Meijsing_-_Over_de_l.. - Pauw & Witteman
Meijsing_-_Over_de_l.. - Pauw & Witteman
Meijsing_-_Over_de_l.. - Pauw & Witteman
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Over</strong> <strong>de</strong> lief<strong>de</strong> - paperback 4e druk.qxd 19-3-2008 22:25 Pagina 10<br />
gelopen dan verwacht en gehoopt en dat herinner<strong>de</strong> mij eraan<br />
dat wij van hetzelf<strong>de</strong> spul gemaakt zijn als waaruit dromen<br />
bestaan, omsingeld door <strong>de</strong> slaap.<br />
Ik woon<strong>de</strong> in een an<strong>de</strong>r huis, was niet meer getrouwd, had<br />
nog maar <strong>de</strong> helft van het geld, het meubilair en het boekenbezit<br />
tot mijn beschikking en moest het leven in mijn eentje<br />
zien door te komen, waar ik vroeger dag en nacht een gelief<strong>de</strong><br />
om me heen had gehad. Hoe dat allemaal zo gekomen was,<br />
was een vraag aan een vacuüm, dat zich slechts langzaam en<br />
pijnlijk liet vullen. Ik had er een dagtaak aan. Iets in me had<br />
besloten dat <strong>de</strong> tijd van het huilen voorbij was en gehoorzaam<br />
stond ik stram en strak te zijn. Ja, in mijn geval stond ik <strong>de</strong><br />
hele dag stram en strak bij <strong>de</strong> gootsteen, waar ik soms het<br />
water liet lopen en soms niet. Mijn taak bestond erin dag in<br />
dag uit <strong>de</strong> kraan open te draaien — en weer dicht. Het was mijn<br />
enige en daarom belangrijkste opdracht, die ik voor geen goud<br />
aan een an<strong>de</strong>r over zou laten.<br />
‘Hoe gaat het nu met je?’ vroegen beken<strong>de</strong>n me op straat en<br />
ik antwoord<strong>de</strong>: ‘Goed. Ik woon nu ergens an<strong>de</strong>rs.’<br />
Dat bleek ie<strong>de</strong>reen al te weten, zoals alles wat mij was overkomen<br />
al bij ie<strong>de</strong>reen bekend bleek te zijn, terwijl ik nog dartel<strong>de</strong><br />
en daas<strong>de</strong> zoals ik <strong>de</strong> an<strong>de</strong>ren zag doen, en mij in niets<br />
dacht te on<strong>de</strong>rschei<strong>de</strong>n van mijn me<strong>de</strong>mensen.<br />
‘Goed, prima, een beetje druk,’ zei ik tegen beken<strong>de</strong>n, die<br />
afwachtend bleven staan in <strong>de</strong> hoop dat ik wat los zou laten<br />
over <strong>de</strong> toestand, een tipje van <strong>de</strong> sluier zou oplichten, maar ik<br />
vervolg<strong>de</strong> mijn weg naar het ein<strong>de</strong> van <strong>de</strong> wereld, hen in onzekerheid<br />
achterlatend of er nu werkelijk een drama was voorgevallen.<br />
Zij wil<strong>de</strong>n dat het zo was, ik, die het drama in volle<br />
kracht beleef<strong>de</strong>, wil<strong>de</strong> dat niet.<br />
Mijn gemoedstoestand was belabberd. Ik sliep slechts enkele<br />
uren per nacht, kwam met <strong>de</strong> grootste moeite mijn bed uit,<br />
had problemen om van <strong>de</strong> wijn af te blijven, on<strong>de</strong>rging <strong>de</strong> dag<br />
als een lo<strong>de</strong>n last, in <strong>de</strong> wetenschap dat <strong>de</strong> volgen<strong>de</strong> dag van<br />
10