De typische Marokkaan bestaat niet - Univers

De digitale professor
Drones: oorlog is een spelletje?
De typische Marokkaan
bestaat niet
Onafhankelijk magazine van Tilburg University
50
no. 12
16 mei 2013

02. En passant
Tips?
Mail de redactie:
univers@uvt.nl.
Tweeten kan
ook: twitter.com/
universtweet.
Univers
16 mei 2013
Column
Sambal bij?
Ik ben een heel gevoelig type. Vooral wat betreft mijn maag.
Als ik Griekse of Turkse gerechten eet heeft dat binnen
afzienbare tijd verstrekkende gevolgen voor mijn stoelgang,
waarschijnlijk vanwege de overvloedige kruiden waarmee
deze spijzen zijn doortrokken. Ook wanneer ik een Mexicaanse
maaltijd nuttig, treedt deze versnelde vertering in werking
vóór ik ook maar aan een toetje heb kunnen denken. Evenals
bij barbecue, gourmet, fondue, steengril, bakplaat en wok.
En bij zelfbereide maaltijden natuurlijk. Mijn maag kan daar
gewoon niet tegen. Ook niet tegen films waarin verdrietige
dingen gebeuren, zoals een lief klein hondje dat wegloopt, of
een vrolijk en veelbelovend kind dat blindemannetje speelt en
onder een stoomwals terecht komt. Maar goed, dit terzijde.
Nu had ik laatst in ons grand café een uiterst gezonde lunch
tot mij genomen, bestaande uit een zalmmoot met vissaus,
krieltjes en boontjes. Zo lekker dat ik mijn hele bord opat. Nou
ja, de dingen die op mijn bord lagen dus, niet het bord zelf.
Motor & campus
De Tilburgse campus verwelkomt sinds
kort een aantal Biker Mice from Mars.
Als je de tekenfilmserie kent ben je
waarschijnlijk een medewerker of een
hele oude student. Sinds het – voor Nederlandse
begrippen – mooie weer komen steeds meer
mensen op de motor of scooter naar de campus.
In ieder geval dat denken we. Het is ook
mogelijk dat de campus voortaan de nieuwe
home base is van motorclub Satudarah.
Dat had een verschrikkelijke
uitwerking op mijn maag- en
darmgestel
Garden & Eden
Bonen uit blik en wortelbolletjes uit plastic
zakjes; wie weet nog waar zijn eten echt
vandaan komt? Dat vroeg een groep studenten
van AWAke International en het Outreaching
Program zich af. Om zeker te zijn van de
herkomst van hun groente en kruiden hebben
ze een eigen groentetuin aangelegd, recht
tegenover gebouw P, van Pluk de dag. Dat kan
over een tijdje dan ook, van aardbei, pompoen,
sla tot aan radijs.
Google & gesloten
Universiteit van Tilburg, gesloten of verhuisd.
U wist nergens van? Het stond er echt op een
marker midden op de campus in Google Maps.
Niet de boodschap die je door wil geven aan de
meute online scholieren die een studie op onze
fraaie universiteit overweegt. Een foutje van
de zoekmoloch dat zich lastig laat herstellen,
meldt @tiu students per tweet. Gelukkig is dat
intussen toch gebeurd. We zijn niet meer weg,
maar wel open.
Maar niet veel later had dat een verschrikkelijke uitwerking
op mijn maag- en darmgestel. Vreemd. Merkwaardig. Zou dat
aan die smakelijke, gezonde middagmaaltijd hebben gelegen,
die toch deskundig was bereid en liefdevol geserveerd?
Of zouden de Oosterse gerechten die ik de avond daarvoor
had genuttigd daaraan debet zijn? Die orang oetan speciaal?
Met die fuck yong hai? Ik kon het niet met zekerheid zeggen.
Gelukkig kwam de volgende dag mijn zus gezellig lunchen in
het grand café. Ook zij is een heel gevoelig type. Ik beval haar
de zalm met vissaus, krieltjes en boontjes van harte aan. Ze
at met smaak en bestek haar hele bord leeg. Ik wachtte met
spanning af… maar er gebeurde niets, ze bleef rustig zitten op
haar stoel, geen stoelgang. Dan zal het toch die Chinees zijn
geweest.
Erik-Jan Broers
is docent aan de rechtenfaculteit. Lees zijn blogs op UniversOnline.

Colofon
Adres
Postbus 90153
5000 LE Tilburg
univers@uvt.nl
www.universonline.nl
Basisontwerp
Unit20: Yoe San Liem en Maud van Velthoven
Cover
Dolph Cantrijn (voor)
Ton Toemen (achter)
Druk
PrismaPrint
Advertenties
G.vandooren@uvt.nl
Uitgave
Univers is het driewekelijks onafhankelijk
magazine van Tilburg University
Volgende editie
Univers 13 verschijnt op 6 juni 2013
Redactieraad
Annemarie Hinten (voorzitter), Jasper Haenen,
Marcel Zeelenberg, Antony Pemberton, Jos
Straathof (Walther Verhoeven, adviseur)
Dit nummer is gemaakt door
Francine Bardoel, Dieter van den Bergh,
Erik-Jan Broers, Dolph Cantrijn, Andrew
Cartwright, Gerrie van Dooren, Adrian van den
Eerenbeemt, Mara Gelderblom, Luuk
Koelman, Sonia Kolasinska, Iris Scherphof, Bas
van der Schot, Tim Staps, Bart Smout,
Mathijs Sukel, Puck van Tilburg, Ton Toemen,
Malini Witlox, Esra van der Wolk, Zoë-Amber
Wolters.
08. Passion, Fear & Faith
De Tilburgse promovenda Esmah Lahlah las veel
in de media over ‘kut-Marokkaantjes’ die voor
overlast zorgen. Ze vroeg zich af: waar komt dat
toch vandaan? Haar onderzoek naar jonge geweldplegers
werd breed uitgemeten in de pers.
12. (Onder)wijzer via internet
Stel je een klas voor uit 1901. En nu uit 2013. Wat
is de overeenkomst? Ondanks de razendsnelle
opmars van technologie staat de docent nog
altijd centraal. Zij doceren en studenten luisteren.
Waarom is er wezenlijk nog zo weinig veranderd?
15. U2 in Tilburg
Het Tilburgse Trefsentrum Posjet was begin jaren
zeventig een politiek café, concertzaal en ontmoetingsplek
voor studenten van de universiteit.
In 1981 trad U2 zelfs nog op voor Posjet, voor een
half uitverkochte zaal. Een terugblik.
18. The ethics of drone fighting
How ethical is drone fighting? Is it still warfare
when you bomb from unmanned planes, sitting
in a comfortable chair? Or are we talking about
murder in this situation? TILTing Perspectives
addressed this issue.
04. Buzz
06. Pics
08. Passion, fear & faith
12. Onderwijs
15. Univers 50
16. Lifestyle
18. Science & School
20. International
23. What's in the world
Inhoudsopgave .03
12.
17. 20.
Mathijs Sukel schreef mee aan ‘(Onder)wijzer via internet, veni, vidi, video’, een
artikel over de inzet van technologie in het onderwijs (pagina 12-14)
Ik kan me nog de tijd herinneren dat er geen internet was en ik geen mobiele telefoon had.
Wilde je iets uitzoeken dan deed je dat in de bieb, of met een encyclopedie. En als je genoeg
moed had verzameld om je toekomstige vriendinnetje te bellen, was het altijd nog de vraag
of ze wel thuis was. Nee, ik ben niet van voor de oorlog. Ik ben 37 en alweer van een andere
generatie dan mensen van 27. Want zo hard gaat het tegenwoordig, hoofdzakelijk door de razendsnelle
ontwikkeling van technologie. Studenten van nu zijn met die technologie opgegroeid
en hebben het volledig omarmd. Nu het hoger onderwijs nog.
Univers
16 mei 2013

