December 2009 - Gymnasium Camphusianum

In de tweede wilde ik al heel graag bij
de GGC, ik kon niet wachten op het jaar
daarop, dan zou ik er eindelijk bij
mogen!
Toen was het zover, door de hele
school hingen briefjes, als uitnodiging
voor een „open vergadering‟. Ik dacht
dat het geen kwaad kon en ben die
woensdag in de pauze naar de gymzaal
gegaan. Ik had werkelijk geen flauw
idee wie er allemaal zouden komen
opdagen als concurrenten, op twee
vriendinnen na.
Uiteindelijk bleek de concurrentie nog vrij groot, ik was duidelijk niet de enige die erbij wilde.
In de vergadering werd uitgelegd wat er allemaal van je verwacht werd in de GGC en wat er
zo geweldig leuk aan was. Ook kregen we te horen dat je mee moest helpen bij het eerste
schoolfeest. Aan het eind kreeg iedereen een motivatiebrief mee, die je moest invullen. Er
stonden vrij moeilijke vragen op, maar het was me gelukt om ze allemaal in te vullen.
Vervolgens hoorde ik er een tijd niks van en ging ik verder met school. Ik ging op BAGger.
Daar hoorde ik dat de GGC langs zou komen om kaartjes te verkopen voor het toen
aankomende schoolfeest.
De GGC kwam ook voor alle kinderen die er nog bij wilden. We werden even bij elkaar
geroepen en er werd verteld wat we die avond allemaal moesten doen.
Toen ik terug op school kwam mocht ik meteen mee boodschappen doen. Vervolgens kon ik
binnen meteen aan de slag om doeken en andere decoraties op te hangen.
Voordat het feest begon, gingen we nog gezellig pizza‟s eten en ons omkleden voor het
feest.
Volgens het barrooster moest ik het eerste en het derde half uur achter de bar staan met de
persoon aan wie ik gekoppeld was. Ook moest ik het tweede half uur bij de deur, om
iedereen binnen te laten. Even afzien, maar daarna was ik voor de rest van de avond klaar.
Ik had het reuze naar mijn zin. Toch komen helaas aan alle leuke dingen een eind en ik
moest opruimen. Vegen, boenen en dweilen, alles hoorde erbij, maar goed je moet er wat
voor over hebben en het was best gezellig.
De volgende maandag had ik BAGger-maandag. Halverwege de dag werd ik uit de aula
geroepen om naar het leerlingenbalkon te gaan. Alle anderen van de GGC waren er ook. Het
zou gaan gebeuren. Ze zouden bekend gaan maken wie er uiteindelijk gekozen waren.
Vol spanning wachtte ik af. Toen plotseling hoorde ik als laatste mijn naam! Het is gelukt, ik
zit bij de GGC!
- SPartacus, jaargang 5, editie 2, december 2009 - 5