Horizon augustus.pub - GGZ Oost Brabant

duld uiteindelijk, ten koste van een onderarm
vol schrammen. Hij hield hem nog even vast,
eenmaal uit de kooi gekomen. Overwegend
wit, grijze vleugels.. ongeveer 40 cm groot.
Voor een uil vrij kleine ogen. We hadden er
nog nooit zo een gezien, geen van beiden.
Later opgezocht in de stadsbibliotheek. (nog
geen internet toen!)
Het was een sperweruil. Die jaagt overdag,
dus heeft ook dagogen.(In hetzelfde jachtgebied
kunnen ook nachtuilen leven, omdat ze
elkaar natuurlijk niet beconcurreren…het past
weer ‘s precies!) Die zullen toen al zeldzaam
zijn geweest, en ik vrees dat we een van de
laatste vast hebben gehouden..
Waar ik enorm van onder de indruk was, en
nog steeds wel eigenlijk: toen we de mazzelaar
lieten vliegen, ging hij (of zij) meteen
naar de wederhelft toe, die tijdens de hele
operatie was blijven zitten op z’n hoge post.
Meteen daarna kwamen ze samen omlaag… en
maakten een rondje op twee meter boven
onze hoofden, alvorens te verdwijnen.
Als ik al ergens in geloof, is het wel de band
die er is tussen al de bewoners van de aarde,
ongeacht het aantal benen, poten, vleugels of
vinnen. En ook dat kun je eigenlijk geen geloven
noemen, omdat ik het baseer op dingen
die ik waargenomen heb..
En deze ervaring was er zo een.
Dan roep je maar iets als”yo uil!”en gaat aan
de slag. Welgemoed begonnen we aan het
sloopwerk, met boordgereedschap uit het autootje.
Niet met bruut geweld maar weloverwogen.
Er moest geen halve meter bruikbaar
materiaal overblijven. Kippengaas noch hout.
Het zal toch wel zo’n dertig meter gaas geweest
zijn,en een daarbij horende hoeveelheid
sparren. Vrolijk fluitend klaarden we het
karwei, en een doelgerichte woede gaf ons
energie voor stap twee.
Zonder in details te vervallen, kan ik melden
dat er ook een caravan stond (stond is cor-
9
rect) met onder andere een fles 12 jarige
scotch er in.
Die zat al in de binnenzak van mijn makker,
maar nader bekeken leek het me een duidelijkere
boodschap om de fles in scherven te
gooien op de vloer van de…op de vloer.
Dat spreekt toch zeker duidelijke taal! We
komen je dure drank niet jatten, we komen
je leven vergallen. En dat deden we precies
drie weken later weer.
Het verschil was dat de vangkooi leeg was, en
dat die uit glimmend materiaal bestond. Je
zou verwachten dat het prijskaartje van de
bouwmarkt er nog aan hing.
Het was weer snel verholpen. Je raakt als het
ware op elkaar ingewerkt, je bouwt een routine
op. Bij een volgende controle, ook weer
enkele weken daarna (we waren inmiddels
wat voorzichtiger geworden bij het binnengaan
van het omheinde gebied. Er zou sprake
kunnen zijn van verhoogde waakzaamheid)
bleek de plek schoon. De ambachtsman had
blijkbaar eens zitten uitrekenen wat zijn fijne
hobby hem waard was.
De kooiker zelf hebben we nooit gezien, ik
zou niet eens weten wie het was.
Hoeft ook niet. In een oeroude Chinese militaire
handleiding wordt voor het eerst de
stelling geponeerd dat het ok is als je de vijand
niet ziet… want dan ziet hij jou namelijk
ook niet, en mocht er nog iemand zijn, die de
vent heeft gekend destijds, familiebanden
heeft, of liever nog de
stroper zelf: als je dit
mocht lezen, mijn
adres is bekend bij de
redactie, en je bent
welkom. . want ik ben
nog precies even
kwaad als destijds.