Alumni Communicatie www .nhl.nl - NHL Hogeschool

Alumni Communicatie • uitgave 15 - juli 2009
De Intercomm verschijnt twee maal per jaar voor oud-studenten van de opleiding Communicatie van de NHL.
Intercomm
4
“Ik wil doen wat ik
leuk vind onder het
motto: No risk, no
fun!”
Vrijwilligerswerk in de communicatie
6
“Het was voor mij
geen bewuste keus om
niet verder te gaan in
de Communicatie”
8
“Met zijn drive heeft
hij drie meiden
verliefd gemaakt op
het stylingsvak.”
www.nhl.nl

COLOFON
Wapperende handjes!
Vrijwilligerswerk in de
communicatie, een noodzaak of
een deugd? In dit nummer komen
een aantal alumni aan het woord
over hun vrijwilligerswerk,
besteden we aandacht aan MADD
en blikken we met een aantal
alumni terug op het
smoelenboek van toen.
De redactie
Puur voor de aardigheid
Nieuws vanuit de opleiding
Masterclass ‘Succesvolle merkcreatie’ succes
Uit vrije beweging iets doen, zo omschrijft Van Dale vrijwillig. Een vrijwilliger is iemand
die onbetaald werk verricht. In Nederland doen nagenoeg 6 miljoen mensen dat. Het
grootste deel van die vrijwilligers verricht werk voor de eigen sportvereniging. Toch
rijst de vraag hoe vrijwillig dat eigenlijk is, want het is een soort ongeschreven wet dat
wanneer je ergens sport, je ook iets terug doet voor de vereniging.
Kerk, moskee, school en sportvereniging
scoren het hoogst: daar werken veel
vrijwilligers. En, mannen zijn voornamelijk
van het coachwerk, vrouwen richten zich
in hun vrije tijd meer op schoolactiviteiten
of de verzorging van medemensen. Je
vrijwillig inzetten voor iets of iemand
geeft voldoening, zo is de algemene
mening. Want, die ongeschreven wet is
geen stelregel voor mensen die zich graag
inzetten voor anderen. Het is de afgelopen
jaren zelfs een trend geworden om landelijk
mee te doen aan acties.
Wat maakt een merk sterk? Volgens merkstrateeg Alef de Jong (alumnus lichting 1998)
van designbureau Koeweiden Postma in Amsterdam is dat een simpel en krachtig design
Intercomm is een uitgave van het Alumninetwerk van de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden, opleiding Communicatie. Deze uitgave verschijnt
twee keer per jaar. // Redactie: Nynke Dijkstra, Hilde Dolsma, Mirjam Hermanides, Ymie Kamsma, Annet van der Meulen, Ellen Pasma, Marieke
Vinckers, Mendy Visser en Ritsko van Vliet. // Opmaak en vormgeving: Marko Kinderman // Bezoekadres: NHL, Kenniscentrum Communicatie,
Hempenserweg 29, 8935 BD Leeuwarden // Telefoon: (058) 251 12 89 // E-mail: kenniscentrum.communicatie@nhl.nl
2 / ALUMNI COMMUNICATIE / JULI 2009
dat direct communiceert. Design gaat niet
om mooi of lelijk, maar om de vraag of het
succesvol is in de communicatie. Tijdens de
Masterclass ‘Succesvolle merkcreatie’, die
plaatsvond in januari, vertelde De Jong wat
de succesfactoren zijn voor een succesvol
merk. Aan de hand van praktijkvoorbeelden
liet hij zien wat voor rol merkarchitectuur,
naam-geving en vormgeving spelen bij een
succesvol merk. Hoe beter deze disciplines
op elkaar zijn afgestemd, hoe sterker een
merk zich in het hoofd van de doelgroep
vestigt. Daarna was ruimte voor een debat,
waarin studenten, oud-studenten, relaties
en medewerkers aan de hand van stellingen
hun mening lieten horen.
MADD (Make A Difference Day) raakt
steeds bekender. Medio maart 2009 trok
het evenement ruim vijftigduizend mensen
die zich op één dag vrijwillig inzetten voor
organisaties en instellingen. Het gaat er
op die dag vooral om de handjes te laten
wapperen. Vijftienduizend klussen werden
geklaard. Van het knotten van wilgen tot
het organiseren van een verwendag voor
bewoners van een verzorgingshuis. Dat
MADD steeds meer bekendheid geniet,
komt zéker ook door de communicatie en
marketing rond het evenement.