04. Buzz
coördinatie Malini Witlox
Nieuws
Gerechtshof:
Beurspromovendi niet
als werknemer betalen
Beurspromovendi hoeven niet betaald te worden voor hun onderzoek.
Het zijn studenten en geen werknemers. Dat heeft het
Groningse gerechtshof bepaald in een zaak tussen de Rijksuniversiteit
Groningen en de vakbond Abvakabo.
De Nederlandse universiteiten liggen al jaren met de vakbonden
en promovendi in de clinch over de vraag of promovendi
betaald horen te krijgen. Nederland is samen met Denemarken
en Kroatië het enige land dat geen bursalenstelsel kent.
In veel andere Europese landen zoals Groot-Brittannië, krijgen
promovendi alleen een studiebeurs.
Een paar jaar geleden voerde de Rijksuniversiteit Groningen
een systeem van beurspromovendi in. De RUG gaat geen arbeidsovereenkomst
met ze aan. De beurspromovendi ontvangen
daardoor geen vakantiegeld en geen eindejaarsuitkering
en hebben later ook geen recht op een werkloosheidsuitkering.
Vakbond Abvakabo spande een rechtszaak aan namens
twaalf beurspromovendi, de kantonrechter gaf de vakbond
gelijk.
De Rijksuniversiteit ging in hoger beroep en gaf onder meer
aan dat de kantonrechter de rechtsverhouding had beoordeeld
aan de hand van de verkeerde criteria. Ook geeft het
Hof aan dat de rol van de promotor/begeleider niet wezenlijk
verschilt van de scriptiebegeleider van een reguliere student.
De uitspraak van het Gerechtshof zet de deur op een kier voor
andere universiteiten om met identieke overeenkomsten als in
Groningen te gaan werken.
Univers
16 mei 2013
UniversOnline
Knipoog ;)
Fietspad
Het rode fietspad is beroemd. Vol trots vertellen ex-Tilburgers het verhaal van
het fietspad in hun nieuwe minder ontwikkelde woonsteden. Tilburg loopt
zelden voorop, maar wel met het eerste langeafstandfietspad van de universiteit
tot Oisterwijk. Helaas is er niet veel van de TOF-route van 1975 over, ontdek je
al wielrijdend. Stoplichten staan langer op rood voor fietsers dan voor auto’s,
voorrang op het fietspad is op vele plaatsen afgeschaft, en je kan al helemaal niet
meer zonder onderbrekingen op de korte Heuvel komen. De langzame afbouw van
het fietspad loopt parallel met de afbouw van fietserrechten, in veel straten in de
binnenstad is de fiets verbannen naar duistere kelders. Mensen die hun fiets ook
een terrasje gunnen worden genadeloos beboet.
Maar het Pieter Vreedeplein vormt de grootste barrière vlak voor de
eindbestemming van menig universitair fietser. De rode loper houdt midden
in de stad plotseling op, er is geen fietspad meer, maar een losloopvak voor
babyboomers met boodschappen. Volkse V&D-shoppers doen hun best om voor je
fiets te springen en willen daarbij best hun Saturn-aankopen opofferen. Waar eens
veiligheid voor de fietser voorop stond, loert nu gevaar aan alle kanten. Daar heeft
vast iemand zeer goed over nagedacht.
Onderwijs
(52%, 176 Votes)
Betere faciliteiten zoals meer
computers
(18%, 60 Votes)
Marjan Vossen (premaster BDM):
Aan onderwijs. Ik vind het echt bagger. Er
zijn niet genoeg contacturen, de leerstof
is niet aansluitend genoeg. Er zouden
meer docenten moeten komen en ik mis
de stagemogelijkheid.
TOP-week naar Spoorzone
De TOP-week verhuist van
evenemententerrein ‘t Laar
naar de Spoorzone. Op deze
manier zit de TOP dichterbij
het vuur: de kroegen, de
studentenverenigingen en de stad.
Ze zitten wel verder van de uni.
Stapel als zzp’er
Diederik Stapel zoekt de media
Waaraan moet de UvT meer
geld uitgeven?
Ga naar UniversOnline en stem op onze nieuwe poll.
weer. Zo heeft hij het tijdschrift
Quote ingelicht dat hij een eigen
bedrijf gaat starten. Stapel is in
te huren als coach en strategisch
adviseur.
Minder scholarships en
waivers TiU
Buitenlandse studenten die in
Tilburg willen studeren moeten
dat vaker zelf gaan betalen. De
Mooiere campus
(18%, 60 Votes)
Onderzoek
(11%, 40 Votes)
Totaal aantal stemmen: 336
Anouk van der Meijden (premaster BDM):
Aan betere faciliteiten. In de bieb is er
maar weinig plek om te werken met je
laptop. Het gebeurt ook heel vaak dat ik
niet op de internetverbinding kan komen
van de UvT. De VPN-verbinding thuis
werkt vaak ook niet.
universiteit gaat bezuinigen op
scholarships en tuition waivers
voor inkomende internationale
studenten.
Dynamische universiteit
De academische arbeidsmarkt is
veel dynamischer dan gedacht.
Flinke aantallen promovendi,
universitair docenten, universitair
hoofddocenten en hoogleraren

Proost
ff bellen
met Tijs Kooijmans
Tijs Kooijmans is verkozen tot beste docent van de Rechtenfaculteit. Bij een verkiezing,
georganiseerd door Fractie Vrijspraak, won hij met 32 procent van de stemmen.
En, was de zege verwacht?
“Nee, ik ben er nog wel een beetje beduusd
van. Er loopt bij deze faculteit een
fantastische populatie aan docenten rond
en er zitten een paar echte kanonnen bij.
Ik heb werkelijk niet zien aankomen dat
de studenten juist mij zouden kiezen.”
Verklaar uw eigen succes eens?
“Ik denk dat ze me verkozen hebben vanwege
mijn enthousiasme voor het vak en
het plezier dat ik uitstraal in het doceren
ervan. Ik probeer op eigen wijze de complexiteit
van het vak onder de aandacht te
brengen. Bij strafrecht gaat het vaak over
grote maatschappelijke problemen en
diep ingrijpend menselijk leed, zowel aan
de kant van slachtoffers als aan de zijde
van de verdachte. Dat verhaal probeer ik
te vertellen en die verschillende perspectieven
probeer ik te belichten. Verder probeer
ik studenten te stimuleren om zelf
over de problemen van mijn vakgebied
te denken. Zo gooi ik soms een vraag in
de groep, waar ik niet meteen antwoord
op geef. Bij de colleges strafprocesrecht
vraag ik ook aan de studenten om als getuige
te vertellen wat ze zo even hebben
waargenomen. Wat hebben ze net gezien
toen een persoon zomaar de collegezaal
binnenwandelde? Droeg die persoon nu
een grijze trui of een bruine? Zo maak
ik ze ervan bewust dat het afleggen van
een verklaring als getuige heel moeilijk is
en dat dat dus van invloed kan zijn op de
uitkomst van het strafproces.”
Batavier wint duathlon
Prijzen, prijsjes, benoemingen, subsidies, schouderklopjes en veren in de reet; het
academische wereldje zit er vol mee. Univers licht er de mooiste uit.
De Tilburgse student Juul van de Kruijs wint graag in den vreemde. Althans, afgaand
op zijn prestaties van de laatste tijd. Eerst werd hij gekroond tot Nederlands Kampioen
Duathlon (fietsen, lopen, fietsen) in Frankrijk. Hij won die titel door daar op het Europees
Kampioenschap derde te worden. Twee vliegen in één klap dus. Maar het bleek
niet genoeg voor Juul, want onlangs schreef hij ook nog de laatste etappe van de 41ste
Batavierenrace op zijn naam. Die estafetteloop staat bekend als het grootste studentensportevenement
van Nederland en wordt verlopen in Gelderland en De Achterhoek, via
Duitsland uiteraard.
verlaten de universiteit, maar omgekeerd
is er ook volop in- en doorstroom van
wetenschappers van buiten de universiteit,
aldus het Rathenau Instituut.
Tot zover het oude nieuws. Elke dag
vers nieuws? Ga naar Univers Online!
Dagje studeren met
@Suusjel in de wonderschone
bieb van #TiU.
Vandaag even het boek van
Besturen in Europa uitknallen!
#samenvatten #studie
@DwayneeeH op 10 mei
Hoorcollege van een Franse
gastdocent. Ik moet al de hele
tijd denken aan de oude serie
‘Allo ‘Allo! #uvt
@nicksmits op 6 mei
Met je neus in
de oksel van de
buurman
Column
Tijgergevecht
Tweets
Met die universiteitsraad
verkiezingen is de campus net
een pacmanspel. Je zou bijna
een tunnel willen graven. #uvt
@Laurisays op 18 april
Gestemd voor de universitaire
verkiezingen. Ik wil vanaf nu
ook niet meer aangerand worden
op de campus door mensen
met een laptop. #uvt
@orelievhs op 15 april
Buzz .05
Deze kater was geen kater. Eerder een tijger, en dan nog wel
een die ergens heel erg boos over is. En terwijl die tijger zijn
klauwen in mijn pijnlijk verbrande huid zette wist ik mezelf
onder de douche te slepen. Water biedt helaas geen redding
meer als je jezelf op een dieet van teveel ongezonde producten
en te weinig slaap in leven probeert te houden. Leuk hoor,
Koninginnedag... of Koningsdag... of wat het ook moge zijn!
Toch prijs ik mezelf gelukkig, want ook al heb ik een kater, ben
ik verbrand, en dodelijk vermoeid... ik heb tenminste niet op
de Dam hoeven staan. Ik kan er met mijn verstand nooit bij;
mensen die het nodig vinden om zich op plaatsen met grote
massa’s te verzamelen om uitzinnig op en neer te hossen.
Festivals, concerten en jaarmarkten... dingen die een magnetische
uitwerking lijken te hebben op het ‘normale gepeupel’ zijn
voor mij ware nachtmerries!
Wat is er nou leuk aan? Met je neus in de oksel van de buurman
gedrukt kijken naar een balkon waarop een paar mensen
verschijnen die je verder alleen maar op je tv-schermpje zult
zien? Nee, doe mij dan toch maar de heerlijke barbecue in het
voor Nederland zeldzame zonnetje, waarbij de drank rijkelijk
vloeide. De kroning was uiteindelijk toch niet te missen, of je
er nou bij aanwezig was of niet. Alle tv-zenders en radiostations
achtten het hun persoonlijke taak om de niet-aanwezigen
te overspoelen met de geweldige dingen die ze misten. En ach,
zelfs al had ik het hele gebeuren gemist dan zou ik er nog niet
wakker van liggen... de heerlijke barbecue eindigde namelijk in
een comateuze slaap en een gevecht met een (niet koninklijke)
tijger.
Zoë-Amber Wolters (23)
is student Communicatie.
Haar blogs zijn te
lezen op UniversOnline.
Univers
16 mei 2013

06. Pics
fotografie Dolph Cantrijn
Univers
16 mei 2013
zomers versje
een meisje maakt
een hartje in ‘t zand
ik kijk ernaar
ik leun naar haar
en geef haar vlug een kusje
meisje kijkt op, onaangedaan
ze zegt niet doen
ik ben niet je vriendinnetje
ik ben je zusje
Arthur Kok, campusdichter 2013

Online burgerschap
‘Dode bomen’ schamperen de hippe lui vanachter hun iPads en hun neus
in de clouds over hopeloos ouderwetsche media als boeken. Maar op een
mooie dag als deze komen dode en levende bomen samen in een
perfecte symbiose. Ongestoord, zonder toeters, bellen of piepjes van de
zoveelste like of update. Zonder ogenpijn van zonneschijn in het scherm,
leeglopende accu en weigerende wifi. Gewoon lekker lezen. Over online
burgerschap, dat dan weer wel.
Pics .07
Univers
16 mei 2013

08. Passion, fear & faith
Univers
16 mei 2013
Iedereen zoomt in op het
Marokkaanse. Dat leidt de
aandacht af van de kern.

