Mei 2010 - Gymnasium Camphusianum

SP
artacus
Jaargang 5 – 4
Mei 2010
Met in deze editie:
Een uitgebreid verslag
van de Romereis 2010
‘Let’s go Zeeman’
Met Anita jodelen
in Flattach
Hoe vergaat het
Sanne de Jager
in Parijs?

Beste allemaal,
De meivakantie is net voorbij. Tien dagen relaxen, misschien
wel los op Koninginnedag, reizen en andere niet-schoolse
zaken. De Kolderdag is inmiddels ook achter de rug en het
blokken is voor de zesdeklassers nu echt begonnen. Veel
succes met de laatste loodjes!
De hemelvaart ‘vakantie’ staat alweer voor de deur en
daarom ligt deze SPartacus nu voor je neus. Om lekker in de
tuin onder het genot van een zonnetje (ahum) te lezen.
De vijfdeklassers hebben ondertussen hun Romereis er weer opzitten. Het was wederom een groot
feest, waarover je meer leest in deze SPartacus.
Ook de Spanjaarden, Duitsers en Amerikanen hebben inmiddels ons landje alweer verlaten. De
uitwisselingen waren een groot succes en wij hopen voor de volgende vierdeklassers op een vervolg.
Verder is een deel van onze schoolkrantredactie in april naar de Nationale Schoolkrantdag geweest.
Hier hebben wij meegedaan aan verschillende leerzame workshops en ook waren hier een aantal
prijzen te winnen. Helaas, helaas… We hebben niets gewonnen dit jaar.
In ieder geval hebben we wel veel opgestoken en we hopen de SPartacus volgend jaar nog mooier te
kunnen maken.
Veel plezier met het lezen van deze SPartacus!
Groetjes,
Fréderique, Marlies & Robbin
• Voor lul staan – Blz 2
• Op de bank met.. – Blz 3
• When size DOES matter – Blz 5
• Let’s go Zeeman – Blz 7
• De Schoolkrantdag – Blz 8
• I ♥ Rome! – Blz 9
• Minuutje met.. Boning – Blz 14
• Dit is nu naastenliefde – Blz 15
• De dag dat ik er eindelijk weer
kracht voor had – Blz 17
• Hoe overleef ik 1 April? – Blz 18
• Verslag Les Troyens – Blz 19
• WTDVJP? – Blz 21
Inhoudsopgave:
• ● Meet the kids – Blz 23
• ● Mikpunt !? – Blz 24
• ● Verslag Flattach – Blz 25
• ● Stylish verantwoord – Blz 27
• ● Paasprijspuzzel – Blz 29
• ● Super ADje – Blz 31
• ● Zinloze moorden en ontvoeringen
• – Blz 33
• ● Fotocollage Ramsey Nasr – Blz 34
• ● Welkom lentelammetjes – Blz 35
• ● Spotprent KK – Blz 37
• ● Colofon – Blz 38
- SPartacus, Jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 1 -

Voor lul staan
Door: Enny van Beest
Kijk, iedereen heeft dat wel eens. Een moment waarbij het rood je naar de wangen stijgt, je schichtig
om je heen kijkt of iemand het gezien heeft en je zo snel mogelijk je hoofd verbergt achter of in wat
dan ook. In mijn geval was dit mijn helm, toen ik zag dat dankzij één onoplettende leerling, die
verveeld naar buiten keek, een hele klas opmerkte dat ik zonder mijn ketting van mijn achterwiel te
hebben gehaald, wegreed, althans, probeerde weg te rijden, op mijn scooter. Hier kan ik genoeg
smoezen voor verzinnen, zoals: “Ik had wel een vermoeiende dag gehad”, “De lucht was heel
donker, ik wilde snel naar huis voordat het begon te storten” en “Mijn lenzen zaten niet goed”.
Natuurlijk weet meteen iedereen dat dit slechts halve waarheden zijn en dat ik op dat moment
gewoon nogal dom was, waardoor ik mezelf voor lul zette.
Nu is dat één ding, door je dommigheid jezelf voor lul zetten. Maar wat ik me afvraag, is waar
mensen het vandaan halen om zich vrijwillig voor lul te zetten? Want zoals jullie vast al snel
vernomen hebben, heeft een vijfdeklasser zich in Rome vergrepen aan een standbeeld. Mensen die
dit doen, zijn vaak zielig, dit beseffen ze zelf ook, waardoor ze dergelijke acties vaak in het geniep
doen. Maar deze jongen heeft zich in het openbaar opgedrongen aan een oud Romeins standbeeld,
tot ergernis van de heer Van den Boom. Om het verhaal nog erger te maken, heeft de jongen hier
hulp bij gehad van een medeleerling (met dezelfde nieuwe soort van seksuele geaardheid, bleek
later). Hij wilde graag met zijn geslachtsdeel in de mond van het standbeeld komen, waarvoor hij de
‘sterke’ schouders van zijn (?) vriend nodig had.
De swaffelaar (want zo heet dit nieuwe soort van psychisch gestoorde mensen) was duidelijk
overtuigd van zijn eigen grootsheid, dat hij zichzelf zo in het openbaar voor lul had gezet. Wat blijkt
uit soortgelijke gebeurtenissen, is dat hij niet alleen het Romeinse standbeeld onteerd heeft. Ook
klasgenoten (vooral vrouwelijke) hebben erg moeten lijden onder deze geesteszieke jongen en zijn
vriend.
Wat mij nog het meest verontrust, is dat tegen deze twee
heren maar matig opgetreden is. Ook toen zij, op het
schoolplein aangekomen, hun broeken voor de zoveelste
keer naar beneden trokken, waren er geen ouders die ze
alle hoeken van de straat hebben laten zien. Ik mag
hopen dat de school nog besluit om tegen dit soort
taferelen streng op te treden. Want niemand vraagt om
een geslachtsdeel van een onontwikkeld, seksueel
gestoord jongetje in zijn gezicht. Omdat hier
waarschijnlijk nog geen schoolregel over geschreven is,
stel ik voor dat de schoolleiding besluit de strafbepaling
voor deze keer over te dragen aan de zesde klas, die als
hij zó graag voor lul wil staan, met kolderdag vast wel
iets kan regelen.
In het vervolg kan de school dan gebruik maken van een goed werkend middel tegen
‘grootheidswaanzin’, een zaag.
Met vriendelijke groeten,
Iemand die niet kan aanzien hoe zeer de school achteruit gaat.
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 2 -