Op de stelling die in deze Intercomm staat
(Je hebt eerder behoefte aan handjes dan
aan communicatie in het vrijwilligerswerk),
reageert oud-student Evert Roorda met
de volgende woorden: Eerst een goede
campagne en dan komen de handjes vanzelf!
Hij refereert daarmee aan het vak dat
wij allemaal delen: communicatie. Want
hoewel ruim 5,6 miljoen Nederlanders
zich vrijwillig inzetten voor anderen, is
er nog altijd een tekort aan vrijwilligers.
vervolg op pagina 3 >>

vervolg van pagina 2
Wat doe jij eigenlijk? Biertje tappen op
de vereniging, of doe je iets met je vak?
In deze editie maak je kennis met een
voetbalvrouw die haar communicatieve
vaardigheden inzet voor haar vereniging.
Een gezonde combinatie!
Facts & Figures
In Nederland doen 5,6 miljoen mensen
vrijwilligerswerk, in de leeftijd van 18 jaar en
ouder. Dat komt overeen met 44 procent van
de volwassenen. Mannen en vrouwen doen
even vaak vrijwilligerswerk, maar voor andere
soorten organisaties. De meeste vrijwilligers
zetten zich in voor een sportvereniging. Het
grootste aandeel vrijwilligers is te vinden
onder 35-44-jarigen. Verder zijn bewoners
van het platteland vaker actief als vrijwilliger
dan stedelingen. Ook zijn er meer vrijwilligers
te vinden onder hogeropgeleiden dan onder
de lageropgeleiden. (Bron: CBS 2007/2008)
Stelling:
Je hebt eerder behoefte aan handjes dan aan communicatie
in het vrijwilligerswerk.
Astrid van der Laan
Communicatiemanagement
Lichting 1998
Lijkt me duidelijk: Ja! Vrijwilligerswerk is
voor het grootste deel toch gebaseerd op
directe hulp bieden, en daar zijn vaak toch
handjes voor nodig. Tenminste dat gevoel
heb ik daar bij. Communicatie heeft vaak
een commercieel doel en vrijwilligerswerk
staat daar natuurlijk ver(der) van af. Hoewel
ook voor het aantrekken van vrijwilligers
natuurlijk de nodige communicatie nodig
is. En daardoor zouden er bij sommige
instellingen/organisaties wel weer de
behoefte kunnen ontstaan om vrijwilligers
voor de communicatie aan te trekken.
Maar, op basis van de stelling, ben ik het
er wel mee eens dat over het algemeen
eerder behoefte is aan handjes dan aan
communicatie.
Evert Roorda
Communicatiemanagement
Lichting 2002
Vanuit mijn eerste gedachte zou ik zeggen,
natuurlijk! Er is een schrijnend tekort aan
vrijwilligers, niet alleen in de zorg maar ook
in het verenigingswezen.
Dus wat dat betreft is er meer behoefte aan
handjes. Maar deze problematiek speelt
echter al langer. Communicatie kan dan een
goede rol spelen in het zichtbaar maken van
het tekort aan vrijwilligers en het werven van
vrijwilligers. Maar vooral kan communicatie
laten zien dat vrijwilligerswerk eigenlijk best
leuk, maar vooral erg dankbaar werk is!
Dus eerst een goede campagne en dan
komen de handjes vanzelf….
3

Het smoelenboek
In de rubriek ‘Het smoelenboek’ kijken we na een aantal jaar of het toekomstbeeld
van een aantal alumni veranderd is. Wat was destijds het antwoord op de vraag ‘welke
functie vervul je over tien jaar?’ Deze keer doen we dat met Femke Dölle (lichting
2003), Bart Volbeda (2001), Wietske Keizer (2000) en Jessica Duivenvoorde (2000).
Kan er in korte tijd al iets veranderd zijn met hun toekomstdromen?
Naam: Femke Dölle
Lichting: 2003
Afstudeerrichting: Event Management & Styling
Ze zei toen: Dan heb ik mijn tweede
opleiding afgerond (eventmanagement).
Stage gelopen in Amerika en een
universitaire titel Communicatie in
Australie gehaald.
Ze zegt nu: “Mijn tienjarenplan is
inmiddels alweer een paar keer veranderd.