Ik kreeg het beste
van twee culturen mee
Haar proefschrift verschijnt pas in september, maar het onderzoek van Esmah
Lahlah haalt nu al de landelijke pers. Jonge geweldplegers zijn vaak zelf in hun
jeugd mishandeld, ontdekte zij. Bij Marokkaanse jongens is dit maar liefst drie
keer vaker het geval dan bij Nederlandse. “Dat verschil is schokkend, maar heeft
nauwelijks iets met etniciteit an sich te maken.”
Promoveren wilde Esmah Lahlah al zodra ze de Master
kinder- en jeugdpsychologie op zak had. Ze schreef
een aanvraag om in aanmerking te komen voor de
NWO-subsidie Mozaïek, een beurs speciaal voor getalenteerde
allochtonen. Toen werd ze afgewezen omdat
ze niet allochtoon genoeg was. “Mijn vader is Marokkaans maar
mijn moeder is Nederlands. Daarom was ik niet kleurrijk genoeg”,
lacht ze.
Via allerlei omwegen bemachtigt Lahlah in 2008 een promotieplek
bij Intervict op Tilburg University. In de media las je toen
veel verhalen over ‘kut-Marokkaantjes’ die voor overlast zorgen.
“Dan vraag je je toch af: waar komt dat vandaan? Zo is mijn
onderzoek begonnen.”
Een onderzoek dat nu breed in de media is uitgemeten. De redactie
van Pauw & Witteman hing zelfs aan de telefoon. Vleiend,
maar na lang nadenken besloot ze die uitnodiging te laten schieten.
“Mijn onderzoek is complex, maar ligt ook heel gevoelig.
Iedereen focust zich zo op het Marokkaanse aspect. Als je niet
de juiste nuances kan aanbrengen wordt het al snel koren op de
molen van Geert Wilders.”
De uitkomsten van Lahlahs onderzoek, waarbij ze bijna vijfhonderd
jongens een enquête liet afnemen, liegen er niet om. Als
het om Nederlandse jongens gaat, heeft één op de vijf ervaring
met heftige mishandelingen door een familielid. Minder dan één
op de vijf heeft weleens gezien hoe de ouders elkaar mishandelden.
En vijf procent is weleens slachtoffer geweest van seksueel
geweld. Bij de Marokkaanse jongens liggen deze cijfers beduidend
hoger. Twee op de drie heeft ervaring met heftige mishandeling
en bijna de helft is getuige geweest van geweld tussen de
ouders. Ook als het gaat om seksueel geweld liggen de cijfers
hoger: zeventien procent heeft er ooit mee te maken gehad.
Veel Marokkaanse daders zijn kortom zelf slachtoffer van geweld
geweest. De mishandeling zou bijna de helft van de latere geweldpleging
verklaren. En dat is eigenlijk niet verwonderlijk vindt
Lahlah, want het is al langer bekend dat mishandelde kinderen een
grote kans hebben om het gedrag van hun ouders te kopiëren.
Had je verwacht dat de media jouw onderzoek zo gretig zouden
oppikken?
“Nee, totaal niet. Het is de afgelopen tijd echt een gekkenhuis
geweest.”
Marokkanen hè. Daar berichten de kranten graag over.
“Het verband dat ik in mijn onderzoek heb aangetoond tus-
Esmah Lahlah (1979, Helmond) werkt als promovenda bij Intervict,
een interdisciplinair onderzoeksinstituut van de Tilburg Law School.
Ze groeide op in Helmond in een gezin met een Nederlandse moeder,
een Marokkaanse vader en twee zussen. Lahlah studeerde kinder- en
jeugdpsychologie in Tilburg. Vlak na het behalen van haar masterdiploma
sen mishandeling en geweldpleging, geldt natuurlijk ook voor
Nederlandse jongens. Daar liggen de aantallen ook hoog, niet zo
hoog als bij de Marokkaanse Nederlanders, maar toch. Iedereen
zoomt in op het Marokkaanse. Dat vind ik jammer, het leidt de
aandacht af van de kern. Namelijk dat kindermishandeling een
belangrijke factor is bij jonge geweldplegers.”
Maar hoe komt het dan dat zoveel Marokkaanse jongens ervaring
hebben met huiselijk geweld?
“Dat komt door een combinatie van factoren. Dan moet je denken
aan een lage sociale en economische status, een lage scholing
en aan een hoge werkloosheid. Dat zijn allemaal variabelen
die de kans op huiselijk geweld vergroten. In principe is er daarin
geen verschil tussen Nederlandse en Marokkaans jongens.”
Op het internet vind je veel reaguurders die het oneens zijn met
jouw verklaring. Die zeggen: “Onzin, mevrouw Lahlah. Geweld
hoort gewoon bij de Marokkaanse cultuur. Punt.”
“Ik begrijp dat mensen graag met een vingertje willen wijzen
maar zo simpel ligt het niet. En als het wel zo simpel lag was ik
echt niet bang geweest om dat te zeggen. Het zit veel complexer
en genuanceerder in elkaar. Dat maakt het ook lastig.
Juist doordat zoveel factoren een rol spelen is het lastig die geweldscyclus
te doorbreken. Maar als je kijkt naar jeugdcriminaliteit,
dan zien we dat etniciteit een heel beperkte invloed heeft.
Etniciteit zelf voegt weinig toe. Het is die combinatie van factoren
en niet de Marokkaanse cultuur an sich. Cultuur is ook zoiets
geks, het is niet een op zichzelf staand fenomeen waarvan je kan
zeggen: dat is het. Cultuur is dynamisch, verandert voortdurend,
is een wisselwerking die door heel veel factoren tot stand komt.
De typische Marokkaan bestaat niet.”
Moet er een denkomslag komen? Waarbij we dat kut-Marokkaantje
en dat kut-Nederlandertje als slachtoffer gaan zien?
“Nee, daar wil ik niet naartoe. Ik vind wel dat we erg eenzijdig
denken als het gaat om slachtoffers en daders. De dader is
slecht, die moeten we hard aanpakken, zonder genade. En het
slachtoffer is aaibaar en lief en kwetsbaar. Mijn proefschrift laat
zien dat het genuanceerder ligt. Het is niet zo zwart-wit. Ik zeg
niet: ‘O, de daders, daar moeten we medelijden mee hebben,
dat zijn allemaal slachtoffers.’ Nee, niet iedereen die vroeger is
mishandeld wordt later een geweldpleger. Maar we moeten wel
erkennen dat het zwart-wit denken niet werkt. Je moet daden
kunnen veroordelen maar ook de oorzaken van gedrag kunnen
lokaliseren om het te veranderen.” →
besloot ze een jaar te wijden aan de verzorging van haar pasgeboren
zoontje. Hierna werkte ze als beleidsmedewerker bij De Twern en als docent
en onderzoeker bij Avans Hogeschool. In 2008 ging ze aan de slag bij
Intervict. Lahlah woont tegenwoordig in Tilburg. Ze is getrouwd en heeft
twee kinderen, een zoontje van negen en een dochtertje van drie.
Passion, fear & faith .09
tekst Bart Smout fotografie Dolph Cantrijn
Univers
16 mei 2013

10. Passion, fear & faith
Univers
16 mei 2013
De dader is dus vooral dader maar ook een beetje slachtoffer.
Klinkt niet als een slogan die mensen gaan omarmen.
“Als mens scan je de wereld. Dan is het makkelijk om die in
hokjes op te delen. Dat heb je nodig om informatie te verwerken
en te ordenen. Genuanceerd denken doet vaak veel meer recht
aan de realiteit. Maar het gooit die hokjes omver en dat vergt
energie. Het is makkelijker om te zeggen: ‘Dit is slecht, oppakken
en weg ermee.’ Dan kun je weer gerust slapen. Zeker in deze tijd
waarin je wordt overspoeld met informatie is dat een comfortabele
strategie.”
In een interview met de Volkskrant zei je dat het taboe op de
seksuele ontwikkeling doorbroken moet worden als we vooruitgang
willen zien. Wat bedoel je daarmee?
“Mijn onderzoek laat zien dat zeventien procent van de Marokkaanse
jongens slachtoffer is geweest van seksueel misbruik.
Dat is een hoog cijfer. Praten over seksualiteit en voorlichting
daarover is nog best een taboe binnen de Marokkaanse gemeenschap.
Jongens leren niet wat een gezonde en normale
seksuele ontwikkeling is. Bovendien wordt hen geleerd om
sterk en mannelijk te zijn. Dus als het hen overkomt, seksueel
misbruik, hebben ze eigenlijk niemand om daarover te praten.
Dan komen ze in een negatieve spiraal terecht waar ze op eigen
kracht amper uitkomen.”
Asis Aynan, columnist van Folia Magazine, sprak de angst uit
dat meer Marokkaanse jongens worden mishandeld dan jouw
statistieken laten zien.
“Ik durf het niet te zeggen. Ik kan alleen maar zeggen dat mijn
studie deze cijfers laat zien.”
Tegelijkertijd gaf zijn column blijk van opluchting: eindelijk is het
onderwerp bespreekbaar gemaakt.
“Ik hoop dat mijn onderzoek bijdraagt aan het terugdringen
Genuanceerd denken
doet vaak meer recht
aan de realiteit
van kindermishandeling. Een eerste stap is misschien door het
bespreekbaar te maken. Als mijn onderzoek stof doet opwaaien
en de tongen losmaakt, dan ben ik daar blij mee. Veel ouders
realiseren zich überhaupt niet wat voor impact het heeft als een
kind alleen al getuige is van geweld.”
Je zoomt in je onderzoek in op Marokkaanse jongens. Hoe zit
het met de meisjes?
“Er zijn aanwijzingen in de literatuur die veronderstellen dat
meisjes vaker slachtoffer worden van victimisering binnen het
gezin. Of dat ook voor Marokkaanse meisjes geldt, zou onderzocht
moeten worden. Laatst las ik in de Volkskrant dat Marokkaanse
meisjes steeds vaker ontsporen. Ze zouden ook meer
kampen met depressieve en suïcidale gevoelens. Het is aannemelijk
dat dit te maken heeft met fysiek en seksueel geweld.
Maar nogmaals, daar moet onderzoek naar worden gedaan.”
Al met al schets je toch een somber beeld, waarin oud geweld
nieuw geweld voortbrengt. Is dat beeld persoonlijk herkenbaar
voor jou?
“Nee, gelukkig niet. Ik ben zelf opgegroeid in een gezin met een
Nederlandse moeder en een Marokkaanse vader. De sfeer thuis
was altijd warm en liefdevol, ik heb een goede jeugd gehad.
Eigenlijk vond ik dat als kind heel bijzonder. Ik had het gevoel dat
ik het beste van twee culturen meekreeg en zo een ideale mix
kon maken. Van mijn vaders kant kreeg ik het warme en beschermende
familiegevoel mee. Mijn moeder leerde me tegelijkertijd
om open en eerlijk te praten. Ik heb me altijd zowel Nederlands
als Marokkaans gevoeld. Voor mij is dat nooit een probleem
geweest. Ik kan echt niet zeggen dat ik het een meer ben dan
het ander. Soms kom je mensen tegen die je hoofddoek zien en
dat maakt je vervolgens Marokkaans en niet Nederlands. Zo voel
ik dat niet.”