Op de bank met.. Susan Kleyn
Door: Cato Montijn, Daan de Jager en Robbin Hoogendoorn
In deze rubriek interviewen we voor elke editie van de SPartacus een opvallend, bijzonder of
gewoon een leuk personeelslid van onze school. Vorige keer interviewden we Jan van den Boom,
die het stokje doorgaf aan mevrouw Kleyn. Wij zochten haar op en praatten met haar over haar
schooltijd, haar studie en haar hobby: zingen.
Wie: Suzan Kleyn
Vak: Nederlands in de onder- en bovenbouw
en grammatica in klas 1.
Geboortedatum: 14-09-1961
Slechte
eigenschappen: Roddelen, slordig, dingen
uitstellen, delegeren.
Goede
eigenschappen: Nieuwsgierig.
Favoriete boek/film: Niet echt, het boek Secret History
van Donna Tartt was wel erg mooi.
In haar lokaal op de vijfde verdieping wacht mevrouw Kleyn ons op. Het interview moet snel
verlopen, want over een half uurtje moet ze weg. Goed, dan geen geleuter: we beginnen vrijwel
meteen met de vaste vragen. Van daar komen we al snel op het feit dat ze een oud-leerling van
onze school is. Mevrouw Kleyn zat van 1974 tot 1980 op het Camphusianum. Ze was actief in de
GGC en heeft nog les gehad van meneer Karelse en van de aan vrijwel iedereen bekende oudleraren
Los (klassieke talen), Vos (klassieke talen), Brandt (Nederlands), Zeedijk (gym) en Fortuyn
(Duits). Goed in exacte vakken was ze niet. Ze koos dan ook geen natuurkunde in haar
vakkenpakket. Mevrouw Kleyn: “Daar was meneer Karelse wel blij mee, geloof ik. Hij zei een keer
over mij en mijn zusje, dat ook niet zo goed was in natuurkunde: “Volgens mij zitten die twee thuis de
hele tijd: we kunnen geen natuurkunde, we kunnen geen natuurkunde, we kunnen geen
natuurkunde!”. Hij schreeuwde dat door de klas, maar zegt er nu niets meer van te weten.”
Na school besloot mevrouw Kleyn Nederlands te gaan studeren. Dat vond ze echter saai, dus stopte
ze daar al snel mee. Ze ging naar de Stichting Aanvullend Onderwijs in Utrecht, waar ze haar
biologie en natuurkunde bijspijkerde. Het was ook de bedoeling wiskunde te verbeteren, maar dat
lukte niet omdat ze de ziekte van Pfeiffer kreeg.
Ze schreef zich in voor een studie medicijnen en aangezien daarvoor geloot moest worden, gaf ze
zich ook op voor journalistiek. “Ik bleek voor beide ingeloot te zijn. Uiteindelijk koos ik voor
journalistiek, omdat medicijnen toch wel erg bèta is.” Tijdens haar studie liep ze stage bij Viva, wat
ze leuk vond maar toch niet helemaal ultiem. Leuk was het om interviews te doen met bijvoorbeeld
een bekende band. Ook schreef mevrouw Kleyn een tijdje voor de Koploper, een krantje om
ochtendkrantbezorgers een hart onder de riem te steken. Toch voelde ze zich niet een echte
journalist. Ze was niet zo’n nieuwsjager en vond, zoals ze dat zelf zegt, ‘de voet-tussen-de-deurjournalistiek’
eigenlijk te gênant.
Na haar studie journalistiek besloot ze dus geen journalist te worden, maar pakte ze in Amsterdam
haar oude studie Nederlands weer op. Althans, ze begon opnieuw, omdat het oude systeem niet
meer bestond.
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 3 -

Na ook deze studie afgemaakt te hebben, kreeg mevrouw Kleyn een baan bij het Onze Lieve
Vrouwe Lyceum in Breda. Toen ze na een tijdje van Dordrecht naar Hoornaar verhuisde, vond ze
een nieuwe baan op onze school. In het jaar 1999 begon ze haar carrière bij ons op school. “Ik heb
er geen spijt van dat ik in het onderwijs ben gegaan. Ik vind het leuk om hier te werken, ook omdat
het mijn oude school is natuurlijk.”
Goed, genoeg over school en werk. Hoe zit het met de
vrije tijd van mevrouw Kleyn? Heeft ze interessante
hobby’s? “Heel cliché: ik lees graag. Skeeleren vind ik
leuk, net als schaatsen. En ik zing; ik zit bij een koor, de
Gieser Wilde Vrouwen.” Dat koor is vernoemd naar een
eethuis in Noordeloos; de Gieser Wildeman. Ze zingen
van alles, vertelt Kleyn. Vooral het lied Son of a Preacher
Man vindt ze erg leuk om te zingen. Kleuraccenten in de
kleren of kostuums gebruiken ze niet: “Dat is allemaal
veel te lastig. We zijn met zoveel verschillende mensen.”
Het koortje wordt voor allerlei gelegenheden gevraagd
om op te treden. Op 5 mei zingen de Gieser Wilde Vrouwen bijvoorbeeld in de Grote Kerk in
Noordeloos. ‘We stonden laatst ook in Het Kontakt, het krantje van deze regio. Onze naam schreven
ze wel verkeerd: ‘De Wilde Giessenvrouwen’. Die hadden de woordspeling niet begrepen, haha.”
De tijd zit erop en de laatste vraag die ons rest is: aan wie geeft mevrouw Kleyn het stokje door? “Ik
breng mijn pauzes graag met hem door, dus vraag voor de volgende keer meneer Beems maar.”
Voor de volgende editie van de SPartacus interviewen wij dus deze vrolijke wiskundeleraar!
Lerariteiten:
- ll: “Waarom staat mijn cijfer niet op het repetitieblad ingevuld?”
LF: “Ik kan niet zo goed mikken.”
- ME (over het begin van de middeleeuwen): “Er werden enorm veel kerken gebouwd.
ZWARE, DIKKE kerken.
- DE (over afbeeldingen op Griekse vazen): “Er zitten wel dingen bij die we nu pure porno
zouden noemen. En wel hard ook.”
- ll: “: Mevrouw, mogen de ramen dicht? Het is hier zo koud.”
AM: “Nee, het is niet koud. *denkt even na* Seks met een ijsbeer is pas koud.”
- LF: “Ik streep over het algemeen de fouten niet door… Dat is luiheid.”
- DK (tegen stoute leerling): “BOEF!”
- GE: “Ik ga echt gillen als mijn toetsvoorstellen niet ingeleverd zijn.”
- LF: “Wie weet een ander voorbeeld voor een deugd die niet in het boek staat?”
ll: “ Gelijkspel in een wedstrijd.”
LF: “Nou, dan moet je wel heel vrouwelijk competitief ingesteld zijn, wil je dat een deugd
noemen.”
- ME: “Ik ga jullie een oneerbaar voorstel doen… Trek allemaal in gedachten je kleren uit.”
- VL (heeft een domme grap gemaakt): “Wat ik toch soms voor onzin kan zeggen.”
- ll: “Gaan we straks Kabouter Wesley kijken?
LF: “Nee, die fout heb ik al een keer gemaakt…”
- DA: “Ik ga toch een vinger in de kont van *naam leerling* steken.”
- BO (over de repetitiestof): “Ik wil altijd net wat anders. Sowieso, ik HAAT samenwerken.”
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 4 -

