Noordzee-weekdieren: Gastropoda - Strandvondsten

Littorina neglecta Bean, 1844
Afb. 40. Littorina neglecta. 8 x vergroot, naar
Fretter & Graham, 1980.
Het schelpje van deze soort is dun, ondoorschijnend
en glanzend. 3-4 vrij bolle windingen,
waarvan de laatste 85-90% van de totale schelp-
hoogte inneemt. Het windingenlichaam is kort
maar duidelijk. De relatief diepe naad ligt juist
tegen of net onder de periferie van de voorgaande
winding aan. De sculptuur toont sterk naar
voren overhellende groeilijntjes die juist onder de
naad minder naar voren overhellen, en vele zeer
fijne spiraal richeltjes en -groefjes. Geen navel.
Mondopening ovaal tot cirkelvormig, aan de bovenzijde
een stompe hoek vormend met de
lichaamswinding. De mondrand aan de spilzijde
verdikt.
Kleur bruinachtig met blekere vlekpatronen of
omgekeerd. Vaak met een donkere spiraalband
op de periferie en een cremekleurig bandje eronder
en erboven. De breedte van deze bandjes is
zeer variabel. H.B. = 5.4,5 mm.
Vanwege de geringe grootte wordt dit soortje
vaak over het hoofd gezien. Hij komt voor aan de
westkust van Groot-Brittannië en de oostkust van
Massachusetts. Enkele vondsten van Normandië
en de Belgische kust zijn bekend. Vermoedelijk
niet in Nederland. Hij leeft in de geëxponeerde
zeepokzone, in gaten en dode zeepokken.
Littorina nigroiineata (Gray, 1893)
(Syn. L. rudisvar. compressa Jeffreys, 1866)
Afb. 41. Littorina nigroiineata. Een voor- en een
achterzijde. 2 x vergroot.
Stevige, ondoorzichtige conische horen met circa
6 windingen. De lichaamswinding is relatief
groot. Het windingenlichaam is doorgaans hoger
dan bij de andere soorten uit de saxatilis-groep;
de windingen zijn iets minder bol dan bij L.
littorea. De sutuur is duidelijk maar slechts weinig
verzonken, hij bevindt zich juist op de periferie
van de voorgaande winding. De spiraalsculp-
tuur is zeer kenmerkend, de groeven zijn smal,
gootvormig, de ribbels zijn veel breder en plat.
Op de lichaamswinding kunnen we 12-21 groeven
aantreffen, De mondopening is scheef ovaal.
De mondrand toont aan de bovenzijde een duidelijke
sinus. Het coiumellaire callus is altijd wit
van kleur, het vormt een scherpe begrenzing op
de lichaamswinding. De buitenzijde van de
mondrand is scherp en toont gekarteld door de
eindigende spiraalgroeven.
De 'kleur kan wit, creme, geel of rood zijn, terwijl
de groeven bruin tot zwart ingekleurd zijn. Echter
ook vormen zonder gekleurde groeven komen
voor. De binnenzijde is chocolade-bruin van
kleur.
Komt voor rond de Britse eilanden en de Franse
kanaalkust. In Nederland vermoedelijk geimpor-
teerd in Yerseke, verder niet aangetroffen.
vita m arina zeebiologische dokum entatie m rt.-apr.1987 noordzeeweekdieren