Aeolus - De Verkiezingen van Robois - Theartofpainting.be

Aeolus Blz.: 28 / 252
zijn vertrouwen te hebben geschonden of niet te voldoen aan de geest van de politieke
meerderheid, maar hij stond met Simone Ash toch op een argwanende voet, gedeeltelijk
wegens het gebrek aan enige communicatie die dieper in haar huid doordrong dan een
millimeter.
Wanneer Robert een gesprek aanging met een persoon, dan nam het hem gewoonlijk niet
langer dan een paar minuten tot die persoon zijn of haar karakter reveleerde, zijn of haar
intieme verwachtingen en levensproblemen openbaarde. Robert was het ware imago van de
natuurlijke vertrouweling, zelfs ondanks het feit dat hij zelden iets vrijgaf van zijn eigen
gevoelens. Hij was het die vragen stelde en die liet praten doch niet over zichzelf sprak.
Ondanks zijn natuurlijke openheid met mensen slaagde hij er niet in door de ingebouwde
verdedigingen van Simone Ash te geraken. Hij werd telkens teruggewezen.
Simone was een grote, slanke, elegante, blonde, blauwogige, koele schoonheid met een
perfect symmetrisch bleek en jong gezicht waarin ietwat korte maar volle, scharlaken rode
lippen trilden die steeds leken vochtig te blijven en in gedempt licht bleven schitteren. Ze had
lange, vernauwde ogen die echter plots konden breder worden, zich openden wanneer haar
blauwe irissen glansden, en ze had een dun, vrijpostig neusje. Robert bewonderde soms zelfs
haar kleine, roze oortjes, en ook de manier waarop ze haar weelderig blonde haren achter zich
trok wanneer ze ernstig aan iets dacht of werkte. Ze verkoos levendige kleuren in haar kleren,
merkte hij op, combinaties van tinten die contrasteerden zoals rood en wit, blauw en geel, en
ze droeg dikwijls een bloes en een rok in levendige bloemenpatronen. Haar schoenen die ze
droeg in de zittingen van het College of de Raad toonden hoge hielen die haar lange, slanke
benen onderstreepten. Haar rok was nooit zeer lang, dikwijls beperkt tot net onder de knie.
Haar figuur was keurig met de lange, perfect gevormde benen, een zeer dun middel en een
voldoend gevormde borst. Wanneer ze zich opwond, wat wel af en toe gebeurde wanneer ze
haar punten in het College verdedigde, dan duwden haar mooi spitsende borsten tegen een
gewoonlijk al gespannen zijden bloes, zodat Robert dan zijn ogen snel moest afwenden naar
de muur achter haar om niet te staren, te gluren en te zuchten.
Staren en gluren naar Simone Ash was iets wat Robert zich zeker niet wou toelaten op
zittingen van het College van Schepenen, vooral ook niet wanneer hij in een Gemeenteraad
voor een oplettend publiek zat, waaronder vandaag meerdere journalisten gewapend met
fotoapparaten. Zelfs een afvaardiging van de lokale TV maatschappij was aanwezig deze
avond, en een grote video camera stond op lange poten geplant in de zaal, achteraan. De
cameraman stelde juist zijn lenzen scherp af op de Burgemeester. Die lens zou elke blik van
Robert naar de mooie Liberale opvangen, en zou die met plezier de volgende dag aan gans
Robois tonen!
Wanneer iedereen een plaats gevonden had en het geanimeerde gebrom van stemmen bij de
verwelkoming verstomde, opende Robert Jacquet de zitting van de Gemeenteraad een paar
minuten na klokslag acht.
In de vergadering zaten achtentwintig personen van de stad, de Schepenen, de Raadsleden en
de Stadssecretaresse. Tegenover hen zaten ongeveer dertig mensen van Robois en de
journalisten, als publiek.
Aan de rechterhand van Robert zat Alberte Hersalle, de Stadssecretaresse, het hoofd van de
administratie van Robois. Aan zijn linkerzijde zat zijn Eerste Schepen, Eliane Collado, de
winnares van de meeste stemmen in de Liberale Partij en zijn trouwe aanhangster hoewel lid
van een andere politieke groep. Jean Sauvent van Gemeentebelangen zat naast Alberte
Hersalle, vooraan.
© René Dewil Copyright Aantal Woorden: 154152. Datum: oktober- december 2012