Bijbelcursus - Bazuin te Sion

HET ROMEINSE RIJK EN HET PAUS-
DOM
DE OORSPRONG VAN DE KLEINE HOREN
Er zijn een aantal punten in Daniël 8 en 9
die wij in het kort willen behandelen omdat
het ons iets te vertellen heeft over de directe
toekomst.
WANNEER VERSCHIJNT EEN PROFETISCH
SYMBOOL IN DE BIJBEL?
Het symbool verschijnt op het moment dat de
macht die het symboliseert in aanraking komt
met Gods volk.
In Daniël 7:5 zien wij het symbool van de beer.
De beer symboliseerde Medo-Perzië. Tot de
beer wordt gezegd: ‘Sta op en eet veel vlees’.
Hij heeft zelfs drie ribben in zijn bek. Er waren
dus kennelijk meer dieren aanwezig maar zij
bleven buiten het gezichtveld van de profeet.
De drie ribben stelden voor:
* Egypte
* Babylonië
* Lidië
Waarom bleven zij buiten het gezichtsveld van
de profeet?
Wij weten dat Babylonië één van de drie
was en voorgesteld werd door een leeuw,
maar hoe zagen de dieren er uit die Lidië en
Egypte moesten voorstellen? Wij weten dat
niet, omdat zij buiten het gezichtsveld van de
profeet vielen. Er was geen aanrakingspunt
met Gods volk.
In Daniël 8:4 zien wij hetzelfde. De ram, een
symbool van Medië en Perzië, stoot naar het
GODS EEUWIG
VOORNEMEN.
BIJBELCURSUS- LES - 13
westen, naar het noorden en naar het zuiden,
en ‘geen enkel dier kon tegen hem standhouden’.
Dus opnieuw wordt vermeld dat Medo-Perzië
drie machten, voorgesteld door dieren, aanvalt
en overwint. En ook hier weten wij niet hoe
deze dieren eruit zagen.
Dit verklaart wat gezegd wordt in
Daniël 8:8-9. Er wordt daar gesproken over
een horen die klein begon en zeer groot werd.
Die horen komt ergens vandaan. Komt hij uit
één van de vier windstreken of uit één van de
vier horens van de geitenbok. Degenen die dat
vraagstuk taalkundig onderzocht hebben zijn
van mening dat de hoorn uit één van de vier
windstreken komt. De reden die zij daarvoor
aangeven is: Horen is een vrouwelijk woord
in het Hebreeuws. De vier windstreken is een
mannelijk woord. Daniël wijst erop, door het
grammaticale gebruik van de woorden, dat
de horen van mannelijke oorsprong is. D.w.z.,
hij komt niet voort uit een van de vier horens
van de geitenbok maar uit één van de vier
windstreken des hemels. M.a.w., deze horen
die zeer klein begon en buitengewoon groot
werd kwam uit één van de vier windstreken.
De horen kwam uit het westen en volgens vers
9 boekte de horen overwinningen tegen het
zuiden, het oosten en het Sieraad. Er bevond
zich dus kennelijk een dier ten westen van de
geitenbok. Hoe dat dier er uitzag wordt niet
vermeld. Maar hij had een horen en die horen
wordt vanaf vers 9 belicht.
Dit, tezamen met het feit dat de 2300 avonden
en morgens zich uitstrekken over het hele
gezicht, is de doodsteek voor de theorie dat
Antiochus Epiphanus, die tot één van de vier
horens van de geitenbok behoorde, deze horen
zou zijn.
Pagina - 62

HET WERK VAN DE KLEINE HOREN
Hieronder volgt een letterlijke vertaling van
Daniël 8:8-13 volgens de International Critical
Commentary Band ‘Daniël’ van Montgomery
met aantekeningen:
vers 8: En de bok handelde buitengewoon
groot; en toen hij sterk was werd de grote
horen gebroken, en er kwamen er vier in zijn
plaats naar de vier winden des hemels.
vers 9: En uit één daarvan kwam weer een
andere horen voort, een kleine, en die groeide
buitengewoon groot, naar het zuiden en naar
het oosten en naar het Gewenste (het sierlijke
of heerlijke of begerenswaardige).
vers 10: En hij (het Romeinse rijk) werd
groot, zelfs tot het heer des hemels (dat is de
toenmalige gemeente van God) en hij deed er
op de aarde vallen, sommigen van het heer, ja
van de sterren ervan en vertrad ze.
