Aeolus - De Verkiezingen van Robois - Theartofpainting.be

Aeolus Blz.: 20 / 252
aan, en won daar grotere winsten mee, zelfs wanneer gebeurlijk een architect of een
gecontracteerde faalde.
Robert had voor zich een vreemd soort jachthuis gebouwd op een groot stuk land dat op de
grens lag tussen de dorpen van Boyu en Trioteignes, op land dat zijn vader in eigendom had
sinds al vele jaren. Zijn jachthuisje was een herenhuis geworden, dat fier pronkte op een
heuvel aan het einde van het bos van Boyu, tussen majestueuze, hoge bomen in. Het terras
achteraan en de zeer brede vensters van zijn woonkamer gaven een wijd zicht op de weiden
en de graanvelden die veel lager naar een ander bos toe glooiden van waaruit de torens
opstegen en de met leistenen bedekte daken van het Kasteel Trioteignes.
Het huis van Robert leek op een jachthuis, op een blokhut, maar dan op een reusachtige
blokhut. In feite bestond het uit een aantal afzonderlijke vleugels die onderling verbonden
waren met overdekte gangen. De architectuur in blokken was zeer complex van vorm. Het
huis stond een volledige meter boven de grond, en achteraan hing het boven een afgrond die
steil naar beneden pijlde naar de lagere weiden toe. Het oorspronkelijk deel van de blokhut
hing zo boven de heuvelkant, maar gaf een wijd en wondermooi zicht vrij op het groene en
bruine landschap. De blokken waren gebouwd op een houten platform, maar in het midden
daarvan waren ook kelders uitgegraven uit de rotsen van de heuvel. Grote, donkere, houten
balken staken aan alle zijden uit de architectuur die deze huidige dag zou verboden worden
door de Waalse Regio, maar waaraan zijn grootvader al aan had beginnen werken en waaraan
drie generaties van Jacquets aan hadden mogen toevoegen. Robert had inderdaad zijn eigen,
vele kamers bijgebouwd. Hij had zijn woonkamer en eetkamer en ontvangstkamer fel
uitgebreid, en zijn keuken vergroot en gemoderniseerd. Er waren garages bijgebouwd en
gastkamers, en een aantal comfortabele badkamers. De blokhut of het huis was nu zo groot
dat Robert soms dacht dat hij er een hotel kon in openen!
De waarheid was dat Robert aan zijn houten villa had gewerkt telkens hij niet voldoende werk
kon vinden voor zijn werkkrachten in zijn bedrijf. Wanneer er minder werk kwam, dan
weigerde hij zijn meest bekwame arbeiders te ontslaan, en zette hij hen aan het werk aan een
nieuwe kamer of een nieuwe vleugel van zijn blokhut. Robert grinnikte in de duistere avond,
want daar waar iedereen zijn villa aanzag als een zeer duidelijk teken van succes, wisten
slechts Robert en zijn werknemers dat elke kamer een verloren opdracht betekende en een
falen voor Robert. Het huis was het resultaat van zijn tekortkomingen, van zijn
onbekwaamheid om voldoende werk te vinden voor zijn werklui. De blokhut bleek zo een
tuchtiging, een constante aanmaning tot nederigheid voor Robert. Die tijden waren gelukkig
voorbij, maar het resultaat dat er nu stond was een zeer vreemd gevormde, één verdieping
hoge houten villa die laag en uitgestrekt lag als onafhankelijke maar onderling verbonden
blokken, met kamers en gangen die soms gebouwd waren rond heel oude eikenbomen die hun
wortels dan verder onder het huis mochten groeien.
Men kwam op het land van Robert gereden over een met witte kiezel bedekte weg die in
meanders weg boog van de hoofdweg, tussen de bomen. Het huis bleef totaal verborgen uit
het zicht van Boyu, maar dan stond men plots onder de indruk van de uitgestrektheid van het
lage gebouw dat zich aan beide zijden van de ingang naar de bezoeker keerde en dat zo
donker bruin uitzag als de rest van het bos waar het in verborgen lag, verborgen ook uit het
zicht voor zijn meeste delen. De blokhut zag er inderdaad erg somber uit, ook vanuit de
binnenzijde. Het was slechts aan de achterkant, aan de zuiderzijde, dat het huis uitzicht gaf
over een wijd open landschap dat het licht gretig liet binnen vloeien. De architecten die
Robert aangesproken had voor de taak en de uitdaging, hadden dat overvloedig licht verder
naar binnen geleid, zelfs tot in de lange corridors. De houten panelen die de muren ook binnen
© René Dewil Copyright Aantal Woorden: 154152. Datum: oktober- december 2012