de voorjaarsklassiekers » dossier: sportdranken » geert verheyen

Hoe is de liefde voor de fiets bij jou ontstaan?
“Tot mijn 15de heb ik altijd gevoetbald. Maar ook voor de
fiets had ik een voorliefde. Dat zat een beetje in de familie.
Een van mijn nonkels is vroeger renner geweest, en
een andere nonkel had een fietsenzaak in Diest. Ik kreeg
van mijn nonkel een koersfiets en een koerstenuetje en
zo is het begonnen. Toen ik 15 ging worden wou ik echt
graag gaan koersen. Vanaf die leeftijd kun je bij de nieuwelingen
beginnen. Ik ben dan gestopt met voetballen en
onmiddellijk beginnen koersen.”
Je hebt een paar overwinningen op je conto staan, welke
is voor jou de mooiste?
“De Bühl-cup in Duitsland. Toen reed ik bij Rabobank en
had ik een slechte Tour de France achter de rug. Maar ik
ben dan goed uit de Tour teruggekomen en heb de Bühlcup
in Duitsland gewonnen. Het was zo’n mooie overwinning
omdat ik toen tegen heel sterke renners zoals Ullrich,
Camenzind en Rebellin won. We waren toen weggereden
met een groepje en in de sprint klop ik al die renners. Ik
zie het podium nu nog voor mij. Ik sta daar dan tussen
Ullrich en Camenzind. Dat was toch wel een heel mooie
overwinning.”
Heb je als knecht geen mooie overwinningen aan je
voorbij zien gaan?
“Ja, ik ben nooit echt een grote winnaar geweest, en ik
heb vaak voor een kopman moeten rijden natuurlijk. Bij
Rabobank moest ik ook altijd voor Boogerd rijden, die
was altijd goed en dan moest heel de ploeg voor hem of
Dekker rijden. Ik kon dan natuurlijk niet vaak zelf voor de
overwinning rijden, maar het was voor mij sowieso al wat
moeilijker voor te winnen. Ik heb het daar nooit echt heel
moeilijk mee gehad. Als je goed bent, wil je natuurlijk ook
zelf winnen.Maar er waren toen gewoon renners die vaak
beter waren en dan moet je jezelf kunnen opofferen.”
In 2005 kwam je in contact met de dopingcommissie.
Hoe heb je die periode beleeft?
“Dat was eigenlijk heel stom. Ik heb last van astma en
daarvoor heb ik puffers nodig. Je moet testen doen om
die medicatie te mogen gebruiken en het attest dat je dan
krijgt moet je opsturen naar de UCI. Mijn aanvraag was
goedgekeurd, maar de dokter van de ploeg had de papieren
nog niet opgestuurd. En toen is er een probleem ontstaan.
Dat is eigenlijk al bij al nog snel opgelost geraakt.
Ik ben toen één koer moeten verschijnen voor de Vlaamse
dopingcommissie en toen is snel gebleken dat het om
Geert Verheyen: Fin de carrière?| Peloton
een fout met het papierwerk ging en ben ik vrijgesproken.
Maar dat was natuurlijk niet leuk. Je zit met heel veel
stress en je weet wel dat je niets hebt misdaan. Maar je
wordt toch wat verdacht langs alle kanten. Gelukkig was
het snel opgelost.”
Wordt er nog gebruikt in het peloton?
“Vroeger ging het ook snel en toch staken er altijd renners
nog meer bovenuit. Dat is nu nog niet veranderd. Ze
zijn niet echt vertraagd tegenover vroeger. Integendeel
zelfs. Maar ik denk wel dat het peloton nu cleaner is. We
krijgen echt veel controles, ook thuis. We moeten onze
whereabouts invullen en elke dag een slotuur opgeven.
Dat is een uur per dag dat we moeten ingeven waar we
zijn, zodat ze ons tijdens dat uur kunnen komen controleren.
Dan moet je zeker thuis zijn. Als je op stage in het
buitenland gaat, of je moet naar wedstrijden, dan moet je
dat ook altijd ingeven. Zo kunnen ze je elke dag volgen.
Ik vind het goed dat die controles er zijn. Het is natuurlijk
wel een beetje van je privé-leven dat je moet afgeven.
Ze kunnen elk moment langskomen, maar al bij al valt
dat nog wel mee. Het is wel echt opvallend dat er echt
niet trager gereden wordt dan vroeger. Ik zeg niet dat
er dan doping gebruikt wordt, maar het gaat toch nog
altijd enorm snel. De jongens die dan toch iets proberen,
die hangen vroeg of laat toch hoor. Maar wielrennen blijft
natuurlijk een duursport en sommige renners zullen altijd
wel blijven zoeken naar iets dat hen beter maakt en dat is
wel spijtig. “
“ De jongens die dan iets proberen,
hangen vroeg of laat toch
In 2006 heb je een contract bij Quick-Step getekend.
Ben je daar gegroeid als renner?
“Ik was blij dat ik terug bij een grotere ploeg kon rijden.
Ik had al bij Rabobank en Lotto gereden, maar dan had
ik een stapje terug moeten zetten naar een iets kleiner
ploegje. Bij Quick-step zat ik weer in een topploeg met
renners als Paolo Bettini en Tom Boonen. Dat was natuurlijk
ook weer veel in dienst van de kopmannen rijden.
Je moest er ook vaak vechten voor je plaatsje in grotere
rondes, want ze zaten daar natuurlijk met een groot pak
renners.”
19