When size DOES matter
Door: Daan de Jager
Toen ik op een dag naar school fietste, viel ik bijna van mijn fiets van verbazing. Op mijn weg naar
school staat een klein billboard waarop geadverteerd kan worden. Op deze dag staarde een hitsige
dame mij aan. In haar te kleine push-up-bh keek zij mij recht in de ogen en de tekst die ernaast
stond was: When size does matter. Een paar dagen later was mijn grote vriendin (niet alleen de
mijne denk ik) verdwenen en was zij verwisseld voor een of andere autoreclame (zie de effectiviteit
van deze reclame, omdat ik niet meer weet wat voor auto het was… Of het ligt aan mijn liefde voor
auto‘s).
Er kwam ook nog een reclame van de Zeeman tussen met twee topless dames, die met hun rug
naar mij toegekeerd stonden met een man in het midden. Allen gekleed in een gele boxer met op de
rand het woord “zeeman” als protest tegen de Björn Borg hype (ik wist niet precies waar de umlaut
zat bij Björn Borg, gelukkig hoefde ik alleen maar naar beneden te kijken).
Maar gelukkig is ze weer terug. Nu wel in de vorm van een blondine, voor ieder wat wils. De tekst
was ook veranderd: Guess how many golden medals I won. Een week daarna zou ik erachter komen
dat deze hitsige stoeipoes Inge de Bruin was. Ik had haar eerst niet herkend, omdat ze een beetje
bijgewerkt was.
Na deze anekdote weet u allen over welke reclame ik het heb: Sapph.
Als ik op de site van Sapph kijk voor
research hoor ik meteen een soort
uptempo beat, die wij allen kunnen
maken in het allergeliefdste
componeerprogramma Magix music
maker. Mij over deze muziek heen
zettende, dook ik in de wondere wereld
van het merk Sapph. Nadat ik de
collectie had bekeken, ging ik naar
“Sapph Models”. Daar zou ik
geïntroduceerd worden aan de
Sapphmodellen.
In de eerste paar minuten van het filmpje
dacht ik dat ik op een verkeerde site
beland was…
Een oude rokerige stem komt mij
tegemoet: “Welcome to the Sapph
lingerie channel”
Op het beeld zie ik vrouwen met rode
laklaarzen tot boven de knie. Steeds
meer wordt mijn gedachte versterkt. Het
enige wat ik mis, is een 0900-nummer
om in te loggen.
De oude ****** zegt dat het topmodel van 24, het gezicht van Sapph, een mooi ‘curvy’ lichaam heeft.
Het is mij werkelijk onbegrijpelijk dat vrouwen van 24 dat over zich laten zeggen door zo’n oude
rokerige stem, maar dan wordt het mij volledig duidelijk: deze dame is playmate geweest. Zij is het
dus gewend om zich voor zulke dingen door een oude vent uit te laten maken, want de heer. Hugh
Heffner, het hoofd van de Playboy, is namelijk 83 jaar uit.
Over een ander model, Babette, zegt hij: “Her hobby is being naughty, and her breasts are real”.
Mijn mond valt steeds verder open.
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 5 -

Wat mij opvalt aan het merk Sapph, is dat er zó bewerkt wordt dat er een soort plastic vrouw
ontstaat, een vrouw die nooit gehaald kan worden; een soort Barbie. Het enige verschil tussen
Barbie en de modellen is het feit dat Barbie een stuk goedkoper is.
Voor de rest zijn ze precies hetzelfde. Is het dan niet beter, kunnen wij ons afvragen, om gewoon
Barbie als gezicht te nemen van het merk Sapph, dan kan de oude ****** doen met Barbie wat hij wil,
en is het niet eens strafbaar. De bh’s en de onderbroeken worden ook nog eens goedkoper.
Voor de proef heb ik ook twee reclameposters gemaakt voor Sapph, maar dan met Barbie and her
curvy body en Ken with his muscular body.
Toen ik bezig was met het bewerken van de afbeeldingen die ik gevonden had, dacht ik dat het in de
verste verte niet op de Sapphreclame zou lijken. Mijn idee was dat het er gewoon heel
amateuristisch uit zou zien, maar dat is mij zwaar meegevallen (bij Barbie dan, Ken is een beetje
mislukt).
Ik vind echt van mijn eigen afbeelding (niet om mezelf op te hemelen) dat mijn Barbieafbeelding zeer
lijkt op de originelen van Sapph (zie vorige pagina). Alleen is mijn budget nul euro en dat van hen in
de duizenden.
Nu mag je beslissen: hang je Barbie boven je bed (of leg je haar eronder)? Of kies je voor de
Sapphmodellen?
(Omdat ik ook geëmancipeerd ben en vind dat vrouwen gelijke rechten hebben als mannen, heb ik
voor jullie Ken bewerkt. Die is wel een beetje amateuristisch uitgevallen)
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 6 -

Geachte compagnon,
Weg met de Opus, dat ó zo geliefde discoteekje in Beesd en dat overdrugste Buiten de Waterpoort.
Zeeman is het nieuwe hiernamaals van de jeugd.
Nu zijn er vast sneue scholiertjes, die dit lezen en bij zichzelf denken:
“Weer zo’n sarcastisch betoog over de Zeeman…”
Maar dit is geen sarcasme.
Wij menen dit serieus, uit de grond van ons hart.
Ga eens op zaterdagmiddag op een bankje zitten voor de Zeeman. U zult een uiterst aangrijpende
show meemaken:
Winkelende huisvrouwen met Gaastra truien. Wij durven te wedden dat ze rood aanlopen en
beginnen te stotteren, als zij zouden weten dat wij hen op onze nutteloze zaterdagen bekijken, terwijl
zij dit walhalla bestormen. Deze mensen staan met het schaamrood op hun kaken bij de kassa terwijl
zij mompelen dat ze geen tasje hoeven, wat erg bijzonder is, aangezien dit geen mensen zijn die
normaal ook zo milieubewust zijn. Als ze naar de uitgang lopen, spieken ze alvast door het raam om
te zien of er geen bekende buiten staat, om vervolgens met een enorme snelheid naar buiten te
sneaken. Eenmaal thuis knippen ze de Zeemanetiketten van hun nieuwe aanwinst af om deze
vervolgens meteen weg te gooien. Als hun schoonmoeder langskomt en een compliment maakt over
de bijzondere keuze van de kleur van haar theedoeken, kijken ze weg. En gaan ze verder met het
cryptogram van de NRC.
Wij vragen u, waar o waar komt deze schaamte vandaan?
Wij besloten op verder onderzoek uit te gaan en Lisa, een gemotiveerde Zeeman medewerkster, een
bezoekje te brengen tijdens haar werktijd. Lisa zelf schijnt zich niet bewust te zijn van de
onpopulariteit van de Zeeman.
Verder vindt zij dit een leuke baan. En krijgt ze korting. Ook dat vindt Lisa leuk.
Lisa wil graag nog even kwijt dat de theedoosjes, die volgens haar erg goed geschikt zijn als
moederdagcadeautje, nu in de aanbieding zijn voor €1,79. “Dat is momenteel mijn favoriete
aanbieding” zegt Lisa, terwijl zij haar goede daden als vakkenvuller van deze textielwinkelketen
vervult.
Noch Lisa, noch de moeder van Lisa, noch wij
kunnen de afkeer voor dit koopjes paradijs
begrijpen.
Schaamt u allen voor dit enorme kuddegedrag!
Enkel omdat die Gaastradochter er niet voor durft
uit te komen, dat zij en haar moeder dol op de
Zeeman zijn. Enkel daarom loopt u nu niet alleen
een uitmuntend moederdagcadeau mis, maar
ook een berg crisisbestendige diversiteiten.
Dus wees verstandig en kom uit voor je liefde
voor de Zeeman.
Hoogachtend,
De trouwe volgelingen van Zeeman Gorinchem.
Let’s go Zeeman!
Door: Aster van Laeren en Frieda Barnhard
Lisa (rechts) heeft het met haar collega’s
Deidre, Chantell en Yasmine erg naar haar zin!
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 7 -