© 2013. For information, contact Deloitte Touche Tohmatsu Limited.
Personeel .11
tekst Esra van der Wolk fotografie Dolph Cantrijn
Een voorproefje op je toekomst?
Ontdek je carrièremogelijkheden
op werkenbijdeloitte.nl/cocktail
Om te weten hoe het er binnen een topbedrij f aan toe gaat, hoef je helemaal niet naar buiten.
Breng gewoon een bezoekje aan onze virtuele cocktailbar, waar je in een informele sfeer jouw
carrièremogelij kheden bij Deloitte kunt ontdekken. Je maakt er onder andere kennis met (oud-)
Deloitters die momenteel een mooie positie bekleden bij Deloitte of andere organisaties. Zij
vertellen je graag meer over hun persoonlij ke en professionele ontwikkeling. Dus zoek jij de
beste start van je carrière? Begin eerst hier: werkenbij deloitte.nl/cocktail.
Univers
16 mei 2013

12. Coverstory
tekst Malini Witlox en Mathijs Sukel Illustraties Bas van der Schot
Univers
16 mei 2013
(Onder)wijzer via internet
veni, vidi, video
Videocolleges, MOOC’s en web based learning: dankzij
ICT zijn de mogelijkheden voor nieuwe onderwijsmethodes
inmiddels legio. Toch is er nog maar weinig
echt veranderd, stellen Hans van Driel en Gerwin
Pols. Hun ideaal: niet langer de docent die zijn kennis
statisch overdraagt aan braaf luisterende studenten,
maar veel meer interactie tussen beiden met
behulp van moderne technologie.
Wie de geschiedenisboeken over onderwijs
erop naslaat, komt steeds dezelfde plaatjes
tegen. 1901: een foto van een overvolle
klas, de scholieren in hun mooiste kleding,
aandachtig luisterend naar de meester die
voor het schoolbord staat. Anno 2013 zijn de plaatjes nagenoeg
hetzelfde. De kleding en kapsels zijn weliswaar anders, en nu
liggen er tablets en netbooks op tafel, maar nog steeds staat de
leraar centraal. Ook op Tilburg University.
Het is vreemd dat het onderwijs nog zo ouderwets is ingericht,
meent Hans van Driel, zelfbenoemd onderwijsvernieuwer en
vice-decaan Onderwijs. “Kijk naar diensten als Spotify. Consumenten
wachten niet meer af wat dj’s draaien, maar creëren
hun eigen afspeellijsten. De samenleving is veranderd, maar
het onderwijs is gelijk gebleven. Nog altijd is het onderwijssysteem
aan de TiU top down, terwijl het ook bottom up zou
kunnen zijn.”
Gekozen voor contactonderwijs
“De universiteit heeft destijds in haar onderwijsstrategie gekozen
Gamification de toekomst?
Onderwijs in spelvorm is binnen drie jaar een didactische methode
waar universiteiten gebruik van maken. Dat voorspelt het New Media
Consortium (NMC), een internationaal verbond van experts gericht op
de integratie van onderwijs en technologie.
Gamification is een begrip dat steeds vaker opduikt als het om vernieuwende
onderwijsmethoden gaat, maar wat is het precies? “Gamification
is het toepassen van spelelementen in het onderwijs, waarbij de
voor contactonderwijs, omdat ze het belangrijk vond dat studenten
en docenten real life met elkaar interacteerden. De instelling
geloofde niet in studiesucces op basis van (gedeeltelijk)
afstandsonderwijs”, verklaart ICT- en onderwijscoördinator Cas
Egelie. “Dat betekent dus dat studenten veel op de campus en
in de collegezalen aanwezig zijn.” Grote investeringen in nieuwe
leermethoden, waarbij gebruik wordt gemaakt van bijvoorbeeld
video of internet, zijn daarbij (nog) niet gedaan. Evengoed heeft
een deel van de docenten nieuwe leermethoden als bijvoorbeeld
videocolleges al wel omarmd, zegt Egelie. “Momenteel
zijn er tussen de 125 en 150 docenten die op de een of andere
manier gebruik maken van video in hun didactische methode”.
Daarvoor is er mobiele opnameapparatuur beschikbaar, net
als een studio in gebouw P. “Er is dus zeker wel geïnvesteerd in
technologie, maar we hebben nog veel te weinig geinvesteerd
in onze docenten om er daadwerkelijk gebruik van te maken op
een innovatieve manier”, zegt Egelie. Daarbij heeft CvB-voorzitter
Koen Becking al een paar keer laten vallen een voorstander
te zijn van de inzet van technologie in het onderwijs. Maar het is
voorlopig afwachten hoeveel van die ambitie is terug te zien in
het nieuwe strategische plan.
moeilijkheidsgraad oploopt van eenvoudig tot complex”, licht docent
levensbeschouwing en game designer Johan ter Beek toe. Goede didactische
spellen maken volgens hem gebruik van “een perfecte balans
tussen vaardigheden en uitdagingen, waardoor studenten in een flow
terecht komen.” De beroemde Psycholoog Mihály Csíkszentmihályi stelt
hierover: “Flow is een mentale toestand waarin iemand activiteiten
uitvoert waarbij hij energiek is, volledig gefocused op zijn taak, betrokken
en plezier heeft.” Ter Beek: “Dit zorgt ervoor dat studenten op de

Student met content
Als het aan Gerwin Pols – Education Support (LIS) – ligt
zijn die ambities stevig. Tegelijkertijd roept hij op alvast de
bestaande mogelijkheden beter te benutten. “Kijk naar de
inrichting van Blackboard, die is heel traditioneel. De docent
zet er materiaal op, de student kan dit lezen, maar er zelf
nauwelijks iets aan toevoegen. Zo is er weinig interactie. Laat
studenten zelf ook met eigen content komen. Degene die
voor de collegezaal staat, is niet meer degene met alle kennis,
die tijd is voorbij.”
Kritische reflectie
“Het onderwijs is blijven hangen in de fase van kennisoverdracht”,
beaamt Van Driel. “We gooien wat handboeken de
collegezaal in, studenten krijgen drie of vier jaar theorie en aan
het einde doen ze vaak voor de eerste keer zelf onderzoek.”
Maar studenten zijn volgens hem slim genoeg om ook buiten de
campus aan kenniswerving te doen. “Dankzij videocolleges, TedX
en MOOC’s (Massive Open Online Courses) kun je ze alles laten
bekijken. In de collegezaal zet je de volgende stappen. Daar heb
je de docent voor nodig. Kritische reflectie, kijken hoe je de ken-
toppen van hun kunnen presteren.” Volgens hem juichen onderwijsvernieuwers
gamification dan ook toe. Zelf gaat hij nog een stap verder. In
plaats van games als enkelvoudig instrument in te zetten pleit hij voor
een complete opleidingstructuur in de vorm van een spel. “De huidige
generatie heeft onderwijsstructuren en -technieken nodig die passen
bij deze tijd. Dus structuren die belonen in plaats van bestraffen en die
differentiatie bieden in plaats van beperkingen.” Onderwijs in spelvorm
biedt dat allemaal volgens hem. “Leerlingen en studenten kunnen zelf
nis kunt verwerken en toepassen. De activerende werkvormen
die we bij Geesteswetenschappen hanteren, vormen een goed
voorbeeld van modern onderwijs.”
Maar hoe krijg je studenten medeverantwoordelijk voor hun
onderwijs? Pols: “In hun privéleven zijn studenten wel heel
creatief. Ze hebben een eigen blog, zijn actief op Twitter,
maken foto’s en video’s en delen dit online. Maar het huidige
onderwijssysteem waarbij de docent doceert en de student
luistert, slaat creativiteit dood en zorgt ervoor dat ze muisstil
op hun stoel zitten.”
Rollen omdraaien
Een concept dat de rollen omdraait is ‘flip the classroom’. Binnen
dit concept wordt het frontale college (docent geeft uitleg van
de stof) opgenomen en bekijken studenten de stof, waar en wanneer
ze maar willen, voorafgaand aan het fysieke college. Pols:
“Het college gebruik je dan om de discussie aan te gaan met de
student, actualiteiten te betrekken en verbanden te leggen met
onderzoek. Dit sluit aan bij onderwijsintensivering en de wens
om studenten meer te betrekken bij hun onderwijs.” →
hun weg kiezen en naar een doel toe werken. Daarbij sluit het heel goed
aan bij de motivatie van mensen waarom ze iets willen bereiken. Denk
aan competitief zijn, status verwerven en samenwerken.” Toch kent ter
Beek nog geen universiteiten die gamification inzetten als didactische
methode. Het is een schot voor open doel wat hem betreft. “Het geeft
studenten vrijheid en autonomie en een lesmodel dat aansluit bij de
huidige generatie van het keuzemodel. De eerste universiteit die hiervoor
kiest, is spekkoper.”
Coverstory .13
Univers
16 mei 2013

