Bijbelcursus - Bazuin te Sion

VERNIETIGEN
Plutarchus schrijft het volgende over de
handelwijze van het Romeinse rijk:
De soepele loop der gebeurtenissen en de
stuwende snelheid waarmee Rome tot zo’n
toppunt van macht en uitgestrektheid kwam,
toont aan allen die daar over nadenken dat de
vooruitgang van de soevereiniteit van Rome
niet tot stand gebracht werd door het werk
van mensenhanden, maar dat zij de goddelijke
begeleiding van Fortuna had en de wind in
de zeilen. Trofee na trofee en overwinning op
overwinning valt hen ten deel en het eerste
bloed, nog warm op hun wapens, wordt
weggewassen door een tweede vloed. Zij tellen
hun overwinningen niet aan de hoeveelheid
lijken en buit, maar aan overmeesterde
koninkrijken en continenten die aan hun
gebied worden toegevoegd.
Diodorus zag het als volgt:
In latere tijden bereikten de Romeinen die
uit waren op de wereldheerschappij hun
doel door de kracht van hun legers, maar de
vriendelijkheid die zij betoonden tegenover
hen, die zij overwonnen, droeg zeer veel
bij aan de uitbreiding van het overwonnen
gebied. Door deze betoonde clementie zochten
koningen, steden en landen dekking onder
de bescherming van de Romeinen. Maar
toen zij heer en meester waren over bijna
de gehele wereld, versterkten zij zichzelf
in de gebieden die zij overwonnen hadden;
door gestrengheid, door het uitroeien van
dorpen en steden werden zij een terreur voor
hun vijanden. Het Macedonische rijk werd
volledig uitgeroeid. Corinthe in Klein-Azië
werd volledig vernietigd. Carthago in Afrika
en Numantia in Spanje eveneens. Perseus
werd een ruïne. Zo werden zij de schrik voor
velen.
In de Romeinse senaat werd besloten dat
de Macedoniërs en de Illyriërs vrij werden
verklaard, zodat alle volkeren zouden weten
dat het doel van de Romeinse legers niet was om
vrije mensen te onderwerpen, maar om hen die
in slavernij waren, te verlossen; zodat degenen
die onder de Romeinse heerschappij waren
Pagina - 67
altijd hun vrijheid zouden behouden. Anderen
die onder de heerschappij van koningen
stonden, zouden zo milder en rechtvaardiger
behandeld worden door de inschikkelijkheid
van de Romeinen. Of, als er een oorlog zou
uitbreken tussen koningen en het Romeinse
volk, de naties zouden weten dat het doel van
de strijd de overwinning en vrijheid voor de
Romeinen zou betekenen. Volkeren, koningen
en steden zochten dus een verbond met Rome
in ruil voor vrijheid. Dat is wat de senaat van
Rome de wereld aanbood. Toen zij de wereld
eenmaal beheersten, oefenden zij de meest
gruwelijke heerschappij uit. Eeuwenlang.
‘In stille rust’, door het aanbod van vrede en
vrijheid.
MOREEL VERDERF BRENGEN
Op dezelfde wijze waarop Rome de naties van
de wereld verdierf, zo verdierf Rome de kerk.
Het was Constantijn de Grote die in het Edict
van Milaan de kerk de vrijheid aanbood. Door
deze vrijheid die daar aangeboden werd, werd
zij voor altijd verbonden met het heidendom.
Een verderf dat opgesloten lag in een aanbod
van vrijheid.
Om aan te tonen dat het pausdom, de tweede
fase van de horen, de tweede fase van deze
koning, hetzelfde deed, volgen er hier enkele
voorbeelden.
Het pausdom verdierf koningen en volkeren.
‘Machtigen zal hij verderven’.
De geschiedenis toont ons een reeks van 64
koningen en keizers die door de pausen werden
afgezet.
Dat het pausdom het morele verval in de
kerk van Christus was blijkt uit de volgende
citaten.
Dit beginsel ontwikkelde zich zo vreselijk als
het op aarde mogelijk is in de verborgenheid
der ongerechtigheid, die op de zeven heuvelen
zijn zetel vestigde. Want daarin maakte de mens
zichzelf God, ja, matigde zich een macht aan,
die hem ver boven God verhief. Het pausdom
is de laatste, meest ontwikkelde, verfijnde,
sluwste en meest satanische vorm van afgoderij