vers 11: En zelfs tegen de Vorst van het
heer (Christus, de Messias) handelde hij
groot, en door hem (dat is nog steeds het
Romeinse rijk) werd het dagelijkse (dat is
het heidendom) weggenomen en de plaats
van zijn heiligdom werd verworpen, (de stad
waar alle goden woonden, de stad Rome, de
stad van het Pantheon, de tempel van alle
goden werd verworpen. De keizers verlieten
Rome en bouwden een nieuwe hoofdstad in
Konstantinopel).
vers 12: En een heer (dat is een leger) werd
gegeven op het dagelijkse in overtreding (de
uitdrukking die gebruikt wordt is ‘dagelijkse
IN overtreding’ en is niet van toepassing noch
op het joodse tempelritueel noch op de dienst
van Christus, want beide waren tegen de
overtreding en niet IN overtreding. Maar het
heidendom als godsdienst is het ‘dagelijkse
in overtreding’. De kerk werd dus ingelijfd
in het heidendom. Het initiatief kwam van
keizer Constantijn). En hij wierp de waarheid
ter aarde en hij deed het en had succes (in het
Romeinse rijk werd het heidendom met het
Pagina - 63
christendom verbonden en op die manier werd
de waarheid ter aarde geworpen).
vers 13: En ik hoorde een heilige spreken
tot een andere heilige. En hij zeide: Voor
hoe lang het gezicht: de dagelijkse en de
verwoestende ongerechtigheid, het overgeven
van het heiligdom zowel als van het heer tot
ver-treding?
De engelen stellen een vraag aan elkaar en
beantwoorden zelf deze vraag.
Het eerste deel van de vraag luidt: Voor hoe
lang het gezicht? Tot hoelang het gezicht?
Het tweede deel van de vraag luidt:
…de dagelijkse en de verwoestende
ongerechtigheid…
In vers 12 hebben wij gezien dat het
dagelijkse genoemd wordt, ‘het dagelijkse in
overtreding’.
In vers 13 wordt er een andere macht bij genoemd,
‘de verwoestende ongerechtigheid’.
De horen die uit het westen kwam, ten westen
van Griekenland, was dus ongetwijfeld Rome.
Het Romeinse rijk werd groot, buitengewoon
groot en heerste honderden jaren in het oosten,
het zuiden en in het sierlijke land, d.w.z. in
Palestina.
Er zijn dus in de Romeinse horen twee fasen.
1. het dagelijkse (heidens Rome) in
overtreding (of ongerechtigheid)
2. de verwoestende ongerechtigheid
(pauselijk Rome)
De overgangsfase wordt gekenmerkt door het
feit dat het heidendom en christendom zich
samenvoegden en op deze manier ontstond het
pausdom, ‘de verwoestende ongerechtigheid’.
Ook in Daniël 9:26-27 zien wij dat er twee
machten genoemd worden.
1. “…en het volk van een vorst die komen
zal, zal de stad en het heiligdom te

gronde richten,…” (Het dagelijkse IN
overtreding, dat is het Romeinse rijk)
2. “…en op een vleugel van gruwelen zal
een verwoester komen, en wel tot aan
de voleinding toe,…”(De verwoestende
ongerechtigheid)
Diverse uitleggers hebben er op gewezen
dat ‘de verwoestende ongerechtigheid’ van
Daniël 8:13 in het Hebreeuws op dezelfde
wijze is beschreven als de verwoester in Daniël
9:27, ‘op een vleugel van gruwelen zal een
verwoester komen’.
Montgomery wijst erop dat het woord ‘gruwel’
een algemene term was die gebruikt werd
om de afkeuring kenbaar te maken voor een
heidens symbool.
Verder wijst Montgomery erop dat Daniël 8:13
en Daniël 7:27 elkaars equivalent zijn en hij
schrijft: de uitdrukking wijst op de installatie
door antieke riten van de olympische hemelse
Zeus in het tempelheiligdom.
Is dit niet gebeurd? Is Zeus niet geplaatst
in de tempel, de gemeente van Christus of
de gemeente van Christus in de tempel van
Zeus. Is dit het pausdom? Natuurlijk verwijst
Montgomery naar een andere gebeurtenis,
maar dit is wat er gebeurde in de christelijke
kerk. Christendom en heidendom gingen in
elkaar over.
WAT DEDEN DEZE BEIDE MACHTEN MET
HET HEILIGDOM VAN GOD?
