54 - Stichting Vredescentrum Eindhoven

gaat je gedragen als een beschaafd land dat zijn
internationale wettelijke verplichtingen eindelijk
eens honoreert. Slechts in het laatste geval valt er
met je te praten.
Er ligt dan een helder en begaanbaar pad voor ons
op de weg naar vrede en gerechtigheid. Israël en
de Verenigde Staten zullen eerst wel wat sputteren,
maar uiteindelijk van de zin van dit beleid overtuigd
worden.
In feite heeft geen enkele Nederlandse politicus
de optie om niet voor het internationaal recht en
de rechtvaardigheid te kiezen. Pas dan komt een
duurzame en rechtvaardige vrede in zicht.
n o t e n
1. Lenni Brenner, Zionist Collaboration with the Nazis
(2002); Zionism in the Age of Dictators (1983); The Iron
Wall (over Jabotinsky),Tony Greenstein, Zionism and Anti-
Semitism
Weerkerende kenmerken zijn: op ideologisch niveau
affiniteit met Blut und Boden; vrijwillige samenwerking op
politiek gebied, vooral in de ‘20 er en 30 er jaren, maar zelfs
nog begin jaren ‘40; onder zeer grote druk, samenwerking
met, met name, Joodse Raden
2. Among the most disturbing political phenomena of our
time is the emergence in the newly created State of Israel
of the Freedom Party (Herut), a political party closely akin
in its organisation, method, political philosophy and social
appeal to the Nazi and Fascist parties. The York Times, 2 nd
December 1948
3. Albert Camus en Thomas Mann waren zeker niet de
enigen die zich onmiddellijk na het beëindigen van de
oorlog realiseerden wat wij nu maar al te graag willen
vergeten: in het lichaam van de massademocratie zal
de bacil fascisme altijd virulent aanwezig zijn. Dit feit
ontkennen of de bacil anders benoemen, maakt ons niet
resistent. Integendeel. Willen we hem adequaat kunnen
bestrijden, dan zullen we allereerst moeten erkennen
dat hij opnieuw actief is in ons maatschappelijk lichaam
en benoemen wat hij is: fascisme. En fascisme is nooit
een uitdaging, maar altijd een groot probleem, omdat
het onvermijdelijk leidt tot despotisme en geweld. Rob
Riemen, De eeuwige terugkeer van het fascisme, Atlas,
2010, blz. 9
4. Het Goldstone-rapport was niet het enige over de
operatie Cast Lead:het kwam tot vrijwel gelijke conclusies
als het eerdere Dugard-rapport in opdracht van de
Arabische Liga (waaraan de Nederlandse deskundige
internationaal recht, Prof. em. Paul de Waart, deelnam);
- het jaarverslag van de VN-rapporteur voor de
mensenrechten in de Palestijnse gebieden, de Joodse/
Amerikaanse internationaal rechtsgeleerde Richard
Falk. Hij stelde dat Israël het Handvest van de Verenigde
Naties had geschonden. Gewapende strijd is verboden
waar alternatieven voorhanden waren. Hamas had
herhaaldelijk een wapenstilstand en onderhandelingen
aangeboden;
VredesTertsPeriodiek Stichting Vredescentrum Eindhoven
- het Internationale Rode Kruis Rapport terzake;
- het rapport van de Commissie Martin van de Verenigde
Naties over agressie van het Israëlische leger tegen VNfaciliteiten
(scholen, voedselopslagplaatsen, e.d.) en zich
daar schuilhoudende Palestijnse burgers.
In zijn verslag aan de Tweede Kamer [Kamerbrief inzake
Gaza, stand van zaken onderzoeken operatie Cast
Lead, d.d. 10-06-2009] negeerde minister Verhagen het
Falk-rapport, meende dat de rapporten van de VN en
het Rode Kruis niet het onderwerp van openbaar debat
zouden mogen zijn, maar bilateraal met Israël moesten
worden besproken [sic]. Verhagen meende dat het
Dugard-rapport bevooroordeeld was om de eenvoudige
reden dat het onder auspiciën van de Arabische Liga
tot stand was gekomen. Op deze wijze heeft Verhagen
geprobeerd de discussie over een onderwerp van leven
en dood in de Tweede Kamer te smoren. Dat is hem
gelukt.
5. Ik gebruik dat begrip niet zomaar,’ zegt hij
[Rob Riemen]. ‘Ik schets in mijn boek een hele
cultuurgeschiedenis om tot de conclusie te komen
dat Wilders en zijn beweging het prototype zijn van
hedendaags fascisme. Het is waar dat fascist een
gemakkelijk scheldwoord is geworden, maar het is
niet door de woorden te veranderen dat de feiten
veranderen. […] De waarheid is dat Wilders niet is wie
hij pretendeert te zijn: de leider zonder wie Nederland
niet verder kan. Hij heeft nooit iets opgelost en hij zal
ook nooit iets oplossen. Voor je het weet, versplintert
Europa opnieuw tot een soort tribale samenleving waarin
iedereen elkaar de kop inslaat.
Bron: Knack.be
Jan Wijenberg, oud ambassadeur .
De auteur zet zich in voor de positie
van de Palestijnen en was tot 2009
voorzitter van de stichting "Stop de
Bezetting"
Jaargang 20, februari 2011, nr. 54
15