1 DE GESCHIEDENIS VAN DE DACTYLOSCOPIE - wonderlandc1

Uit bovenstaande blijkt al dat het niet altijd eenvoudig zal zijn om
een dactyloscopisch spoor op een goede manier zichtbaar te
maken. Er zijn dan ook verschillende technieken voor de
verschillende situaties uitgedacht.
Voordat we overgaan tot de behandeling van de verschillende
methoden voor het zichtbaar maken van vingerafdrukken, is het
van belang te weten hoe voorwerpen, of beter gezegd
sporendragers, overgebracht moeten worden naar het
laboratorium van de technische recherche. Nagelvaste of grote
voorwerpen zullen ter plaatse onderzocht moeten worden. Kleine
voorwerpen kunnen worden vervoerd. Dit geeft de technisch
rechercheur de mogelijkheid om de beste methode voor het
dactyloscopisch onderzoek te kiezen. We zullen op dat moment
de sporendrager moeten beschermen, omdat we niet weten waar
de sporen zitten (latent). We moeten overwogen te werk gaan bij
het vastpakken van de te onderzoeken sporendragers. Een
stelregel is, om op niet natuurlijke of onlogische plaatsen, de
sporendrager vast te pakken. Dus op plaatsen waar de
vingerafdrukken niet verwacht worden.
Als illustratie enkele voorbeelden:
Een glasscherf wordt aan de zijkant vast gepakt;
Een glasscherf die in de sponning heeft gezeten kan
worden vastgepakt, daar waar hij in de sponning heeft
gezeten;
Een leeg limonade of bierflesje kan het beste verplaatst
worden door een vinger in de opening te steken, (deze wel
eerst op DNA bemonsteren);
Een glas kan aan de binnenzijde met naar buiten
gespreide vingers worden opgepakt ( ook hier eerst DNA
bemonsteren);
Op plaatsen waar het oppervlak bijvoorbeeld ribbelig is of
zeer smal.
Verpakken we een sporendrager, dan moeten we er voor zorgen
dat de verpakking niet in contact komt met de sporendrager.
34