08 Najaar 2011 - Besix

Zelf afkomstig uit een aannemersfamilie
kent hij het klappen van de zweep in de
bouw. Bovendien werkte hij ruim 37 jaar
bij Rijkswaterstaat en deed hij en passant
ook nog de nodige ervaring op in het
bedrijfsleven. Inmiddels is Hoogstraten
met pensioen, maar zijn passie voor
het vak is er niet minder op geworden.
“Voorspanning heeft altijd mijn interesse
gehad. Vanaf de eerste keer dat ik
ermee in aanraking kwam, ben ik erdoor
geboeid. Binnen Rijkswaterstaat, waar ik
in 1967 ging werken, heb ik me dan ook
veel beziggehouden met ontwikkelingen
op dit gebied. Eind 1990 verliet ik
Rijkswaterstaat om bij een voorspanbedrijf
te gaan werken, gevolgd door een functie
bij een ingenieursbureau. In 1999 ben
ik naar Rijkswaterstaat teruggekeerd.
Ik werd Onderafdelingshoofd beton- en
waterbouw bij de toenmalige Bouwdienst
in regio Noord-West.”
Externe kwaliteitsborging
Bij zijn terugkeer kwam Hoogstraten niet
bepaald in een gespreid bedje terecht.
Binnen Rijkswaterstaat waren meerdere
afdelingen gefuseerd en er werd op een
andere manier met kwaliteit omgegaan.
Het was niet langer de opzichter van
Rijkswaterstaat, maar de aannemer die
verantwoordelijk werd gesteld voor de
kwaliteit van het werk. Onder het motto
‘externe kwaliteitsborging’ moest de
aannemer aantonen dat aan de gestelde
kwaliteitseisen voldaan werd. Hij moest
zelf keuringen uitvoeren en aan de hand
daarvan documenten invullen, die door
Rijkswaterstaat beoordeeld werden.
Hoogstraten: “Het grote verschil met
de oude situatie was dat er veel meer
papierwerk bij kwam kijken en minder
overleg. Dit kwam de onderlinge sfeer
niet ten goede. Ik heb me altijd ingezet
voor een gezonde dialoog met de
marktpartijen.”
Systeemgerichte contractbeheersing
Met de ontwikkeling van het ‘Markt
tenzij’-principe in 2003 werden aannemers
nog meer geprikkeld om zelf de regie
over projecten te nemen. De organisatie
van Rijkswaterstaat verkleinde met
dertig tot veertig procent. Externe
kwaliteitsborging werd steeds belangrijker
en vormde de basis voor ‘systeemgerichte
contractbeheersing’: een wijze van
Fietsverbinding Maarssenbroek-Haarzuilens
contractbeheersing waarbij risicogestuurd
gebruik wordt gemaakt van de gegevens
die voortkomen uit het gecertificeerde
kwaliteitsmanagementsysteem van de
opdrachtnemer. Tijdens het A2-project
Haarrijn-Spoorlijn (HASP), dat BESIX en
Dura Vermeer uitvoerden en waarin Aat
Hoogstraten voor het eerst met BESIX in
aanraking kwam, werd eveneens volgens
systeemgerichte contractbeheersing
gewerkt.
Samenwerking binnen HASP
Als onderafdelingshoofd was Hoogstraten
nauw betrokken bij de voorbereiding
en realisatie van Haarrijn-Spoorlijn. Zijn
devies? Opdrachtgever en opdrachtnemer
moeten met elkaar in gesprek blijven. En
dat gebeurde ook, tot grote tevredenheid
van alle partijen. Hoogstraten: “In
het begin was er sprake van een
meningsverschil met de combinatie
BESIX-Dura Vermeer. Voor viaduct Lage
Weide had ik voorgespannen liggers
van het systeem P3 van Spanbeton
voorgeschreven. Dit systeem was
volledig afgestemd op het bijzondere
ontwerp, dat uitging van twee hele grote
overspanningen in plaats van vier kleinere.
Gezien de krappe deadline was er geen
tijd meer om een ander liggersysteem
door te rekenen. Ik wilde dus per se met
dit systeem doorgaan. Toch kwamen
BESIX en Dura Vermeer met een
goedkoper alternatief, wat tot discussie
leidde. Ondanks dat we niet op één lijn
zaten, bleven we met elkaar praten. Dat
leidde uiteindelijk tot een oplossing, op
zowel technisch als financieel gebied. De
uitvoeringsfase verliep uitstekend.”
Voorsprong op Nederlandse markt
Hoogstraten en BESIX troffen elkaar
eveneens bij de ontwikkeling van
NewsNL
de fietsbrug over de A2, tussen
Maarssenbroek en Haarzuilens. “Mijn
laatste overleg met de mensen van BESIX
had betrekking op de staalconstructie van
de fietsbrug en de samenstelling van het
beton voor het dek”, aldus Hoogstraten,
die positief op de samenwerking met
BESIX terugkijkt. “Ik heb BESIX leren
kennen als een partij die flink aan de weg
timmert in Nederland. Op sommige punten
is zij haar Nederlandse concullega’s
zelfs een stapje voor. In België is het
bijvoorbeeld gebruikelijk dat de aannemer
zelf een inspectiebureau inschakelt. In
Nederland gebeurt dat nu pas sinds kort,
bijvoorbeeld op project Coentunnel in
Amsterdam.”
Vindingrijkheid
Op de vraag wat typisch Belgisch is
aan BESIX, antwoordt Hoogstraten:
“Hun vindingrijkheid. BESIX durft te
kijken naar nieuwe technieken, iets wat
in Nederland wat mij betreft vaker mag
gebeuren. Het ‘Markt tenzij’-principe,
maar ook de EMVI-methode sturen naar
mijn idee nog te weinig op innovatie.
Mijn visie hierop? Pas de ‘Economisch
Meest Voordelige Inschrijving’ aan
naar ‘Economisch Maatschappelijk
Verantwoorde Investering’. Oftewel: geld
uitgeven aan ontwikkelingen die zichzelf
uiteindelijk terugverdienen. Alleen zo
kun je aannemers prikkelen om met
andere ideeën te komen. Of dit ook gaat
gebeuren? Dat weet ik niet. Maar ik blijf
het interessant vinden om, na 45 jaar
actief te zijn geweest in de branche, over
dergelijke zaken mee te denken en mijn
kennis over te dragen.” //
19.