het pad gereden.
Ik kon haar ternauwernood vastgrijpen. De mannen in
kwestie keken zelfs niet om. Zulke mannen zijn echte terroristen”
Foto:: Jolan Cleirbaut

JiMMy: “Dat is een extreem geval, maar Patrik heeft
gelijk. Kinderen zijn heilig, daar kom je niet aan. Wat de
term betreft, die is relatief nieuw. Tot mijn spijt is die soms
gerechtvaardigd, zoals in dit geval. Wat me echter het
meeste stoort is dat de meeste mensen ons allemaal over
dezelfde kam scheren.”
Patrik, jij hebt als automobilist vast wel eens last van
wielertoeristen?
PaTrik: “Dat staat vast. Zondagvoormiddagen zijn het
ergste. Ik vind het niet erg als ze voor me rijden, maar
als ze anderhalve rijstrook innemen als er maar twee zijn,
word ik een beetje ambêtant. In de eerste plaats kan ik ze
niet voorbij als ik sneller mag rijden dan zij, maar ik kan
ook het aankomende verkeer niet in de gaten houden. Er
was ook die ene keer dat ik aan een kruispunt kwam, op
een voorrangsweg nota bene, en een groep wielertoeristen
van om de hoek kwamen. Ze vertraagden niet, en
namen de ganse breedte van de weg in om af te draaien.
Ik moest echt op de rem gaan staan om geen ongeval te
veroorzaken. Zoiets vind ik niet kunnen.”
JiMMy: “Het gebeurt dat als we in een snelle groep rijden,
er een paar iets te hard opgaan in het gebeuren en
even het verkeersreglement vergeten. Dat is bijvoorbeeld
wanneer er geen verkeer in zicht is, we een rotonde langs
beide kanten voorbij rijden. Als er wat wind staat gebeurt
het ook dat we in een waaier rijden, die soms over
de middenstreep gaat. Wanneer zich dat voordoet, zorg
ik ervoor dat ik nooit over de streep ga, en probeer een
nieuwe waaier te beginnen die uiteraard niemand volgt.”
krijg je zelf nooit klachten op jouw rijgedrag, Jimmy?
JiMMy: “Ja hoor, af en toe wel, en voor het grootste deel
zijn die totaal ongegrond. Er was die keer dat ik op de
weg reed omdat er, behalve een slecht onderhouden verharde
berm, geen fietspad aanwezig was. Een passerende
chauffeur vond het nodig om te claxonneren. Als iemand
zo doet, wuif ik terug. In de auto claxonneer ik ook als ik
goedendag wil zeggen aan anderen. Heel af en toe vraag
ik om te stoppen, in gebarentaal uiteraard, niet om te
vechten maar om duidelijk te maken waarom ik iets deed.
Maar dat doe ik alleen wanneer ik me zwaar tekort gedaan
voel.”
PaTrik: “Dat begrijp ik wel. Respect moet van beide kanten
komen. Maar wielertoeristen, vooral als ze in groep
De wielerterrorist | Tourist
rijden, moeten af en toe ook beseffen dat ze niet de enige
weggebruikers zijn.”
In Dendermonde blijken wielertoeristen een plaag te zijn.
Wat vinden jullie van de zogenaamde oplossing die ze
invoerden?
PaTrik: “Ik denk niet dat ze zulke maatregelen nemen
zonder dat er iets grondig fout zit. Als er negentig man
door de straten vliegt op fietsen aan vijftig per uur, moet
er ooit iets fout gaan. De gemeente heeft ingegrepen
voor dat gebeurt is. Misschien is een politiemaatregel een
beetje overdreven, en ik denk dat de toepasbaarheid dat
zal uitwijzen, maar ze doen iets. Het is een goed begin,
hoewel ik denk dat er meer verfijnde oplossingen nodig
zijn.”
JiMMy: “De maatregel is zonder meer overdreven. De
echte oplossing moet niet vanuit de gemeente komen,
maar vanuit de groep renners. Ik zou met de hele groep
uitkijken naar een industrieterrein om daar te racen, waar
weinig anderen gevaar lopen. Als ze dat niet vinden, zal
de groep vanzelf uit elkaar vallen en in kleinere groepjes
grotere toeren doen, of alleen rijden.”
Mochten jullie het voor het zeggen hebben, welke oplossing
bood je aan?
PaTrik: “Het probleem bij de nieuwe generatie aanpakken.
Volgens mij is het probleem een gebrek aan respect
van beide kanten. Automobilisten voelen zich veilig in hun
wagen, en zijn ook veiliger dan een tweewieler. Zwakke
weggebruikers zijn bijna nooit in fout bij een ongeval, omdat
ze zwakke weggebruikers zijn. Dat wordt misbruikt.
Wanneer ik rond vier uur een school voorbijrijd, wordt ik
zowat omsingeld door scholieren op fietsen. Ze denken
dat, omdat ze zwakke weggebruikers zijn, ze hun rechten
moeten nemen. Bestuurders zijn op hun beurt te snel op
de tenen getrapt als iemand een manoeuvre uitvoert dat
ze niet verwachten. Respect in het verkeer is belangrijk”
JiMMy: “Helemaal mee eens, maar met de huidige generatie
moeten we ook iets doen. Ik denk dat als er circuits
worden vastgelegd, er al minder overlast zou zijn. Het
circuit van Zolder is opengesteld voor wielertoeristen,
en ik ga er af en toe heen. Het probleem is dat ik een uur
onderweg ben. Hier en daar een gepland circuit, op de
weg, om het wielertoerisme binnen grenzen te houden,
zou een goede oplossing zijn voor het onmiddellijke probleem.”
|JC
41

Tourist | Berlin by bike
42
BERliN By BiKE
Berlijn is een van de drukst befietste steden ter wereld. Iets meer dan zevenhonderd
mensen per duizend hebben hun eigen fiets. Dat is niet zonder reden. Berlijn
heeft zeer mooie en goed onderhouden fietsroutes. De fietspaden in de stad zelf
zijn ook in orde. Daar hebben we naar alle waarschijnlijkheid de Duitse doortastendheid
voor te danken.
Ongeveer een half miljoen mensen gebruiken die fietspaden dagelijks. Dat is maar
liefst 13% van alle Berlijns verkeer. Maar ook toeristen profiteren van het aanbod.
Vooral de Berliner Mauerweg is populair. Deze route is ongeveer 160km lang. Dat
is veel om in een dag te doen, daarom is de hele route verdeeld in veertien etappes
die je naar believen kan aaneenrijgen. De etappes zijn tussen zeven en 23km
lang, dus goed haalbaar voor gezinnen met kinderen of ouderen.
Afgezien daarvan is het in Berlijn makkelijk zat om een fiets te huren. Er zijn talloze
verhuurders, en sinds 2011 kan je ook op Call a Bike een beroep doen. Je belt
naar het nummer en krijgt een fiets geleverd op locatie. |JC
Foto: Michael Van Vlasselaer

NExt MoNth
SpEciAl:
touR 2011
43

www.veloo.com