B-Lijn 19 - Schermvliegen

Van Fladderaar tot Piloot
Van Fladderaar tot Piloot
Hoe ik in een week tijd beter heb leren vliegen
Met mijn vrouw Louise zijn we in onze camper vanuit St.
Vincent les Forts inmiddels weer op weg verder naar het
zuiden van Frankrijk, de Camarque in en daarna door
naar het Iberisch Schiereiland.
Tijdens de reis dwalen mijn gedachten regelmatig terug
naar de enerverende parapentecursusweek in week 38,
die ik bij Paraglidingschool Inferno gevolgd heb.
Talloze gedachten, indrukken en ervaringen, terwijl ik in
het verkeer vecht om voorrang en tegen Louise praat ik
chaotisch honderduit. Ze hoort het geduldig en zelfs
belangstellend aan. Met de andere cursisten ben ik toen
zo druk met vliegen geweest, dat het met haar uitwisselen
van mijn vliegervaring weinig terecht is gekomen.
Deze cursusweek vindt zijn oorsprong op de
Parapentebeurs in Terlet. Daar ontmoette ik een over
enthousiaste Roland ter Harkel, eigenaar van de school.
In zijn stand laat hij mij een video zien van zijn vliegstekken
in Frankrijk en Turkije en zijn nieuwe vliegershotel
“Volantis”. Met een kleurige informatiefolder verlaat
ik de stand.
De vlieglocatie
En dan, maanden later, sta ik in St. Vincent-les-Forts, bij
het nieuwe hotel “Volantis”. Hier geniet ik van het uitzicht
vanaf de terrassen, wat indrukwekkend is. En het
mooiste is dat pal naast het hotel een start- en landingsplek
ligt. Ien en Cees, de runners van het hotel (met
een parapente achtergrond) verwelkomen mij, bijgestaan
door de charmante Brechtje en de pronte
Christelle. De reis in het warme weer zorgt dat het welkomstdrankje
meer dan welkom is.
Beneden in het dal ligt een camping direct aan het meer
Serre Ponçon, waar je met tent of caravan kunt staan of
een caravan kunt huren. Ben je, net als wij, selfsupporting
met een camper, dan kan je, gratis nota bene, op de
grote parkeerweide staan van de start- en landingsplek
en heb je first class uitzicht op de soarende piloten.
Deze locaties zijn behalve een parapentestek ook uitstekende
uitvalsbases voor andere activiteiten zoals mountainbiken,
wandelen, Nordic walking, hydrospeed, raften,
zwemmen, motorrijden en nog veel en veel meer. Zelfs
in de winter gaan vele activiteiten door met uitbreiding
van parapenten op ski’s.
Wat wil je als sportieve toerist dan nog meer?
HET VLIEGEN
De briefing
Maandagmorgen worden we welkom geheten door
Roland en zijn team van 3 hulpinstructeurs, Anniek
Peters, Gijsbert Hoogerkamp en Mike Hensen.
In de kennismaking merk je, dat hun sport een prominente
plaats inneemt in hun leven en dat ze die passie
met ons willen delen.
Col de Pontis
Wij, 16 cursisten, zijn, zoals men dat noemt, een gemêleerd
gezelschap: van oud tot jong, man vrouw en van
beginnend tot ervaren parapenter, waarvan een aantal
de introductiecursus van Inferno in het Sauerland heeft
gevolgd.
Niet veel later gaan de ervaren vliegers in 2 busjes met
de pakzakken op het dak op weg naar Col de Pontis.
Hoogteverschil met de landingsplek met de toepasselijke
(?) naam Dead Head is iets meer dan 500 m. De beginners
zijn in een lager deel van de berg bezig met hun
startoefeningen en hopjes van 25, 50 en 75 m hoogte.
Wij, de ervarenen, voelen ons gespannen en dat wordt
door onze begeleiders opgemerkt: “Helemaal niet erg,
spanning is juist goed, dat houd je bij de les!” Makkelijk
praten denk je dan.
De eerste start gaat na vreselijk m’n best te doen over in
een vreemdsoortige buiteling met koprol, het Russisch
Staatscircus waardig. Het instructieteam wijst mij op
mijn onvolkomenheden, en dan ….. los…… zweef ik
voor het eerst boven dit mooie en woeste Franse bergmassief.
