Lees hier het dossier over uithuiszetting van huurders.

Men moet er alles aan doen om problemen met de huur of andere woonproblemen te voorkomen.
D.w.z. dat men niet wacht tot de verhuurder aan de alarmbel trekt, maar zelf proactief op zoek gaat
naar situaties waar er zich mogelijk problemen kunnen voordoen. Voor cliënten van het OCMW
zou het nagaan van de woonsituatie een vast onderdeel van het sociaal onderzoek moeten zijn en zou
die ook bij elk contact met de maatschappelijk assistent moeten opnieuw gecheckt worden. Ook bij
andere contacten met hulpverleners zou het checken van de woonsituatie een automatisme moeten
zijn. Daarnaast zou van bv. mensen die gedropt zijn door hun energieleverancier of die voor het LAC
moeten verschijnen systematisch kunnen worden nagegaan of er niet ook een probleem is met de
huur.
Er moet ook blijvend ingezet worden op het sociaal weefsel in buurten. We verwijzen naar de rol
van het buurthuis in het voorbeeld over overlast in de sociale huur in Leuven, in Mechelen werkt men
met buurtconciërges… Dit moet uiteraard niet enkel in sociale woonwijken, maar ook in niet-sociale
woonbuurten.
De begeleiding moet op maat zijn van de betrokkene. Er mag niet worden geschoten met een
kanon op muggen: zo zal bij huurachterstal bv. budgetbegeleiding soms volstaan. Omgekeerd kan
woonbegeleiding maar functioneren als ook andere diensten en hulpverlening voldoende kort op de
bal spelen en klaar staan voor de betrokken huurder. Dat betekent dat er een nauwe afstemming is
tussen het ‘normale’ contact met de maatschappelijk assistent op het OCMW, het onthaal van het
OCMW, budgetbegeleiding- of beheer, erkende diensten schuldbemiddeling, evt. (psychosociale of
andere) begeleiding bij het CAW of andere instellingen, de woonwinkel… en woonbegeleiding. Er
komt daarover best in elke gemeente een duidelijk afsprakenkader en er moet ook worden ingezet
op een uitdieping en verbreding van deze ‘onderliggende’ dienst- en hulpverlening. We
herinneren in dat kader ook aan onze eis om de erkende diensten schuldbemiddeling meer (financiële)
armslag te geven, zodat er intensiever kan worden begeleid en de wachtlijsten daar kunnen
weggewerkt en aan de humanisering van de collectieve schuldenregeling (waar mensen vaak qua
preventie van nieuwe schulden aan hun lot worden overgelaten).
Vooral op de private huurmarkt moet er naast hulp voor de huurder ook worden toegekeken op de
relatie van de huurder met de verhuurder, zodat waar mogelijk kan vermeden worden dat die naar
de rechter stapt. Sommige steden hebben een woonbemiddelaar, het kan ook worden opgenomen
door de woonwinkel, de preventieve woonbegeleiding zelf… In veel gemeenten neemt echter
niemand dit aspect van bemiddeling op. Ook hiervoor moet voldoende ruimte en budget zijn en het
moet integraal deel uitmaken van het lokale afsprakenkader rond uithuiszetting.
Wij pleiten ook voor een meer algemene bewustmakingscampagne van huurders. Veel huurders
zijn er blijkbaar nog steeds van overtuigd dat je in Vlaanderen niet uit je huis kan gezet worden.
Campagnemateriaal bestaat best uit een begrijpelijke uitleg over mogelijke redenen voor uithuiszetting +
aan de lokale situatie aangepaste info over dienst- en hulpverlening. Het wordt best verspreid in direct
contact met de kwetsbare huurder: bij contact met de sociale verhuurder, in de woonwinkel, bij OCMW,
CAW, de huurdersbonden, in de verenigingen waar armen het woord nemen, integratiecentra…
De voorafgaande verplichte verzoeningsprocedure moet opnieuw worden ingevoerd. Deze moet
volledig gratis zijn, zodat proceskosten of schadevergoedingen de problemen niet verergeren, én
afdwingbaar (verhuurders die er niet aan meewerken mogen het ook niet halen in de procedure die volgt!).
Het OCMW moet worden gewaarschuwd (als de betrokkene dat wil) van zodra de voorafgaande
verzoeningsprocedure is ingeleid. Wij vragen aan de Vlaamse regering om dit op de agenda van het
intergouvernementeel overleg te zetten.
Wij vragen dat elke sociale verhuurder de verplichting krijgt een volledige procedure uit te
werken gericht op het voorkomen van zoveel mogelijk uithuiszettingen. Daarin moet duidelijk
voorzien zijn wanneer het OCMW wordt ingeschakeld. Voor sociale verhuurders moet de verplichting
om het OCMW altijd eerst in te schakelen vooraleer de procedure tot uithuiszetting bij de vrederechter
kan worden ingeleid waterdicht worden ingeschreven in de Vlaamse Wooncode en het Kaderbesluit
Sociale Huur. Sommige sociale verhuurders die het OCMW verwittigen doen dat enkel als het over
OCMW-cliënten gaat, wij willen dat dit systematisch voor alle sociale huurders gebeurt waar een
probleem wordt vastgesteld. Het signaal moet ook op tijd: van bij de eerste huurachterstal of van zodra er
10