de voorjaarsklassiekers » dossier: sportdranken » geert verheyen

Tourist | Andes Trail
Heb je ooit willen opgeven?
“Er was één moment waarop ik dacht dat ik zou moeten
opgeven. Ik was net een aantal dagen een beetje ziek geweest,
maar ik ben wel blijven fietsen. Een van de vrouwen,
een Zwitserse, is ook blijven fietsen, en zij was nogal zwaar
ziek geweest, erger dan ik. Dat heeft me vooral geïnspireerd
op dat ogenblik. Ik wou voor niemand onderdoen, en
mijn oorspronkelijke doel was sowieso elke kilometer mee
te maken.”
Foto: Peter Beullens tijdens een van de zware ritten
Vier maanden van huis is niet niets, hoe heb je contact gehouden
met familie en vrienden?
“Mijn notebook heeft me daarbij geholpen. Ik had een wekelijkse
afspraak op skype met mijn vrouw en kinderen, en
m’n gsm had ik ook bij. Wanneer ik kon, belde ik, skypete ik
of chatte ik met het thuisfront. Daarnaast hield ik een blog
bij van mijn avonturen onderweg. Terwijl ik ermee bezig
38
Foto: Peter Beullens
was, merkte ik dat er veel meer mensen mee volgden dan
ik ooit voor mogelijk had gehouden. Het nadeel van zoveel
contact met het thuisfront is dat je achteraf minder
te vertellen hebt omdat iedereen het al gelezen heeft.”
Heb je van bij de start meegedaan om te winnen?
“Helemaal niet. Mijn enige doel bij de start was elke meter
te fietsen, de volle 100% halen. Na de eerste maand merkte
ik opeens dat ik het niet zo slecht deed ten opzichte
van de andere deelnemers. Toen zat ik bij de beste drie.
Maar als je na twee maanden nog aan de leiding staat ben
je opeens wel gemotiveerd om die te behouden. Het ironische
is dat er bij de start al mensen waren die de overwinning
al opeisten. Uiteindelijk ben ik er mee gaan lopen, of
beter gezegd, mee gaan fietsen, en hebben zij geen 100%
op hun naam staan. We waren maar met twee die dat gehaald
hebben, ik en de winnares bij de vrouwen.”
Hoe was de ontvangst bij je terugkeer?
“Geweldig. Mijn vrouw is me in Buenos Aires komen ophalen,
maar toen ik voorstelde om de kinderen door de
buren naar de luchthaven te laten brengen, zei ze dat het
geen goed idee was omdat hun examens eraan zaten te
komen. Ik was het daar uiteindelijk mee eens. Toen we
echter op Zaventem landden, stonden daar niet alleen
onze buren, maar mijn kinderen, mijn fietsvrienden, die tevens
groen waren van jaloezie, en zelfs m’n ouders. Ik was
heel blij dat ik weer thuis was, en een mooiere terugkeer
had ik me nauwelijks kunnen wensen.” |JC
Peter Beullens met zijn trofee
Foto: Jolan Cleirbaut