Na mijn opleiding kreeg ik een baan
aangeboden bij Randstad Uitzendbureau
als intercedente. In acht maanden tijd heb
ik met een toenmalige collega een nieuwe
vestiging opgezet op Stenden University.
Vervolgens kreeg ik een aanbod voor mijn
droombaan, tenminste dat dacht ik. Ik
was negen maanden lang Eventmanager
4 / ALUMNI COMMUNICATIE / JULI 2009
op een paardenstoeterij in Drenthe.
Daar organiseerde ik vergaderingen,
bedrijfstrainingen, paardenevenementen
en nog veel meer. Helaas zat ik niet op één
lijn met de werkgever en ben ik opgestapt.
Nu werk ik sinds januari 2009 bij Cyell
Beachwear, Intimates & Softwear op de
Marketing & Communication afdeling.
Cyell is een internationaal bedrijf waar
ik me helemaal thuis voel en al mijn
kwaliteiten en creativiteit in kwijt kan. Mijn
droom is om binnen tien jaar bij War Child
op de evenementenafdeling te werken.
Misschien tussendoor nog een specifieke
cursus of opleiding, maar dat weet ik nog
niet. De kans is ook groot dat ik over tien
Naam: Bart Volbeda
Lichting: 2001
Afstudeerrichting: Grafisch Design
Hij zei toen: Na mijn afstuderen wil ik
proberen zelf een ontwerpbureau op te
zetten. Dit ga ik combineren met een
reguliere baan. Over tien jaar heb ik een
eigen reclamebureau.
Hij zegt nu: “Na mijn afstuderen ben ik gaan
werken bij PrePressMediaPartners (PPMP)
te Wolvega. PPMP is gespecialiseerd in het
drukklaar maken van educatieve boeken
voor een aantal uitgevers. PPMP sloeg de
digitale weg in, wat ook een reden was
dat ik daar aan het werk kon. Alhoewel ik
het erg naar mijn zin had bij PPMP heb ik
de beslissing genomen om ander werk te
gaan doen.
jaar in het buitenland woon. Mijn vriend
komt uit Oostenrijk en woont nu bij mij,
maar we houden allebei van avontuur en
reizen. Van al deze veranderingen heb ik
wel geleerd dat ik wil doen wat ik leuk vind
onder het motto: No risk, no fun!”
Het bedrijf waar ik mijn afstudeerstage
heb gelopen (ProActs.nl) nam contact met
me op, met de vraag of ik daar wou gaan
werken voor 32 uur per week. Per mei
2009 ben ik bij ProActs.nl begonnen als
Marketeer/Vormgever.
Nog steeds speelt in mijn achterhoofd het
idee om zelf wat te beginnen, net als ik
(samen met een vriend van mij) al in het
klein heb gedaan met www.bedressed.nl.
Die dag in de week dat ik niet werk bij
ProActs.nl, gebruik ik nu om mijn eigen
netwerk uit te breiden en mijn ontwerpbureau
te realiseren. Dus wie weet heb ik over tien,
of nu nog acht, jaar mijn eigen bedrijf waar
ik fulltime mee bezig kan zijn.”

Naam: Wietske Keizer
Lichting: 2000
Afstudeerrichting: Grafisch Design
Vier jaar geleden zag Wietske Keizer (25
jaar) uit Kollumerzwaag haar toekomst
voor de klas als lerares Aardrijkskunde.
Hoe is haar carrière uiteindelijk verlopen?
“Toen ik riep dat ik het onderwijs in wilde,
was ik de opleiding Communicatie helemaal
zat. Dit kwam door mijn derdejaarsstage bij
een reclamebureau, waarna ik dacht dat het
communicatievak niet voor mij weggelegd
zou zijn. Toch maakte ik de opleiding af en
kreeg na mijn afstudeerstage bij de gemeente
Achtkarspelen een baan aangeboden.
Ik heb daar echt het communicatievak
leren waarderen. Na ruim vier jaar wilde
ik mijn kwaliteiten elders ontwikkelen en
ben daarom in 2008 overgestapt naar de
gemeente Opsterland. De veelzijdigheid van
Naam: Jessica Duivenvoorde
Lichting: 2000
Afstudeerrichting: Audiovisuele communicatie
Toen Jessica Duivenvoorde (28 jaar)
uit Sneek vier jaar geleden afstudeerde,
voorspelde ze dat ze na tien jaar
moeder, echtgenote, obductieassistent,
schrijfster en kunstenaar wilde zijn. Wat
is er uiteindelijk uitgekomen?