Het heiligdom op aarde, de tempel in Jeruzalem
en de stad Jeruzalem, werd vertreden evenals
het heer, het volk dat erbij hoorde.
Het heiligdom in de hemel en het volk dat
daarbij hoorde werden eveneens vertreden.
Dat wordt gezegd in Daniël 8:13.
“…het prijsgeven van het heiligdom en het
vertrappen van het heer?”
Statenvertaling: …dat zo het heiligdom als het
heir ter vertreding zal overgeven worden.
Hoe gebeurt dat? Op dezelfde wijze zoals de
Zoon van God met voeten getreden wordt.
Door de genade te smaden, door het bloed van
het verbond onrein te achten.
“…die de Zoon van God met voeten heeft
getreden, het bloed des verbonds, waardoor hij
geheiligd was, onrein geacht en de Geest der
genade gesmaad heeft?”
-Hebreeën 10:29
De gruwel der verwoesting nam plaats in de
heilige plaats en deed de dienst op Golgotha
weg door het misoffer en de dienst in de hemel,
door Maria, de heiligen, de paus en de priesters
hiervoor in de plaats te stellen.
In vers 14 wordt gezegd dat het heiligdom,
dat door de gruwel der verwoesting vertreden
wordt, gereinigd zal worden aan het einde van
de 2300 jaar, in 1844.
Nu moeten nog twee vragen beantwoord
worden.
1. Zijn het pausdom en het Romeinse rijk
werkelijk zo met elkaar verwant dat er gesproken
kan worden van één horen?
De Roomse kerk nam op deze wijze kennelijk
de plaats in van het Romeinse wereldrijk
waarvan het de eigenlijke voortzetting is;
het rijk is niet ondergegaan, maar heeft een
verandering ondergaan. Dit is niet zomaar
een ‘scherpzinnige opmerking’ maar een
herkennen van de ware toedracht van de
historische ontwikkeling en de meest voor
de hand liggende en vruchtbare manier om
het karakter van die kerk te beschrijven. Dit
karakter regeert de volken nog steeds. Het is
een politieke schepping en even imposant als
een wereldrijk omdat het een voortzetting is
van het Romeinse rijk. De paus, die zichzelf
‘koning’ noemt en ‘pontifex maximus’, is de
opvolger van de keizers.
Tal van historici hebben zich in soortgelijke
bewoordingen uitgelaten. Beroemd is de
uitspraak van de filosoof Hobbes:
Als iemand de oorsprong van deze grote
kerkelijke heerschappij wil betrachten, dan
zal hij gemakkelijk erkennen dat het pausdom
niets anders is dan de geest van het gestorven
Romeinse rijk, gekroond zittend op haar
graf.
Het pausdom is dus niets anders dan een
voortzetting van het oude Romeinse rijk in een
andere vorm.
Pagina - 64

2. Is het pausdom werkelijk het oude heidendom
onder een christelijk kleed en niets anders?
De ondergang van het heidendom in de eeuw
van Theodosius (379 395) is misschien het enige
voorbeeld van de totale uitroeiing van een
oud en populair bijgeloof. Het mag daarom
gezien worden als een éénmalige gebeurtenis
in de geschiedenis van de menselijke geest. De
christenen, in het bijzonder de geestelijkheid,
hadden de omzichtige vertragingen van
Constantijn en de evenredige tolerantie van
de oudere Valentinianus ongeduldig gevolgd.
Zij vonden dat de overwinning niet volmaakt
veilig gesteld was zolang hun tegenstanders
een bestaan verzekerd werd.
De stad Babylon is verwoest, maar haar
verdorven afgodendienst heeft zich over de
gehele wereld verspreid tot op de dag van
vandaag. Nadat Rome de gehele toen bekende
wereld had veroverd, werd de heidense
afgodendienst van Babylon die zich in allerlei
vormen had verspreid, opgenomen in het
godsdienstige systeem van Rome, inclusief
de instelling van een opperpriester (pontifex
maximus). Zo kwam het Babylonische
heidendom dat ontstaan en verbreid was
door Nimrod, onder de heerschappij van de
sterke man van Rome, Julius Caesar. In het
jaar 63 n.Chr. werd Julius Caesar officieel
geïnstalleerd als ‘pontifex maximus’ van de
mysteriëngodsdienst welke intussen weer in
Rome was ingevoerd.
Zoals bekend werd deze titel lange tijd door
elk van de Romeinse keizers gevoerd. Op
oude Romeinse munten was behalve de naam
van de keizer ook de titel pontifex maximus,
de hogepriester van de heidense mysteriën, te
lezen.
