Fusilier 2009/2 - vriendenkringbvr-5li.be

De gebombardeerde gebouwen werden tussen 1946 en 1950 weer opgebouwd. In het nieuwe Vogelsang
werden schietstanden en oefenterreinen voor de infanterie aangelegd.
De De Belgische Belgische Belgische periode
periode
Op 1 april 1950 namen de eerste Belgische troepen hun intrek in Vogelsang en vervingen er de Britten. De
Belgen erfden 4500 Ha binnen de huidige grenzen van het kamp en 1800 Ha ten zuiden van Dreiborn en ten
westen van Schleiden, waar enkel oefeningen op wegen en onbewerkte velden mochten plaatsgrijpen. Het
kamp Vogelsang werd het vast oefenterrein van het Eerste Belgische Legerkorps, dat meer dan veertig jaar in
Duitsland zou gekazerneerd worden. De 4de Belgische Brigade was de eerste Belgische eenheid die van 1 juli
tot 15 juli 1950,in het kamp oefeningen uitvoerde. Hierbij was o.a; het 5de Linie betrokken. Tussen juli 1950
en einde 1955 was Vogelsang uitsluitend een oefenterrein van het Belgisch leger. Sinds 1956 echter hebben
hier ook geregeld oefeningen plaats gehad van andere NAVO-partners. Tussen 1950 en 1960 moesten de
meeste troepen nog in houten barakken ondergebracht worden (kwartier De Leie, De Schelde, De Ijzer en de
Rupel). Door het in gebruik nemen van het St.-Joriscomplex en het bouwen van de blok Van Dooren (in 1951)
en verbeteren van het kwartier De Schelde, konden er ongeveer 3000 militairen worden ondergebracht. Om
het oefenterrein nauwkeurig aan te passen aan de toenmalige militaire behoeftes en eisen deed de Belgische
overheid heel wat inspanningen. Een goede infrastructuur en de verbetering van de milieubescherming namen
daar een belangrijke plaats in. Ook mocht de burgerbevolking niet het slachtoffer zijn van de militaire
activiteiten. Het landschap en het milieu bleven voor de kampverantwoordelijken een probleem en een hele
opgave. Het oefenterrein lag immers midden het natuurreservaat “Nordeifel” en vlak bij de
drinkwaterstuwdam van de Urftsee. De oefenende eenheden konden het terrein zonder speciale
manoeuvrebeperkingen gebruiken maar de troepen dienden zich wel te houden aan bepaalde regels ter
bescherming van het natuurlijk milieu, fauna en flora. De veelvuldige oefeningen leidden echter tot
beschadiging van de grond op het oefenterrein. De oppervlakte was door de inzet van tanks en
pantservoertuigen vernietigd en de plantengroei ging kapot. Op de hoogtes leed het oefenterrein onder de erosie
en er ontstonden beekjes die het drinkwaterreservoir vervuilden. Men diende dus het erosieprobleem aan te
pakken en het grondoppervlak te verzorgen ter bescherming van de flora. Bovendien diende men te zorgen
voor de noodzakelijke aanplantingen. Een, in de zeventiger jaren aangelegde, betonnen weg (tank track) aan
de rand van het domein was de toegangsweg voor pantsers en zwaar militair verkeer. Op die manier werd er
minder schade aangericht en werd de plaatselijke bevolking minder gestoord. Talrijke nieuwe doorgangspunten
werden in de dalen aangelegd. Er werd opnieuw gezaaid en zorgvuldig gemest en er werden opnieuw bomen
aangeplant. Het resultaat was indrukwekkend. In twintig jaar was het oefenterrein een groene oase
geworden. Hier werd het bewijs geleverd dat militaire training en milieuzorg kunnen samengaan. Het kamp
werd in het kader van de herstructurering van de Belgische strijdkrachten in 2005 gesloten voor militaire
doeleinden en overgedragen aan de Duitse autoriteiten.
De De Duitse Duitse periode
periode
Sinds 1 januari 2006 is het Kamp open voor het publiek. Het wordt als uitgangspunt gebruikt voor het
Nationaal Park Eifel. Het nationaalsocialistisch verleden van dit kamp wordt nu aangewend om hier een
plaats van vrede, tolerantie en internationale ontmoeting van mensen te laten ontstaan.
Regiment Bevrijding – 5 Linie
Marieken
De Fusilier 2 – 2009
17/36