De Antichrist in verleden, heden en toekomst - DeZevendeDag.nl

geestelijke macht te worden beoordeeld (…) maar als de opperste macht zondigt, kan zij
slechts door God beoordeeld worden, niet door een mens.‟ 8
Over de aanmatiging van het pauselijke Rome schreef de grote kerkhervormer Maarten
Luther:
Ten eerste, wanneer de wereldse macht aandringt, hebben zij bevestigd en
volgehouden dat de wereldse macht geen zeggenschap over hen heeft, maar dat in
tegendeel de geestelijke macht boven de wereldse macht staat.
Ten tweede, als wordt voorgesteld dat ze zich moeten laten vermanen door de
Schriften, werpen zij tegen dat niemand behalve de paus de Schriften mag
interpreteren.
Ten derde, als men hen bedreigt met een Concilie, laten zij het voorkomen alsof
niemand behalve de paus een Concilie bijeen mag roepen. 9
Het systeem had zichzelf dus immuun gemaakt voor correctie. Geestelijken konden volgens
Rome niet door de wereldse overheid voor het gerecht gedaagd worden. Men beroofde de
Bijbel van zijn autoriteit door simpelweg te stellen dat alleen de paus de Bijbel kon
interpreteren – en niemand anders. Als er een roep was om een concilie, was deze niet geldig
tenzij de paus het concilie samenriep.
Johannes Calvijn schreef over de kerkelijke hiërarchie van Rome:
Maar wat van alles het meest onverdraaglijk is, zij laten op aarde geen oordeel over
om hun willekeur te bedwingen en te breidelen, voor het geval ze zulk een onmetelijke
macht misbruiken. „Niemand,‟ zeggen ze, „zij het geoorloofd het oordeel van deze
zetel te herzien, vanwege het primaat der Roomse kerk.‟ Evenzo: „Noch door de
keizer, noch door de koningen, noch door de ganse geestelijkheid, noch door het volk
zal de rechter geoordeeld worden.‟
„De zaken van andere mensen heeft God door mensen tot een eind willen doen
brengen, maar de priester van deze zetel heeft Hij, zonder onderzoek, gesteld onder
zijn eigen oordeel.‟ Evenzo: „De daden der onderdanen worden door ons beoordeeld;
maar de onze door God alleen.‟ 10
Dit is de opvatting geweest van het pausdom sinds het zich als gebieder van de volken begon
op te stellen.
Wylie zegt:
Om ten slotte enkele duidelijke vragen over deze zaken te stellen, laat ons bezien waar
de kruistochten die twee eeuwen lang bij voortduring de schatten en het bloed van
zowel Europa als Azië verspilden vandaan kwamen. De geschiedenis antwoordt: van
8 Sleutelbewaarders, R. Collins, 259.
9 Aan de Christelijke adel van de Duitse natie, M. Luther, (eigen vertaling).
10 Institutie, J. Calvijn, Boek IV, hfdst. VII, 19.