14. Coverstory
Univers
16 mei 2013
(Onder)wijzer via internet
Van Driel kiest bij zijn eigen vak ‘Mediawijsheid’ wel voor interactie.
Studenten kunnen zelf lesmateriaal aandragen, schrijven
blogs en beoordelen elkaars werk. Hoewel vooruitstrevend, valt
dit niet bij iedere student in goede aarde. “Mijn cursusevaluaties
zijn heel extreem. Veertig procent is positief en zestig procent
negatief.” Volgens de vice-decaan bewijst dit dat er een omslag
in denken nodig is. “We leiden middelbare scholieren zo op,
dat ze geleerd wordt de leraar te imiteren: ‘Zeg mij wat ik moet
doen’. Zo komen de studenten hier binnen, waar wij hen zouden
moeten leren om het zelf te doen.”
Angst om te delen
Wereldwijd zetten universiteiten steeds meer lesmateriaal online.
Tilburg University is vooralsnog terughoudend met het online
publiceren van haar lesmateriaal. Er staan momenteel 2.463
videocolleges, 1.348 uur aan materiaal, online maar dat wordt
niet gedeeld met de buitenwereld. Als het aan Van Driel en Pols
ligt, verandert dat. “Er is nu te veel angst. Dat heeft te maken
Dr. Bob - van docent tot
online prijswinnaar
Het begin van de film werkt op de lachspieren.
Een volwassen man zit in een roze trui
achter een grote box met het Lego-logo. Zijn
hoofd komt er net bovenuit. Op tafel liggen
ook enkele kleine kartonnen Lego-doosjes
en wat losse gekleurde legoblokjes. Vrolijk
spreekt hij zijn publiek toe. Het zou een
scene uit Jiskefet kunnen zijn, maar we kijken
niet naar Kees Prins of Michiel Romeyn,
maar naar Bob van den Brand, universitair
hoofddocent Accountancy.
“Met dit filmpje wil ik studenten uitleggen
hoe een productieproces eruit ziet. De legoblokjes
zijn de grondstoffen. Die gaan in de
machine (de gele doos) en daar komt dan een
eindproduct uit, de verpakte lego.” Het lijkt
wat kinderachtig om universitaire studenten
met lego economische principes uit te leggen,
maar de videocolleges van Van den Brand
zijn een groot succes. Met zijn weblectures,
de zogenoemde i-STAR-methode, won hij
al heel wat prijzen. De methode bestaat uit
vijf onderdelen. Interactive web lectures:
korte stukjes hoorcollege met sheets, Snippet
practice: korte web tutorials met opgaven en
cases, Try & test: opdrachten om de kennis
te testen met feedback in de vorm van een
korte web lecture, Ask questions: een live
spreekuur met chat-functie en Results: Live
streamings van tentamenuitslagen.
Van den Brand begon in 2009 met het
videoproject. Momenteel zijn er 120 filmpjes
beschikbaar. Het materiaal voor semester
Accounting 1 trok maar liefst 57.000 views
en werd 10.700 uur bekeken. Het aantal
studenten dat voor Accounting slaagt, steeg
van 57 procent naar 78 procent. Ook steeg
de tevredenheid over het vak en halen
studenten betere cijfers. “Dat zijn bijkomende
effecten die ik nooit verwacht had, maar die
met kwetsbaarheid, maar ook met het verdienmodel. Je krijgt
van de overheid geld per ingeschreven student. Als mensen via
MOOC’s of videocolleges kennis vergaren, krijg je daar niets
voor”, legt Van Driel uit. Wat hem betreft zet TiU die angst om in
trots. “Laat zien waar je goed in bent en dat je voor dit soort lessen
naar Tilburg moet komen.”
Enorm tegengesputterd
Pols was tot 2010 bij de Technische Universiteit Delft actief als
adviseur ICT en educatie. De universiteit werkt daar ook aan
het opnemen van colleges. “Er werd eerst enorm tegengesputterd
door docenten. Vooral de angst om op video vastgelegd te
worden speelde een grote rol. Uiteindelijk was het een succes
en ging de TU Delft zelfs een stap verder door OpenCourseWare
en MOOC’s aan te bieden. Het levert misschien geen geld op,
maar je komt zo wel op een effectieve manier in contact met
wetenschappers in het veld.”
wel enorm mooi zijn. Waar ik vooral trots op
ben, is dat andere docenten zoals Martin van
Tuijl, Peter de Goeij, en Bas van Groezen nu
ook met de videocolleges zijn gestart. In het
begin deden veel docenten er lacherig over.
Ze vroegen zich af of het wel wetenschappelijk
was. Maar er gaan steeds meer collega’s
overstag. Je stelt je als docent wel kwetsbaar
op door zo’n filmpje te maken, maar dat vind
ik niet erg. Het grote probleem bij onderwijs
in Nederland is dat we niet kritisch met
elkaar meekijken. Je wordt er alleen maar
beter van als je feedback krijgt.”
Van den Brand is sinds kort ook het gezicht
van de website economievoorjou.nl. Deze
website, mede opgericht door Tilburg University,
gaat vwo- en havoleerlingen helpen
met de voorbereiding op hun economie en
M&O examen. Als Dr. Bob beantwoord Van
den Brand alle prangende vragen.

U2 in Tilburg
Univers bestaat 50 jaar, daarom in elk
magazine van de vijftigste jaargang
een nostalgische terugblik.
Sex, drugs en rock en roll, veel oud-studenten hebben
goede herinneringen aan Trefsentrum Posjet. Het vestzaktheater
La Pochette, zoals het eerst heette, werd in
1968 opgericht in de kelder van het sociëteitsgebouw
Eigen Huis aan de Academielaan. Olof resideerde er.
Rond 1970 werd het gebouw veroverd door een ‘democratiseringsbeweging’
van de universiteit en vertrok Olof. Het liep uit de
hand met drugsgebruik in de zogenoemde Kruitkelder, daarom
besloot de stichting al in 1970 over te gaan naar het meer besloten
Trefsentrum Posjet. De periode tussen 1972 en 1975 was zeer
intensief, met een politiek café, concerten, theater- en filmvoorstellingen
en een wekelijkse discotheek. In 1975 werd Posjet een
open jongerencentrum en had het ook een buurthuisfunctie. In
de jaren volgden vele spraakmakende concerten, zoals van John
Cale, Fischer-Z, The Sex Pistols en Madness. Popjournalisten van
nu zeggen: “Terugkijkend is Posjet eigenlijk het beste alternatieve
poppodium geweest dat Tilburg ooit heeft gehad.”
Faillissementen en opstanden
Posjet heeft een geschiedenis van faillissementen en opstanden.
Zjef Naaijkens werd in de jaren ‘70 aangetrokken als leidinggevende.
In een interview op Tilburgers.nl vertelt hij: “Maar ja, dat
liep niet helemaal zoals gepland. Ik had in het
heiligdom, de Kruitkelder waar de posters een
meter dik op de muur zaten, alle posters verwijderd.
Studenten kwamen in protest, er werd
gestaakt; ze hadden ineens allemaal tentamens
en ik draaide op (studenten)vrijwilligers, want
de studenten deden dat graag, omdat ze dan
een goedkope ziektekostenverzekering hadden.
Maar van die boycot wist ik niks, dat hoorde ik
later pas. Uiteindelijk is de hele staf van Posjet
collectief ontslagen.” In 1980 werd het gebouw
teruggevorderd door de universiteit, de Theologische
Faculteit krijgt er onderdak. Het dakloze
Posjet organiseerde in 1981 nog een legendarisch concert met
de groep U2 in een nu afgebroken zaal van de Harmonie. Het
concert was maar voor de helft uitverkocht. In 1982 werd Posjet
opgeheven en daarmee verdween een roemrucht stukje (universitaire)
cultuur.
Univers 50 .15
tekst Francine Bardoel foto Archief Univers
50
Rijen voor de deur
bij de actie “Redt
Posjet! Redt Posjet!
Gooi unne gulden
in de pet!”, een benefietconcert
van
de Veulpoepers
voor Posjet, eind
jaren 70.
Univers
16 mei 2013