Zulke munten waren ook in de dagen van de
Here Jezus in omloop.
“Zij brachten hem een schelling. En Hij zeide
tot hen: Wiens beeldenaar en opschrift is dit? Zij
zeiden: Van de keizer.”
-Matteüs 22:19-21
Andere Romeinse keizers (t/m Constantijn)
bleven deze functie bekleden totdat keizer
Gratianus omstreeks 376, om christelijke
redenen weigerde deze titel nog langer te
Pagina - 65
dragen daar het hem duidelijk was dat het hier
om een heidense afgodendienst ging.
Inmiddels had de bisschop van Rome hoog
aanzien en grote politieke macht verworven.
En zo werd Damasus, de bisschop van Rome
in 378, gekozen tot ‘pontifex maximus’,
als officiële hogepriester van de mysteriën.
Heidenen en christenen beschouwden nu één
man als hun leider.
Vanaf deze tijd en nog lang daarna vloeiden
christelijke en heidense invloeden ongemerkt
in elkaar over, totdat zij samen die machtige
stroom vormden die wij de roomskatholieke
kerk noemen. Aan het hoofd van deze kerk
staat van oudsher de pontifex maximus, de
paus.
Als wij bovenstaande citaten met elkaar
vergelijken valt ons iets op.
In 376 weigert een Romeins keizer om principiële
redenen om nog langer de hogepriester te zijn
van de heidense godsdienst. In 378 wordt de
bisschop van Rome gekozen voor het ambt van
hogepriester in de heidense cultusgodsdienst.
In de 15 jaar dat keizer Theodosius aan het
bewind is, vindt de overgang plaats, nl. dat de
heidense cultus verdwijnt. Wat is er in feite
gebeurd? Het heidendom is opgenomen in de
schoot van het christendom.
Wat is er dan met de waarheid gebeurd? De
waarheid werd ter aarde geworpen.
Wij staan nu aan het einde van de christelijke
bedeling. Wat hierboven beschreven wordt
gebeurde toen de christelijke kerk een paar
honderd jaar oud was. De bisschop van Rome
liet zich benoemen tot de opperpriester van het
heidendom. Dikwijls wordt als tegenwerping
tegen de apostel Johannes in Openbaring
13 ingebracht dat het onmogelijk is om alle
godsdiensten, heidense en christelijke, te
verenigen onder één opperpriester en dat op
deze wijze de gehele aarde zich zal verenigen
onder één beest, één beeld en één merkteken.
Dit zal niet alleen gebeuren in de nabije
toekomst, dit is al eens gebeurd in het verleden.
Als het verleden iets te zeggen heeft over de
toekomst dan zal dat nu gebeuren zoals dat
toen gebeurde. Er zal een grote oecumene
plaatsvinden. Een oecumene van wereldgodsdiensten.
Heidense en christelijke, alle in

één oecumene. De bisschop van Rome zal dan
de opperpriester worden in dit spektakel.
Zal dat ooit gebeuren? Dat is reeds gaande.
Rome heeft zijn eigen secretariaat voor de
wereldgodsdiensten. De wereldraad van
kerken heeft haar secretariaat voor de wereldgodsdiensten.
Als de paus de grote opperpriester,
de pontifex maximus, wordt in dit
spektakel, dan zal gebeuren wat gebeurde
in 379. Er kwam een keizer, Theodosius, die
met harde hand de hele toenmalige wereld
in 15 jaar ‘christelijk’ maakte, d.w.z., in een
tijdsverloop van 15 jaar het heidendom opnam
in de christelijke kerk.
DANIËL 8:23-25
Daniël 8:23-25 geeft ons een gedeeltelijke uitleg
van het werk van de horen uit vers 9. Het
werk van die horen wordt ook beschreven in
Daniël 9:26-27.
De laatste koning, de horen westelijk van
Griekenland, symboliseert Rome in beiden
fasen, keizerlijk of heidens Rome en pauselijk
Rome.
“En in het laatst van hun koningschap, als de
boosdoeners de maat hebben volgemaakt, zal een
koning opstaan, hard van aangezicht en bedreven
in listen. En zijn kracht zal sterk zijn - maar niet
door eigen kracht - en op ontstellende wijze zal
hij verderf brengen, en wat hij onderneemt zal
hem gelukken; machtigen zal hij verderven, ook
het volk der heiligen. En door zijn sluwheid zal
hij het bedrog dat hij aanwendt, doen gelukken;
hij zal zich in zijn hart verheffen, en onverhoeds
velen verderven. Ook tegen de Vorst der vorsten
zal hij optreden, doch zonder mensenhanden zal
hij vernietigd worden.”
