Atmosferische plasmabehandeling van textiel ... - Hogeschool Gent

Figuur 3: Microscopisch beeld van een beschadigd PES-weefsel na
toortsbehandeling én kortstondige verving
De hierboven beschreven proef wijst op de nood aan een adequate instelling van de
procescondities (snelheid substraat, afstand toorts – textiel, toegepast vermogen) bij
toepassing van een plasma toorts op textielmaterialen.
6WLMJLQJ YDQ GH K\GURILOLWHLW VWDELOLWHLW YDQ KHW HIIHFW
Door een passende toortsbehandeling (d.i. geen degradatie) toe te passen wordt textiel
gemodificeerd op een manier die goed vergelijkbaar is met een Corona behandeling.
Vooreerst gebeurt er een inbouw van hydrofiele groepen, waardoor de hydrofiliteit en de
adheerbaarheid van de behandelde substraten sterk stijgen. Daarnaast wordt het oppervlak
van het materiaal geëtst en gereinigd.
Om de stijging van de hydrofiliteit na te gaan samen met de permanentie ervan zijn
volgende proeven uitgevoerd. Op voorbehandeld polyester en polyamide weefsel zijn
standaard toortsbehandelingen uitgevoerd. De hydrofiliteit van de bestraalde stalen is
gekwantificeerd door bepaling van de tijd t benodigd voor opname van een standaard
kleurstofdruppel. Deze bepaling is op geijkte tijdstippen gebeurd: direct na de bestraling, na
0,5 h, na 3 h, na 1 dag, na 3 dagen, na 2 weken én na 1 maand. In de tussentijd worden de
bestraalde stalen blootgesteld aan een normaalatmosfeer. Parallelle testen worden uitgevoerd
op gecoroniseerde samples. In figuren 4 en 5 worden de resultaten grafisch weergegeven.