Atmosferische plasmabehandeling van textiel ... - Hogeschool Gent

van de ingebouwde topochemische polaire groepen in de polymeermatrix. De
omgevingslucht is immers een lage energiemedium. Een andere invloedsfactor is de migratie
van vezeladditieven naar het oppervlak, waar ze het plasma-effect als het ware gaan
maskeren. Het gevolg is dat er een langzame daling ontstaat van het geïnduceerde hydrofiele
effect. Na een maand is het verschijnsel zo goed als verdwenen. Voor continue toepassingen
is deze vaststelling minder relevant. Bij discontinue applicaties kunnen er evenwel
belangrijke distorties optreden. Het afnemend hydrofiel effect hoeft echter niet altijd
beperkend te zijn. Bij toepassingen zoals foularderen krijgt het materiaal niet de tijd om zich
opnieuw aan te passen. Bij bijvoorbeeld discontinue verfprocessen is dat wél het geval. De
‘omgeklapte’ hydrofiele groepen krijgen in het hoge energiemedium water immers de tijd om
zich opnieuw naar buiten te richten, zodat ze hun positieve werking opnieuw kunnen
uitoefenen.
Voor bestralingen van het polyamide weefsel kunnen dezelfde opmerkingen gemaakt
worden als voor het polyester weefsel. De vermindering van de hydrofiliteit is bij het geteste
PA-weefsel evenwel minder uitgesproken. Dat bevestigt het vermoeden dat de permanentie
van het plasma-effect nauw samenhangt met het substraattype en zijn karakteristieken.
Een permanente stijging van de hydrofiliteit creëren via (atmosferische)
plasmatechnieken is een interessante optie. Denken we bijvoorbeeld aan de verbetering van
het zweettransport en het was- en droogvermogen. Via de Corona of de plasma toorts is
permanentie niet of moeilijk haalbaar. De SODVPD WRUFK levert wel een sterk energetisch
plasma dat de potentie heeft blijvende hydrofiele effecten te creëren. Op textiel ligt dat echter
moeilijk aangezien de bijhorende applicatie met de plasma toorts het textiel in vele gevallen
zal beschadigen. Op substraten zoals rubber en metaal valt deze limitatie wel weg.
Een mogelijke oplossing om de daling van de hydrofiliteit tegen te gaan is de door plasma
ingebouwde groepen verhinderen om om te polen door ze vast te zetten aan het oppervlak.
Concreet kan dat misschien worden bewerkstelligd door een WASKO-behandeling (Corona +
aërosol) met tensides.
7RRUWVEHKDQGHOLQJHQ JHwQWHJUHHUG ELQQHQ YHUISURFHVVHQ
Er zijn een aantal oriënterende proeven gebeurd betreffende de implementatie van de
plasma toorts in discontinue verfprocessen. Zo zijn er standaard toortsbehandelingen
uitgevoerd op klassieke polyester en polyamide weefsels en op hun equivalent in
microweefselvorm evenals op ecru en voorbehandelde katoenweefsels. Niettegenstaande er
door deze behandeling een stijging van de hydrofiliteit en een verruwing van het oppervlak
ontstaan, blijft het discontinu verfgedrag ongewijzigd; en dat zowel naar verfsnelheid,
verfrendement, egaliteit en doorverving toe. Om een maximale inwerking te hebben van het
plasma zijn er ook toortsbehandelingen uitgevoerd op polyester-, polyamide- en katoengarens.
Het verfgedrag wijzigt evenwel opnieuw niet.
9HUZLMGHULQJ YDQ VSLQHQVLPDJHV GRRU SODVPDEHKDQGHOLQJHQ
Het voorbehandelen van polyamide en polyester weefsels is gewoonlijk beperkt tot het
verwijderen van spinensimages en/of sterkmiddelen (in water oplosbare polyesters of
polyacrylaten). Momenteel gebeurt dat door een wasproces. In dit onderzoek is er nagegaan
of deze voorbehandeling geheel of gedeeltelijk kan vervangen worden door een atmosferische
plasma behandeling. Indien dat mogelijk is, kan dat leiden tot een besparing van water
(wasproces elimineren), energie (drogen na wasproces) en chemicaliën (wasmiddelen).