Jaarverslag 2010 - Onafhankelijk Leven

Er zal nog heel wat water naar de zee moeten vloeien alvorens we over zorgvernieuwing en
ondersteuning op maat kunnen spreken. Pas als alle actoren hiervan doordrongen zijn en als
personen met een beperking en hun netwerk op een emanciperende manier ondersteuning krijgen
bij hun zoektocht naar een voor hen betekenisvolle plek binnen de samenleving, kunnen we spreken
van zorgvernieuwing. Weten dat we niet langer alles moeten ondergaan, maar ook zelf voor anderen
veel kunnen betekenen en dat we zelf ons leven kunnen invullen, is een serieuze stimulans om
nieuwe zaken te proberen en uitdagingen aan te gaan. We noemen dit sociale return. Dit wordt nooit
in beeld gebracht.
Ondersteuning op maat gaat veel verder dan individuele studio's op één campus voorzien of
ondersteuning krijgen van een thuiszorgdienst. Leven in een wijk met ondersteuning waar je echt
verkiest te wonen, te werken, te leren,... dat is pas een uitdaging. Thuiszorgdiensten die ook buiten
de kantooruren ondersteunen, dat zou prachtig zijn. We moeten af van een uitbreidingsbeleid dat
voornamelijk de oude zorgvormen bestendigt.
Momenteel moeten personen met een handicap in vele gevallen nog altijd naar de plaats waar
ondersteuning gegeven wordt (zoals een bezigheidstehuis, dagcentrum,…). Het PAB blijft men
stiefmoederlijk behandelen. De huidige situatie moet dringend omgedraaid worden. De
ondersteuning moet gegeven worden op de plaats waar de persoon wil wonen, werken, onderwijs
volgen,…
Ook toegankelijk wonen verdient meer aandacht. Want welk nut heeft het als je een individueel
budget hebt, maar niet beschikt over een toegankelijke woning? We kunnen ons dezelfde vraag
stellen als het gaat over noodzakelijke hulpmiddelen en aanpassingen om zelfbepaling mogelijk te
maken. Op beleidsniveau moet men eindelijk eens werk maken van een meerjarenplanning
gekoppeld aan een meerjarenbegroting. Een visie op de toekomst hebben is belangrijk, maar
vastleggen hoe men dit wil bereiken is nog belangrijker.
Om onze missie en visie kracht bij te zetten, is het essentieel dat we (internationale) kennis
verwerven en verspreiden. Daarbij vertrekken we vanuit de invalshoek van personen met een
handicap. Een belangrijk instrument is het Expertisecentrum Onafhankelijk leven. Het
Expertisecentrum is een samenwerkingsverband van organisaties van en voor mensen met een
handicap (en hun vertegenwoordigers) die willen investeren in expertise over directe financiering. De
verworven kennis gebruikt men voor beleidsbeïnvloeding in Vlaanderen. Via een website
(www.independentliving.be), onderzoeksrapporten en een nieuwsbrief verspreidt het
Expertisecentrum info over directe financiering. Op 2, 3 en 4 juni 2010 organiseerde het
Expertisecentrum in Gent zowel een nationale als een internationale conferentie. Het thema luidde:
‘Een persoonsgebonden budget: de motor van zorgvernieuwing’. Deze conferenties werden druk
bijgewoond en leverden materiaal op voor verdere discussies.
Ten slotte vormt communicatie en sensibilisatie een belangrijk onderdeel van onze werking. Missie,
visie en waarden missen voor een stuk hun doel als we deze niet door allerlei acties en campagnes
aan het brede publiek kenbaar maken.
Ook in 2010 hebben we campagnes gelanceerd. In 2010 bestond het Persoonlijke Assistentiebudget
namelijk tien jaar. Naar aanleiding van de evaluatie van het PAB, die gebeurde in de schoot van het
Vlaams Agentschap van Personen met een Handicap, hebben we de campagne
www.eengelukkigpab.be gelanceerd. Voor ons staat het als een paal boven water: de waarde van het
BOL‐BUDIV Jaarverslag 2010
7