1 DE GESCHIEDENIS VAN DE DACTYLOSCOPIE - wonderlandc1

Johannes Evanelista Purkinje (1787-1869).
Purkinje was professor en hoogleraar Fysiologie en Pathologie
aan de universiteit in Breslau in Duitsland.
In zijn boek "Commentatio de examina physologico organi visus
at systematis cutanei” gaf hij aan dat vingerafdrukken
classificeerbaar zijn. Hij verdeelde de afdrukken in negen
hoofdgroepen. Hij legde daarmee de grondslag waarop onze
huidige dactyloscopische zoekmethoden nog berusten. Tevens
stelde hij de namen van de groepen vast. Hij heeft nooit aan de
waarde van de vingerafdrukken als identificatiemiddel gedacht.
Hij stelde zich niet de vraag of vingerafdrukken uniek en
onveranderlijk zijn. Vragen die anderen voor hem wel hadden
overdacht en waar later Galton antwoord op zou geven.
SirWilllarn J .Herschel (1833~1917)
Hij was door Engeland uitgezonden naar Brits-India. Hij was in
het district Hooghiy, met als hoofdstad Calcutta, als ambtenaar
van de Brits-indische "Civil Service-" werkzaam gedurende de
jaren 1853 -1878. In zijn werk maakte hij voor het eerst kennis
met de toepassing van vingerafdrukken. Zoals al beschreven was
het in deze landen een gewoonte om bijvoorbeeld contracten te
ondertekenen en te voorzien van een vinger of handpalm afdruk.
Herschel voorzag de handpalm van Radyadhar Konai van inkt en
plaatste deze op de achterzijde van het contract. Op grond van dit
document claimde hij de eerste te zijn die vingerafdrukken
gebruikte voor identificatie. Historici hebben natuurlijk
aangegeven dat al eerder in de oudheid afdrukken met dat doel
zijn vervaardigd. Op het moment van vervaardigen van het
contract wist Herschel waarschijnlijk, net als de eerder genoemde
toepassingen, nog niet precies de uniekheid van de vingerafdruk.
Dit werd hem pas enkele jaren later duidelijk.
Herschel is wel de persoon geweest die de mogelijkheden van de
vingerafdruk heeft ingeschat en onderzocht
Herschel ontdekte dat er veel fraude werd gepleegd bij de
uitbetaling van pensioenen. Het gebeurde vaak dat de pensioenen
van personen die al lang overleden waren, door familieleden of
kennissen in ontvangst genomen werden. Om deze fraude te
voorkomen, voert hij in 1858 de administratieve dactyloscopie in.
Herschel liet iedere inlandse pensioengerechtigde
dactyloscoperen. Deze vingerafdrukken werden in een
verzameling ondergebracht. Bij elke uitbetaling moest nu de
ontvanger van het pensioen met zijn vingerafdruk ondertekenen.
Voor de uitbetaling werd de afdruk vergeleken met de afdrukken
in de verzameling. Vervolgens voerde Herschel, bij wijze van
proef de dactyloscopie ook in, in de onder zijn gezag staande
gevangenissen, zodat aan de identiteitswisseling een einde kwam.
Op deze wijze verzamelde hij duizenden vingerafdrukken,
voornamelijk wijs- en middelvingers van de rechterhand. Nadat
Herschel zijn idee op haar praktische bruikbaarheid had beproefd
6