-Daniël 8:23-25
Het woord ‘verderven’ dat hier gebruikt
wordt, wordt in het Oude Testament voor twee
verschillende begrippen gebruikt.
1. Voor zedelijk verderf (Eze. 16: 47; 23:
11; Deut. 4: 16; 31: 29)
2. Voor de vernietiging (Gen. 6: 13; 19:
13, 14; Jer. 2: 30)
Dit woord ‘verderf’ is een belangrijk woord
en in beide betekenissen van toepassing op
deze macht. Wij zien dat ook in Daniël 9:13.
Zowel de waarheid wordt weggenomen, d.w.z.
morele verdorvenheid en het volk der heiligen
wordt vertrapt en dat houdt in het vervolgen en
doden van Gods kinderen. Beide betekenissen
zijn van toepassing op Rome in beide fasen.
“En in het laatst van hun koningschap, als de
boosdoeners de maat hebben volgemaakt,…”
-Daniël 8:23
Het einde van een koninkrijk wordt door God
bepaald.
“dat de Allerhoogste macht heeft over het
koningschap der mensen en dat geeft aan wie Hij
wil.” -Daniël 4:25
Volkeren en mensen komen op de weegschaal
en als tenslotte klinkt, “Mene, mene, tekel
ufarsin” (Geteld, geteld, gewogen en te licht
bevonden -Daniël 5:25-28), dan wordt het
koninkrijk aan anderen gegeven.
De nieuwe koning (of beter: koninkrijk) was
‘hard van aangezicht en bedreven in listen’
(Dan. 8:23).
De volgende verzen beschrijven hoe bedreven
deze koning was in zijn listen.
* ‘zijn kracht zal sterk zijn, maar niet door
eigen kracht’
* ‘op ontstellende wijze (andere vertalingen
zeggen: ‘op verbazingwekkende wijze’)
zal hij verderf brengen’
* ‘machtigen zal hij verderven’
* ‘ook het volk der heiligen’
* ‘en door zijn sluwheid zal hij het bedrog
dat hij aanwendt doen gelukken’
* ‘onverhoeds (of zoals andere vertalingen
geven: ‘in stille rust’ of ‘door vrede’) zal
hij velen verderven’
‘door vrede’ -King James
‘onverhoeds’ -Nieuwe Vertaling
‘in stille rust’ -Staten Vertaling
Steeds weer wordt er gesproken van verderf
en dat het bedrog dat hij aanwendt, zal
gelukken.
Heidens Rome deed dat. Verderven in tweeërlei
opzicht.
1. vernietigen
2. moreel verderf brengen
Pagina - 66

VERNIETIGEN
Plutarchus schrijft het volgende over de
handelwijze van het Romeinse rijk:
De soepele loop der gebeurtenissen en de
stuwende snelheid waarmee Rome tot zo’n
toppunt van macht en uitgestrektheid kwam,
toont aan allen die daar over nadenken dat de
vooruitgang van de soevereiniteit van Rome
niet tot stand gebracht werd door het werk
van mensenhanden, maar dat zij de goddelijke
begeleiding van Fortuna had en de wind in
de zeilen. Trofee na trofee en overwinning op
overwinning valt hen ten deel en het eerste
bloed, nog warm op hun wapens, wordt
weggewassen door een tweede vloed. Zij tellen
hun overwinningen niet aan de hoeveelheid
lijken en buit, maar aan overmeesterde
koninkrijken en continenten die aan hun
gebied worden toegevoegd.
Diodorus zag het als volgt:
In latere tijden bereikten de Romeinen die
uit waren op de wereldheerschappij hun
doel door de kracht van hun legers, maar de
vriendelijkheid die zij betoonden tegenover
hen, die zij overwonnen, droeg zeer veel
bij aan de uitbreiding van het overwonnen
gebied. Door deze betoonde clementie zochten
koningen, steden en landen dekking onder
de bescherming van de Romeinen. Maar
toen zij heer en meester waren over bijna
de gehele wereld, versterkten zij zichzelf
in de gebieden die zij overwonnen hadden;
door gestrengheid, door het uitroeien van
dorpen en steden werden zij een terreur voor
hun vijanden. Het Macedonische rijk werd
volledig uitgeroeid. Corinthe in Klein-Azië
werd volledig vernietigd. Carthago in Afrika
en Numantia in Spanje eveneens. Perseus
werd een ruïne. Zo werden zij de schrik voor
velen.