16. Lifestyle
coördinatie Francine Bardoel
Data als diarree, daar
heeft niemand iets aan
Column
Achtervanger
Hoera! Diederik Stapel is back in town. Hij heeft zich als eenmanszaak
ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, onder
de bedrijfsnaam Pile Consult. Zakenblad Quote kwam met de
onthulling. Stapel is voortaan in te huren als coach en strategisch
adviseur: “met mijn ervaringen, heb ik een aparte, vaak
verfrissende kijk op dingen.” Bovendien is hij “al een tijdje op
bescheiden niveau werkzaam als achtervanger en vragensteller.”
Pile Consult dus. Een bedrijfsnaam met een welhaast dichterlijke
schoonheid. Zo betekent ‘Pile’ in het Engels niet alleen ‘stapel’
(jaja, lachen mensen), maar ook ‘aambei.’ Ik verzin dit niet.
Nu is die Diederik natuurlijk een slim boefje, dus hier moet
meer achter zitten. Daarom heb ik hem gebeld. Aambeien, meneer
Stapel, hoe dat zo? “Aambeien ontstaan door te veel druk
op de anus. Binnen de sociale psychologie werkt het net zo. Je
broedt en je broedt. Je probeert er een onderzoek uit te poepen,
maar het lukt niet erg.” Obstipatie, meneer Stapel? “Precies
ja, maar ik noem het publicatiedruk. Al die onderzoeksdata, ze
zitten er wel, in je dikke darm, maar het komt er nooit uit in de
vorm die jij zou willen. In zo’n geval kan Pile Consult helpen,
want data die er als diarree uitkomt, compleet vormloos, daar
heeft natuurlijk niemand iets aan.”
En dan komt u in beeld, als achtervanger? “Jazeker! Ik boetseer
van peperkoek, stroop en pindakaas een pracht van een keutel.
Elk gewenst resultaat kan ik leveren. Die leg ik dan voor de
opdrachtgever heel strategisch in de toiletpot die de sociale
psychologie in essentie toch is.”
Luuk Koelman
is columnist
voor Univers
Univers
16 mei 2013
I-con
Trendspotting
Mouw niet zo!
Wat zijn de laatste trends op de Tilburgse campus?
Univers zit bovenop alles wat hip & happening is.
Deze keer: mouwloos.
Ik hou wel
van naakt
Kledingstijl? Moeilijk te definiëren,
ik denk niet graag in
hokjes. Het is vooral belangrijk
dat het gemakkelijk zit en ik
me er goed in voel. Eigenlijk
vind ik stijl een kutwoord.
Waar zul je jou nooit in zien? Ik
zou het echt niet weten. In de juiste
context draag ik eigenlijk alles. Ik
ken geen schaamte.
Levensmotto? Neem jezelf niet
te serieus. Je bent zo’n minuscuul
deel van de wereld. Als je het lef
hebt om jezelf serieus te nemen,
spoor je niet.
Winkels? Soho en Epic in Breda.
Verslaving? De nummer één verslaving
van onze generatie: Facebook.
Maar erkenning is de eerste stap
naar genezing zeggen ze toch?
Afknapper? Vrouwen met mutsen
of beanies.
Slechte gewoonte? Voor anderen
denken.
Mourad Messaoudi (26), master International
Business Law
Laatste aankoop? Uuhm ik heb al
lang niks meer gekocht. Volgens
mij waren het deze beige All Stars.
Zomer- of winteroutfit? Zomer, dat
zit iets comfortabeler en je hoeft
minder kleding te dragen. Ik hou
wel van naakt.
Voor de 45-jarige vrouw met kipfiletjes wordt het geen fijne zomer.
De nieuwste trend is namelijk ‘mouwloos’. Dus niet alleen de
gebruikelijke tanktops met spaghettibandjes zijn mouwloos, ook
dat leuke nieuwe blouseje is niet meer met een mouw te kopen.
En de man is gedoemd als hij niet de armen van Jean Claude
Damme heeft. Hij dient zijn dumbells af te stoffen om in ieder
geval een beetje spierbal te kunnen laten zien aan de vrouwtjes.
Toch raar. Als consument koop je eigenlijk een kledingstuk wat
nog niet af is. Of had de H&M gewoon een tekort aan stof?

Wè nou?
Vraag het Stapel
Na een lange mediastilte liet Diederik Stapel
in april weer eens van zich horen. In een
groot interview met de New York Times gaat
hij in op zijn wetenschappelijke fraude. Wè
nou? als jij hem een vraag zou mogen stellen,
welke zou dat zijn?
“Zou hij zich nou nooit gerealiseerd hebben dat
zijn bedrog uit zou komen? Het lijkt me namelijk
heel dom om te denken van niet.”
Sander Freijzer (20), Psychologie
“Voelt hij zich schuldig ten opzichte van al die
andere mensen die hij heeft meegetrokken
in zijn val? Nu wel, denk ik, maar in het begin
vond hij het waarschijnlijk vooral jammer dat hij
gepakt was.”
Diede Maas (19), Psychologie
“Stel, zijn fraude zou nog niet aan het licht zijn
gekomen, zou hij er dan nu nog mee door zijn
gegaan?”
Tom Vianen (21) pre-master Human Resource
Studies
“Hoe is hij ooit begonnen met frauderen? Heeft
hij een succesje geboekt en dacht hij daarna dit
ga ik verder uitproberen?”
Kiki van Broekhoven (20) Psychologie
“Is er een moment geweest dat hij dacht te kunnen
stoppen met frauderen en alles nog glad te
strijken?”
Alka Weyenberg (24) Psychologie
“Heeft hij zich ooit gerealiseerd wat voor impact
zijn gedrag op zijn twee jonge dochters zou
hebben?”
Eldin Celjo (22), pre-master Human Resource
Studies
Cd
Lifestyle .17
God straft wie rocker in Holland wil zijn. Jan Rot zong het al. Heb je het hier gemaakt
als rockheld, dan is de kans groot dat je toch achter de vuilniswagen belandt. Zie rapper
Def P, bandleden van Peter Pan Speedrock of het voltallige Racoon, na het ontslag
bij hun platenlabel. Nee, dan Mozes & the Firstborn, vier jongens tussen de 17 en 23
uit Eindhoven en Antwerpen (waar een van de leden studeert), vers doorgebroken en
ook actief in de vuilnisbusiness, zie zanger Melle Dielesen. Maar hoe lang nog, want
de band gaat als een speer en zou zomaar eens de vaderlandse Popmessias van 2013
kunnen worden. Zelfs een internationale doorbraak is niet uit te sluiten. Dat biedt
perspectief.
De band draait al een paar jaartjes mee, bouwde een reputatie op in het live-circuit,
maar haar langverwachte eerste wapenfeit is dit titelloze debuut, verschenen op Top-
Notch, bekend als Nederhoplabel en van Lucky Fonz III, en geproduceerd door Michel
Schoots. Die kennen de oudjes onder ons dan weer als Magic Stick van Urban Dance
Squad.
De branie en bravoure van UDS, de zeurderige zang en
het laidbackgevoel, dat heeft Mozes ook, verder zijn het
gruizige rockgitaren en een sixtiesgarage-gevoel die de
toon bepalen. Een opvallend radiovriendelijke toon, zie
ook What’s wrong, momma? en het hitje I got skills, dat
je na één keer beluisteren al keihard meeschreeuwt.
Dieter van den Bergh
Boek
Piepjonge
rockrevelatie
De studieadviseurs aan TiU raden het boekje Nog Slimmer aan als je het moeilijk hebt
met je studie, een logische reden dus voor een recensie in Univers. Natuurlijk heb ik
getracht het boekje te slijten aan de studentredacteuren van Univers, maar ze liepen
met een grote boog eromheen. Zijn ze bang voor de gevreesde confrontatie met zichzelf?
Boeken over studeren zijn blijkbaar niet populair. Dan maar zelf, hoewel ik niet
meer studeer.
Het boekje is een mix van standaardtips en eyeopeners. Standaard zijn de timemanagementtips,
minder standaard is de uitleg over hoe je brein werkt. De schrijfster
is een studieadviseur aan de VU. Ze voelt precies aan wat er in je hoofd gebeurt bij
uitstelgedrag, het markeren van een tekst, welke weerstand ik voel bij vervelende
opdrachten etc. Soms lees ik een zin en vervolgens raadt ze mijn bijgedachten. Lastig!
Het boekje is een aanrader: leest als een trein, goede inzichten, het scheelt tijd. Een
tip van Mirjam trek ik in twijfel; trek je mooiste ondergoed aan bij een tentamen.
Maar hoe kun je jezelf concentreren als je weet dat je buurman zijn mooiste ondergoed
aan heeft? Francine Bardoel
Univers recenseert alles. Op UniversOnline.
Mozes & the Firstborn staat
22 juni op het Best Kept Secret
Festival in Hilvarenbeek
(naast o.a. Arctic Monkeys,
Damien Rice en Agnes Obel,
Sigur Rós, Swans, Bloc
Party en Portishead). www.
mozesandthefirstborn.com.
Het album is volledig te
beluisteren op Spotify.
Je mooiste
ondergoed
Nog Slimmer door Mirjam
Pol € 10,61, Studystore
Univers
16 mei 2013

