Zwaveldynamiek in het West-Nederlandse laagveengebied - ORAS ...

Figuur 4. Voedselrijkdom van de het veen in West-Nederland (bron: Hendriks & van den Akker, 2012)
De huidige externe bronnen zijn atmosferische depositie, inlaatwater, en mest. De
atmosferische depositie bedraagt tegenwoordig (~2010) 45 kg SO4 ha -1 j -1 (Van Dam,
2009; Hendriks & Van Gerven, 2011). Deze zwaveldepositie is in het recente verleden
veel hoger geweest (Buijsman et al., 2010): Sinds 1980 is de totale zuurdepositie in
Nederland gehalveerd (naar ~3000 mol ha -1 j -1 in 2007) en de SO2 emissie is
gedecimeerd van 465 naar 40 kt j -1 . Inlaatwater wordt in polders gebruikt als gedurende
het groeiseizoen het slootpeil dieper wegzakt dan in de legger is overeengekomen (vaak
60 cm onder maaiveld). Via het boezemstelsel maakt het waterschap hiervoor gebruik
van Rijn- Lek-, of IJsselmeerwater. De sulfaatgehaltes van dit water zijn in de afgelopen
decennia afgenomen (vgl. Specken & De Groot, 2010; IJsselmeer van ~200 in 1983 naar
90 mg SO4 l -1 in 2009). We komen hier op terug in onze analyse op stroomgebiedschaal
(hoofdstuk 3.4).
In de melkveehouderij, de belangrijkste gebruiker van de bodem in het veengebied wordt
zwavel aangevoerd. Zwavel is bijvoorbeeld een component van bijvoorbeeld
superfosfaat of bij K en Mg-bemesting. Oenema (1999) schatte dat er daardoor een
overschot van zo’n 25-50 kg SO4 ha -1 j -1 bestond op Nederlandse melkveebedrijven.
Inmiddels wordt geregeld aan veehouders geadviseerd ook met zwavel te bemesten,
14