In de Romeinse senaat werd besloten dat
de Macedoniërs en de Illyriërs vrij werden
verklaard, zodat alle volkeren zouden weten
dat het doel van de Romeinse legers niet was om
vrije mensen te onderwerpen, maar om hen die
in slavernij waren, te verlossen; zodat degenen
die onder de Romeinse heerschappij waren
Pagina - 67
altijd hun vrijheid zouden behouden. Anderen
die onder de heerschappij van koningen
stonden, zouden zo milder en rechtvaardiger
behandeld worden door de inschikkelijkheid
van de Romeinen. Of, als er een oorlog zou
uitbreken tussen koningen en het Romeinse
volk, de naties zouden weten dat het doel van
de strijd de overwinning en vrijheid voor de
Romeinen zou betekenen. Volkeren, koningen
en steden zochten dus een verbond met Rome
in ruil voor vrijheid. Dat is wat de senaat van
Rome de wereld aanbood. Toen zij de wereld
eenmaal beheersten, oefenden zij de meest
gruwelijke heerschappij uit. Eeuwenlang.
‘In stille rust’, door het aanbod van vrede en
vrijheid.
MOREEL VERDERF BRENGEN
Op dezelfde wijze waarop Rome de naties van
de wereld verdierf, zo verdierf Rome de kerk.
Het was Constantijn de Grote die in het Edict
van Milaan de kerk de vrijheid aanbood. Door
deze vrijheid die daar aangeboden werd, werd
zij voor altijd verbonden met het heidendom.
Een verderf dat opgesloten lag in een aanbod
van vrijheid.
Om aan te tonen dat het pausdom, de tweede
fase van de horen, de tweede fase van deze
koning, hetzelfde deed, volgen er hier enkele
voorbeelden.
Het pausdom verdierf koningen en volkeren.
‘Machtigen zal hij verderven’.
De geschiedenis toont ons een reeks van 64
koningen en keizers die door de pausen werden
afgezet.
Dat het pausdom het morele verval in de
kerk van Christus was blijkt uit de volgende
citaten.
Dit beginsel ontwikkelde zich zo vreselijk als
het op aarde mogelijk is in de verborgenheid
der ongerechtigheid, die op de zeven heuvelen
zijn zetel vestigde. Want daarin maakte de mens
zichzelf God, ja, matigde zich een macht aan,
die hem ver boven God verhief. Het pausdom
is de laatste, meest ontwikkelde, verfijnde,
sluwste en meest satanische vorm van afgoderij

die de wereld ooit aanschouwde, of (er zijn
redenen om dit te geloven) ooit aanschouwen
zal. Het is het ‘non plus ultra’ (het toppunt)
van menselijke verdorvenheid en het ‘chef
d’oeuvre’ (het meesterwerk) van satans list
en boosheid. Het is na de zondeval de grootste
ramp die het mensdom ooit is overkomen.
Nog verder van God verwijderd zou de wereld
niet meer kunnen bestaan. De band die de
mensheid nog samen verenigd en reeds heel
los geworden is, zou dan geheel vernietigd
worden en het maatschappelijk gebouw zou
onmiddellijk een puinhoop worden.
Het pausdom, volgens haar eigen aanspraken,
een goddelijke, door Christus de Stichter
van het christendom, gestichte instelling met
goddelijke onfeilbaarheid aangedaan in alle
vragen van geloof en zeden, is de grootste, de
ergste en de succesvolste dwaling van de hele
wereldgeschiedenis.
Heeft het pausdom door de mensen vrede
en vrijheid aan te bieden hen in het verderf
gestort? Ja, dat is meermalen gebeurd. De
ergste schanddaad van het pausdom, de
St. Barthelomeüsnacht, was het gevolg van de
vrede van St. Germain die gesloten werd op
3 augustus 1570. Als onmiddellijk gevolg van
deze vrede werden alleen al in Parijs op 23 en
24 augustus 1572 twintig duizend christenen,
(protestanten), gedood en in het hele land nog
eens duizenden en duizenden meer.
Ook in Bohemen vonden bloedige Hussietenoorlogen
plaats. Dat gebeurde nadat de
Hussieten, (volgelingen van Johannes Hus),
vrede, d.w.z. godsdienstvrijheid was aangeboden.
