De Dukenburger 2011-3

Gerda, Cor en hond Kyra op het balkon van de flat Vijverhorst
Aan de ene kant de hectiek van het winkelcentrum.
Aan de andere de rust van de
Staddijk en de Berendonck. Gerda Verkerke
geniet volop van die afwisseling. Vanwege
een aangeboren handicap is zij gebonden
aan een rolstoel en krijgt zij in de dagelijkse
praktijk hulp in de huishouding en bij de
persoonlijke verzorging. Daarnaast komt
Cor Kuijpers van Pluryn geregeld over de
vloer. Als ambulant begeleider ondersteunt
hij cliënten in hun dagelijkse doen en laten.
Dat kan variëren van diepgaande gesprekken
tot doktersbezoek of aardappelen schillen.
In de flatwoning met fraai uitzicht in de
Meijhorst doen beiden hun verhaal.
‘Ik ben geboren in Zeeland, in het dorpje Tholen,
maar daar wil ik niet terug naar toe. Ik
woon hier fantastisch,’ zegt Gerda. ‘Via Werkenrode
in Groesbeek en Nassau Staete bij
het station ben ik hier tien jaar geleden komen
wonen.’
‘Ik ben sinds twee jaar Gerda’s begeleider,’
vult Cor aan. ‘In Dukenburg heb ik drie cliënten.
Bij Gerda kom ik op afroep, zou je kunnen
zeggen. Als mijn hulp niet nodig is, laat ik haar
begaan. Dat werkt prima zo.’
Dierenliefhebster
Tijdens het interview zijn we niet alleen. De
katten Tessa en Xena op - en hond Kyra naast
Mensen in Dukenburg
Gerda Verkerke en de dieren
de bank maken duidelijk waar Gerda’s passie
ligt. ‘Al vijftien jaar ben ik regelmatig te
vinden op het dierenverblijf op Werkenrode.
Sinds een aantal jaren heb ik een vrijwilligerscontract
en begeleid ik ook jongeren. Dat vind
ik super. Hier thuis laat ik Kyra graag uit op
de Staddijk of de Berendonck. Kyra is mijn
maatje. Ze is bijna vijf en ik heb haar vanaf dat
ze acht weken was.’ De touwen aan de keukenlaatjes
maken duidelijk dat Kyra ook andere
capaciteiten heeft. ‘Vanaf het begin wilde
ze dingen voor me doen, mij helpen. Via de
Click Hulphondenschool - voorheen stichting
de hond kan de was doen - ben ik met haar op
cursus geweest. Commando’s als trek en duw
zijn geen probleem.’
Struikelblok
Voor haar vervoer naar onder andere het dierenverblijf,
Tholen of het combidansen in
Rosmalen (waarbij ze danst met een staande
partner), is Gerda afhankelijk van bus, trein
of regiotaxi. Gerda én Cor zijn hier niet onverdeeld
tevreden over. ‘Zo lang als ik werk,
is het vervoer altijd een struikelblok geweest,
vooral financieel,’ stelt Cor. ‘Het is vaak gewoon
te duur als je van een Wajong-uitkering
rond moet komen.’ Gerda klaagt over de logistiek:
‘Als ik met de trein wil, moet ik op
centraal opstappen, omdat station Dukenburg
onbemand is. Gelukkig gaan busreizen tegen-
Doe mee!
Meer participatie en integratie van
kwetsbare groepen en/of mensen
met een handicap. Dat is in het
kort de insteek van het pilotproject
Gewoon Meedoen in Dukenburg.
Zo is in 2010 vanuit de Driestroom
(een zorginstelling voor mensen met
onder andere een verstandelijke
handicap) deelgenomen aan het wijkevenement
Meijhorst in beweging.
Gewoon Meedoen in Dukenburg
werkt op aanvraag. Mensen van de
doelgroep kunnen aangeven wat ze
graag willen doen: als deelnemer of
vrijwilliger, met of zonder begeleiding
van een zorginstelling. Een medewerker
van MEE Gelderse Poort
kijkt vervolgens waar het beste bij
aangesloten kan worden en of extra
ondersteuning nodig is.
Voor zorgverleners en bewoners is
een sociale kaart en wijkanalyse van
Dukenburg voorhanden. Voor een
exemplaar of meer informatie over
het project en toekomstige activiteiten
kun je terecht bij de kwartiermakers.
Marian van Wel, kwartiermaker MEE
Gelderse Poort. telefoon: 06 10 01
03 39, e-mail: m.vwel@meegeldersepoort.nl.
Annica Brummel, kwartiermaker
Tandem Welzijnsorganisatie, telefoon:
(024) 355 34 68 of 06 19 13 62
51, e-mail: a.brummel@tandemwelzijn.nl.
woordig een stuk makkelijker. Bussen van
Breng hebben standaard een rolstoelplank
ingebouwd bij de middenuitgang. Maar dan
moet de buschauffeur je wel willen helpen.
Soms moet je dan een beetje brutaal zijn. Vragen,
vragen, vragen!’
Een les die Gerda lachend nog snel even in de
praktijk brengt: ‘Het dierenverblijf kan altijd
extra aandacht gebruiken. Donaties zijn welkom!’
Tekst en foto: Bart Matthijssen
de Dukenburger - april 2011 9