De nationale schoolkrantdag
Door: Sander Nederveen
Het was zaterdag, 10 april, een geweldige dag! Het was de dag van de Schoolkrantdag. Althans, of
het zo geweldig was, daar begon ik om half zeven ’s ochtends toch even aan te twijfelen. Die domme
wekker ook. Ik had mij aan de prachtige afspraak gehouden om ruim op tijd op station Gorinchem te
staan, zodat we geen trein misten. Want ja, we moesten wel naar Amsterdam. Met ‘we’ bedoel ik
natuurlijk de redactieleden die meegingen. Eenmaal in Amsterdam aangekomen, was het een groot
avontuur, we konden namelijk de ingang van het metrostation even niet vinden. We zochten ons te
pletter en omdat één van ons zo helder was om de letter -M- te zien staan, kwam alles gelukkig
goed. In de metro waren we op het goede spoor. Op naar de Hogeschool van Amsterdam, waar dit
grootse festival werd gehouden.
We kregen een glorieuze ontvangst. We kregen een tas met badges, en het
nieuwste boek van Khalid Boudou (dit gesigneerde boek is te leen in de
Mediatheek!). Deze Khalid Boudou trouwens, hield een speech waarbij ik niet
echt heb opgelet. Daarna kwamen er workshops, die konden gaan over
filmrecensies tot iets voor de hoofdredactie. Ik deed iets daartussenin. Wat je
bij de workshops deed was hartstikke leerzaam, als je oplette. Dat deed
iedereen natuurlijk, want als je niet zou winnen, heb je voor volgend jaar wat
te doen. Opletten was dus inderdaad van het grootste belang. Na de 1 e
workshop was er een veelbelovende en gratis lunch. Dat betekent voor ons,
Nederlanders, profiteren. Dat deden we natuurlijk ook. Na de lunch was er een
2 e workshop waarbij je ook op moest letten, al waren er een paar…
Maar ja, na de workshops kwam de uitreiking van de awards! Dus wij gingen vol goede moed naar
de uitreiking. We hadden in de pauze namelijk al wat andere schoolkranten gezien die van ietsjes
lager niveau waren dan onze trots, de SPartacus. Er waren ongeveer 5 awards. Dus wij hadden toch
wel een beetje de hoop dat we er eentje zouden winnen. En zo werden de eerste vier opgenoemd.
Die hadden wij niet. De hoofdprijs dan? Ook niet. Die had een school uit Utrecht. Maar ik denk
gewoon dat zij onze SPartacus van de site hebben gehaald en die hebben ingestuurd, een klein
beetje veranderd aan titel en dergelijke en het was klaar om in te leveren. Ik sta dit allemaal uit mijn
duim te zuigen uit jaloezie, dus vergeef me.
Na de uitreiking van de awards gingen wij braaf een presentje halen dat bestond uit een superieur Tshirt,
lampjes en een schoudertas. Nadat wij een wandelingetje door Amsterdam hadden gemaakt,
dat houdt in dat wij onze ogen hebben uitgekeken op de drukte en een halve gare replica van Charlie
Chaplin, zijn we braaf richting de trein gegaan. Zo zijn wij veilig huiswaarts gegaan.
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 8 -

Donderdag:
Deze ochtend begon het dan. De docenten mevrouw Dekker, mevrouw Vis, meneer Van Diggelen,
meneer Den Uijl, meneer Sommer, meneer Van den Boom en meneer Pruissen offerden zich op om
deze groep te leiden. De groep die al berucht was vanwege de Parijsreis. Voor iedereen zou het
zwaar, vermoeiend, maar ook de moeite waard worden, want vanaf het moment dat we voor deze
school kozen, kozen wij voor Rome.
Dat het vermoeiend zou worden, was de eerste avond al duidelijk toen we met de helft van de groep
naar de Trevifontein liepen om te eten. Een wandeling van 10 minuten liep uit tot een half uur onder
leiding van mevrouw Dekker, maar eenmaal daar was het zien van de Trevifontein de moeite waard.
Vrijdag:
Na een slechte nacht slapen in doorgezakte bedden, was het tijd om wat van die oude Romeinen te
zien, waar we de afgelopen 4,5 jaar op waren voorbereid. De zon scheen en de jassen en vesten
konden uit, terwijl ze in Nederland met regenjassen aan naar school fietsten. Dat maakte het nog
mooier.
Wist-je-dat:
- DE illegaal over hekjes klimt?
- Ze als excuus gebruikte dat die er
vroeger nooit stonden?
- De eerste vrije avond de leraren
goedkoop uit eten wilden?
- Zij deze avond het gehele budget
(€50,-) voor de week op hebben
gemaakt?
- Deze avond de leerlingen goed gebruik
hebben gemaakt van de shotjesbar?
- Dat anderen zich afvroegen hoe je nog
voor tien uur zo dronken kan worden?
- Dat een aantal meiden elkaar
behoorlijk aantrekkelijk vond?
Lerariteiten:
I ♥ Rome!
Door: Frederique de Graaff
- DE: “Weten jullie waarop jullie
zitten?”
ll’en (zittend op omgevallen
pilaren): “Stenen!!!”
- UM: “Zullen we weer verder gaan?”
ll: “Hebben we een keus dan?”
Zaterdag:
Vandaag vond er een onverwachte reünie plaats. Zestien oud-leerlingen die afgestudeerd waren in
1985 kwamen een bezoekje brengen aan ons klooster. Dit jaar was het 25 jaar geleden dat ze zelf
hun Romereis hadden gehad met meneer Los, meneer Karelse, meneer Zeedijk, meneer Draaisma
en mevrouw Walien.
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 9 -