18. Science & school
text Esra van der Wolk photography U.S. Air Force
Univers
16 mei 2013
Imagine yourself living under the supervision of U.S. military forces; unmanned
aircrafts that watch your every move. Your village attacked on a regular
basis, leaving behind death and disabled bodies. That is the reality behind
drone fighting. Mark Coeckelbergh, philosophy professor at the University of
Twente addresses the ethics of drone fighting.
The ethics of drone fighting
Playing a video game
Since 2004, more than 3.100 people were killed in Pakistan by
the use of drones. Most of them were innocent. Less than 2% of
the victims are high-profile targets. According to Coeckelbergh,
the main problem with drone fighting is the fact that it changes
warfare entirely. The distance makes it easier to kill: only a
simple press on the button is sufficient. “Can you still speak of
war or is it a kind of murder then?”, he wonders.
A lot of people see drone fighting as playing a video game,
where the drone operator does not grasp that he is actually
killing people. Coeckelbergh argues that this is not completely
true. “It looks like that but that also holds true for pilots of
bombing aircrafts. They do not see the victims they make either.
Research suggests that people can judge a video game as not
being real. With drones, it seems real enough since pilots think
about what they have done afterwards and find it strange to
go back home after work.” He explains that this indicates that
something psychologically has happened, made possible by the
use of cameras. Often, drone operators have been monitoring
their subject for months. Through better cameras, they see what
life that person has and they make up a story around it. A subject
becomes more human this way. He becomes a father, husband
and neighbor. “The big distance makes killing easier but the
moral distance is reduced by better cameras that make it possible
to get a better image.”
Increased distance
Coeckelbergh says that military technologies and the history of
fighting can be interpreted as a history of creating increasing
distance. Where drones than not the logical next step? “In terms
of distance, drones are the ultimate weapon. The next step in
warfare will be weapons that fire from space. I think this will be
used more and more. By creating distance, you protect yourself
while making it easier to kill people.”
States part of the problem
The risk of an arms race is always present with the existence of
drones. They are being used on a massive scale by the United
States. Coeckelbergh believes it is important to keep thinking
about what is a just war. “We should avoid using violence as
much as possible. But I do not believe in a control approach:
creating rules or laws like thou shall not kill. On the contrary, we
should create conditions in which violence is less probable.” He
also thinks that big entities like states are part of the problem
because they make wars possible at a large scale.
Moral machines
When asked about the future of drone fighting, Coeckelbergh
is cautious. “Security is very important. We should look out for
new technologies. More parties will try to disrupt drone signals
and the increasing use of internet makes abuse and cyber crime
possible.” He warns for the risk of hacking. Coeckelbergh also
opposes to the idea of drones operating on their own. “There is a
lot of international protest against this development. Some philosophers
believe that morality can be build into drones. I think
this is a dangerous thought and we should push for regulation
against it. Morality does not work like that. In morality, there is
doubt. It is more than just a consciousness, it is emotion and involvement.
That is not possible for a machine. In any case, there
should always be a human involved for the human judgment.”
Coeckelbergh was one of the speakers on the second day of TILTing
Perspectives 2013, a bi-annual international conference at Tilburg
University organized by the Tilburg Institute for Law, Technology and
Society (TILT). Around 35 scholars were present during his presentation
on drones: Too close to kill, too far to talk: interpretation and
narrative in drone fighting and surveillance in public spaces.

Masterpiece
Protecting your digital counterpart
Always wondered why you get those irritating weight loss products
adds? Or why the shoes you watched online last week
keep popping up on your computer screen? That is probably
the result of matching digital data concerning your personal
information. Arnold Roosendaal wrote his PhD thesis on the protection
of online data, accompanied by a book for the general
public called De Informatiefuik.
According to Roosendaal, the current privacy debate must
be seen in light of digitalization and speedy technological
develop ments. “It is nearly impossible to prevent companies
like Facebook and Google to register what you do online. But it
is important that persons keep control over their digital representation.
We have to redefine the notion of privacy and get
more transparency.” He also believes in making companies more
aware of the fact that, by matching data and creating profiles,
they make decisions that concern human beings. For example,
Google shows advertisements and links that are based on your
search history. “Choices are steered and options are limited, that
is indirect discriminatory treatment.”
Eureka!
Sugar depression
Depression is more commonly diagnosed
with people that have diabetes.
The worldwide problem of diabetes is
accompanied by an increase in depressions
in 47 European, Asian and South
American countries. That was the outcome
of research done by Paula Mommersteeg
in collaboration with scientists from
Germany and England. The results showed
that the probability of getting depressions
with diabetes is slightly bigger for persons
under the age of 30. And also for women
that live in countries with middle incomes.
The most surprising result was that Africa
did not show an increase in depression
related to diabetes. The scientists conclude
that more research is necessary to explain
the relationship between depression and
diabetes.
Ease your mind
Psychologist Ivan Nyklicek and colleagues
published an article in the
magazine Health Psychology about the
effects of mindfulness training on body
functions. Mindfulness is the conscious
perception of ‘what is’ without attaching
a label to it that says it is good or bad and
wanting to change it. The results of the research
suggest that mindfulness not only
reduces stress, but also lowers the blood
pressure before and after undertaking
stressful tasks. Our advice: ease your mind
and stay relaxed.
Freelancing your career
In her dissertation, Laine Goldman
explores the concept of media freelancing.
With the increasing number of
freelancers and contract workers, it is
important to investigate what makes a
successful freelancer. She argues that the
He argues that the currently applicable Data
Protection Regulation is insufficient to protect
personal data because the Regulation
came into force in 1995. Through technological
developments it is now easier to link
certain data to persons. “The challenge lies
in making a law that is abstract enough to
hold for a long period but at the same time
is specific enough to allow strict application.”
Roosendaal thinks he has a good alternative
for the current legislation on data protection.
He proposes protecting digital personae
instead of bits of personal information. What
this means? “We should look at all the data
sets together that are used to include or exclude
people, and the digital representation
of the person as a whole. Awareness must
be created that these digital profiles are
about natural persons, represented by data that were created
without their active involvement.”
idea of what constitutes a real job has
been altered and expanded to include
many work styles. She also uses the term
interdependent instead of independent
for media freelancers, because they work
collaboratively with clients, are relationally
networked, and often serve as part
of a creative team. Improvisational skills,
discipline, and brainpower are needed to
stay up-to-date in the creative industries.
According to Godman, the 40-hour work
week as we know it is changing rapidly.
Science & School .19
text Esra van der Wolk
Arnold Roosendaal
Freelancer: knight
who sells his skills
with the lance to
any master
Univers
16 mei 2013

20. International
text Esra van der Wolk
Femke at Wadi Rum
in Jordan.
Univers
16 mei 2013
Life is buzzing abroad
Going abroad to study or work is an adventure, an experience for life. Why? In
most cases it changes views and perspectives of young minds being formed. “My
exchange experience taught me to rely on myself.”
‘My exchange taught me to rely on myself’
Femke Sweep, a 22­year­old International and European
Public Law student, went on a five­month exchange to Israel.
She actually wanted to go to the USA, but since everyone
else wanted to go there, she had to find another destination.
“I knew where I didn’t want to go: Africa and Asia. Israel
sounded interesting, but it was only once I got there that I fell
in love with the country.”
Femke went to a private international university, attended by
lots of wealthy students. “The lecture halls were a lot more
luxurious than ours, a bit like TiasNimbas Business School.”
She found it difficult to adjust to her new weekend, which
lasted from Friday afternoon until Saturday evening. “I had to
attend lectures on Sunday morning, which is totally unnatural!”
She lived in a fantastic student house with five other girls
in a town just north of Tel Aviv, she tells.
In Israel, religion is extremely important and permeates
everyday life. “Even those who aren’t religious, participate in
the holidays. When we went out, boys would always ask our
names and then, if we were Jewish. And when you say ‘no’,
they would sometimes simply walk away.” Femke didn’t notice
much of the conflict with Palestine, because she lived in a
wealthy city on the coast. Talking about it was not encouraged,
though. “And everything is checked all the time, and the
campus is enclosed, you could only enter with a pass. Buses
are also searched regularly and when you enter a bus or railway
station, or the mall, there are soldiers to check your bag.
You can also see people in the streets walking around with
rifles, and one of my lecturers even taught with one on his
belt, which made me rather nervous.”
Sleeping in the desert
Due to the conflict, Femke couldn’t travel much outside Israel.
“I’ve only visited Jordan. The difference in cultures within the
region caused a bit of a culture shock; Israel is religious but
liberal at the same time, and Jordan is quite the opposite, due
to its Arabic culture.” Femke spent one night of her journey
with Bedouins in the desert, and saw a spectacular sunset
there. She also went to Jerusalem twice, where she visited the
Wailing Wall and the Holocaust Museum, which, Femke tells,
was quite an experience. “Everyone there had been affected
by the Holocaust in one way or another. When they visit the
museum, they become emotional and you feel a bit of an
intruder on other people’s sadness.”
Unfortunately, Femke’s trip was clouded by illness; she caught
Pfeiffer and was ill for six weeks. That’s when she realized
she really was alone. “The exchange community is very close,
but once you’re not actively involved, you miss a lot. You
still need someone to help you out. Luckily, a friend’s mother
could drive me to the doctor.”
Impatient and stubborn
Her exchange experience taught her she can rely on herself.
“I’ve become more independent and have also learnt there are
two sides to each story.” When she came home, Femke had to
re-adjust to the Dutch temperatures. Even when it was 25 or
30 degrees Celsius, she felt cold.
She also had to work on being friendly again. “The Israeli are
very direct, and you notice that everywhere. People bump
into you, run you over or push you away, and they are very
opinionated. It’s easy to assume that attitude. The Israeli are
impatient and stubborn, but also very kind. They are one of
the nicest people I’ve ever met.” At the beginning of her stay,
the air-raid sirens, which go off on the first Monday of the
month, caused her to have panic attacks. “In Israel, that siren
is synonymous with danger.”