Vele voorbeelden zouden gegeven kunnen
worden.
Wat gebeurde er echter in onze tijd?
HET TWEEDE VATICAANS CONCILIE
Het tweede Vaticaans concilie (1962-1965)
moet gezien worden in het licht van Daniël
8:23-25. Een koning die ontstellend veel
verderf aanricht door het aanbieden van vrede.
Vrijheid ver-kondigen maar met ijzeren vuist
regeren. Stond dat in de decreten van het
tweede Vaticaanse Concilie?
Verklaring over de godsdienstvrijheid
“Over het recht van de persoon en van de
gemeenschappen op sociale en burgerlijke
vrijheid in godsdienstige aangelegenheden.
Bisschop Paulus, de geringste onder de
dienaren van God, samen met de vaders van
het heilig concilie ter blijvende herinnering.
1. De waardigheid van de menselijke persoon
wordt in onze tijd steeds bewuster door de
mensen erkend; steeds groter wordt het
aantal van diegenen, die eisen dat de mensen
in hun handelen niet door dwang bewogen,
maar geleid door het bewustzijn van hun
plicht, het genot en gebruik hebben van hun
eigen oordeel en van een verantwoordelijke
vrijheid. Eveneens eisen zij een juridische
omschrijving van de openbare macht, opdat
de grenzen van een waardige vrijheid, zowel
van de persoon als van de gemeenschappen,
niet te eng worden getrokken. Deze eis tot
vrijheid in de menselijke gemeenschap slaat
vooral op de geestelijke goederen van de
mens en hoofdzakelijk op die goederen, welke
betrekking hebben op de vrije uitoefening
van de godsdienst in de maatschappij. Deze
synode richt haar bijzondere aandacht op deze
verlangens van de mens en neemt zich voor te
verklaren in hoeverre zij met de waarheid en
de gerechtigheid overeenstemmen; daarom
doorzoekt deze synode naarstig de heilige
traditie en leer van de kerk en brengt daaruit
in harmonie met het oude, voortdurend het
nieuwe naar voren.
Derhalve verklaart deze heilige synode
vooreerst dat God zelf aan het menselijk
geslacht de weg bekendgemaakt heeft waardoor
de mensen, Hem dienend, in Christus verlost
en zalig kunnen worden. Wij geloven dat deze
enige en ware godsdienst zich bevindt in de
katholieke en apostolische kerk die van de
Here Jezus de opdracht heeft ontvangen om
hem aan alle mensen te verkondigen toen Hij
aan de apostelen zeide:
“Gaat dan henen, maakt al de volkeren tot mijn
discipelen en doopt hen in de naam des Vaders en
des Zoons en des Heiligen Geestes en leert hen
onderhouden al wat Ik u bevolen heb.” -Matteüs
28:19
Van hun kant zijn alle mensen ertoe gehouden
Pagina - 68

de waarheid, vooral met betrekking tot God
en zijn kerk, te zoeken en haar, zodra zij deze
kennen, aan te nemen en te bewaren.
Evenzo verklaart de heilige synode dat deze
verplichtingen het geweten van de mensen
raken en binden en dat de waarheid zich op
geen enkele andere wijze opdringt dan door
de kracht van de waarheid zelf, die zacht en
krachtig de geest doordringt. Aangezien echter
de godsdienstvrijheid welke de mensen voor
zich opeisen bij het uitoefenen van hun plicht
om god te dienen betrekking heeft op de vrijheid
van dwang in de burgerlijke maatschappij,
tast zij de traditionele katholieke leer over de
morele plicht van mensen en gemeenschappen
tegenover de ware godsdienst en de enige
kerk van Christus hoegenaamd niet aan.
Bovendien wenst deze heilige synode in haar
bespreking van de godsdienstvrijheid, de leer
van de laatste pausen over de onschendbare
rechten van de menselijke persoon en over
de juridische ordening van de maatschappij,
verder te ontwikkelen.”
Wat betekent bovenstaande tekst; wat wil de
synode?
“Daarom doorzoekt deze synode naarstig
de heilige traditie en leer van de kerk en
brengt daaruit, in harmonie met het oude,
voortdurend het nieuwe naar voren.”
Dat is een proces dat kennen wij uit de natuur.
