Radio 4 presenteert... Radio Kamer Filharmonie - Muziekcentrum ...
Radio 4 presenteert... Radio Kamer Filharmonie - Muziekcentrum ...
Radio 4 presenteert... Radio Kamer Filharmonie - Muziekcentrum ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
me training en ontwikkeling van de<br />
linkerhand.<br />
De Negende sonate heeft, nog meer dan<br />
de andere, het karakter van een<br />
séance. Vanaf de eerste, geprevelde<br />
noten – een soort ‘aanroeping’ – lijkt<br />
de muziek een geestverschijning te<br />
suggereren. Dat proces verloopt aanvankelijk<br />
gracieus, met trillers wervelende<br />
arpeggio’s, en Wagemans’<br />
orkestratie toont dat Skrjabin raakvlakken<br />
heeft met de vederlichte<br />
orkest-taal van Maurice Ravel. Maar de<br />
muziek culmineert spoedig in barse,<br />
dissonante akkoorden die eerder verontrustend<br />
en beangstigend werken.<br />
Want, aldus Skrjabin, “om een nieuw<br />
bewustzijn te kunnen ervaren moet<br />
een heroïsche strijd gestreden worden.”<br />
Peter-Jan Wagemans<br />
Prokofjev: Vioolconcert nr. 1<br />
Tegenwoordig is iedereen het erover<br />
eens dat Sergej Prokofjevs Eerste vioolconcert<br />
(meer dan het Tweede) tot de<br />
indrukwekkendste en origineelste<br />
vioolconcerten aller tijden behoort.<br />
Vanaf de openingsmelodie – die bij<br />
terugkeer in het slotdeel klinkt als<br />
‘een zingende engel’, zei violist David<br />
Oistrakh – ontrolt het stuk zich als<br />
een wonderlijk en goed verteld verhaald,<br />
vol prikkelende effecten, maar<br />
altijd meeslepend en samenhangend.<br />
Toch was de eerste uitvoering in Parijs,<br />
in 1923, geen doorslaand succes.<br />
Juist dáár had Prokofjev eerder furore<br />
gemaakt met schokkend-modernistische<br />
stukken; sinds Stravinsky’s Sacre<br />
du printemps smulden Parijse concertgangers<br />
van ‘wilde Russen’, en dus<br />
ook van Prokofjevs vaak onzachtzinnige<br />
toontaal. Maar het Vioolconcert<br />
bleek zo schaamteloos (neo-)<br />
romantisch dat critici de componist<br />
een terugval naar Mendelssohn verweten.<br />
En dat een onbekende, 18-jarige<br />
violist de solopartij moest uitvoeren<br />
hielp ook niet echt. Het werk wachtte<br />
al sinds 1917 op een uitvoering: Prokofjev<br />
schreef het in Rusland, tijdens<br />
de Revolutie. Maar door de politieke<br />
onrust had hij het contact verloren<br />
met de verhoopte vedettes, waaronder<br />
Jascha Heifetz (die Rusland verliet eer<br />
het tumult uitbrak) en Pavel Kochanski,<br />
de violist die Prokofjev de fi jne<br />
kneepjes van viool-schriftuur had bijgebracht.<br />
3