“Inmiddels zijn er vier jaren verstreken, dus
over tien jaar hoop ik toch wel de prins op
het witte paard gevonden te hebben en het
een communicatiebaan bij een gemeente
spreekt me enorm aan: je bent bezig met
adviseren, schrijven, organiseren, maar ook
grafisch ontwerpen. Bovendien vind ik de
opmars van de digitale dienstverlening
binnen de overheid erg interessant. Om
mijn grafische kwaliteiten verder uit te
bouwen, ben ik naast mijn fulltime baan een
eigen bedrijf gestart: 26negen dsgn. Het is
hard werken, maar ontzettend gaaf! Hoe
mijn carrière er over tien jaar uitziet? Ik sluit
niet uit dat mijn uitspraak van toen ooit
werkelijkheid wordt. Maar een leuke functie
als communicatieadviseur zie ik op korte
termijn toch wel als een volgende logische
stap. En het zou natuurlijk geweldig zijn
dat mijn bedrijf groeit, zodat ik er straks
parttime mee aan de slag kan!”
eerste kindje te mogen verwelkomen! Toen
ik was afgestudeerd ben ik aan de slag
gegaan als administratief medewerker bij een
klein schoonmaakbedrijf. Sinds vier jaar ben
ik werkzaam als tandartsassistente bij een
tandartspraktijk in Sneek. Ik heb hiervoor
een preventieassistent-opleiding gevolgd.
Daarnaast ben ik in 2006 bij de vrijwillige
brandweer van Sneek aangenomen en ik
heb inmiddels de rang Brandwacht eerste
klasse. Momenteel volg ik een zelfstudie tot
Hoofdbrandwacht. Ik haal veel voldoening
uit mijn werkzaamheden bij de brandweer,
waarbij goede communicatie essentieel
V.l.n.r.: Wietske Keizer, Eddy Zoey en
Willemien Greveling.
is. Of ik een baan in de communicatie
nog ambieer? Dat vind ik lastig vast
te stellen. Een aantal aspecten van de
opleiding vind ik wel heel interessant,
zoals research doen en ontwerpen, maar
met andere zaken heb ik weer helemaal
niets, zoals kostenanalyses en enquêtes.
Ik heb momenteel een sollicitatie lopen als
Assistent Projectmanager bij een bedrijf in
Sneek, maar ik heb tevens een sollicitatie
als assistent Centrum Mondziekten en
Kaak- en aangezichtschirurgie lopen bij het
MCL, dus de toekomst zal uitwijzen of ik
het vak weer in rol!”
Foto: Jan Douwe Gorter
5

Communicatie in de voetbalwereld!
Voetbal reikt verder dan alleen een wedstrijd organiseren. Want wie zorgt er voor dat
de wedstrijd geleid wordt? Wie tapt er een heerlijk koud pilsje na de overwinning?
En wie zorgt er voor gewassen shirts? En dan hebben we het nog niet eens over
de website, het sponsorbeleid en informatiebrochures: PR & Communicatie.
Omdat Ellen Dikland haar communicatieve kwaliteiten graag vrijwillig inzet voor
voetbalvereniging Read Swart uit haar woonplaats De Knipe, stelde zij zich drie jaar
geleden verantwoordelijk voor de PR & Communicatie van deze club. Hoewel ze zelf
geen voetbal-ster is, reiken haar ambities voor de club ver. ‘In mijn vrijwilligerswerk
voor Read Swart kan ik vorm en invulling geven aan mijn ideeën’, vertelt Ellen, die in
haar dagelijks leven niet werkzaam is in de communicatiesector.
Een voetbalvrouw met hart voor de club
Bij een voetbalvereniging komt vandaag
de dag meer kijken! Een complete
informatievoorziening met alleen een actuele
website is niet meer voldoende. Dat weet
Ellen als geen ander. ‘Hoe zorgen we ervoor
dat we nieuwe leden werven? Waar vinden
we sponsors die zich verbonden voelen met
de club? Een wervende informatiebrochure,
een jeugdplan en binnenkort zelfs een eigen
sponsorplan. Zomaar een aantal punten
waar ik me mee bezighoud’, legt Ellen uit.
