Nike: het verhaal achter de sportschoen (deel1)

Personagekaart: getuigenis van Basha
Hallo, ik ben Basha. Ik groeide op op het platteland in Noord-Thailand. Ik ben enkele jaren geleden naar de stad verhuisd omdat er op het platteland zo weinig jobs
zijn, en bovendien heel slecht betaald.
In de stad vond ik een job in een fabriek van de Bed and Bath Prestige Company, waar ze schoenen en kleren maken voor verschillende merken: o.a. Nike, Adidas,
Levi’s, Reebok. Alle kledingmerken waar we voor werken, hebben zogenaamde ‘codes of conduct’ of gedragsregels: regels die de arbeiders moeten beschermen.
Deze regels hangen omhoog in de fabriek. Niemand heeft ons echter uitgelegd wat die regels precies inhouden. Niemand van de arbeiders kan ze lezen. Het enige
dat we weten, is dat we moeten liegen als er controle komt. Vlak voor de controle moeten de arbeiders de fabriek en de machines heel goed kuisen. Tegen de
controleurs mogen we alleen positieve dingen zeggen over de bazen en het werk, en we moeten zeggen dat we om 8 uur ’s avonds stoppen met werken. We
moeten dus net het tegenovergestelde vertellen van hoe het er in de fabriek in werkelijkheid aan toe gaat.
De controleurs zullen op die manier nooit te weten komen dat we regelmatig 's nachts moeten doorwerken. Mijnheer Chaiyapat, onze opzichter, doet regelmatig
amfetaminen in de dranktonnetjes, zodat we veel langer kunnen werken. Sommigen kunnen zo 48 uur aan een stuk doorwerken!
Personagekaart: getuigenis van Darren
Ik ben Darren. Ik woon in een villa in één van de voorsteden van Beaverton in de staat Oregon. Ik ben getrouwd en heb 3 schatten van kinderen. Ik werk voor Nike
Inc. als Regionaal Sales Manager voor de staat Oregon. Dit houdt in dat ik verantwoordelijk ben voor de verkoop van Nike-artikelen in de staat Oregon. Ik verdien
100 000 $ per jaar. Ik werk lange dagen om grote verkoopcontracten vast te krijgen bij grote winkels en sportketens in de staat Oregon. Het is soms een zeer
stresserende job omdat ik nogal veel verantwoordelijkheid heb. Maar ik hou wel van uitdagingen, voor mij is het dus wel de ideale job.
Ik vergader ook vaak met andere managers van Nike Oregon, om de toekomst van Nike te bespreken. Ik maak me namelijk best wel zorgen over de kritiek die Nike
de voorbije jaren gekregen heeft over de producties in fabrieken in vooral Azië. Ik ben er van overtuigd dat de lonen die de arbeiders in deze fabrieken krijgen eerlijk
zijn en overeenkomen met de levensstandaard in hun eigen land. En bovendien zorgen we voor werkgelegenheid en een inkomen voor deze mensen. Zonder onze
investeringen zouden deze mensen namelijk niet kunnen gaan werken.
Ik ben verantwoordelijk voor de verkoop van producten aan een prijs die concurrentieel is. Als de bazen van de fabrieken die voor ons produceren, de lonen
verhogen, maken wij minder winst...
Nike: het verhaal achter de sportschoen (deel1) | 14