Wist-je-dat:
- Zij de Trevifontein het leukst vonden?
- Zij elke ochtend op het Campo de Fiori
koffie dronken?
- Wij vonden dat ze dan wel altijd heel
vroeg opstonden?
- Zij zeepbakjes geplaatst kregen op de
deurklinken om uitsluipen te voorkomen?
- Dus wanneer de zeepbakjes vielen de
leraren wakker werden?
- Dit een betere oplossing is dan leraren
op de gang te laten zitten tot drie uur in
de nacht?
Zondag:
Net zoals elke dag gaat gruppo Dekker rond een uur of elf altijd wat koffie drinken. Dit waren meestal
van die momenten waar de jongens drie euro voor een cappuccino betalen en meisjes maar één.
Het was gewoon een kwestie van opletten. Over opletten gesproken: mevrouw Dekker herkende niet
eens haar eigen zoon! ‘Ja, hij had zijn haar net geknipt…’
- PR: “We gaan nog even de
andere shotjesbar opzoeken!”
SO: “We gaan nog even
scoren!!!”
Wist-je dat:
- UM zijn groepje voor een cola 5 euro heeft
laten betalen bij een cafeetje?
- Hij het goed heeft gemaakt door te
trakteren op het beste Italiaanse ijs?
- SO op de Romereis il duce Sommerini
werd genoemd?
- UM illegaal een sinaasappel plukte?
- Hij deze aan zijn geliefde gaf?
- Zij vervolgens de vrucht van de Palentijn
afgooide, omdat deze rot was?
- Dit de eerste keer was dat zijn hart werd
gebroken?
- Dat walkietalkies ’s avonds voor de
communicatie zorgden tussen de kamers?
Maandag:
Dit was voor een aantal mensen een belangrijke dag, want vandaag was de drie uur lange busrit
naar de Vesuvius. Nadat we op school waren uitgedaagd door meneer Ruitenbeek om over de
hekjes heen te klimmen en in de krater te springen, kon een aantal niet wachten dit uit te proberen.
Wie wilde er nu niet van veraf geschorst worden van school? Als je in de krater viel, zou je wat
langer moeten wachten op de schorsing, want dat zou hij pas doen als we weer terug waren. Hij had
echter niets gezegd over iemand er in duwen…
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 10 -

Wist-je-dat:
- De leerlingen die van plan waren zelfmoord
te plegen bang waren dat ze de top niet
eens zouden halen?
- Deze angst voortkwam uit het feit dat de
weg glad was en we de bus steeds weg
voelden slippen?
- We het allemaal toch hebben gehaald?
- Er toch iemand over het hekje is geklommen
en slechts een meter van de richel stond?
- DG een uitbarsting beschrijft als het uit
elkaar spatten van een overrijpe puist?
- Dat ondanks het verbod er toch genoeg
alcohol voorradig was op de kamers?
- Dit helaas toch gevonden werd door de
docenten?
- UM tegenwoordig meester Mies wordt
genoemd?
Dinsdag & woensdag:
De dagen werden zwaarder, net als alle trappen hoger. Om alleen al in de koepel van de Sint-Pieter
te komen moest je 320 traptreden op en dan hadden we voor de eerste 70 meter de lift nog gebruikt.
Alle gebouwen, beelden en namen begonnen vervolgens ook nog eens op elkaar te lijken. Barberini,
Bernini, Boromini, Sommerini…
Wist-je-dat:
- Niet alleen de Sint-Pieter voor een
goede workout zorgt?
- Het klooster er ook voor zorgde dat al
die kilo’s pasta er weer af gingen?
- Dat dit niet alleen voor de 3 de
verdieping gold, maar ook voor de 2 de?
- Het gaat om 8 tot 10 trappen?
- Dat dit voor de 3 de verdieping 116
treden waren?
- Bij het ontbijt en lunch hier nog eens
drie trappen bijkwamen?
- PR eigenlijk een paparazzifotograaf is?
- Niet alle leerlingen even blij waren met
al die foto’s?
- DG: “het observatorium, daar
kwamen we net langs op de
helling van het gebouw.”
- Ll (met bierflesje in de
hand):”Dit heeft hij gelukkig
niet gevonden… Hij staat
achter me of niet?”
PR:”Ja, geef maar hier!”
- UM (over fontein): “Hier kan ik
heel kort over zijn. Het is lelijk.”
- SO(22:00): “We gaan nog even
een cappuccino drinken.”
ll: “Om nog even helder te
worden?”
SO: “Geen commentaar…”
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 11 -

Donderdag:
Ach, wat kan ik zeggen. De tijd is ons na al die duizenden jaren nog steeds de baas. De eens zo
grote bouwwerken van die onoverwinnelijke Romeinen zijn door de tijd aangetast, net als onze
herinneringen aan Rome ook langzaam zullen worden aangetast en zullen vervagen. Maar diep
van binnen weet ik dat we het nooit helemaal zullen vergeten, want het is niet alleen een
herinnering van de geest, maar ook van het hart en die zal nooit vergaan.
Wist-je-dat:
- We de ruzies met gasten uit het
klooster gaan missen?
- We ons niet voor kunnen stellen dat
ze ons ook zullen gaan missen?
- Dit vermoeden komt, omdat er een
Zwitser huilend is weggerend?
- DE op de terugreis 6 kilo teveel bij
zich had?
- Een aantal jongens al haar
aangeschafte boeken in hun koffers
gedaan hebben?
- Dat Merlijn nog een heel mooie
speech had?
- Die op de volgende pagina te lezen
is?
- Buschauffeur Martijn: “Deze bus heeft
riemen. Die zijn verplicht… Of je ze
draagt, moet jezelf weten. Ik hoef het
alleen te melden.”
- Buschauffeur: “Er hangen zakjes in de
bus. Dat is geen kunst.”
- Buschauffeur: “Ik wil nog…”
ll: … HEY MARTIJNTJE!!!
Buschauffeur: “Niet zo blij. Je bent zo
weer bij je moeder.”
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 12 -

Geachte docenten, medeleerlingen en andere aanwezigen.
Ik wil jullie graag bedanken na deze fantastische week in deze fantastische stad, Rome.
Rome, de stad met eeuwig veel ruïnes uit vervlogen tijden.
Rome, de stad met op elke hoek een ijssalon.
Rome, de stad waar mannen in jurken lopen.
Rome, de stad met DUIZEND kerken, DUIZEND trappen met DUIZEND treden.
Rome, de stad waar ’s nachts weerwolven ontwaken.
Rome, de stad waar je 234 ambulances per week hoort.
Rome, de stad in Italië waar Fransen trappen bouwen die nu Spaans heten.
Rome, de stad waar in de slaap geheimen worden onthuld.
Rome, de stad waar MR Q herboren is.
Rome, de stad waar bij elke bezienswaardigheid een lid van de Bengaalse maffia je onzindingen wil
aansmeren.
Rome, de stad die toch minder crimineel is dan gedacht.
Rome, de stad waar je niet kan oversteken zonder je leven te riskeren.
Rome, de stad waar je met lasers chicks kan pakken.
Rome, de stad waar mensen ontgroend zijn.
Rome, de stad waar een groep Zweden mij nu heel raar aan het aankijken is.
Rome, de stad waar sommige mensen twaalf keer per week huilen.
Rome, de stad waar onze dames klaarblijkelijk good f*ckers zijn.
Rome, de stad nice man.
Rome, de stad waar leraren toch mensen blijken te zijn………. NOT.
Rome, de stad waar 7 keer per week overgeven niet raar is.
Rome, de stad waar toch gecrackertrekt is.
Rome, de stad waar de openingszin “Hee schatje, wil jij mijn schaamhaar kammen” ook niet werkt.
Rome, de stad waar sommige mensen ongegeneerd hun fallus showen.
Rome, de stad waar jullie al heel het ontbijt naar mijn gezwam moet luisteren.
Rome, de stad waar weer blijkt dat ik niet grappig ben.
Ik hou van Rome. Ik wil hier nooit meer weg.
Rome speech
Door: Merlijn Gabel
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 13 -