De spanning maakt plaats voor euforie en mompel, dat
dit toch wel erg gaaf is.
Ik geniet van mijn glijvlucht naar Dead Head waar ik na
een mooie landing op de grond stamp: “Yes, dit is cool
en vet!” (overgenomen van mijn kleinzoon). Op dat
moment heb ik nog geen flauw benul, dat dit slechts het
begin was voor nog veel mooiere vluchten en soar-avonturen
verder in de week.
Als we op maandagmiddag en dinsdag respectievelijk de
stekken Colombis (hoogteverschil >1000 m) en
Chabanon (hoogteverschil 860 m) gehad hebben, zegt
Roland op woensdag: “Rien, je start hier bij Volantis en
dan soar je lekker de hoogte in”.
Starten naast Volantis
Kijkend naar de strakke windvaan en de startende piloten,
reageer ik verschrikt, en vertel Roland dat ik dat niet
kan. Hij reageert laconiek en zegt mij te helpen met de
start. Rustig legt hij mij uit welke stuurbewegingen ik
wel en niet moet maken, dat ik de vleugel moet laten
vliegen en moet vergeten om als een dolle stier de berg
af te rennen.
Na wat verwoede startpogingen hang ik een meter
boven de grond en vastgehouden door Roland roept hij
een paar keer indringend:“Voel je dat scherm, voel je dat
scherm? Dit is controle! Dit is millimeterwerk!”
Nadat het scherm een tijdje boven mijn hoofd staat laat
hij me los en de stijgwind krijgt neemt me onmiddellijk
mee. Via de portofoon begeleidt Roland me even en
actief sturend met lichaam en stuurlijnen maak ik linkse
en rechtse bochten. Zo soar ik langs de bergwand
omhoog en vervolgens heel hoog er boven.
Ik zie hotel Volantis, de burcht van St.Vincent-les-Forts en
de dorpjes en landerijen steeds kleiner worden. Ik zie het
aquablauwe water van het lac Serre de Ponçon met de
witte zandstranden. De Blue Lagoon is er niks bij.
Dit is werkelijk een fantastisch uitzicht. Zo mooi!
Rien de Beer
Na meer dan 90 minuten zweven in de lucht land ik op
het witte strand van de camping en krijg ik spontaan een
drankje aangeboden van een Nederlands stel dat daar
kampeert. Alsof ze wisten, dat ik wat te vieren had! In
m’n korte parapenteleven ben ik nog nooit zo lang en zo
hoog in de lucht geweest.
Met deze vlucht voel ik me trots, voldaan en vol van zelfvertrouwen.
Fantastisch en formidabel. Ik ben razend
enthousiast. Er wordt wel eens beweerd, dat je je eerste
wip nooit vergeet. Als dat zo is, dan mag deze vlucht
daarmee vergeleken worden. Een soort maidentrip.
Col de la Gardette
Donderdag en vrijdag stond weer een nieuwe vliegstek
op het programma: Col de la Gardette bij St. Chorges.
Hoogte verschil met de landingsplek is 680 m. Een
gebied met veel thermiek en stijgwinden. Niet om in
extatische herhalingen te vallen, maar ook hier werden
hoge en lange vluchten gemaakt. Een rijke aanvulling
aan ervaringen en voor m’n logboekje.
Deze week heeft mij de volgende technische gegevens
opgeleverd: 13 vluchten, waarvan 4 duurvluchten (45,
55, 60 en 90 min.). En hoogtewinst tot 700 m.
Ik weet dat ik nog heel veel moet leren, maar kijk ik
terug op deze week, dan ben ik gegroeid van een voorzichtige
fladderaar tot een aankomend vliegeraar
(piloot).
1
Door dit alles kijk ik terug op deze fantastische cursusweek
bij Inferno, waar praktisch bij elke windrichting
gevlogen werd, een team met passie rondloopt in een
losse, ongedwongen en vrolijke sfeer. Het team laat je in
je waarde, schaaft je techniek bij en daagt je uit veel zelfstandig
te doen...
En tenslotte: Roland, Anniek, Gijsbert en Mike, ik dank
jullie hartelijk voor deze fijne en leerzame cursusweek en
ik weet zeker: Au revoir a l’annee prochaine!