Gaandeweg november 2009 - Protestantse Gemeente Zwolle

In deze Gaandeweg
Op de voorpagina:
de zon gaat onder, het afscheid van een dag.
In dit nummer, dat verschijnt tegen het einde
van het kerkelijk jaar, gaat het onder meer
over andere momenten van afscheid nemen.
Aandacht voor onder andere de komende
Kerstlichtjestocht in Berkum
pagina 4, 5, 8, 9, 17 en 19
Diaconaal nieuws
pagina 6
Algemene Kerkenraad neemt
ingrijpende besluiten
pagina 7
Op 15 november zijn in verschillenden wijkgemeenten
weer diensten van Kerk en School
pagina 10
Columnist Theo Brand kijkt in de toekomst
pagina 11
Vragen over de bezuinigingsmaatregelen
pagina 12 en 13
Vrijwilligerswerk in De Boeier
pagina 14
Het lied van Ton Lans
pagina 15
Toekomstige predikanten over hun stageplek
pagina 16
Informatie van het Kerkelijk Bureau
De Najaarszendingscollecte
Colofon Gaandeweg
pagina 18
Kerkdiensten voor de komende twee maanden
pagina 20, 21 en 22
Zombietheologie
Je kunt het je nu bijna niet meer voorstellen, maar het was warm. Vijfentwintig graden. Ik fietste
op zondagmorgen naar de kerk om te preken. Zwart pak. Tussen de wielrenners door, de joggers
en de ouders met kinderen die naar opa en oma of de Wythemerplas gingen.
Ik had mijn colbertje in een plastic tasje gedaan. In het overhemd ging het nog. Maar die zwarte
broek, zwarte schoenen en stropdas? Op zondagmorgen bij vijfentwintig graden? Het zag er echt
anders uit dan die gladde wielrennerpakken met van die helmpjes.
In de kerk aangekomen vond niemand het gek. Mij gek. De kerkenraadsleden waren in vrijetijdskleding,
maar ik zou als voorganger toch erg opgevallen zijn als ik in korte broek en bloesje
gekomen was.
Hoe anders was dat op straat, bedacht ik. Er is een tijd geweest dat mensen de hoed afnamen
voor een dominee. Toen kwam de tijd dat ze het nog snapten als ze op zondagmorgen iemand in
zwart pak zagen. “Dat is een dominee die gaat preken.” Nu heb ik het gevoel dat ze denken:
“Wat is er met die man? Wie fietst er nu op zondagmorgen bij vijfentwintig graden in zwart pak?
Een ober? Een artiest? Daar is het nog een beetje vroeg voor. Het is pas half tien. Dus er zal wel
iets met hem wezen: een zombie.”
Nu had ik net een cursus zombietheologie gevolgd. Zombietheologie is theologie die ze in kerken
snappen maar daarbuiten niet. Zombietheologie geeft antwoord op vragen die er niet zijn en
gebruikt begrippen die nergens aan raken. Buiten snappen ze er niets van. Hoe voorkom je dat
je zombietheoloog wordt?
Ik heb toevallig een beetje ervaring met buiten. In het buitengebied van de kerk praat ik de hele
dag met mensen over geloof en God. Dat willen ze ook best, maar alleen met iemand die zelf
ook met beide benen in het buitengebied staat, de taal spreekt en een beetje normaal doet.
Ik ben dus gevoelig voor hoe ze van buiten naar de kerk en naar dominees kijken. Vandaar.
Ik had wel een mooie preek. Dat vonden de mensen in de kerk ook. Buiten kwam de zon me
tegemoet. Ik stopte mijn zwarte jasje weer in het plastic tasje.
Maar niet alleen vanwege de warmte.
Ik vertelde het aan een collega. “Dat je over zulke dingen nadenkt, hé”, zei ik. “Als je daar
niet meer over nadenkt”, zei hij, “is het erger.”
Bert Koetsier,
studentenpredikant
3