Drie minuutjes met.. Boning Gong
Door: Aster van Laeren en Frieda Barnhard
Een uiterst gezellige fanatieke hyver!
Nou Boning, wij zijn nu al een tijdje jouw trouwe
hyves-volgelingen.
En jij had een reactieverbod!
Vertel het eens jongen.
B: “Ja nou. Ik heb dus op 1 dag meer dan 100
reacties geplaatst.”
En waarom nou geef jij dan zoveel reacties?
B: “Nou, dat doe ik om zoveel mogelijk R&R’s* te
krijgen. Want sommige mensen hebben in hun hyvesnaam
R+R=BACK staan dus dan geef ik hun R+R en
dan krijg ik het back. En zelf geef ik ook back als ik
een R&R krijg.”
Maar als nou een heel lelijk iemand op jouw foto reageert hè, wat zet je dan als reactie bij
diegene? B: “Ja gewoon, mooi :hearteyes:** ofzo.”
O dat is dan wel mooi, want als mensen dus heel lelijk zijn kunnen ze van jou altijd nog een
positieve reactie verwachten! B: “Ja, ja eigenlijk wel.”
Hoeveel uur per dag besteed jij nou aan reacties plaatsen? B: “Nu wel iets minder, maar eerst
wel twee, drie uur.”
En krabbel jij dan ook? B: “Nee, alleen maar R+R’s. en backen***.”
Oké… duidelijk. B: “Ja… best wel levenloos hè?”
Heb je nog een ultiem hyvesdoel? B: “Ja, dat mijn foto’s 10000 keer bekeken zijn.”
Wat een prachtig doel! Heb jij misschien nog tips voor ons hoe wij net zoals jij zo landelijk
bekeken kunnen worden? B: “Ja, je hebt een aparte categorie op Hyves: Best bekeken. En heel
veel van die mensen backen, als jij hun R+R geeft. En als je dan meer dan 150 keer bent
gerespecteerd op één dag sta je ook bij die lijst. En dan krijg je dus nog meer R+R’s.
Nou, daar gaan we aan werken! Wij blijven zeker nog een tijdje jouw hyves-vrienden! Bedankt
voor deze verhelderende informatie!
Steun Boning met zijn ultieme hyvesdoel.
www.boning.hyves.nl en bekijk zijn hyves.
Voel jij je nu ook zo lelijk? En denk je dat niemand in deze wereld je ziet staan?
Ga dan naar www.boning.hyves.nl/fotos/870003248/0/BidL/, geef een R+R en misschien krijg je
er zelfs wel één back!
* Reactie en respect op een foto.
** Zo’n rot smiley.
*** Het teruggeven van reacties en respects.
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 14 -

(de Volkskrant, dinsdag 30 maart 2010)
Dit is nu naastenliefde
Door: Marlies Augustijn
Een tijd lang was het hiernaast afgebeelde glas-in-loodraam
een raadsel.
Bestaat het wel?
Bestaat het niet?
Waar bevindt het zich?
De duistere zaak is inmiddels opgelost. Het raam bestaat,
bevindt zich in St. James’ Church te Los Angeles, heet
Confirmation (Bevestiging) en dateert uit 1955.
Nog maar kort geleden heeft het raam bekendheid gekregen,
natuurlijk door de recente verwikkelingen binnen de roomskatholieke
Kerk.
Nadat een aantal zaken van seksueel misbruik van kinderen
door geestelijken bekendgemaakt werd, kwam er geen eind
meer aan. Toen de hel eenmaal was losgebarsten, om het
maar even in kerkelijke sferen te houden, kwamen er steeds
meer zaken aan het licht.
Neem bijvoorbeeld een zekere priester uit Frankrijk. Tegen hem is een aanklacht ingediend wegens
aanranding en het in bezit hebben van kinderporno.
Of het seksuele misbruik van blinde en slechtziende kinderen in Nederland. In het blindeninstituut
Sint Henricus te Grave zijn in de jaren zestig veel kinderen jarenlang misbruikt door katholieke
broeders.
Of neem het misbruik in Ierland, waarover de paus himself zo’n geweldig mooie brief heeft
geschreven. Tegen de slachtoffers: “U heeft zwaar geleden en dat spijt mij zeer.” Tegen de
schuldige geestelijken: “Houd niets verborgen, erken openlijk uw schuld, onderwerp u aan het recht,
maar wanhoop niet over Gods genade.” (www.nos.nl)
Lekker makkelijk, de slachtoffers kunnen het doen met wat woorden en de schuldige geestelijken
komen toch wel in de hemel. Het Vaticaan zelf heeft natuurlijk al helemaal nergens schuld aan.
Dan is er tot slot nog het vreselijke verhaal over de Amerikaanse priester Lawrence Murphy. Deze
priester heeft in de jaren vijftig tot zeventig zo’n tweehonderd dove kinderen misbruikt. Kardinaal
Joseph Ratzinger (de huidige paus) wist hiervan, maar vond het vooral belangrijk een schandaal
voor de kerk te voorkomen. Meneer Girotti van het Vaticaanse gerechtshof zegt hierover: “Murphy is
nooit vervolgd, omdat toen de zaak aan het licht kwam hij al stervende was.” (de Volkskrant,
zaterdag 27 maart 2010)
Ach, wat zielig nou. Meneer Murphy was al stervende. Murphy is straks dood en heeft geen last
meer van zijn daden. De slachtoffers daarentegen hebben levenslang.
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 15 -

