1998 - 4 - Orchideeën Vereniging Vlaanderen

schoot diverse diafilms vol en bij de eerste drie kwekerijen
kocht of kreeg ik twee planten. Vooraf was mij verteld dat als
het er met te veel waren, de kwekerij, die de uitvoerpapieren
zou verzorgen, deze enkele planten wei bij zijn exportaanvraag
op wilde zetten.
Nee dat was dan ook geen enkel probleem bij de laatste kweker,
waar we de rest van de door on5 mee te nemen planten
zouden uitzoeken. In de inmiddels aardig opgelopen hitte
zocht ik mijn planten uit. Hoofdzakelijk bloeiende exemplaren,
zodat ik wist wat ik kocht.
Als bonus kreeg ik er van de kweker nog een zestal Cattleyahybriden
bij. De rekening in Amerikaanse dollars, viel ons erg
mee en de verkoper verzekerde ons dat hij aile papieren in
orde zou maken en de planten, samen met de door ons meegebrachte
orchideeen in een gemakkelijk mel' te nemen doos
zou pakken en ze ons bij (ms vertrek uit Thailand op het
vliegveld zou komen brengen. We maakten de afspraak dat
we daar onze rekening zouden beta len.
De laatste dag van onze va.kantie brak aan. Het was een
prachtige, interessante rondreis geweest. We bezochten primitieve
bergvolkdorpjes in het noorden, lie ten ons op olifanten
door de jungle voeren en dreven op bamboevlotten rivieren
af. Maar aan alles komt een eind, ook aan een mooie vakantiereis.
We namen afscheid van een aantal medereizigers, die
er nog een week strandvakantie bij aanknoopten. Jammer het
zat er voor ons op, maar voor mij stond er nog wat leuks op
het programma.
Ik had de dollars voor de orchideeen al bijna in de hand toen
we op het vli gveld aankwamen. Maar hoe we ook zochten,
geen Thaise meneer met de doos orchideeen. De gids, die een
draagbare teJefoon bij zich had, belde op ons verzoek naar de
kweker. Hij zei niet te kunnen komen omdat hij geen personeel
genoeg had. Hij zou ze weI sturen met EMS.
De teleurstelling mod flink op mijn gezicht te lezen zijn
geweest. Zoveel moeite en dan toch nog zonder planten naar
huis. Mijn medereizigers leefden met mij mee. 't Was goed
bedoeld, maar de door ons uitgezochte orchideeen, die ik al
een plaatsje in mijn kas had toegedacht, waren verder weg
dan ooit. En dat was best even slikken. Vooral ook omdat ik
ook de zes andere planten, die ik bij de eerste drie kwekerijen
had uitgezocht, nu weI kwijt ZOll zijn. Daarbij waren een witte
Vascostyiis met een blauwe lip, die van de kweker de naam
"Viboon Velvet" had meegekregen, een rode Sopilroiacliocatticya
met een purperen lip "Bangkok Prakoh", en een
Dendmbilll7l plw/aenopsis "Thongchai Gold", geel met een rode
lip. Planten die ik bijzonder mooi yond.
Tegen de tijd dat we op Schiphollandden had ik m'n ergernis
en teleurstelling ell weer aardig verwerkt en verheugden we
ons erop onze kinderen terug te zien.
De eerste week na onze thuiskomst zaten we met een fiksc
jetlag. Lk was blij dat ik op elke dag de noodzakelijkste, dagelijkse
beslommeringen voor elkaar kreeg en had weinig tijd
om me over de mislukte import druk te maken.
Na negen dagen, de tweede maandag na onze thuiskomst,
ontving ik een fax uit Thailand waarin stond dat de planten
op Schiphol stonden. Uit de bijgevoegde rekening bleek dat er
bijna 50 procent verzendkosten bij waren gekomen. Maar ja,
ze waren in ieder geval in Nederland en naar ik dacht voor
mij bercikbaar.
Een telefo(mtje naar EMS-Schiphol temperde m'n vreugde al
weer aardig. Ik mocht de planten niet op komen halen, want
er zaten in 't geheel officiele papieren bij, zoals een exportvergllIming
en een gezondheidsverklaring van het Thaise ministerie
van Landbouw.