Ellen Dikland zit vol met ideeën om de
communicatie en PR rond voetbalvereniging
Read Swart te optimaliseren.
In het dagelijks leven is Ellen werkzaam als
medewerkster reparatieverzoeken, planning
en administratie bij een woningcorporatie.
Maar de binding met het communicatievak
wil ze absoluut niet missen. ‘Het was voor
mij geen bewuste keus om niet verder
te gaan in de Communicatie. In 2004
ben ik afgestudeerd. Ook toen ging het
6 / ALUMNI COMMUNICATIE / JULI 2009
economisch gezien niet voor de wind. Met
name in de zorg zijn toen klappen gevallen.
Na mijn studie kon ik nog enkele maanden
aan de slag als communicatiemedewerker
bij een thuiszorgorganisatie. Maar
logischerwijs werd mijn contract niet
verlengd toen daar de eerste bezuinigingen
werden doorgevoerd’, aldus Ellen.
Met passie voor de club maken we samen
mooie plannen
Om toch haar communicatieve
vaardigheden te benutten en verder uit
te bouwen, besloot Ellen zich vrijwillig
in de communicatie te storten. Ellen:
‘Ik wilde altijd al iets doen voor Read
Swart. Al meerdere jaren ben ik fanatiek
supporter van het eerste van Read Swart.
Elke zondagmiddag staan we aan de zijlijn.
Weer of geen weer. Het is een gezellige
voetbalclub met heel veel enthousiaste
vrijwilligers’. Toen er eind 2005 een
nieuwe voorzitter aantrad die de PR &
Communicatie van Read Swart naar een
hoger niveau wilde tillen, heb ik gelijk
aangegeven dat ik hier graag iets in wilde
betekenen. Mijn werk voor de club doe ik
met heel veel plezier. Het gaat eigenlijk
vanzelf! De mensen hier hebben echt
passie voor het voetbal, ze zitten vol met
nieuwe ideeën en iedereen helpt mee!’
‘De afdeling PR en Communicatie is echt
mijn afdeling’
Al werkt Ellen momenteel met veel plezier
bij een Woningcorporatie als administratief
medewerker, op de vraag ‘Wat doe ik
over vijf jaar?’ is het antwoord steevast:
‘Dan werk ik als communicatiemedewerker
bij een middelgroot bedrijf. Want hoewel
het nu een leuke hobby is, hoop ik er
uiteindelijk toch mijn werk van te maken. Ik
vind het vak veel te leuk om er alleen maar
als hobby mee bezig te zijn!’

Hier gebeurt het!
Het is dinsdagmiddag, half zes. Ik loop langs het station en werp een blik op café
Wouters. “Hé, zie ik daar Mirjam, oud studente van NHL Communicatie, zitten?
En wacht, dat zijn Nynke en Annet. En zie ik dat goed? Is dat niet Ritsko van Vliet,
mijn oud docent?” Ik kijk op mijn horloge, over twee minuten gaat mijn trein. Mijn
nieuwsgierigheid wint het van de tijd en ik stap café Wouters binnen.
Nynke kijkt meteen op: “Hé wat leuk, kom ga
zitten en sluit je aan bij de alumniwerkgroep,
we zijn net aan het brainstormen voor een
nieuw onderwerp van de Intercomm.” De
Intercomm? Ik denk na, “is dat niet dat
leuke blad dat ik tweemaal per jaar in
huis krijg? Maken jullie die?” Nynke: “Ja
inderdaad de Intercomm wordt helemaal
bedacht en geschreven door oud-studenten
van de opleiding.” “En dat doen wij helemaal
vrijwillig,” vult Annet aan. Annet is sinds
twee jaar actief bij de werkgroep en vindt
het erg leuk om te doen. “Ik werk als
projectmanager bij een reclamebureau en
daar hebben we heel veel creatieven die
teksten maken. Op deze manier kan ik toch
ook zelf een beetje blijven schrijven.
Het kost weinig tijd maar is hartstikke leuk
om te doen.” Daar zijn Mendy en Nynke het
helemaal mee eens. Beiden zeggen ze een
beetje nostalgisch te zijn. Je houdt contact
met de opleiding en met oud-studenten.
“Ik ben altijd nieuwsgierig wat mijn oudstudiegenoten
nu allemaal doen. Grappig
om in een interview te horen dat een oudklasgenoot
een geheel andere wending
heeft gemaakt.” “Maar jullie doen dit echt
helemaal vrijwillig?”