Niet alleen de paus steekt zijn kop in het zand, ook de Nederlandse kardinaal Ad Simonis deed een
wel heel erg bijzondere uitspraak: “Wir haben es nicht gewusst.” (Pauw & Witteman, dinsdag 23
maart 2010)
Dit was wat ook enkele Duitsers beweerden na de Holocaust in de Tweede Wereldoorlog.
Nog een vergelijking die op de Tweede Wereldoorlog sloeg, werd afgelopen Goede Vrijdag gedaan.
Priester Cantalamessa las in het bijzijn van paus Benedictus XVI een brief voor van een Joodse
vriend. Hierin werd de berichtgeving over het misbruik vergeleken met het antisemitisme. De schuld
van individuele priesters zou namelijk afgeschoven worden op de gehele katholieke kerk en dat doet
denken aan de Holocaust.
Natuurlijk, niet de hele katholieke kerk heeft een fout begaan. De paus heeft geen misbruik gemaakt
van kinderen (voor zover we weten). En niet elke priester is schuldig. En inderdaad krijgt de
katholieke kerk kritiek over zich heen die niet helemaal verdiend is. Maar om dat nu meteen te gaan
vergelijken met de Holocaust?! Dat is wel erg overdreven.
Wanneer stapt het Vaticaan, en daarmee dus ook de paus, nu eens uit de slachtofferrol? Wat is er in
godsnaam voor nodig om de paus dat bord voor zijn kop weg te nemen? Hoeveel kritiek moet hij nog
over zich heen krijgen?
Het is wel duidelijk dat er iets mis is, al heeft het Vaticaan daar misschien niet alle schuld aan. Het is
in ieder geval wel schuldig aan het feit dat het veel te weinig heeft gedaan. Geen priesters uit het
ambt ontslagen, geen persoonlijke, wereldwijde excuses uitgebracht. Vooral wel ontkenning en
bagatellisering.
Maar het gáát niet om een of twee gevallen van misbruik (al is elk geval er een teveel). Het gaat om
zo’n 137 paters en broeders uit 32 ordes en congregaties!
Hier is bovendien kort geleden nog een grote zaak bijgekomen. De Mexicaanse pater Marcial Maciel,
oprichter van de ultraconservatieve congregatie van de Legionairs van Christus, heeft zich vergrepen
aan talloze jonge seminaristen, zes kinderen verwekt bij twee vrouwen (van wie hij twee kinderen
ook seksueel heeft misbruikt) en naar het schijnt ook nog even een bisschop vermoord.
God alle Jezus, wat kan ik me hier
kwaad om maken! Het geloof kan zoiets
moois zijn, maar door zulke rot-pedopriesters
die er lol in hebben zwakke
kinderen te misbruiken en ook door het
Vaticaan die hier weinig tot niks aan
doet, krijg ik een hekel aan het woord
‘katholiek’.
Het is dat ik besef dat lang niet iedere
gelovige zo is, dat niet iedere gelovige
kleine kinderen seksueel misbruikt. Toch
krijgen veel mensen een negatief beeld
van de rooms-katholieke kerk en het lijkt
me niet dat het Vaticaan dat heeft
gewild.
Om nog even terug te komen op het glas-in-loodraam op de bladzijde hiernaast: dit kan natuurlijk op
verschillende manieren geïnterpreteerd worden. Waarschijnlijk is het zoals in de titel. Bevestiging.
Een priester die de zonden van een gelovig jongetje vergeeft of iets dergelijks.
Op dit moment ben ik echter geneigd het andere beeld te geloven. Een priester die zichzelf even
lekker laat bevredigen door een jonge gelovige. Ik denk dat het geen goed teken is dat er mensen
zijn die neigen naar dit laatste beeld. Dus alsjeblieft paus, DOE ER WAT AAN!
Naastenliefde is in de kerk toch zo belangrijk? Daar merken we nu bar weinig van.
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 16 -

De dag dat ik er eindelijk weer kracht voor had
Door: Robbin Hoogendoorn
Het komt bij mij vrij vaak voor dat ik me ontzettend dom voel. Van de meeste moeilijke woorden
tijdens de lessenfilosofie heb ik nog nooit gehoord, bij het vertalen van een Latijnse tekst krijg ik een
black-out en bij het maken van een Franse luistertoets gaat wat ik hoor het ene oor in en het andere
weer uit. Maar na vier jaar gymnasium heb ik dan eindelijk het licht gezien, eindelijk was daar het
keerpunt in mijn leven waarop ik me echt hoogbegaafd en stijlvol voelde. En wanneer is dat dan
gebeurd?, hoor ik jullie denken. Nou, tijdens mijn aanwezigheid bij de Meet&Greet van Gerard Joling
in de Gorinchemse Music Store.
Maak me gek, maak me gek met je mondt, Ik heb het bloedheet, als je naast me staat, Jij bent de
engel van mijn hart. Zomaar een greep uit de songteksten van de muziek die door de winkelstraat
van Gorinchem tetterde. Samen met Cato en haar zusje stond ik tussen, naar schatting, 150 fanatiek
meezingende en meeklappende fans, die allemaal wel nakomelingen leken te zijn van Nederlands
populairste achterbuurtfamilie: de Tokkies. Verrassend, want Gerard Joling (en later bleek Flopstars
winnaar Wesley ook van de partij te zijn) was nog niet eens gearriveerd. Als BN’ers met echte
sterallures kwamen ze natuurlijk een half uur te laat aankakken in hun SUV.
De optredens verliepen nog vrij rustig. Eerst zong levensliedzanger Wesley twee van zijn nummers
(op een enkele meezingende fan na, heerste er doodse stilte onder het publiek), en daarna was de
heer Joling aan de beurt. We moeten toegeven dat ook wij daarbij niet stil konden staan.
De echte heisa en, om terug te komen op de inleiding van dit stukje, de domheid van de mensen,
ontstond toen we in de rij moesten gaan staan voor de krappe winkelopening voor een handtekening
en/of foto, want pas toen kwam de fanatiekheid van de mensen echt naar boven.
We zijn blij dat we het na kunnen vertellen, want
het was een gevecht op leven en dood om naar
binnen te geraken. De wreedheid van de mens
kwam op dat moment duidelijk naar boven. De
wanhopige huisvrouwen en de rest van de met
hun foundation uitgeschoten menigte probeerde
zich naar binnen te persen en ging dan ook over
lijken. Zo werd er door een bijstandsmoeder met
twee jonge kinderen een ongeluk gefaket om
eerder binnen te komen en stonden de mensen
die het laatste aanschoven binnen een mum van
tijd voor je in rij. In één woord: verschrikkelijk.
Maar na een half uur duwen, trekken en ons dood
ergeren aan de menigte om ons heen, werd het
wachten dan toch beloond. We stonden oog in oog met het boegbeeld van campingzender SBS6 in
zijn glitter t-shirt en we konden ons geluk niet op. Maar echt tijd om te ‘genieten’ hadden we niet,
nadat de foto gemaakt was, werden we vriendelijk verzocht om de winkel te verlaten en voor we het
wisten stonden we weer in de buitenlucht te kijken naar een drie-rijen dik staande menigte en riepen
we: “Wij hebben lekker al wel een foto!”
Kortom, een dag om nooit meer te vergeten. Niet door het zien van twee playbackende zangers,
maar door het feit dat ik eindelijk inzag hoe gelukkig ik ben met mezelf, en me niet gedraag naar het
volk dat ik die dag gezien had. Dus de Latijnse teksten en filosofische woorden die ik niet snap,
zullen me een worst wezen, want ik ben GEEN fan van Gerard Joling!
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 17 -

