Spaarndammerbuurt en Zeeheldenbuurt - theobakker.net

Spaarndammerbuurt en Zeeheldenbuurt
Graansilo Korthals Altes
Een der havenbaronnen met visie koos, toen het stationseiland de
toegang tot zijn pakhuizen in de stad bemoeilijkte, de westkant van
de haven in plaats van de oostkant, zoals het merendeel van zijn collega’s
deden. Jan Philip Altes (1827-1904) verdiende zijn brood als
graanfactor en had ontelbare pakuizen in de stad. Hij liet in 1895
op de strekdam, die de Houthaven tegen golfslag beschermde, door
de architecten J.F. Klinkhamer en A.L. van Gendt een gigantische
graansilo bouwen. De dam heette vanaf dat moment Silodam.
De graanhandel van Willem Evertsz Korthals, wiens dochter met Altes
trouwde, fuseerde rond 1860 met de factorij wat in 1861 leidde tot
een wijziging van de familienaam in Korthals Altes.
Door op de dam te bouwen konden schepen aan twee kanten bij de
silo laden en lossen. Na de dood van Jan Philip fuseerde het familie-
bedrijf in 1918 met een aantal andere graanhandels waaronder de
SEGMIJ. In 1952 kreeg de bakstenen graansilo een betonnen broer
naast zich, gebouwd in de stijl van de Nieuwe Zakelijkheid. In 1960
liet het Amerikaanse Cargill een heel nieuw silocomplex in de Vlothaven
bouwen, dat door zijn iets betere bereikbaarheid de concurrentieslag
won. In 1987 werden beide silo’s van Korthals Altes buiten
werking gesteld. De stenen silo kreeg in 1996 de status van rijksmonument
en staat, omgebouwd tot appartementengebouw, nog steeds
op de dam te pronken. Aan het einde van de dam staat sinds 2002 een
modern appartementengebouw.
Het meest tot de verbeelding spraken de elevatoren in het water vóór
de graansilo. Dat beeld staat de oudere buurtbewoners nog op het
netvlies gegrift.
Boven: Graansilo’s van Korthals Altes en de nieuwbouw in 2006.
Links: Graanoverslag van zeeschip in binnenschepen door elevatoren van
Korthals Altes.
9