• Wat houdt voor u gastvrijheid in? In feite gaat het om welbevinden ...

Denk hierbij aan problemen omtrent: obesitas (overgewicht), geluidsoverlast,
dronkenschap, roken en dergelijke. De hospitality zal daarom in de gaten worden
gehouden.
Echter, van de hospitality-kant is het spijtig dat e.e.a. zo versnipperd is qua belangen.
Een kroeg en een hotel hebben niet veel gemeen. Dat maakt het ook moeilijk om
duidelijk een belang naar voren te brengen. Je ziet dat de autobranche bijvoorbeeld veel
eenduidiger gericht is in die zin. Echter, horeca heeft tegelijk toch ook te maken met een
erg complexe bedrijfsvoering met vele kaders (denk aan openbare orde, milieu,
veiligheid enzovoort). Een uitzondering is het succes wat de sector heeft weten te
realiseren met het rookconvenant van Minister Hoogevorst. Maar in de regel blijft
versnippering een weakness van de branche. Met gemiddeld 1.3 medewerker, is men
vaak druk met eigen bedrijf en is er structureel gebrek aan collectiviteitsdenken. Tot
overmaat heerst er eveneens een cultuur van het ontkennen van schuld of het
doorschuiven van verantwoordelijkheden naar de ander. Zo is er eveneens nog te veel
aandacht voor gevolg (effect) in plaats van oorzaak.
• En hoe kunnen de grotere concerns zich hierin dan profileren; kunnen zij daarin
geen successen boeken?
In Nederland is de kracht te klein. Bazen van hotelconcerns kunnen bij wijze van spreke
de minister niet zo maar bereiken, terwijl een Nedcar (autobranche) veel grotere invloed
heeft. Toch hoeft dat geen excuus te zijn. De agrarische sector bijvoorbeeld is eveneens
versnipperd, maar heeft desalniettemin een uitstekende lobby in de politiek (toegegeven,
met het CDA natuurlijk ook een strategische partner).
De horeca heeft voor dergelijke doeleinden de brancheorganisaties. Dit is an sich een
goed vehikel, een prima representatie; echter, men is daar soms nog te reactief in plaats
van dat men pro-actief zou moeten zijn. In die zin dienen brancheorganisaties meer
samenwerkend en lobbyend op te treden. Nu doet alleen KHN dat.
Verder dient er een balans te komen in de aandacht voor negatieve- en positieve
effecten. Een voorbeeld is de klacht over de korte periode dat werkstudenten zich maar
kunnen inzetten voor de branche. Dat is één kant van de medaille, want; hoeveel meer
zorgt horeca-ervaring wel niet voor bruikbare skills voor de toekomst? Daar wordt zo
dikwijls maar weinig aandacht aan geschonken, maar onderscheid je er eens mee als
sector! Een ander positief effect is de rol van horeca inzake integratieprocessen; wat
kunnen Nieuwe Nederlanders wel niet aan waarden en normen meekrijgen en ook
meebrengen door het werken in deze branche.
• Is laatste niet een excuus om zo maar goedkope krachten in te kunnen zetten?
Nee, daar ben ik te weinig opportunistisch voor; mijn inziens zijn kosten namelijk niet
het grootste probleem, maar zijn competenties het voornaamste probleem. In de praktijk
is er geen incentive om te kiezen voor een baan of carrière in de branche. Er wordt trouw
gevraagd, maar niet geboden, er wordt investering gevraagd, maar niet geboden. De
horeca zou vanuit deze context dan ook eens afmoeten van het idee dat flexkrachten
onhandig zouden zijn; wees er eens blij mee? Toch zijn ook oudere werknemers een
waardevolle asset. Vaak als duur bestempeld, maar is dit niet een beetje penny whise,
pound foolish gedacht? Ik vraag me wel eens af in hoeverre een ploeg 23-jarigen in
sommige gevallen per saldo niet evenzoveel aan kosten met zich meebrengen doordat er
zo veel wisselingen zijn.