Men legt een zaadje in de grond. Dat zaadje is
uit het oude. Uit dat zaadje komt in harmonie
met het oude, het nieuwe te voorschijn. Wat
wil dat zeggen? De horen van Daniël 8:9 die
een symbool is van de koning van Daniël 8:23,
heeft een geschiedenis van meer dan 2500 jaar.
Ergens in het begin van die geschiedenis besloot
de Romeinse senaat de volkeren vrijheid
aan te bieden. Zo brachten de Romeinen de
wereld onder haar voeten en vertrad deze. Het
pausdom nam dit beginsel over en vervolgde
en vernietigde de Hugenoten, de Hussieten
en vele, vele anderen door hen vrijheid aan
te bieden. Thans brengt het pausdom dit
weer in praktijk. In harmonie met het oude,
de traditie en leer van de kerk, wordt uit dit
document de laatste grote vervolging geboren.
De tactiek van Rome is nog steeds dezelfde
Pagina - 69
als ooit vastgesteld door de Romeinse senaat.
Wanneer komt het zaad op? Dat weten we
niet. Intussen is de tactiek van het pausdom
buitengewoon succesvol.
De profetie is het brandmerk van de heilige
Geest op het pausdom.
LITERATUUR:
E.G.White I.C.C. band Daniël, blz. 388
W.H.Shea Sel. Studies on Prop.
Interpretation, blz. 41-43
G.Hazel In symposium on Daniël,
blz. 387-394
S.D.A. Source Book 1962, blz. 832, 841-842
A.Harnack What is Christianity,
blz. 269-270
Source Book 1919, blz. 334, 429
Gibbon Decline and fall of the Roman
empire, hoofdstuk 28, alinea 1
R.Woodrow De mysteriegodsdienst van
Babylon, blz. 91-92
A.T.Jones Empires of Prophecy, blz. 244
Wylie Geschiedenis van het pausdom,
blz. 13, 90
Hoensbroeck Das Papsttum, blz. 6
E.G.White De Grote Strijd,
blz. 108-111, 257-258
Drukkerij Lanooy-Tiel De Godsdienstvrijheid,
blz. 21-23

VRAGEN BIJ LES 13
HET ROMEINSE RIJK EN HET PAUSDOM
Invullen
Naam:...................................................................................................................................................
Straat:...................................................................................................................................................
Postcode:...................................................... Woonplaats:...................................................................
Probeer de antwoorden uit het hoofd op te schrijven, nadat u de les een paar maal gelezen hebt. Voelt
u zich niet zo zeker van uw antwoord, kijk de les dan nog even na.
1. De oorsprong van de kleine horen die zeer groot werd, wordt beschreven in Daniël 8:8-9. Er
zijn twee verschillende uitleg mogelijkheden wat de oorsprong van de kleine horen betreft.
Welke zijn dat?
..................................................................................................................................................................
2. Wat doet deze horen volgens vers 10? Wat betekent dat?
..................................................................................................................................................................
3. In vers 11 en 12 wordt gesproken over ‘het dagelijkse’ en ‘het dagelijkse in overtreding’. Wat
symboliseert ‘het dagelijkse in overtreding’? Hoe werd de waarheid op de aarde geworpen?
..................................................................................................................................................................
4. In vers 13 wordt gesproken over ‘het dagelijkse (in overtreding)’ en de ‘ontzettende overtreding’.
Waarop zijn deze woorden van toepassing?
.............................................................................................................................................................
5. Wat deden deze beide machten met het volk en het heiligdom van God?
.............................................................................................................................................................

6. In Daniël 8:23-25 wordt de tekst voor ons nog duidelijker. Daar wordt gesproken over ‘een
koning hard van aangezicht en bedreven in listen’. Deze koning zou verderf brengen. Wat voor
verderf was dit?
.............................................................................................................................................................
7. Hij zou verderf brengen ‘temidden van vrede’ of ‘door vrede’. Hoe gebeurde dat met de
christelijke kerk?
.............................................................................................................................................................
8. De Romeinse senaat had een grondbeginsel aangenomen dat luidde: ‘Onderwerping door
het aanbieden van vrijheid’. Wordt dit principe nog steeds door het pausdom uitgeoefend?
Geef enkele bewijzen.
Uw persoonlijke vragen kunt u op dit blad schrijven. Uw vragen worden door ons zo goed mogelijk
beantwoord.
Stuur de ingevulde vragenlijst in de retourenvelop naar het onderstaande correspondentie adres.
R.Noordzij
Alblasstraat 19
3313 GA
Dordrecht