Normaal worden het phytosanitary- en het export-certificate
van het CITES-kantoor van het land van herkomst door de
72 Orchideeen,4/98
kweker in een envelop op de doos gcplakt. Maar op de doos
zat aileen een rommelig briefje met mijn naam en adres. De
heer John Peeters van EMS-Schiphol heeft op mijn verzoek de
doos geopend en tussen de planten en de krantensnippers
naM mogelijke bijgevoegde papieren gezocht, maar niets
gevonden. Mij werd meegedeeld dat er eerst een CITES en
een ge.lOndheidsverklaring moest worden getoond, voordat
ik de planten op zou kunnen halen. \Nel waren ze bereid om
de planten, die er nogal droog uitzagen met ,vat water te
besprenkelen.
Wat te doen. Het duizelde mij van aile regels en voorschriften,
vooral omdat het \loor 't eerst was dat ik zoiets bij de hand
had. Eerst maar een nachtje slapen en dan eens rustig mijn
strategie bepalen. Dinsdagmorgen belde ik naar de Thaise
kweker. Het was daar toen omstrecks drie uur 's middags,
normaIe kantoortijd. De dame op het kantoor was zeer verbaasd
over mijn mededeling dat er bij hlU1 zending geen officiele
papieren zaten. Ze beloofde mij dit na te kijken. Enkele
uren later kreeg ik afdrukken V,1n kopieen van de exportvergunning
e.n gezond.heidsverklaring over de fax.
Ik belde weer naar Schiphol en daar verzocht men mij deze
kopieen en alles wat ik verder nog aan ( fficiele papieren in
mijn bezit had, naar hen door te faxen. Ook moest ik contact
opnemen met de Plantengeneeskundige Dienst in
Wageningen. a heel wat telefoontjes, heel veel uitleg en
vasthoudendheid van mijn kant en veel medewerking van de
h r Jolm Peeters van EMS, kreeg ik toestcmming om de volgende
dag de dons met orchideeen op te halen. De heer
Peeters had voor mij bij de Douane gepleit, want daar was
men het nog niet geheel eens met de gang van zaken. Ik
moest vooraf b loven dat ik er binnen drie weken voor LOll
zorgen dat aile officiele papier op de desbetreffende bureaus
zouden liggen. Waarschijnlijk hielp ook het feit mee dat ik als
hobbyist deze orchideeen voor mijn eigen collectie wilde
importeren en niet voor handelsdoeleinden.
Woensdag, na twee d agen heel wat afgebeld en gefaxt te hebben
stapte ik in mijn autootje om mijn planten bij het KIM
Cargo-gebouw op Schiphol op te halen. Ik werd door John
Peeters vriendelijk en met koffie ontvangen en daarop ging
hij, na enig heen en wel'r gepraat bij de Douane de vrijwaring
voor mijn planten halen. Vooraf had ik al een blik op de
enigszins ingedroogde planten mogen werpen. Hel zag er
niet zo erg hoopgevend uit. Van d bloemen, die in wit papier
waren verpakt, was niet veel meer over. a betaling van
fl. 43.30 invoerrechten, fl. 28,50 omzetbelasbng en fl. 20,50
voor de administratie en inklaringskosten van ElvIS, totaal
n. 94,30, mocht ik de doos met planten meenemen. John
Peeters gaf me weI te kennen dat ik dit soort importen maar
niet te veel moest propageren, want d e kosten die zijn dienst
gemaakt had waren vele malen hoger dan de twee bentjes die
ik daarvoor had moeten betalen.
Blij dat alles toch nog goed was gekom 11 reed ik weer de
ruim 120 kilometer nac r huis. Thuisgekomen haalde il< de
toch weI slappe planten uit de doos en besproeide ze met
water.
Daarna keek ik in onze brievenbus en daar lag tot mijn verbazing
een brief van de Thaise kweker met daarin aile officiele
papieren. Ik belde direct naar John Peeters en bracht hem
hiervan op de hoogte, zodat hij wist dat de juiste papieren
eraan zouden komen. Vreemd is weI dat op de envelop staat
dat de planten vrijdag 6 maart om 22.00 uur moeten worden
afgeleverd op het vliegveld, maar dat op alle officiele papieren
van het Thaise C[TES-bureau en de Thaise plantengezondheidsdienst
de datum woensdag 11 maart staat. \Naren
ze verge ten naar het CITES-bureau te gaan of was het een
misverstand 7 Ik weet het niet. Maar door hen was vooraf dui­