Ymie knikt, “ ja inderdaad, maar het kost
weinig tijd. Het levert mij meer op dan
dat ik er in hoef te steken. We schrijven
twee keer per jaar allemaal een artikel
voor de Intercomm en daarvoor komen we
enkele malen samen om te brainstormen.
Marko maakt daarna het blad op.” “En
wie is Marko?” Ritsko lacht, “Ha ha
Marko is aanwezig bij één vergadering
en dan is toevallig ook de kerstborrel.”
“Maar ik moet toegeven dat ik ook niet
bij alle vergaderingen aanwezig ben,”
bekent Ritsko. “Maar dat komt omdat ik
het ook erg druk heb met mijn andere
vrijwilligerswerk, de kinderen van Amurang.”
Ik kijk nogmaals op mijn horloge. “Mensen
het was leuk om te zien wie er achter de
Intercomm zitten, maar ik moet nu echt
mijn trein halen.” Ik stap op en loop naar
buiten. Achter mij hoor ik Mirjam me
nog naroepen: “We zoeken trouwens nog
meer mensen voor de werkgroep, dus ken
je nog iemand die het leuk vindt om te
schrijven mail me dan even.” Lachend loop
ik naar mijn trein, “Best leuk volgens mij,
en die contacten die je opdoet zijn altijd
goed voor je netwerk... morgen Mirjam
maar even mailen.”
V.l.n.r.: Ritsko van Vliet, Mendy Visser, Ellen Pasma en Ymie Kamsma.
7

Een vrijwilliger is een vakgek
Ik loop al heel wat jaren rond in de
breedtesportwereld in Noord-Nederland.
Als communicatieadviseur met een groot
sporthart kom ik bij allerlei verenigingen.
Wat ik dan zo schrijnend vind, is dat zo
weinig leden bereid zijn om hun kennis en
ervaring te gebruiken om hun club verder te
helpen. Dat is jammer. De cluborganisatie
krijgt een kwaliteitsimpuls en jij zelf toont je
talenten in een totaal ander netwerk.
Daar komt nog bij dat steeds meer
bedrijven in sollicitatiegesprekken vragen
wat de kandidaten in hun vrije tijd doen.
Het zegt iets van iemand als hij of zij af
en toe iets doet voor de maatschappij.
Het is een onderscheidende factor bij de
afweging om iemand aan te nemen. Het
past ook in het beeld van maatschappelijk
betrokken ondernemen.
Toen ik nog communicatiemanager van
KPN Telecom was mochten een paar
communicatiestudenten van de NHL bij
mij meedingen naar een stageplek. In de
vacature vroeg ik om iets te vertellen over
hun vrijetijdsbesteding. Kandidaat Jetze
Dam kwam langs met een boodschappentas
vol krantenknipsels over zijn pr-werk bij het
Kazemattenmuseum op de Afsluitdijk. Ik
was verkocht en nam hem aan. Overigens
kon hij de p&o-adviseur niet overtuigen
met zijn portfolio. Zij was blind.
Wie doen nu wel vrijwilligerswerk?
Natuurlijk zij die sociale acceptatie zoeken,
maar die dragen meestal niet bij aan een
kwaliteitsinjectie. Nee, je hebt mensen
nodig die helemaal gek zijn van hun vak en
dat graag willen overbrengen. Die zetten
iets neer en sleuren anderen mee in hun
www.nhl.nl/alumni/communicatie
Koos Reinsma in gesprek met Céline den Nieuwenboer, Gea van der Vlugt en Chantal Ernsten.
enthousiasme. Onlangs trof ik zo iemand.
Reclameschilder (zoals het beroep voor
het digitale tijdperk heette) Koos Reinsma.
Voor een klus liet ik mij met drie studentes
door hem onderdompelen in de Seventies.
Bevlogen vertelde hij over zijn vak en
spontaan bood hij zijn diensten belangeloos
aan. Iets dat hij ook als vrijwilliger deed
voor zijn wijk en sportclub. Hij gaat de
meiden helpen een discowandschildering
te maken. Ik weet het zeker, met zijn drive
heeft hij drie meiden verliefd gemaakt op
het stylingsvak.
Ritsko van Vliet
ritskovanvliet.nl
kinderenvanamurang.nl
linkedin.com/in/ritskovanvliet