‘The Chinese can sleep anywhere’
Eline Jansen, a 21­year old Communications & Information
Science bachelor student and Accounting pre­master student,
went to a summer school in Hong Kong for six weeks.
She applied after seeing an announcement on BlackBoard. “I
was never really drawn to Asia, but the Outreaching program
requires you to discover a new culture. You could go for the
safe option, but I thought of it as an opportunity to have new
experiences.”
“It’s all big, high and immense, wow!”, that’s how Eline
describes her first impressions of Hong Kong. “Skyscrapers
everywhere you look. I couldn’t quite comprehend that behind
each little window, someone was living or working.” But, Eline
actually didn’t experience any culture shocks. “Everything
is ultramodern and perfectly organized. Hong Kong really is
Europe on speed: a hundred times bigger and busier. It’s a
completely different world, but China, it’s not.”
In the first week, Eline suffered quite a bit from jetlag, so
luckily, she only had an introductory lesson on her first day.
She then started her courses properly: Asian Business & Management
and Chinese Foreign Policy. She had two three-hour
lessons on Tuesdays, Wednesdays and Thursdays: one in the
morning and one in the afternoon. The students were free
to explore the city and its surroundings on other days. “This
way, I was able to visit Macau, Malaysia and also Shanghai,
which is truly Chinese.”
Eline was a regular at the Shake Shake club on Thursday
nights, where the summer school students met up. “We partied
until the small hours, and best of all: Thursday night was
Ladies Night, which meant free entrance and free booze for
the ladies all night long!” At times, it was difficult to study for
her course. “I sometimes really had to force myself to study, it
was a voluntary course after all.”
Heads on the table
Eline was most surprised about the sleeping Chinese everywhere.
“Honestly, they have the ability to sleep wherever
they like, and seem to be able to do so at will. During lecture
breaks, their heads would fall on the table, and when the
lecturer started talking again fifteen minutes later, everyone
woke up in the blink of an eye, as though they were never
asleep at all. Very strange.”
She reckons it’s admirable that everything runs so smoothly in
a city this size. “In the Netherlands, there are always problems
with the public transportation system, while in Hong Kong,
you only need a single card. Everything goes without a hitch,
so it’s actually possible.”
She was struck by the amount of rules; the subway is rife with
instruction stickers, while the bathroom stalls have signs such
as ‘don’t stand on the toilet’. Sometimes, there would be entire
manuals, including pictures at the sinks about washing your
hands. “Maybe that’s the key to good organization.”
Eline missed her privacy the most, since she was always together
with other students. “Once I came home, I was happy
to have some peace and quiet. I had actually grown a bit tired
of the city.” She feels the Chinese are hospitable, kind and
truly interested. Her most memorable experience was eating
at the cheapest Michelin-starred restaurant in the world. “It
was so cheap, that we ordered each dish four or five times.
We expected each dish to have one piece. As it turned out,
each dish consisted of three pieces, so our table was soon
packed with dim sum. Kind of embarrassing, we had to take a
lot home in doggy bags. It was nice, but I’m not sure if it was
worthy of a Michelin star!”
International .21
Eline (left)
Univers
16 mei 2013

22. International
text Esra van der Wolk
Save water supplies and
drink beer instead
Column
How to Master your
Thesis
Just a few weeks left to your deadline? To win the final battle
with the dreadful thesis, you can’t fight unprepared. You have to
go through a lengthy and challenging training in order to survive.
The first step is to find your Master. Have your eyes wide open,
for he can go under many names: Google Scholar Citations, Ice-olator,
or Monster Energy Drink. Just remember to keep believing
in his power until the very end. The moment of your doubt will
be the moment of your defeat.
Practice swift and precise finger moves by doing a sport commonly
known as origami. You will need to be quick and extremely
focused to type a thousand words per day. Making a swan, a
turtle, or your supervisor’s face out of a neon-pink piece of paper
might also have a therapeutic effect.
Practice the art of moderation. You will be locked in for the upcoming
days, so eat only what you have left in your fridge to save
time on grocery shopping. Save water supplies and drink beer
instead. And remember: you only have one pack of cigarettes a
day, so use them wisely.
Learn to listen to your body. A long night of sleep will make your
productive day dreadfully short, but pulling an all-nighter will
just makes you collapse face-first on your keyboard. Also, seeing
blinking spots where the typed words should be is probably a
sign that it’s time to look at something else than your screen. Find
your bal/A\nce.
Practice the art of focus. Ignore the temptations coming from
the outside world, for they are not worthy of your attention.
The warm sunbeams, the juicy smell of grilled meat, the sweaty
sounds of a Salsa party next doors- all of them are nothing but
superficial, earthly pleasures that are there to divert you from
your righteous path.
Oh, and you might also want to give your brain a little stretch. Go
solve a crossword puzzle or something.
Univers
16 mei 2013
Sonia Kolasinska
Life is buzzing abroad
Anne (2nd on the left)
‘A great contrast between
rich and poor’
Anne Kuijken, a 22­year­old International
Business Law master student,
taught English for six weeks to children
in the Jakarta slums, while staying
at a wealthy host family.
Anne was impelled to go to Indonesia,
wanting to find out what causes
poverty. She also wanted to be more
independent from her parents, by
going somewhere on her own. “While
I live in student housing, I’m an only
child and still go home quite often. I
was also keen to find out why the West
differs so much from the Third World.”
She experienced her first culture shock
upon arriving at the airport. No one
spoke English and traffic was completely
chaotic. “The traffic is the first
thing you notice; there are no rules, so
it’s very dangerous.” Anne had many
more culture shocks coming, however.
Every day, she would swap her rich
host family for the slums, which made
a deep impression on her. Teaching
English in the slums also wasn’t
easy. “At the school, I communicated
through an interpreter, who herself
was not very proficient in English. One
time, I asked her if she could instruct
the pupils to open their books to a certain
page, but once she was done, the
children just stood up, picked up their
bags and went home!”
Magic mushrooms
After her teaching period, Anne went
to Bali for a week, a party island full
of Australians, and rife with drugs and
alcohol. “There were ads for magic
mushrooms everywhere, and they offered
you cocaine on the streets, with
the police in plain sight.” Quite a difference
from Jakarta, where Anne had
to cover her shoulders and often wore
long trousers, while in Bali, the women
wore bikinis outside. Anne noticed a
great difference between the Islam
and Hinduism. “I was in Jakarta during
the Ramadan, and when the minaret
called, everything stopped in its tracks;
even the buses. Then, everybody went
out to buy food and drinks.”
Since Jakarta isn’t on the tourist trail,
many inhabitants had never seen a
white person before, so Anne received
quite a lot of stares. Jakarta also isn’t the
safest place for tourists, as Anne found
out herself when she wanted to hitch a
ride with an out-of-service minibus. The
chauffeur then barred her from getting
off, so she had to jump out to get away.
“It was a stupid move”, she says now.
“But, exploring public transportation
was an adventure anyway. Buses may
take a different route or not come at
all. Once, I got so lost, I had to call the
chauffeur of the family I was staying at,
to come and pick me up.”
Different mindset
She describes the Indonesians as kind,
friendly and indirect, and rather invested
in appearances. When asked what
she learnt during her travels, Anne says,
“Before I went, I just didn’t understand
why so many people are poor, but over
there, the mindset is completely different.
The rich are afraid of losing what
they have, and it’s difficult for them to
have independent opinions. They have
lots of staff, taking care of everything.
Meanwhile, the poor are often happier
than we think. I also saw what religion
can encompass and how it can control
lives. Totally absurd.” Mostly, it surprised
me how big the gap between rich and
poor is, but also that these groups exist
in close proximity alongside each other.
“I’ve had an incredible time, and it was
hard to say goodbye. I didn’t really want
to leave.”

Ruben
Controversy
To be sustainable
or to save money
The slogan of the university, ‘Understanding society’, refers to the positive impact TiU
wants to have on society. Does that mean the university should also be more sustainable?
Ruben Buijs (24, Strategic Management) and Mila Djurdjevic (27, Law) discuss
whether the university should be more green.
Mila: I feel the university should
increase environmentally conscious behavior
on campus. For example, there is
a Cups Up project which aims at reducing
plastic waist on campus by spreading
reusable cups among students and
employees.
Ruben: I do support projects like these,
but I feel it is the responsibility of students
to be aware of their environment.
You were just handing out flyers, how
does that relate to using less paper?
Ruben: Flyers are important to get your
message across. I am promoting the
Beach Tennis Championships from
Lacoste right now. But the university
should place special bins to sort trash
and I think students are willing to do so.
This way, we can recycle (more).
Mila: In some cases the university has
to act itself. For example, when I walk at
On the bottom of the pile
Diederik Stapel, Tilburg University’s most infamous
former scientist, has started his own consultancy
company ‘Pile Consult’. Although Stapel admits
forging research data, he thinks he can consult,
motivate and coach clients. According to himself
he is, after all, an experience expert. Stapel also
claims to have a refreshing look on things. And
Overheard on campus
Mila
the campus at eleven o’ clock at night, I
see many lights still on in the Koopmans
building.
Ruben: Maybe they can buy detector
lamps that turn off when there is no
one there. But only if they’re not more
expensive than the money it saves by
turning of the lights.
Mila: I used to have the same attitude,
but since my chairmanship at Enactus
(formerly known as SIFE) I feel sustainability
is more important than money.
Ruben: I disagree, it should be neutral in
budgetary terms.
Mila: In the end, the most important
thing is to search for mutual benefits.
We should create a more sustainable
world through the positive power of
business.
to be honest, we cannot disagree. Someone who
comes up with the idea that meat stimulates
anger, and then supports this with false data must
have a different look on things.
Look who’s mocking?
Dzjino Lapkowski can make the best cocktails.
When he is not busy mixing drinks at parties such
Column
Spotted!
as Solar or Extrema, you can catch him in one of
the Sodexo restaurants at campus. Of course, for
some it might be better to drink mocktails during
the day. In Esplanade Univers noticed a student
who apparently drank one too many and walked
right into the glass of what he thought was an
open sliding window!
What’s in the world .23
edited by Puck van Tilburg
The Joy of Dirty Karmic Irony 1
During an American novel tutorial, Susan M. labeled “The Naked
Lunch” ‘disgusting and immoral’. Fellow undergraduate Adrian
G. called her a ‘silly bourgeois girl’. He later wrote a Burroughs
pastiche for the faculty magazine, obscenely experimental. And
urged me to buy a Schoolly D album (“it’s got fucking submarine
noises on it!”).
Whatever happened to Adrian G.? Maybe he turned bourgeois,
while in a beautiful reversal, Susan M. is now radical, and reads
William S. for breakfast.
Andrew Cartwright teaches English at the Language Center.
(Endnotes)
1 Liverpool University, 1988
Monday, May 6th 2013, TiU campus – At the top down organization
of Tilburg University
We get it. When the sun shines, it’s nice to enjoy the outside.
Only this girl is topless. That’s a bit over the top, now is it?
Do you have
a funny photo
or overheard
something on
campus? Send it
to univers@uvt.nl.
Or post it on our
facebook page
facebook.com/
universonline
Univers
16 mei 2013

International starts here
The ethics of drone fighting
Master your thesis
no. 12
May 16, 2013
Life is buzzing
abroad
Independent magazine of Tilburg University