de geschiedenis van Parijs

1889 - nu
La Belle Epoque
De tijd van Belle Epoque is aangebroken. In deze
tijd staat Parijs symbool voor elegantie. Een vrije
vertaling voor Belle Epoque is de mooie eeuw. Na de
1e Wereldoorlog is deze naam ontstaan omdat men
toen terugkeek naar de tijd voor de oorlog en men
besefte toen hoe goed het allemaal was.
In 1889 vond in Parijs de wereldtentoonstelling
plaats (de wereldtentoonstelling werd door 3,2 miljoen
mensen bezocht), de Eiffeltoren werd gebouwd,
de Sacré-Coeur werd gebouwd en het was de tijd
van het cabaret. De Eiffeltoren die zich bevindt op de
Champ de Mars werd gebouwd voor de wereldtentoonstelling
en de bedoeling was dat deze maar 20
jaar zou blijven staan. Omdat de toren goed dienst
kon doen als radio toren, werd besloten om de geheel
uit vakwerk opgetrokken toren te laten staan.
In 1898 werd er namelijk na de ontdekking van de
draadloze telefonie een radioverbinding gelegd
tussen de torentop van de uit 15.000 stukjes stalen
delen opgebouwde Eiffeltoren en het Panthéon.
In het jaar 2000 werd te toren verlicht met talloze
lichtjes en schijnwerpers. Elk jaar op 14 julliet, de Gustave Eiffel
nationale feestdag, wordt rond de Eiffeltoren een groots vuurwerk afgestoken ter ere van de
verjaardag van de Franse Revolutie. De bouw van de Eiffeltoren viel namelijk samen met de
honderdste geboortedag van de Franse Revolutie. Het is een grandioos object uit de tijd van
de industriële revolutie. Gustave Eiffel (Dijon, 1832-1932) wist uit zijn ervaring als viaductbouwer
een toren neer te zetten die tot 1930 behoorde tot hoogste gebouw van de wereld.
De Sacré-Coeur is een basiliek, een kerk, opgebouwd uit travertijn. Het is ontworpen door de
architecten P. Abadie en Magne die de Romaans en
Byzantijnse bouwstijl hebben gebruikt. De opdrachtgevers
van de Sacré-Coeur waren de twee zakenlui,
Alexandre Lengentil en Rohault de Fleury. Zij hadden
een belofte gemaakt bij het uitbreken van de Frans-
Duitse oorlog. Ze zouden overgaan tot bouwen van
de Sacré-Coeur als de bezetting van Frankrijk werd
voorkomen. Parijs werd belegerd en er kwam een
oorlog maar tot een feitelijke bezetting kwam het
niet waardoor werd begonnen met de bouw.
In het jaar 1900 werd de Parijse metro gebouwd. De
toegangspoorten van de metro zijn typerend voor
de Belle Epoque, ze zijn ontworpen door Guimard.
Guimard was een van de belangrijkste vertegenwoordigers
van Art Nouveau. Tegenwoordig is het
18 Parijs toen sponsored
omvang van de stad in 1895 en heden
sponsored by
de geschiedenis van Parijs
tramnetwerk gegroeid tot het belangrijkste middel
van openbaar vervoer in de stad. Er zijn 16 lijnen met
een lengte van +- 220 km.
Het einde van La Belle Epoque was het uitbreken
van de eerste Wereldoorlog. De binnenstad van
Parijs had op dit moment ongeveer 2,8 miljoen
inwoners, maar de voorsteden bleven groeien. Na de
eerste Wereldoorlog kwam de architectuur in Parijs,
maar ook in de rest van Frankrijk, even tot stilstand.
Iedereen was ontgoocheld over wat er in de eerste
Wereldoorlog gebeurd was en iedereen was zijn
individuele ramp aan het verwerken. In de eerste
Wereldoorlog was een deel van Frankrijk bezet
geweest en was het in een gruwelijke oorlog beland
met Duitsland.
Vele mensen hadden iemand verloren en het land
was als het ware met een zwarte sluier bedekt. Ook
ontstonden er spanningen tussen de verschillende
maatschappelijke klassen. In de tijd tussen Wereldoorlog
1 en Wereldoorlog 2 werd dus weinig tot niets
nieuws gebouwd hoogstens werd er wat gerestaureerd.
Wat betreft architectuur had in de tweede De metro-toegang, ontworpen door Guimard
Wereldoorlog een catastrofe kunnen gebeuren. Waardoor het Parijs van nu niet zou hebben
bestaan. Parijs was bezet door de Duiters. Hitler had zijn generaal Von Choltitz de opdracht
gegeven een deel van de stad te verwoesten. Door weigering van de generaal, wat hem
waarschijnlijk de kop heeft gekost, is deze ramp niet tot uiting gekomen. Een ander gevaar
was dat de Duitsers van plan waren de Eiffeltoren te slopen. Dit alles omdat zij dachten dat
Gustavv Eiffel een jood was. Gelukkig voor Parijs is het bij een plan gebleven. Omstreeks 1950
had de binnenstad van Parijs 2,8 miljoen inwoners en de voorsteden 2,4 miljoen inwoners.
Art Deco
Art Deco (1915 - 1940) is een stijl in de architectuur.
De stijl is genoemd naar de tentoonstelling van de
toegepaste kunst “Exposition Internationale des
Arts Décoratifs et Industriels Modernes” in Parijs in
1925. Het is een verzamelnaam die betrekking heeft
op diverse stromingen, maar Art Deco is voornamelijk
een reactie op Art Nouveau en Jugendstil.
Perret
Voor en tussen de twee oorlogen was Perret één
van de belangrijkste architecten die de architectuur
benaderde als constructeur. Dit betekende dat gebouwen
werden opgebouwd uit klassieke elemen-
Parijs toen
omvang van de stad in 1940 en heden
by 19