Hoe overleef ik 1 April?
Door: Sifra Eigenraam
Het is weer 1 april geweest. Flauwe grappen zoals: je veter zit los en er zit een
vlek op je trui worden altijd gemaakt. Maar er zijn natuurlijk ook leuke grappen.
Hier een top 8 (sommige zijn ook flauw)!
- plakband op de kraan plakken, als je de kraan opendraait, komt het recht in je gezicht
- een theezakje onder de douchekop plakken
- tandpasta onder de deurklink en aan de kraanknop smeren
- een leeg rolletje van wc-papier plakken aan de wc-papierhouder
- een briefje onder de ruitenwissers van een auto doen met daarop: sorry, ik betaal de
schade wel
- neem een banaan, probeer hem volledig tot moes te knijpen zonder dat de banaan open
gaat. Snij er dan met een Stanley-mes heel veel, dunne sneetjes in, leg hem dan voorzichtig
in de fruitmand terug
- suiker vervangen door zout (is wel een oude grap)
- stop een ei in iemands schoen (wel flauw en best smerig)
Vast succes voor volgend jaar!
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 18 -

“Als je hier niet van geniet, ben je het niet waard een mens genoemd te worden!”
De dag begon al erg leuk. Voordat de groep naar Amsterdam vertrok, kregen wij een inleiding
over de opera van Berlioz. Meneer Van den Boom gaf samen met mevrouw Meeuwse allerlei
informatie over de opbouw en gang van zaken rond de opera. Wij werden gewaarschuwd: stil
zijn, niet eten, geen foto’s maken en vooral genieten. Wie niet kan genieten of zijn aandacht er
niet bij kan houden, moet maar gaan slapen.
Tijd om voor de voorstelling uit te rusten was er niet.
In het muziektheater kregen we een uitgebreide
rondleiding door het gebouw. We bekeken onder
andere de kleedkamers van de solisten en
koorleden, de kledingmakerijen en de enorme
werkplaats achter het decor. De workshop die
gepland stond, ging niet door. Vanwege de aswolk
die het vliegverkeer plat had gelegd, kon een
Scandinavische solist niet op tijd in Amsterdam
aanwezig zijn en werd er koortsachtig naar een
vervanger gezocht. Er werd een Duitse solist naar
Nederland gehaald, die de rol zou zingen, de
regieassistente speelde de rol. Daarom mochten wij
niet op het decor zelf rondlopen.
Les Troyens, Opera van Berlioz
Door: Dico Baars
Om half 6 startte de opera. Les Troyens is ingedeeld in vijf aktes. Na de tweede en na de vierde
akte werden er pauzes in gelast. De voorstelling duurde tot 11 uur. Een lange zit dus.
De eerste twee aktes waren erg
spectaculair.
Het decor was verrassend modern en erg
beweeglijk. Grote loopbruggen bewogen en
stelden de muren van Troje voor. Later in de
voorstelling werden deze loopbruggen
rechtop gezet en stelden zij de pilaren van
het paleis van Dido voor.
Het verhaal van Les Troyens is gebaseerd
op de Aeneïs van Vergilius. Troje valt en
Aeneas vlucht weg en komt aan in
Carthago. Daar raakt hij onder de indruk van
Dido en worden zij verliefd op elkaar.
Aeneas wordt echter gedwongen Carthago
te verlaten en naar Italië te varen om daar
een nieuw rijk te stichten.
In de eerste twee aktes vertolkte de Nederlandse sopraan Eva-Maria Westbroek de rol van
Cassandra. Zij zong tegen het 100 leden tellende koor in en maakte dus bij ons veel indruk.
Westbroek is een oud-leerlinge van meneer Van den Boom en daarom hadden wij de grote eer
backstage met haar te mogen praten.
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 19 -

De volgende twee aktes stonden op het programma. De Duitse alt zong op het zijtoneel de rol
van Anna, de zuster van Dido. Er werd meer ballet uitgevoerd. Sommigen vonden het een
uitgelezen moment nu maar te gaan slapen…
Na deze lange akte werd de tweede pauze
gehouden. Sommigen werden bemoedigend
toegesproken door de ouderen die in de zaal
zaten. “Kom op hoor! Het laatste gedeelte
maakt alles weer goed.”
De furieuze Dido trok alle zangregisters open
en het laatste gedeelte maakte het inderdaad
weer goed. Aeneas is vertrokken naar Italië en
Dido pleegt zelfmoord. De muziek van Berlioz,
het koor en de solisten en het grootse decor,
alles vormde een mooi geheel.
De opera werd afgesloten met een reusachtige paardenkop die uit de toneeltoren naar beneden
kwam en in brand leek te staan.
De opera is écht lang. Maar door het grootse decor is de opera niet saai. Onze grote dank aan
meneer Van den Boom. Hij regelde het gesprek met Eva-Maria Westbroek.
Uiteindelijk heeft niemand dus echt een oogje dichtgedaan.
Youtube:
- Zelfmoord Trojaanse vrouwen en Cassandra (Eva-Maria Westbroek)
http://www.youtube.com/watch?v=B58ube51iKE
- Trailer Les Troyens
http://www.youtube.com/watch?v=EBa7THSh5IA&feature=channel
Pierre Audi laat spelers ontluiken - De Nederlandse Opera: Les Troyens, Het Muziektheater in
Amsterdam. Tot en met 2 mei 2010.
In Vergilius’ epos Aeneis is het vuur een vernietigende kracht, zelfs het vuur van de liefde. Eerst branden
de Grieken het Troje van de held Aeneas af en daarna ontvlamt er een gedoemde romance tussen hem
en de Carthaagse koningin Dido, die ook in haat en dood eindigt. Dat thema lag bij de Franse componist
Hector Berlioz in goede handen. Zijn persoonlijke leven was doordrongen van heftige
stemmingswisselingen, die ook zijn opera Les Troyens beheersen.
Dat levert ruim vier uur lange, maar geniale muziek op, die volledig tot haar recht komt in de eerder
uitgevoerde regie van Pierre Audi. Hij grijpt niet naar een overdaad aan beelden of boodschappen, maar
schept een sfeer waarin Berlioz’ muzikale karaktertekening van de hoofdrolspelers volmaakt kan
ontluiken.
Solisten en orkest, maar vooral het magistrale DNO-koor, scharnierden soepel mee met alle emoties
uit de complexe partituur. Hoever Berlioz zijn tijd vooruit was, bleek ook uit de balletmuziek – de Franse
opera eigen – die de dansers in staat stelde tot een strakke choreografie. Het publiek keek en ademde
gebiologeerd mee. Als zich al iemand beklaagde over de lengte van de avond, dan betrof het de duur van
de pauzes.
© Joost Galema, Elsevier, 17 april 2010
- SPartacus, jaargang 5, editie 4, Mei 2010 - - 20 -

Heb jij ook een foto die een plekje op de SPartacus waard is?
Mail hem dan naar spartacus_camphusianum@hotmail.com
Gymnasium Camphusianum ● www.schoolkrantspartacus.hyves.nl
Kopij: spartacus_camphusianum@hotmail.com